ღმერთმა შენი თავი მაჩუქა (თავი 6)

ვხედავ გეგას თვალებში სითბოს და სიყვარულს, რაც გულს მითბობს. და ღიმილი? ღიმილითაც რომ სიყვარულს ამჟღავნებს აი მაგაზე საერთოდ ვიკეცები. მისი ერთი შემოხედვა და მე ჩემ თავს აღარ ვეკუთნი. ის არის ჩემი წყარო უდაბნოში. მე მისით ვარსებობ და ჩემი ცხოვრება

ღმერთმა შენი თავი მაჩუქა (თავი 5)

ავტორი(ანუ მე) : გავიდა ორი კვირა, რუსა კი არ იღვიძებდა. მისი მდგომარეობა უიმედო იყო. გეგა კი წამით არ ტოვებდა საავდმყოფოს იმის იმედით რომ რუსა გაიღვიძებდა. რამდენჯერ უნატრია კიდევ ერთხელ დაენახა მისი ღიმილი, რომელიც გულს უთბობდა, რამდენჯერ

ღმერთმა შენი თავი მაჩუქა (თავი 4)

-ბოდიში, ბევრი გავიკეთე და თავი ვერ გავაკონტროლე(თქვა და საწყალი თვალებით გამომხედა) მე ხმა არ გამიცია, ნუთუ მართლა ფიქრობს რომ ვაპატიებ? თბილისში ჩამოსვლისთანავე მანქანა გავაჩერებინე და გადმოვედი. წერილი დავწერე "მძღოლის ბრალი არ არის, მე ასე

ღმერთმა შენი თავი მაჩუქა (თავი 3)

ნერვიულობისგან დილის 7 საათზე გამეღვიძა და ვეღარ შევიბრუნე ძილი. ავდექი და მომზადება დავიწყე, ვიცოდი ძალიან ადრე იყო მაგრამ სხვა ვერაფერს ვაკეთებდი. შავი ჯინსები და თეთრი ზედა ჩავიცვი, შემდეგ კი სამზარეულოში გავედი და ვისაუზმე. შემდეგ სოციალურ

ღმერთმა შენი თავი მაჩუქა (თავი 2)

გეგა ჩემს სახლში მივიყვანე და ჭრილობები დავუმუშავე, როცა მოვრჩი მადლობა გადამიხადა და წასვლა დააპირა, მაგრამ, როცა წამოდგომა სცადა არაფერი გამოუვიდა ამიტომ ჩემი საძინებელი დავუთმე მე კი დედაჩემის ოთახში დავწექი. ღამე ხშირად ვამოწმებდი რამე ხომ არ

ღმერთმა შენი თავი მაჩუქა (თავი 1)

საშინლად მეშინოდა, მაგრამ მივუახლოვდი და როცა ერთ-ერთ ბიჭში გეგა ამოვიცანი გავგიჟდი. როდის მოასწრო წვეულებიდან წამსოვლა ან ამ ბიჭის ცემა. საშინლად ნაცემი იყო ცხვირიდან და ტუჩიდან სისხლი მოსდიოდა და რადგანც დღეს სახლში მარტო ვიყავი, რადგან ჩემი და და