#13
ალექსანდრე უზომოდ მენატრებოდა, სულ ველაპარაკებიდი, მინდოდა მეთქვა რომ მალე მამა გახდებოდა, მაგრამ ვინახავდი ამ პატარა საიდუმლოს მნდოდა პირადად მენახა მისი გაოცებული სახე და უამრავი ფოტო გადამეღო მისთვის.
-როგორ არის ჩემო გოგო? (ალექსანდრე)
-კარგად, შენ??
-მეც, მომენატრე იცი?
-მეც ძალიან.
-მალე ჩამოვალ. და მაგრად მაგრად ჩაგეხუტები.
-ჩვენც.
-ვინ ჩვენც?
ვაიმე, ლამის წამომცდა..
-რა ჩვენც, მეც მეთქი.
-აა.
-ხო მალე ჩამოხვალ?
-კიკიკიკიკი
-კაია კაია კაია.
-კაი ჩემო გოგო უნდა გავთიშო, სამსახური მიხმობს.
-კაი მიდი.
გათიშა. არადა როგორ მინდოდა მისთვის მიმეხარებინა, პატარა არსების შესახებ. მაგრამ არა მინდა ეს სიხარული ჩემთან ერთად განიცადოს. მერე გავედი და სამზარეულოს მივადექი, ისე მოგვშივდა მე და პატარას რო რავი. თეფშზე სალათი, კატლეტი, და კიდევ ბევრი რამ გადმოვიღე. მერე ერთი ჭიქა ფორთოხლის წვენი ავიღე და მარტომ დავიწყე "ქეიფი". მერე ნინი შემოვიდა, უკვე ოთხი თვის იყო, ცოტა ეტყობოდა მუცელი. ნეტა მე როდის გავიბერები? ამ კითხვამ გამიელვა. გამეცინა.
-რა გაცინებს?
-რავი ისე.
მერე ჩემი თეფში დაინახა. თვალები შუბლზე აუვიდა.
-რა იყო მტრის ოჯახში ხარ?
დამცინა.
-აუ, მომშივდა და.
-ხო კაი.
მერე მომიჯდა, ცდუნებას ვერ გაუძლო და მალე ნინიმაც მოაცუნცულა იგივე რაოდენობის საჭმელი, მერე საბაც დაბრუნდა სახლში.
-ვაიმე, ესენი მალე გამაკოტრებენ.
სიცილი ატეხა.
-აუუუ (ერხმად დავიწრუკუნეთ)
მერე ნინისთან მივიდა მუცელზე მოეფერა, და თავი მიადო. ვაიმე, ამ დროს ალექსანდრე უფრო მომენატრა, ხასიათკ გამიფუჭდა. მოვიწყინე.
-ოთახში გავალ მე.
-რა იყო ჩემი მოსვლა გეწყინა? (საბა)
-არა...
-მგონი ალექსანდრე მოენატრა. (ნინი)
-ხოო? (საბა)
-ხო.
მოწყენილმა ვუპასუხე და ოთახში შევედი.


საბა და ნინი სალის გასვლის შემდეგ:
-რა სჭირს? (საბა)
-აუ აზრზე არ ვარ, მაგრამ ერთი ეჭვი მაქ. (ნინი)
-რა ეჭვი?
-მგონი ფეხმიმედაა.
-ეგ საიდან მოიტანე.
-რავი, სულ ბევრს ჭამს, ხასიათიც ხშირად ეცვლება და ინტერნეტში სულ ბავშვების ფოტოებს ნახულობს, გუშინ დავინახე ნოუთბუქი, რომ ეჭირა და ათვალიერებდა.
-ხო, რავი. ალბათ. მერე მაგას რა ჯობია.
-ხო, კაია, მაგრამ თუ ეგრეა რატო მალავს?
-იქნებ არც არის ფეხმძიმედ?
-ალბათ. რავი.
-კაი წამო დავიძინოთ. გვიანია.
წავიდნენ და დაიძინეს.


**********
დილით ადრე ავდექი, ისევ სამზარეულოს მივაშურე მშიოდა. ნინი იქ დამხვდა.
-სალი, ასე ადრე რატო ადექი.
-რავი, მომშივდა.
-კაი მიდი და გვერდი დამიმშვენე.
-კაი.
ისევ შევავსე თეფში და ნინის მივუჯექი.
-სალი, რაღაც რო არ გკითხო გავგიდები.
-მკითხე.
-რამეს ხო არ მიმალავ?
ვაიმე, მგონი მიმიხვდა, არადა მინდა რომ ჯერ ალექსანდრეს ვუთხრა.
-არა არაფერს.
ტყუილი არ შემეძლო და თავი დავღუნე ისე ვუპასუხე.
-მატყუებ ! (ნინი)
-არა არ გატყუებ, მართლა არაფერს გიმალავ.
-მაშინ თავი რატო დაღუნე?
-ჰა? მე?
-ხო, ხო შენ. ბავშვობიდან გიცნობ და ვიცი მაგას როდის აკეთებ.
-......
-გამოტყდი ეხა. აღიარე რო..
-ხო, კაი კაი ფეხმძიმედ ვარ.
-ჰაჰააა
-რა იყო?
გაოცებულმა ავხედე.
-ვიცოდი რაა.
-რა იცოდი?
-ისე შეიცვალე რო მაშინვე მივხვდი ფეხმძიმედ არის თქო.
-......
-რამდენი თვის ხარ.
-მეორე იწყება ეხა.
-ალექსანდრემ იცის?
-არა ჯერ.
-როდის ეტყვი?
-რო ჩამოვა მერე.
-აჰაა.
-აუ ნინი არავის უთხრა ჯერ გთხოვ.
-როგორც მეტყვი.
-იიი, მიყვარხარ. გაბერილოო.
ჩავეხუტე.
-მეც მიყვარხარ მომავალო გაბერილო.
სიცილი ავტეხეთ, მერე ისევ თეფშებს მივუბრუნდით, უკვე ოთხნი ვჭამდით.


*******
მალე გაირბინა დრომ, ალექსანდრე ხვალ ჩამოდიოდა, მალე დავიძინე, რომ მალე გათენებულიუო და ჩემი ალექსანდრე მენახა. მასზე ფიქრში ღრმად ჩამეძინა, რომ გავიღვიძე უკვე თორმეტი საათი იყო, გადავირიე ამდენი ხანი მეძინა ალბათ ალექსანდრეც ჩამოვიდა. სასწრაფოდ ჩავიცვი და მისაღებში გავედი.
ვაიმე, ჩამოვიდა მისი ხმა გავიგე...
-სალიტაააა...
-ალექსანდრეეეე....
ვიკივლე და გავექანე, ჩავეხუტე... მაგრად.
-მომენატრე მაგრად.
-მეც ჩემო გოგო.
-ნინი ჩვენ გავიდეთ ზედმეტები ვართ. (საბა)
გავიდნენ, მე და ალექსანდრე დავსხედით და ბევრს ვლაპარაკობდით, მიყვებოდა სამსახურის ამბებს, მე ვუყურებდი და მისი არსებობა მახარებდა.. მისი და კიდევ იმ პატარის რომელიც მალე გაჩნდებოდა. მერე გულში ჩამიკრა და მაკოცა.
-როგორ მიყვარხარ.
-მეც...
-სალი, ამ საღამოს რესტორანში წავიდეთ, თან რაღაც უნდა გაჩუქო.
-კარგი, წავიდეთ. თან მეც რაღაც უნდა გითხრა!
-რა?
-ოო, იქ გეტყვი.
-კარგი, მაგრამ რა გაძლებს იქამდე.
-გაძლებ.
მერე ნინის და საბას გამოვემშვიდობეთ და ისევ ჩვენს სახლში დავბრუნდით, მისი ბარგი მივალაგე, საღამოც მოახლოვდა და ორივე გავემზადეთ, მალე რესტორანშიც მივედით, ნუ ჯერ შევუკვეთეთ ყველაფერი, იმდენი რამე მინდოდა ალექსანდრე გაგიჟდა.
-რა იყო გოგო საბა და ნინი არ გაჭმევდნენ?
-არაა.
დავეჭყანე.
მერე რაღაც პატარა ყუთი ამოიღო ლამაზად შეფუთული.
-ეს შენ, დაპირებული საჩუქარი.
გავხსენი და ულამაზესი სამაჯური იყო, გამიხარდა და მაშინვე ხელზე გავიკეთე.
-ეხლა შენ მითხარი რაც უნდა გეთქვა.
-კარგი.
-მოიცა მიგანიშნებ და თუ გამოიცნობ.
-აუუუ, შენ რო არ მაწვალო ისე ხო არა რა. მიდი აბა.
-ესეიგი, პატარა და საყვარელია და მალე გვეყოლება.
-რა? ლეკვი?
-რა ლეკვი?
გაოცებულმა შევხედე.
-პატარა და საყვარელიო და.
-შენ ვერ ხარ ხო?
-აბა კნუტი?
-აუუუ.
-ოოო მაშინ მითხარი.
-კარგი. მალე მამა გახდები !!
მივახალე და რეაქციას დაველოდე.
-აჰაა, ანუ არც ლეკვი და არც კნუტი არაა.
-რაა? ვაფშე გაიგე რა გითხარი?
ცოტახნით დაფიქრდა. მერე გამომხედა გაოცებული სახით.
-რაა? მამა?
-ხო, მამა გახდები მალე.
მისი გაოცებული სახე რო დავინახე გამეცინა, მგონი ნახევარი საათი ხმას ვერ იღებდა. ბოლოს წამოხტა, ნელა წამომაყენა და ხელში ამიტაცა
-მალე მამა გავხდებიიიიიიიი
კივილი დაიწყო, რესტორანში ყველა ჩვენ გვიყურებდა, მერე ყველამ ტაში დაგვიკრა, და ერთხმად ყვიროდნენ "გილოცავთ, გილოცავთ!!"
გავგიჟდი არ ველოდი ასეთ საქციელს. მერე დამსვა.
ისევ მივუსხედით მაგიდას.
-აუ როგორ გამახარე შენ არ იცი.
-ხო, მეც გამიხარდა რო გავიგე.
-რამდენი თვის ხარ?
-უკვე ორი.
-დიდი ხანია იცი?
-ერთი თვეა.
-რატო არ მითხარი?
-სკაიპში არ მინდოდა მეთქვა.
-კაი არაუშავს. აუუუუ მამა გავხდებიიიი აეეეეეე
ისევ იკვლა.
-კაი გეყოს გიჟები ვეგონებით.
-ვეგონოთ, არ მაინტერესებს.
გამეცინა.
-რა დავარქვათ?
-ვაიმე ჯერ რა დროს ეგაა.
-გოგოა თუ ბიჭი?
-ვაიმე ჯერ არ ვიცი.
-ხო ორივეს ჯამრთელობა კარგად გაქვთ, რამე პრობლემა ხო არაა?
-არა არა.
-და ...
-კაი გეყოს ეხა, რამდენ კითხვას მისვამ დამღალე.
-კაი კაი, მაპატიე ეხლა არ უნდა დაიღალო შენ.
- ხო.
მერე შეკვეთ მოიტანეს. მგონი სულ მე ვჭამე.
-კიდე გინდა რამე?
-არა გავსკდები ეხლა.
-არა, არ გასკდები ჩემ პატარას თუ კიდე რანე უნდა თქვი.
-არა არ უნდა.
-კაი.
-აუ დავიღალე წავიდეთ.
-კარგი.
ანგარიში მოიტანეს, გადავიხადეთ და გავედით. მანქანასთან მივედით, კარი გამიღო და ჩამსვა. მერე პატარა ბავშვი მოვიდა კალათში ყვავილები ჰქონდა.
-იყიდეთ ყვავილები.
ალექსანდრემ მთლიანი კალათა იყიდა და მეტი ფულიც მისცა, ბავშვს გაუხარდა, მადლობა გადაგვიხადა და მხიარულმა გასწია სახლისაკენ.
-ეს ყვავილები ჩემს ცოლს და მომავალ დედიკოს.
-მადლობაა. მიყვარხარ.
-მეც.
მერე საჭეს მიუჯდა და სახლში მივედით. კიბეებზე ხელით ამიყვანა, არ დემეღალოო. მერე დავწექით დასაძინებლად. ჩამეხუტა და მუცელზე დამიწყო ფერება.
-ჩვენი პატარა.
-ხოო.
-ნეტა გოგო იქნება თუ ბიჭი.?
-არ ვიცი.
-მე გოგო მინდა. შენნაირი პატარა გოგო, ლამაზი საყვარელი და ჯიუტი.
გამეცინა.
-ჩემთვის არ აქ მნიშვნელობა, მაინც ორივე უზომოდ მეყვარება.
-ვიცი, მეც მეყვარება ძალია.
-ხო.
-რა დავარქვათ?
-რავი.
-მოდი გოგო თუ იქნება მე დავარქმევ.
-თუ ბიჭია?
-მაშინ შენ.
-კაი.
გავუღიმე.
-მარიამს დავარქმევ გოგოს. პატარა მარიამი გვეყოლება, საყვარელი იქნება.
-ხო, ბიჭი თუ იქნება გიორგი.
-კარგი სახელია მომწონს.
-მეც ძაან.
-კაი ეხლა დავიძინოთ სამივემ.
მერე მუცელზე მაკოცა და დავიძინეთ. ამ საღამოს უბედნიერესი ვიყავი, გვერდით ალექსანდრე მყავდა, მალე სამნი ვიქნებოდით.
-ერთი სული მაქ როდის დაიბადები პატარავ, ისე გვეყვარები მე და მამიკოს რო რავი, უზომოდ. ჩვენო პატარა სიხარულო. ღამე მშვიდობისა.
ეს ვუთხარი ჩვენს გიორგის ან მარიამს და დავიძინე.