სრულად



დილა მშვიდობის ქალბატონო ელიზაბედ,დიდი ბოდიში ასე ადრე ,რომ გაგაღვიძეთ ,მაგრამ ქვემოთ ქალბატონი ნინი არის და ითხოვს თქვენს ნახვას.
-კარგი,ეხლავე ჩამოვალ ან ამოვიდეს რისი რცხვენია._ნამძინარევი ხმით უთხრა და მზის სხივების დახშობა ცადა.ლენა(მოსამსახურე) უხმოდ ჩავიდა ქვემოთ და ნინის აცნობა,ელიზაბედი გელოდებაო.
-ელიზაბედ,როგორ ხარ?_მხიარულად მიუგო გოგონამ.

-კარგად, მიზეზი მაინტერესებს ასე ადრე რატომ მოხვედი._ინტერესით შეხედა და გამოფხიზლებულმა ნინის გაუსწორა მზერა.

-ადექი გთხოვ რაღაც უნდა გითხრა._მოუთმენლობა დაეტყო ნინის.

-კარგი...ჩემო გადარეულო._ელიზაბედმაც მხიარულად მიუგო.
სხარტად წამოდგა და სააბაზანოს მიაშურა მალე დაამთავრა დილის პროცედურები და სასურველი ტანსაცმლის ძიება განაგრძო.

-აი ეს ჩაიცვი გთხოოვ._მუქ ლურჯ კაბაზე მიუთითა,ელიზაბედმაც არ დააყოვნა ნინის არჩეული კაბა გადაიცვა და შავი ლობუტინებიც შეუხამა თმები ჩამოივარცხნა და მისი პრიალა შავი თმები უკან გადაიწია,ჰერმესის ჩანთაც უცბათ მოიძია საყვარელი სუნამო შეიპყურა და სახლი დატოვა.

-ელიზაბედ_თითქოს და სხვა სამყაროდან გამოიყვანა ნინის ხმამ.

-გისმენ._მითომც და არაფერი ისე ჰკითხა.

-როდემდე უნდა იყო ასე?_შეწუხებულმა ჰკითხა.


-ასე როგორ?_უემოციოდ ჰკითხა და თვალი ნინის გაუშტერა.

-ვიცი,გიყვარდა მაგრამ,წარსულში დარჩა მიეცი შენ თავს ბედნიერების უფლებს გთხოვ._მავედრებელი ტონით უთხრა და მისი ხელი თავისაში მოიქცია.

-რა ვქნა დაიკო?მეც მიჭირს მაგრამ მენატრება ის დრო როცა მისი ნახვის საშვალება მეძლეოდა მას კი მარტო ჩემი ფული და სხეული უნდოდა,მე კი მისგან ერთრამეს ვითხოვდი._თითქოს რაღაცამ დააბრკოლა წამით შეწყვიტა ლაპარაკი ,იგრძნო როგორ აევსო თვალები ცრემლით._ერთ რამეს სიყვარულს ვითხოვდი._ბოლოს ცრემლებს გასაქანი მისცა და ამოიტირა.

-გიყვარს.ისევ გიყვარს ის არაკაცი..ელიზაბედ ,დაიკო მომისმინე._მე გყავარ და უნდა მომიყვე ყველაფერი ,ყველა დარდს გულში ,რომ იკლავ იმიტომ ხარ მუდამ ასე. სად გაქრა?სად? ის ლაღი ,მხიარული ლიზა._ჩემი გიჟი და გადარეული უფროსი დაიკო,სად გაქრა._მხიარულად ეუბნებოდა და მაგრამ ბოლოს მაინც გაუელვა სევდამ.

-რეზის გავატანე,მორჩა ვეღარავინ!ვეღარავინ შემოვა ჩემს გულში..ყველა კაცი ერთნაირია გარდა იკაკოსი_ბოლოს მაინც ჩაიცინა,ჩემი სიძე ყველას მირჩევნია,იმედია არ გაბრაზებს.

-არა.ვერ გამაბრაზებს..უი ხო მართლა,უცბათ წამოიყვირა ნინიმ,სულ გადამავიწყა შენმა სახემ რისი თქმა მინდოდა.

-ჰა,თქვი_ხალისიანმა მიუგო და მოუთმენლობა დაეტყო ხმაში.

-ორსულად ვარ._უთხრა და სახე გაუბრწყინდა,ელიზაბედი წამოდგა და მისი და გულში ჩაიკრა.

-ჩემო სიხარულო,უზომოდ მიყვარხარ,გილოცავ ყველაზე მაგარი დედიკო იქნები.

-შენ კი ყველაზე მაგარი დეიდიკო._მხიარულად შესციცინა ნინიმ და დას უფრო მიეკრა._მეც მინდა დეიდობა._თითქოსდა მოწყენით თქვა ნინიმ და უცბათ განზე გაიწია.

-ოხ ნინი.._რას გიზამ._სიცილით დაემუქრა.

-კარგი ხო,მაპატიე_ხო არ გაწყენინე?_დამწუხრებულმა იმედიანი თვალებით შეხედა.

-არა ნინუც,შენსგან არაფერი არ მწყინს,კარგი ეხლა წავიდეთ კომპანიას ხო არ დავტოვებ იმ უსაქმურების იმედზე._ჩაიცინა და მხიარულად დატოვეს კაფე.


-------------------------------------------

-ბატონო ანდრეა,ინვესტორები მოვიდნენ და ითხოვენ ბატონი ანდრეა უნდა ვნახოთო.

-კარგი კაკი შემოუშვი,ოღონდ უთხარი თუ ისევ იმ კომპლექსზე აპირებენ ლაპარაქს რომელიც ქალაქ გარეთ უნდა აშენდეს მე უკვე მყავს ჩემი ფავორიტი კომპანია,რომელსაც კარგი არქიტეკტორები ჰყავს.

-არვიცი მაგრამ,მაინც დაელაპარაკეთ._მორიდებით მიუგო კაკიმ და სამი ახოვანი სილუეტი ოთახში შემოატარა.ანდრეა ადგა და ხელის ჩამორთმევით მიესალმა მათ.

-დაბრძანდით,ბატონებო._თბილად მიუგო ანდრეას და მდივანს გადახედა მანაც არ დააყოვნა და ფინჯნებით დახუნძლული შემოვიდა.

-ბატონო ანდრეა,ბრწყინვალე ვარიანტი გვაქვს სამშენებლო კომპანიის ძალიან მიგეწონებათ თან ცნობილია და თან გამოცდიკი,თუ გაინტერესებთ ვისია იმასაც გეტყვით.

-კარგი,რახან ასე აქებთ მინდა ,რომ შევხვდეთ და დავილაპარაკოთ._კმაყოფილმა მიუგო და საბუთებს დაწვდა.

-კარგით მაშინ სადილად დავპატიჟებ მეპატრონეებს და გაიცნობთ,შეთანხმდებით და მოილაპარაკებთ_იმედია კმაყოფილი დარჩებით._იმედიანად ჩაილაპარა.

-იმედია._მანაც ასე მიუგო და დაემშვიდობა.

--------------------------------
-ქალბატონო ელიზაბედ ინვესტორები დაგვთანხმდნენ და დღეს 3ზე ამბასადორში გელოდებით._მხიარულად შემოაბიჯა ლენამ ოთახში და უფროს ახალი ამბავი მოსვლისთანავე ახარა.

-კიდევ კარგი,მაგათი არმოსაწონი რომეკი არქიტეკტორი გვყავს,ძალიან გამიკვირდებოდა უარი რომ ეთქვათ._კმაყოფილმა მიუგო და ჩაეღიმა.




თავი2
-ქალბატონო ელიზაბედ ინვესტორები დაგვთანხმდნენ და დღეს 3ზე ამბასადორში გელოდებით._მხიარულად შემოაბიჯა ლენამ ოთახში და უფროს ახალი ამბავი მოსვლისთანავე ახარა.

-კიდევ კარგი,მაგათი არმოსაწონი რომელი არქიტექტორი გვყავს,ძალიან გამიკვირდებოდა უარი რომ ეთქვათ._კმაყოფილმა მიუგო და ჩაეღიმა.


კმაყოფილმა ჩაიღიმა და შეეცადა ნერვიულობა დაეფარა,მამამისის დანატოვარი კომპანიაა და ცოტა ნერვიულობს. მამამისმა ჩააბარა ორი წლით და ამერიკაში ბიზნესის გასაფართოებლად წავიდა.

დრო ისე მალე გავიდა საღამომდე ვერ შეამჩნია შვიდის ნახევარზე დატოვა მისი კომპანია მოემზადა,შავი ელეგანტური მოკლე კაბა და ამავე ფერის ფეხსაცმელი შეუხამა,წითელი ტუჩსაცხი მეტი მშვენიერებისთვის თმები ცხენის კუდივით აიწია ,თეთრი მანტო,ბულგარიც შეიპყურა და რესტორნისკენ გასწია.



წარმომადგენლებთან ერთად მიდიოდა რესტორნისკენ საჭირო საბუთებით,იცოდა ,რომ დიდ კომპანიასთან უნდა ეთანამშრომლა,მის კომპანიასაც საკმაოდ გაუვარდა სახელი ქალაქში ამ ორ თვეში ხოდა ეხლა ორი ძლიერი ძალა იმუშავებს,მაგრამ რაღაც ფაქტორები აშინებს ვაი და ვერ შეეწყონ?! რა ქნას,უსიამოვნო ფიქრების გასაფანტად თავი გააქნია და გზა განაგრძო.
ცოტა ხანში უკვე ამბასადორის წინ იდგა და კიბეებზე მედგრად მიაბიჯებდა,გრძნობდა მამრობითი სქესის ყურადღებას
როგორ ხარბად ასობდნენ მზერას,ჟრუანტელი უვლიდა და სისხლი უდუღდა რა დიდი სიამოვნებით ასწავლიდა ჭკუას
ყველას,თგვენგგონიათ ძალიან მოსწონს მარტოხელა ქალის როლი,მხოლოდ "ბიზნესლედობას" ,რომ სჯერდებიან მასაც უნდა ერთი სიმპატიური ძლიერი მამაკაცი ,რომელიც გააბედნიერებს მაგრამ გულის ეს ნაწილი გაყინული და დახშული აქვს ალბათ ვერასდროს გაუგებთ რა ტკივილის გადატანა მოუწია ადამიანი ,რომელიც უყვარდა და ყველაფერს ერჩივნა მოღალატე და ფულზე დახამებული ტიპიური კაცი აღმოჩნდა,რომელიც ქალის გრძნობებზე თამაშობს ,რომ როგორმე საწოლში შეითრიოს ამიტომაც ღრმად დაიდგა მასში ფესვი კაცების სიძულვილმა და დაიფიცა რომ,აღარასდროს აღარ მიუშვებს არავის გულთან.
შეაბიჯა და მათთვის განკუთვნილ მაგიდისკენ მედგრად გადაადგა ნაბიჯები,ცდილობდა სხვებუს მზერა არ შეემჩნია,მისი მიახლოებისას კაცები ფეხზე წამოიშალნენ და მიესალმეს,ანდრია მიუახლოვდა და ხელი გაუწოდა.
-გამარჯობა,სასიამოვნოა ჩემთვის თქვენი გაცნობა მინდა წარმოგიდგინოთ ჩემი თავი,ანდრია ჯაში.
-ჩემთვისაც სასიამოვნია,ელიზაბედ ცერცვაძე,
-კარგით დავსხდეთ და საქმეზე დავილაპარაკოთ,ელიზაბედიც დაჯდა და საბუთებში ქექვა დაიწყო ყველაფერი ზედმიწევნით გააცნო ყველას,ანდრიაც კმაყოფილი უსმენდა და ტკბებოდა ელიზაბედის ქალურობით რა სიამოვნებით მოუსპობდა ამ საშინელ მზერას ,რომელიც გამგმირავად უყურებდა და არანაერ სითბოს არ ასხივებდა უყურებდა ელიზაბედს და მასში ვერანაერ ემოციას ვერ კითხულობდა ვერც ვნებას და ვერც სიყვარულს ...მხოლოდ ზიზღი რაღაცის მიმართ,სევდა ღრმად ჩადგმული და ცივი მზერა...თავის თავს შემოუძახა "ანდრეა რამ დაგაინტერესა მისი ემოციების კი არა პროექტისს გასაცნობად მოხვედი"!...უცბათ წაისისინა ალტერეგომ"აბა რა შენ ხომ მას ამწამს მხოლოდ მოსაუბრე ქალბატონად და ბიზნეს პარტნიორად წარმოიდგენ".
ელიზაბედიც ხვდებოდა რაღაც არასასიამოვნოდ აკვირდებოდა ანდრია და არმოწონდა,არაწყობს ეს იმიტომ კი არა რომ ,ეშინია ეს კაცი შეუყვარდეს ან ეგეთი არა...!!!! იმიტომ რომ არ აწყობს ნამდვილად პარტნიორი რომელიც ბიზმესპარტნიორზე არის შეყვარებული,ცდილობს თავი აარიდოს ასეთ რაღაცეებს ამიტომაც ცუდად გაჰკრა გულში.
ანდრეას ტვინში კი სრული ქაოსი იყო რაღაცაზე ფიქრობდა როდესაც შეამჩნია როგორ უყურებდა მათი წარმომადგენელი ელიზაბედს მთელი ცხოვრება ვერ მიხვდება რამ გადაუტრიალა ტვინი მაგრამ,ერთმა აზრმა გაუელვა თავში.
-გადავიფიქრე,არ მომწონს თქვენი არქიტექტურა დამკვეთი კომპანია უკმაყოფილო იქნება ამუტომაც გადავიფიქრე.
-კი მაგრამ ბატონო ანდრეა ჩვენთან ერთად განიხილავს ბატონი მათეც და მოწონს ყველაფერი. "მათეს მისი სხეულიც მოწონს" გაიფიქრა და ფეხზე წარმოდგა.
-უკაცრავად მაგრამ მე უარს ვამბობ_ელიზაბედს გაკვირვებისგან ენა ხაუვარდა ვერ მიხვდა რა მოხდა შემდეგ გაბრააზდა სიბრაზიზგან მთელი ძალით კბილები ამერთმანეთს დააჭირა ძალა მოიკრიბა და წამოდგა.
-რას ნიშნავს არ მიგწონთ?! მღელი კვირა ვიმუშავეთ თავდაუზოგავად ღამეებს ვათენებდით და რას არ ვაკეთებდი თავს არ ვზოგავდი რომ,პროქმექტი შესაფერისი და კარგი ყოფილიყო იფეთქა და მისი დიდი ლურჯი თვალები მიანათა ანდრეას.."ოხ ანდრეა"თავის თავს შემოუძახა "რა გეტაკა??".. "არაუშავს მოვამტრიოთ ცოტა რქები ქალბატონს".
-არა დაუშვებელია მე ამ პროექტს ხელიდან არ გავუშვებ!_იფეთქა ელიზაბედმა._ვინ ხართ რომ, ჩვენ არქირექტურას რამეს უწუნებთ იცით მაინც რამდენია ნაფიქრი თითოეულ დეტალზე?!._ცოტა ხმამაღლა შესძახა და წინ წაიწია.
-რატომ გოგონიათ რომ ჩვენ არ ვიმუშავეთ?..._დასცინა ანდრეამ.
-მე არაფერი არ მგონია!_მოკლედ მოუჭრა ელიზაბედმა და წყლის ჭიქას დაწვდა მოსვა და დამშვიდდა.
-კარგით მაშინ ასეთი რამ მოვიფიქრე,ჩვენ ჩვენი ვარიანტები განიხილოს და წარვუდგინოთ დამკვეთს და რასაც გადაწყვეტს იმის მიხედვით წარიმარღება ყველაფერი._ელიზაბედს ფერებმა გადაუარეს მამაკაცების მიმართ ხომ აქვს აგრესია და ზიზღი მაგრამ, ამ კაცმა ორმაგად გამოწვია და გააგიჟა ,უკვე აღიზიანებს.
-კარგი მაშ ასე იყოს,დიდი მადლობა._ცინიკურად მიუგო და ტანის ლამაზი მოძრაობით მიაბიჯებდა,თან კარგად შეიკურთხა გულში.
"დამაცადე განახებ..ვინ არის აქ ცინიკოსი" ჩაიჩურჩულა ანდრეამ და ვისკი გადაკრა.
მთელი დღე გაბრუებული დადიოდა ანდრეა თავისი გამოხტომის აზრს ვერ ჩაწვდა...ნუთუ რა ქნა? თან ამ გოგოზე ფიქრიც აეკვიატა...რაღაც ხდება მგონი მოწოს ეს "პატარა ქალბატონი",მაგრამ მის თვალებში ჩამდგარი სიცივის გახსენებისას ღრუბლებიდან მიწაზე ეშვება და მწარე რიალობას უბრუნდება.

----------------------------------------------------------------------------
-როგორ ჩაიარა შეხვედრამ ლიზა?_მხიარულად შესციცინა ნინიმ.
-რავიცი...დაიკო ცუდად,იმ კაცმა გაამაგიჟა ორმაგად ვეღარ ვიტან კაცებს(ჩაიცინა)მერე აგიხსნი ძალიან დაღლილი ვარ._თბილად მიუგო და ტელეფონი გათიშა,სააბაზანოს მიაშურა და თბილ წყალში ჩაწვა იმწამსვე მოეხსნა დაღლილობა და როგორც ხდება ფიქრის მორევში გადაეშვა..."როგორ უნდა მოვიგო ეს პროექტი?"..."მათ ჩემი ნამდვილი სახე უნდა ვანახო უნდა მიხვდნენ ვისთანააქვთ საქმე!...._თავის თავს განუცხადა და ამ გეგმისთვის ფიქრს შეუდგა.
ანდრეა
დილით გაიღვიძა თუ არა გუშინდელი საღამო გააახსენდა და კიდევ უფრო აივსო ბრძოლის სურვილით,როგორ უნდა რომ ამ ქალბატონს ჭკუა ასწავლოს და დაანახოს.,რომ სამყარო მარტო მისი არარის ,როგორ ეტყობოდა ,რომ უნდოდა ამაყი გამოჩენილიყო კი,გამოჩნდა კიდეც ,მაგრამ მასში მაინც რაღაცა იმალება....მაგრამ,ანდრიამ მის ფიქრებში სულ სხვა სურვილი ამოიკითხა..."პატარა ქალბატონის მორჯულება"...მაგრამ,ის კი არიცის ვისთან ააქვს საქმე ფრთხილად ბოლოს აქეთ არ დარჩეს მორჯულებული.


------------------------------------------------------
-ქალბატონოო...ქაალბატონო ელიზაბედ გუშინდელი ვახშმის გადაწყვეტილება გავიგე....სიმართლეეა?_ჩუმად და შეპარვით ჰკითხა მდივანმა.
-დიახ...თანაც ისიც ვიცი ,რომ აუცილებლად უნდა მოვიგოთ!...._თავდაჯერებულად განუცხადა.
-რათქმაუნდა ჩვენი არქიტექტურა მთელ ევროპაშია ცნობილი...დიდ კომპანიებს დავუკავშირდები ახალი იდეეებსთვის.
-ეს მომწონს... შემართება...იცოდე ხვალ საღამოსთვის პროექტი მაგიდაზე განხილული და კარგად მომზადებული უნდა მედოს..!_მკაცრად უთხრა და კაბინეტი დატოვა,როდესაც ტელეფონის გამაყრუებელი ზუმერი მისწვდა სმენას ,როგორ ვერ იტანს.

-დაიკო ლიზა...,როგორ მომენატრე.
_ანააა,......ბოლო ხმაზე შეჰკივლა გაგახსენდი? როგორ მომენატრე ,როდის ჩამოდიხარ?_მხიარული განწყობით ბედნიერმა მიუგო.
-როგორც კი ნინის ორსულობა შევიტყვე ბარგი ჩავალაგე დღეს საღამოს მოვდივარ.
-კარგი...ჩემთან მოდი არანაირი სასტუმრო.!
-არის უფროსო.-მხიარულად მიუგო ანამ.
ანა ცერცვაძეების ოჯახში უმცროსი ქალიშვილია სამნი არიან ელიზაბედი,ნინი და ანა....ლონდონში სწავლობდა ანა და ჩამოდის.
უბედნიერესი იყო როდესაც 4 წლის უნახავი და გულში ჩაიკრა მისი პატარა ანო ,როგორ გაზრდილა უკვე 20წლის არის..
-როგორ გალამაზებულხარ ანო...ჩემო გიჟო ანო..ძალიან მომენატრე._ლამის იტირა ისეთ ემოციებში იყო.
-მეეეც.....სრუტუნით მიუგო....და წამით მოშორდა_დატრიალდი ლიზა._ვაიმე რა ლამაზი ხარ,კაცების რისხვა არმითხრა ,რომ იმ იდიოტის მერე..._მიხვდა,რომ მტკივნეულ ადგილას მოარტყა და მხოლოდ ჩაეხუტა დას და იქვე ატუზულ ნინ ისკენ წავიდა.
_ჩემი დაიკო.და დისშვილი..მუცელს აკოცა და დას ჩაეხუტა._სიძევ ,როგორ ხარ ირაკლიც მოიკითხა და აეროპორტის გასასვლელისკენ გასწიეს,როდესაც ელიზაბედს უკან ხმა მოესმა.
-ელიზაბედ....ელიზაბედ..._ძალიან ეცნო ეს ბარიტონი უკან შეტრიალდა და ჰოი საოცრება ანდრია შერჩა მობეზრებულად აიქნია ხხელი და შეტრიალდა.
-გისმენ..._აგდებულად მიუგო.
-სალაპარაკო გვაქვს..._მანაც ასევე უპასუხა.
-ჩვენ სალაპარაკო არაფერი არ გვაქვს!...._უკვე გაბრაზებულმა მიუგო.
-ან გამომყვები ან..._ელიზაბედმაც ანიშნა ნინის წადით და მერე მოვალო.
-რაგინდა?..რატომ მირღვევ სიმყუდროვეს რაგინდა._არ ცხრებოდა და გაბრაზებული ხელებს აქეთ-იქით იქნევდა.
-ბოდიში..არმინდოდა ასე დაგელაპარაკები და შემდეგ გაგიშვებ._"დიდი ა მბავი ერთი საათი თუ დაგირღვიე სიმყუდროვე მთელი დღეებია მირღვევ."_ჩაისისინა მისთვის.მანქანაში ჩასხდნენ და გზას მიუყვებოდნენ...თქვენ გგონიათ იცის რაუნდა ანდრიას? არიცის ძმაკაცს დახვდა და ელიზაბედი,რომ დაინახა მისკენ წამოვიდა მთელი ფიქრებით მასთან იყო.
-რამე მითხარი?_ჰკითხა ანდრიამ.
-კი....რა არმისმენ? რა გჭირს?_უცებ ანდრიამ დაატორმუზა მანქანა და ასე იყვნენ სანამ გამაყრუებელი სიჩუმე ელიზაბედმა არ დაარღვია,როდესაც მიხვდა ,რომ ელიზაბედი რაღაცის თქმას აპირებდა ტუჩთან საჩვენებელი თითი მიუტანა და გააჩუმა...შემდეგ ცერა თითი გადაუსვა ქვედა ტუჩზე და მისკენ საკოცნელად მიიწია...ელიზაბედი შოკში იყო ვერ გაეგოე რახდებოდა მისთავს უცბათ ანდრიას გავარვარებული ტუჩები მის ღვინისფერ ბაგეებს შეეხო..და დაეკონა კოცნიდა მთელი გრძნობით.
-მაპატიე...მაპატიე გთხოვ...ბოდიში._უმეორებდა გაშეშებულ ელიზაბედს,ანდრია_ელიზაბედ მითხარი რამე გთხოოვ.
-ჩამეხუტე გთხოოვ._მისდა გასაკვირათ ელიზაბედმა ეს უპასუხა,ანდრიამაც არ დააყოვნა დიდი მკლავები სუსტ სხეულლს შემოხვია და გულში ჩაიკრა._ჩემი ბრალია...ანდრია იცი ,რომ პირველი კოცნა მომპარე?_გულუბრყვილოდ ჰკითხა.
-რა?მართლა არვიცოდი_ჩაიცინა,ელიზაბედის გონებამ გამაყრუებელი განგაშის ღილაკი ჩამოჰკრა და იფეთქა.
-ეს ჩვენს შორის არაფერს არცვლის_უყვირა და თითქოს ის მკაცრი ელიზაბედი დაიბრუნა.
-როგორ თუ არა?_იჭექა ანდრიას ხმამ.
-არცვლის..შენ ჩემი მოწინააღმდეგე ,ხარ მე შენი_კმაყოფილმა მიუგო,მიხვდა ,რომ ანდრიას მის მიმართ გრძნობები გაუჩნდა.
-ელიზაბედ..კი მაგრამ_ერთხანს გაჩუმდა_კარგი რაგაეწყობა იყოს ასე._უკმაყოფილოდ დაჰკრა საჭეს ხელი და უკან მოუხვია.
-სად მივდივართ სახლში მიდიხარ._უხეშად მიუგო.
-კარგი._ნასიამობნებმა ჩაიცინა და გზისკენ განაგრძო ცქერა,მთელი გზა ხმა არცერთს არმოუღია,მაშინაც უხმოდ გადასვლას აპირებდა ,როდესაც ანდრია მკლავში წვდა.
-ამას ასე არ დავტოვებ უთხრა და ბაგეებზე მოწყვეტით შეეხო,უცბათ გადავიდა და სახლში შევარდა ანდრია კი ადგილს მოწყდა,პირდაპირ კლუბისკენ აიღო გეზი ეხლა უნდა დალიოს და ღამის პარტნიორი მოძებნოს თორემ აფეთქდება...სასწრაფოდ გააჩერა მანქანა კლუბში შევიდა და ბართნ ჩამოჯდა.
-ორმაგი ვისკი!._შეუკვეთა და უცბათ გამოცალა...1,2...და ერთი ახალგაზრდა ქალი მიუჯდა.
-გამარჯობა_მიესალმა ქალბატონი.
-გაგიმარჯოს...სასმელზე დამეწვევით?_გამომწვევად ჰკითხა.
-დიახ._პასუხი არ დააყოვნა 20წუთში სასტუმროს ნომერშიე ქალი გაშმაგებული კოცნიდა ანდრეას ის კი ტანსაცმელს აძარცვავდა უცბათ ანდრეა საკოცნელად გაიწია და...მოხდა ის ,რომ ვერ აკოცა ელიზაბედი გაახსენდა და ქალი უხეშად მოიშორა და პერანგის ღილები შეიკრა უცბათ გაეცალა სასტუმროს და ასე გახევებული დატოვა ქალი.
"დაგერხა ანდრია სერიოოზულად დაგერხა ხომ,ხედავ სიამოვნებასაც არ გაცლის ის ქალი"_მწარედ ჩაიცინა და სახლისკენ გასწია.
მთელი ღამე თვალი ვერ მოხუჭა ანდრიამ,ვერ ივუწყებდა იმ გემოს და იმ ტუჩებს მწარედ ჩაიცინებდა და გაიფიქრებდა.."ჩემი უნდა იყო"..."სხვანაირად არც შეიძლება".
-------------
ელიზაბედის გონებაში სრული ქაოსი იყო...სძულდა?....მისი ფიქრებით სძულდა არა ანდრია კაცები და აქედან გამომდინარე ანდრიაც....ვერ დაუშვებს ,რომ კიდე შეუყვარდეს ამ გრძნობის "შიში" აქვს..თან ასეთი კაცი ,რომელიც ქალს მხოლოდ გასართობ სამიზნედ აღიქვამს. "მექალთანე ანდრია"..გაუელვებდა ეს აზრი და მწარედ ჩაიცინებდა....,მაგრამ კარგი იდეაა,...გავაგიჟებ,გადავრევ და პროექტი ჩემი იქნება,ეს დამკვეთი კომპანია ძალიან ძლიერი და პრესტიჟულია ახლა კი ძალიან სჭირდება გამარჯვება და კარგი სახელი მის კომპანიას..."არქიტექტურის ზენიტში" აიყვანს და მამაც მისით იამაყებს მეტი რაუნდა??თან ასეთ კაცს მოარჯულებს..მაგრამ რაღაცის უკმაყოფილოა ,რაღაც სურს და თითქოს გული უწუხს...ეშინია სიძულვილიდან არშეუყვარდეს.
"სიძულვილიდან სიყვარულამდე"...გაუელვებდაესაზრი და უცბათ გაფანტავდა,თავისთავსაც არუტყდებოდა რასაც ფიქრობდა იმაში....თვითონ რომ,გაებას მისივე დაგებულ მახეში,ჯობს შეეშვას ანდრიას და თავის გზაზე გაუშვას.....და საკუთარი ძალებით მიაღწიოს სასურველ შედეგს.
-----------------------------

-ანა ,რას შვები?_ხმაურით შევიდა სახლში.

-მოხვედი ქალბატონო?_მხუარულად შეუბრუნა კითხვა.

-დიახ მოვედი._მანტო იქვე მიკიდა და სავარძელში მოკალათდა ფეხსაცმელიდანაც გათავისუფლდა.

-ვინ იყო ის კაცი?ხელი რომ, დაგავლო და წაგიყვანა._მითომდა ფაწყრომით თქვა მაგრამ, სხვა მიზნით.

-ერთი ბიზბეს პარტნიორია არაფერი მნიშვნელოვანი._მოვეზრებულად უთხრა და ამოისუნთქა.

-ხო აბა რა,ისე გიყურებდა აშკარად საქმისთვის იყო მოსული._ჩაიცინა ანამდა დას გვერდით მიუჯდა.

-ანათქო!მორჩი..._გაუსაძლისი გახდა ამდენი თავის მართლება ელიზაბედისთვის.

-კარგი...მაგრამ ჩემი სიტყვები დაიმახსოვრე..."ეგ კაცი შენზე გიჟდება და ეგრე ადვილად არ დაგთმობს"_თავში დარწმუნებულმა წარმოსთქცა ეს სიტყვები და იმასაც ვერ მიხვდა რამდენად შეაშფოთა ელიზაბედი მისმა სიტყვებმა.

-მოუწევს დამთმოს..._უცბათ აღმოხდა....უფრო მისთვის.

-რატომ?_გაკვირვებულმა მიანათა დას მწვანე თვალები.

-იმიტომ ,რომ ვერ შევიყვარებ.._გაბრაზებულმა წარმოსთქვა.


-რატომ?_არ ეშვებოდა ანა.

-იმიტომ ,რომ მძულს.

-გძულს?_რა დაგიშავა?_გაკვირვება ვერ დამალა ელიზაბედმა.

-ეგ შენ არ გეხება._მკვახედ მიუგო და წამოდგა სამზარეულოში შელასლასდა და წყალი დაისხა ერთი ამოსუნთქვით ჩაცალა...და თვალებში გამოიხედა...."მძულს?!დიახ,მასაც მხოლოდ ჩემი სხეული და ქონება უნდა მაგრამ,ვერ მივართვი!"გაიფიქრა და მისი საძინებლისკენ წავიდა ,როდესაც შევიდა მისი და იწვა საღამურებით.

-დაიკო შენთან ვიქნები რა._პატარა ბავშვივით მოიღერა ყელი.

-კარგი ანუს..მე შხაპს მივიღებ._წყლის წვეთებმა მოადუნეს სიამოვნებდა თითოეული წვეთი..სასიამოვნოდ ,რომ ეხებოდნენ კანს...პირსახოცი შემოიხვია და სარკეში ჩაიხედა მისდა უნებურად ანდრიას კოცნა გაახსენდა და ცერა თითი ბაგეე შეეხო..."რას აკეთებ?!...ის გძულს!!"...თავის თავს შემოუძახა და სააბაზანო დატოვა.

_______________________________

ანდრია
დილით თავის ტკივილმა გააღვიძა და წინა საღამო გონებაში ამოუტივტივდა....და მისი საქციელი ვერაფრით ვერ ახსნა..."რა დამამერთა?"..."შემიყვარდა?"..."რაძნელი იქნება მასთან გამკლავება...ისეთი დაუმორჩილებელია...მაგრამ არუნდა დავნებდე"..."უკვე მონენატრა"...

------
ელიზაბედი
ტელეფონის გამაყრუებელი ზუმერის ხმა განუწყვეტლივ ჩაესმოდა და ბოლოს დაწვდა.
-გისმენთ.._ნამძინარევი ხმით ძლივს წარმოსთქვა.

-გაგაღვიძე ქალბატონო?_მხიარუკად მიუგო ანდრიამ...ნაცნობი ხმის გაგონებისას თვალები ჭყიტა და გამოფხიზლდა.

-რატომ მირეკავ?_კითხვაზე კითხვითვე უპასუხა.

-სიმართლე გითხრა?_ისევ კითხვით უპასუხა.

-დიახ.._მოუთმენლობა დაეტყო ხმაში ელიზაბედს.

-მომენატრე._ისეთი ნაღვლიანი ხმით წარმოსთქვა ეს სიტყვები რომ, ლამის უთხრა.."მეცო"....გაშეშდა ნუთუ მართლა შეუყვარდა ანდრიას?!...მაშინ თავს ასე ადვილად ვერ დაიძვრენს.

-აქ ხარ ლამაზო?

-კი..კი აქ ვარ.._ენა დაება ანდრიას კი მის დსბნეულობაზე ჩაეცინა.

-დღეს აუცილებლად უნდა გნახო!_მკაცრად განუცადა.

-არა..არა დღეს არ მცალია._ამოილუღლუღა და ქვედა ტუჩი მოიკვნიტა.

-მე ვთქვი და შენი თანხმობა არარის საჭირო!..._უთხრა და გაუთიშა.

-იდიოტი!..აფრენს.._თავუსთვის ჩაილაპარაკა.

-ვინ არის იდიოტი?ვის ელაპარაკებოდი?_დააყარა კითხვები ახალ გაღვიძებულმა ანამ.

-არავინ._მკვახედ მიუგო და ოთახიდან გავიდა.

_________________________________
მთელი დღე ელოდა ანდრიასართლა ელოდა,არიცის რატომ ვერ ახსნა..."გრძულს..შენი მტერია...!" თავს შემოუძახებდა.
ფიქრებიდან უხეშად გამოიყვანა მდივანის ხმამ.

-ქალბატონო ელიზაბედ პროექტი ერთ კვირაში უნდა წარვადგინოთ.!_ახალი ამბავი განუცხადა უფროსს.

-რატომ?_გაკვირვებულმა გაღიზიანებული მზერა მიაპყრო ლენას(მდივანს).

-ასე თქვა დამკვეთმა კომპანიამ.

-კარგი მეწავედი უკვე შვიდი საათი,ძალიან დავიღალე._ამოიხვნეშა და ტყავის ქურტუკი შემოიცვა და კაბინეტი დატოვა.
მანქანისკენ წავიდა ,როდესაც მის წინ შავი BMW-X6 შეჩერდა...
გზა განაგრძო ,როდესაც ხელი დაავლეს და მანქანაში ძალით ჩასვეს.

-იდიოტო გამიშვი..._ამოიკლნავლა.

-უკაცრავად?!სანან ძალა არ გამოვიყენე შენთან ვერაფერს ვერ გავხდი,რომ გითხარი უნდა გნახოთქო უნდა დამელოდო!

-კარგი ერთი და ვინ ხარ ჩემი?_ჩამჭრელი კითხვა დასვა.

-ქმარი!_თავდაჯერებულად მიუგო.

-ხო არ გარეკე?! რა ქმარი...არასდროს._ანდრია როცა მიხვდა,რომ ელიზაბედი გაჩუმებას არაპირებდა მანქანა დაძრა..ელიზაბედის ყვირილს კი ყურს არუგდებდა....ცოტახანში მანქანა ერთ სახლთან გააჩერა და ელიზაბედს მანქანა გამოუღო...

-არ გადმოვალ._მკვახედ მიუგო.

-ნუ გადმოხვალ გადმოგიყვან.!!_ხელი მოკიდა და ელიზაბედი ხელში აიტაცა._ნუ ფართხალებ თორემ დამივარდები და ნორმალური ცოლი მინდა მე!_სერიოზული ტონით უთხრა და არადა როგორ უნდოდა ელიზაბედის სახეზე გადაეხარხარა.
.....

გიყვარს?იბრძოლე....ეს იყო ანდრიას მთავარი მიზანი!ელიზაბედი მისი უნდა გამხდარიყო მხოლოდ მისი..!
ამიტომაც უნდა,რომ დაელაპარაკოს...უყვარს..საშინლად უყვარს..ყველაფერს გააკეთებს ,რომ დააჯეროს და მასაც შეაყვაროს თავი.
------
სახლში ხელში აყვანილი შეიყვანა ბოლოს ელიზაბედი დანებდა და ფართხალს მოეშვა,ანდრიას გულ-მკერდს აეკრო და გაინაბა...ისევ ფიქრი დაიწყო.."მძულს..კი ვერ ვიტან...,მაგრამ თავს არმანებებს რავქნა?!"...ფიქრის სამყაროდან უხეშად გამოაგდო ანდრიას ხმამ.
-მისმენ?_გაკვირვებული შეანათა თაფლისფერი თვალები.
-არა...მაპატი._თითქოს შერცხვაო და სახე დამალა.
-რაზე ფიქრობდი.?_მაცდურად ჰკიყხა და გულში უსიამოვნოდ რაღაცამ გაკრა.."ნეტა სხვა უყვარს?!"..."იმედია არა".
ვერ ხვდება რა უნდა ანდრიას...მაგრამ უზომოდ მოწონს ელიზაბედის სიახლოვეს ყოფნა ხელში ,რომ აიტაცა უვედმიერესი იყო..ისევ უნდა ,რომ ის ბაგეები დაუკოცნოს და მხოლოდ მისი უყოს.
ელიზაბედს სძულს?!ნუთუ სძულს...ვერ იტანს ანდრიას ნაირ კაცებს.."ქალი მხოლოდ საწოლში იციან"...ამ ფიქრებითირთობდა თავს.
-ეგ შენი საქმე არარის!_მკვახედ მიუგო და ანდრიას რეაქციას დაელოდა.
-ვინმე გიყვარს?_წყენით აღმოხდა და მისთვის "განაჩენის"მოსმენისთვის მოემზადა.
-მიყვარს..?!პირდაპირ სასაცილოა..არა არავინ არმიყვაერს..და საერთოდ კაცები მძულს..!_სულ ზიზღით ლაპარაკობდა და ანდრიას შეცვლილ გამომეტყველებს არ იმჩნევდა.
-ესეიგი მეც გძულვარ?!_კითხვის ნიშნით სავსე თვალები შეანათა და დაჟინებული მზერა მიაპყრო.
ელიზაბედი დაიბნა ამ კითხვას არ მოელოდა?!რა ვუპასუხო?!სიმართლე!ის რომ, გრძულს მისი ამაზრზენი საქციელი და ქცება..."ალბათ ერთისული აქვს ლოგინში ჩამიწვინოს".."არა,ადსეთი კაცი ზიზღისმეტს არფერს არ იმსახურებს"...მაგრამ არუნდა ,რომ უთხრას იცის ,რომ უკმაყოფილებას გამოიწვევს ანდრიაში...და უფრო გადაემტერება ეს კი ნამდვილად არუნდა...ხოდა პასუხსცარგასხემს.
-......._დუმდა ელიზაბედი.
-რას გაჩებულხარ..????გძულვარ?_ელიზაბედ მითხარი "კი ან არა"..!!!.._მოთმინებიდან გამოვიდა ანდრია და უღრიალა...ელიზაბედი უდრეკად იდგა და ხმას არ იღებდა...ანდრია ცერაფერს ,რომ ვერ გახბდა მიუახლოვდა,ანდრია წინ მიიწევდა ელიზაბედი უკან უკან ბოლოს კედელთან დასჯილი ბავშვივით აიტუზა და მოსალოდნელ საფრთხეს მოელოდა...ეს თვითონ ფიქრობდა ეგრე თორემ საფრთხე სულ არიყო...ანდრიაც მიუახლოვდა ელიზაბედმა ხარბად ჩაისუნთქა და ამოისუნთქა...
-რაიყო გეშინია პატარა?_დამცინავად ჰკითხა და ხელი სახეზე ჩამოუსვა...ელიზაბედმა სახე მარჯვნივ გაატრიალა და ანიშნა მომშორდიო...ახლა უკვე ანდრია გათამამდა და ტუჩებით ლოყაზე შეეხო შემდეგ ყელამდე ჩააცოცა და ცხელი კოცნით გაანებივრა ელიზაბედი...ელიზაბედი თვალებ მიბნედილი კედელს აკვროდა და ნატრობდა ანდრია მალე მოშორებოდა...მაგრამ,ანდრია სუო არ ჩქარობდა პირიქით..ძალიან ბედნიერი იყო..ტუჩებს აქეთ-იქით დააცოცებდა....ეშმაკობაც მოუნდა ისისიყო ტუჩები ელიზაბედის ტუჩებს უნდა შეხებოდა ,რომ მოშორდა ელიზაბედი ელოდა ეხლა და ეხლა მაკოცებსო მაგრამ არა ბოლოს უკმაყოფილომ თვალები ჭყიტა და ანდრიას თაფლისფერ თვალებს გადააწყდა.
-კოცნა გინდოდა ლამაზო?_დამცინავად ჰკითხა.
-რასიაულელეა._ტანის ლამაზი მოძრაობით გაშორდა კედელს და შეტრიალდა...ანდრიამ თავი მაინც ვერ შეიკავა უკნიდან აეკრო ელიზავედს და ისევ ყელი დააგვბა ელიზაბედი გაშეშდა...თავისთავსაც არუტყდებოდა ,რომ გონის დაკარგვამდე სიამოვნებდა..ანდრიამ ჩასჩურჩულა.
-ჩვენი სურვილები ერთმანეთს ემთხვევა და წამის მეასედში შეეხო ელიზაბედის ბაგეებს....სადღაც გადაიკარგა და ერთად შემოუფრინეს ყველაზე ლამაზი და მაღალი ადგილები მწარერეალობას ტვინის საშინელმა და გამაყრუებელმა განგაშმა დააბრუნა როდესაც ანდრიამ წელზე ხელი შეუცურა და მაისურს დაეჯაჯგურა...უმალვე მოშორდა დასახეში მწარე სილა გაარტყა..გახევებული ანდრია ერთადგილას მიეყინა და ელიზაბედს დაჟინებით უყურებდა...გამაყრუებელი სიჩუმე ელიზაბედის მაღალმა ტონმა დაარღვია.
-აღარასდროს!!აღარსადროს აღარ შემეხო!მძულხარ ...!!_თავუს თავზე გაბრაზებულმა ყველა ჯავრი ამდრიაზე ამოანთხუა..თავის თავზე უზომოდ გაცხარდა...ცოტაც და ამდრია საწადესლ მიაღწებდა ეს კიდე კმაყოფილისახით იდგა და მინაბული მის შემდეგ მოძრაობას ელოდა..მაგრამ! აღიარებს ამ "კაცმა" ყველაზე მაგარი კოცნა იცის..!
-კარგი..გძულდე..ქურთუკიდა ჩანთა აიღე ვბრუნდებით.!!!_დაუყვირა და გაცხარებული გარეთ გავარდა....გახევებული დატოვა ელიზაბედი,ანდრიას უცაბედმა გადაწყვეტილებამ შეაშფოთა და დააფიქრა ახლა უფრო დარწმუნდა მისი აზრის სისწორეში.."უარი ,რომ ვუთხარი გაცხარდა"..."აბა,რა მიჩვეულია ხელის ერთი გატკაცუნება და ქალს ლოგინში მოიმწყვდევს"..."მიხვდა ,რომ ჩემთან არგაუვა"... უვბათ სტაცა მის ნივთებს ხელი და სწრაფი ნაბიჯებით დატოვა ოთახი...მანქანის კარები მალე გამოაღო და ჩაჯდა,იმწამსვე მოწყდა მანქანა ადგილს..გამაყრუებელი სუჩუმე იდგა რაც ელიზაბედს უხერხულ მდგომარეობაში აგდებდა მაგრამ მაინც იტანდა..ცოტა ხანში მანქანა ანდრეამ ელიზაბედის სახლთან გააჩერა...ელიზაბედი გადასვლას აპირებდა ,როდესაც მაჯაში ანდრია სწვდა.
-"სიძულვილიდან სიყვარულამდე"_შეჩერდა და ელიზაბედს თვალებში ჩახედა ამოისუნთქა და განაგრძო.."ერთი ნაბიჯია"...უცბათ ვერ მოითმიბა და მიწყვეტით აკოცა ბაგეზე,ელიზაბედი ცოტახანს იჯდა და ბოლოს ანდრიამ გამოაფხიზლა.
-არ მიდიხარ?_გაუღიმა.
-აა..მე..ისა..კი,კი_უცბათ დაიბნა ელიზაბედი.
-თუგინდა არ გადახვიდე წიბააღმდეგი არვარ._ჩაიცინა ,უცბათ გაიაზრა ყველაფერი ელიზაბედმა და გაცხარებული დატოვა მანქანა და ანდრეაც ადგილს მოწყდა.
"დებილი,იდიოტი როგორ მძულს"თავისთვის ბუტბუტებდა და თან ტანისამოს იხდიდა..ცხელმა წყალმა ერთიანად მოადუნა და განტვირთა...ამის მერე კი ძალა გამოცლილი მიესვენა საწოლზე და საყვარელი წიგნის კითხცას შეუდგა ,თქვენ გგონიათ რაჯე ესმოდა?!..არა..ადრე მისი საყვარელი ფრაზები უცბათ გადაიკითხა და ისევ ფიქრმა გაიტაცა.
ანდრია მიაქროლებდა მანქანას არიცოდა სად უნდა წასულიყო ,მაგრამ მიდიოდა,გული წყდებოდა ,რომ ასე მალე გაუშვა ელიზაბედი ,მაგრამ თავს ამით ინუგეშებს....."ცოტაც მოიცადე სულ შენი იქნება"...ელიზაბედმა სულ არიცის რა მოელის ოჰ ოჰ...






უკვე ოთხი დღე გავიდა რაც,ანდრია არ შეხმიანებია ცოტა დააკლდა მაგრამ,ამაში მისთავსაც არ უტყდება...იმდენად სძულს კაცების მოდგმა და ისეთი შეშინებული ,რომ ისევ გულს ატკენენ ,რომ სიყვარულზეც უარს ამბობს კიდევ კარგი დროზე ადრე მიხვდა ყველაფერს და იმ არაკაცს თავისი არგაატანინა..რამდემჯერ სცადა რეზიმ მისი საწოლში შეთრევა ,მაგრამ ელიზაბედი უარზე იყო...რეზის მიკარების უფლებას არაძლევდა ,მგონი ხვდებოდა რა "ჩიტიც"იყო და ამიტომ თავს აროდებდა,თავიდან მისთვის გულში ჩუმად უყვარდა..."უყვარდა?!" სიყვარული ,რომ ყოფილოყო დღემდე გაჰყვებოდა...რეზიმ ,რომ გაიგო ელიზაბედს ვუყვარვარო გეგმა დასახა.."გამდიდრების" გეგმა..ელიზაბედმა როცა,ამ გეგმის შესახებ გაიგო ყურებს არუჯერებდა ესმოდა ,როგორ ელაპარაკებოდა მის ძმაკაცს და ,როგორ მოიხსენიებდა ელიზაბედს...ტვინში სისხლი ჩაექცა უნდოდა იქვე მიეხრჩო არც ისე დიდიხნის წინ მომხდარ ამბავს ვერ ივიწყებს და ტვინში ჩაიბეჭდა..."არუნდა შემიყვარდეს!...ყველა კაცი ერთნაერია...გამოგიყენებს და ნახმარი ხელსახოცივით მოგისვრის.."...ალბათ ვერც წარმოიდგენთ რამხელა ტკივილი იყო ეს მისთვის..კაცი,რომელიც უზომოდ უყვარდა ...შეძულდა...კაცი რომლისთვისაც,სიცოცხლეს დათმობდა..მხოლოდ ერთ რაღაცას ფიქრობდა .."როგორ გამოეტყუა ფული და როგორ ჩაეწვინა ლოგიში"...ერთი თვე სახლიდან არგამოდიოდა...თქვენ გგონიათ დეპრესიაში ჩავარდა..არა!..უბრალოდ სამყაროს მოწყდა რეალობას თვალი აარიდა,ეხლა იცის და იგივე შეცდომას არგაიმეორებს..სძულს ყველა კაცი...მხოლოდ მამამის და მის სიძეს აღიქვამს ისეთად როგორიც ნამდვილი კაცი უნდა იყოს.
ანდრიას მიმართ რაღაცნაერი გრძნობა ააქვს ამ კაცის ბოლომდე არსჯერა და ჰგონია ,რომ დაწოლისთვის უნდარა ქნას აღიარებს ,რომ მოენატრა თვალებს დახუჭავს და მისი კოცნა ახსწნდება ტანშიბსასიამოვნო ჟრუანტელი უვლის მაგრამ ,თავისთავს უწყრება....ძნელია დაივიწყო წარსული და მხოლოდ მომაავალით და აწმყოთი იცოცხლო..წარსულიც ხომ, შენი გავლილი გზაა, შენი ნაწილი და ის შენ გეკუთვნის...მომავალს წარსულით ვიწყებთ მომავალი გვინდა ,რომ წარსულზე უკეთესი იყოს...ამიტომ წარსულს ვერსად ვერ დავტოვებთ და ის მუდამ თავს გაგვახსენებს..ჩემი აზრით, სიძულვილსა და სიყვარულს შორის რაღაც კავშირია..შეიძლება ერთმა საქციელმა დაგანახოს ადამიანში კარგი და სიძულვილიდან სიყვარულამდე ისე მიხვიდე შენთვითონ ვერ გაიაზრო.
თუ გიყვარს მთელი არსებოთ გიყვარს გიჟდები მასზე და ოცნებობ რომ,ის შენ გეკუთვნოდეს ის შენთვის წამალიც არის და ტკივილიც..ის შენი ცხოვრების აზრი ხდება...თუ გიყვარს გიყვვარს ისეთი ,როგორიც არის...თუ გიყვარს მისი ყველა თვისება გიყვარდება..გიყვარდება მისი სურნელი,ყველაფერით მისით ივსები..მისით იწყებ დღეს და მისით ამთავრებ, მისით ცოცხლობ. შენი ჟანგბადია....გიყვარს ხოდა იბრძოლე!...ეს არის მთავარი,თუ მისთვის იბრძვი ესეიგი შენთვის მართლაც მნიშვნელოვანია...ასე იყო ანდრია იბრძოდა,უნდოდა ყველანაერრად ეცადა ,რომ რამ
ენაერად ელიზაბედს მასზე აზრი შეცვლოდა....მაგრამ რომ,უთხრა მეზიზღებიო უზომოდ ეწყინა,შემდეგ ელიზაბედის სხეულის აცახცახება და განცდილი სიამოვნება ,რომ იგრძნო მისი კოცნისას მიხვდა ,რომ ამ გოგოს ცოტა მორჯულება სჭირდება.
------------------
-ლიზააააა_ყვირილით შემოვუდა ანა დის ოთახში,გაემზადე წვეულებაზე უნდა წავიდეთ.

-კარგი რა მთელი ღამე არ მიძინია პროექტზე ვმუშაობდი.


-რაა?_იმხელაზე დაიყვირა ანამ რომ,უცბათ წამოხტა.

-კარგი,კარგი ვდგები._ბუზღუნით გადაიძრო საღამური.

-გოგო ეს რა არის?არ ჭამ? ცარიელი ძვლები ხარ !_გაოცებულნა შეიცხადა და დას მიუახლოვდა.

-სად მაქვს ჭამის დრო?!_მობეზრებულად უპასუხა და სააბაზანოს მიაშურა.
დღეს ანას მეგობრის ძმის დაბადების დღეა და იქ მიდიან ირივე კარგად იცნობს ლუკას.
ოთხისთვის ორივე მზად იყვნენ ორივე ულამაზესები იყვნენ,მაგრამ ელიზაბედი მაინც უღიმღამოდ იყო არაფერი არ უხაროდა,თითქოს რაღაც დააკლდა და სჭირდება,თან მთელი დღე სუსტადაა საკვებს არ იღებს მთელი დღე ამ პროექტზე ფიქრობს,როგორ უნდა ,რომ დამკვეთებს მისი არქიტექტურა უფრო მოეწონის და ამისთვის თავს არ ზოგავს.
ოთხისთვის უკვე უზარმაზარ სახლში იყვნენ სტუმრები ნელ-ნელა მოდიოდნენ,ანა უცბათ გაქრა და მის მეგოობრებს შეერია ელიზაბედი კი ბაღში იდგა და ჰორიზონტს გასცქეროდა.



-სად ხარ ანდრიუს?გელოდები._მხიარულად ჰკითხა ლუკამ და უპუნქტუალურო ძმაკაცი დატუქსა.

-მოვდივარ,ხუთ წუთში მანდ ვარ_შეჰყვირა და ეზოში შეუხვია მანქანა გააჩერა და სახლდი შევიდა...ლუკა გადაეხვია და შინ შეიპატიჟა.


-გილოცავ ძმა...დიდი ბიჭი ხარ უკვე._ეხუმრა,მაგრამ სულ არ ეხუმრებოდა ცუდად იყო უკვე უზომოდ და ტკივილამდე შეუყვარდა ელიზაბედი თან უზომოდ ენატრება ოთხი დღეა არ უნახავს და უკვე ცუდად არის ,როგორ უნდა ერთხელ მაინც ჩაეხუტოს და ის ბაგეები დააგემოვნოს.

-რა გჭირს ანდრიუს რაღაც შენი გამომეტყველება არ მომწონს?
_ეჭვის თვალით შეხედა ჯაბამ ძმაკაცს.

-არაფერი_ღრენით მიუგო.

-უფ გაგიჩალიჩა იმ გოგომ?_უფრო გააღიზიანა.

-ხო._მითომც და არაფერი ისე უპასუხა და ვისკი გადაჰკრა...უცბათ ჟანგბადის ნაკლებობა იგრძნო და ბაღში გასვლა მოუნდა,ჰაერი ხარბად ჩაისუნთქა და ჰორიზონტს თვალი გაუშტერა თავისთვის ჩაილაპარაკა.
"ეს რა მიქენი..."რატომღაც მოუნდა ეღრიალა და ყველა ის ტკივილი მისიდან გაეთავუსუფლა,როგორ ახსოვს რომ ელიზაბედის ცივი მზერა და ის ტკენს გულს,ეს ბიჭი თავისთავს ვეღარ ცნობს ზედმეტად ბევრს ფიქრობს ერთ ქალზე, ქალზე ,რომელსაც მისი აზრით არაინტერესებს. ადრე იმაზე ფიქრობდა რომელ ბარში და კლუბში წასულიყო გასართობად და ფიქრობდა ,რომელი პროექტი განეხორციელებინა და როგორი არქიტექტურით ახლა კი? "ელიზაბედი,ელიზაბედი და კიდევ ელიზაბედი"...მისი თვალები არამოსდის გონებიდან ენატრება რას არ გასცემდაერთხელ მაინც რომ,ჩაეხუტოს.


--------------
ელიზაბედი ჰორიზონტს გასცქეროდა და ფიქრობდა..ფიქრობდა მის ბედზე.."რა მოხდებოდა ჩემთვის ასე გული რომ,არ ეტკინათ?"..."ვიქნებოდი ახლა ბედნიერი"..."კარგი რა 24წლის ხარ ყველაფერი წინ გაქვს იმ,კაცს ნუ გადაყვები",თავის თავს შემოუძახა....როგორ ჭირდება ადამიანი რომელსაც,ჩაეხუტება და ყველაფერს,ყველა დარდს და სიხარულს გაანდობს.
"მარტო სული ვარ"..ჩაიბუტბუტა.


სახლში შებრუნება გადაწყვიტა,როდესაც თვალი ნაცნობ სილუეტს მოჰკრა,მის მზერაში კი საოცარი სევდა ამოიკითხებოდა...სურვილმა მოუარა ჩახუტების,მოუნდა ძალიან მაგრამ,უკუაგდო წამის მეასედში მათი თვალები ერთმანეთს შეეჩეხა,ანდრიამ იფიქრა მონატრებისგან მომელანდაო და ისევ წინ გაიხედა,ცოტახანში ისევ გამოიხედა და რომ, შეამჩნია მართლაც ელიზაბედი იყო ნაბიჯი აქეთ გადმოდგა...მოუახლოვდა და წინ დაუდგა.

-როგორ ხარ?_ჰკითხა ანდრიამ,მაგრამ მის ხმაში სევდა იგრძნობოდა.

-ნორმალურად._მშრალად უპასუხა ელიზაბედმა.

-სულ არ მოგენატრე?_სრულიად მოულოდნელად ჰკითხა.

-....._ელიზაბედს ლაპარაკის უნარი წაერთვა,გაკვირვებისაგან დადუმდა....ერთხანს უყურა ანდრიამ და ვეღარ მოითმინა წელზე ხელი მჭიდროდ მოხვია და გულზე მიიხუტა...მისი სურნელი ხარბად ჩაისუნთქა და წამში გაბედნიერდა,სულ სხვანაერ განწყობაზე დადგა მიხვდა ,რომ ეს ქალი მისთვის უკვე უმნიშვნელოვანესია სულ ერთი კვირაა რაც იცნობს მაგრამ,მის გარეშე ვეღარ ძლებს.
ელიზაბედი გაისუსა და ხარბად ჩაისუნთქა ანდრიას სურნელი, მის გონებაში სრული ქაოსი იყო ერთი მე იძახდა.."შენ ის გძულს,იმ კაცებისაგან არაფრით არ განსხვავდება."...მეორე კი ეუბნებოდა.."გულს მიენდე"...მის მკლავებში გაისუსა და მშვიდად სუნთქავდა...აი თურმე რა აკლდა
მთელი ოთხი დღე...ადრე რომ, გეკითხათ გეტყოდათ მის მიმართ მხოლოდ სიძულვილს ვგრძნობო ესანდრიას საქცუელმა განაპირობა მაგრამ, ეხლა სხვა გრძნობაა მასში.
-მეშინია..._გაისმა მკაცრი ბარიტონი.


-....._ელიზაბედი ისევ დუმდა მაგრამ,კითხვის ნიშნის სავსე თვალები შეანათა.

-იმის რომ ეს წუთები დამთავრდება.





იძულვილიდან სიყვარულამდე...(ერთი ნაბიჯია)(თავი მეშვიდე)



იდგა ორისხეული ერთმანეთზე აკრული და ჰორიზონტს გასცქეროდა..ერთს უზომოდ უყვარდა მეორე,მეორე კი გაურკვევლობაშია...ცისფერ ცაზე მზე უკვე ლამის ღრუბლებში ჩამალულიყო და არემარე ნელნელა ბნელდებოდა...ორი სხეული კი ვერანაერ სიცუვეს ვერ გრძნობდა რადგან ერთმანეთი ათბობდათ...თუ ადამიანი გიყვარს მისით ხარ შეპყრობილი..მთლიანად მისით ხარ აღვსილი და გაბედნიერებს მთლიანად...ვაი თუ არ უყვარხარ იმ ადამიანს ვიზეც ყოველ წამზე ფოქრობ ეს არაადამიანური ტკივილია გტკივა და ამ ტკივილს ვერ იშუშებ გინდა,მასთან იყო და ჩაეხუტო აგრძნობინო როგორ გიყვარს,მისი მზერაში არანაერ სიყვარულის ნაპერწკლები ,რომ არ ამოიკითხება დამხოლოდ ცივი სახით გიმზერს,ის კი ვერ ხვდება ,თუ როგორ გიყვარს...
რა უნდა ქნა როდესაც უზომოდ გიყვარს?
რაუნდა ქნა როდესაც გინდა ჩაეხუტო??
რა უნდა ქნა როცა გიინდა შენი იყოს...
რა უნდაქნა როცა გტკივა მისი ერთი გამოხედვაც"ცივი,ზიზღით"სავსე მზერა...
გინდა იყო აღმაფრენა და მასთან ერთად დაიკარგო...
რა უნდა ქნა როცა უკვე სული გტკივა? გცივა ვერამ ვერ გაგათბო ვერაფერმა
მიიყვარს მიყვარს! უნორმოდ და უკიდეგანოდ...
უშენოდ დღე მზის გარეშეა...
უშენოდ ღამეს მთვარე დააკლდა...
უშენოდ მე მონატრება მკლავს...
უშენოდ მე სიყვარული მწვავს...
უშენოდ მე ვკვდები და ვიწვი...
მინდა ,რომ ჩაგეხუტო და ვიტყვი...
მე როგორც მიყვარხარ ისე ვერ შეუყვარდები სხვას...
მე უშენობა მკლავს..
უშენოდ მე ჩემთავს არ ვგავარ...
დილიდან ღამამამდე მე ვოცნებობ შენზე...
განა რას ვითხოვ?! შენს სიყვარულს...არა!
მე მხოლოდ შენი ერთი ღიმილიც მკლავს...
მე შენი სურნელი მაცოცხლებს კვლავ..!
მიყვარხარ უზომოდ მიყვარხარ და მეყვარები ყოველთვის...

____________
ელიზაბედი ანდრიას გულ-მკერდზე აკრული მის გულისცემას უგდებდა ყურს და ბედნიერდებოდა..თვითონ არიცის რახდება მის თავს...ანნდრია ამ წამებით უბედნიერესი იყო არუნდოდა ოდესმე ყველაფერი დამთავრებულიყო უცბათ მოუნდა უველაფრის განდობა ელიზაბედისთვის უნდოდა ეთქვა ,როგორ უყვარდა.

-"მე არ მიყვარდა შენი ღიმილი..მე ამ ღიმილით ვცოცხლობდი მუდამ...მე ვერ ვიტანდი შენს მონატრებას სულ მკლავდა ყოველ წუთას.."_ჩასჩურჩულა.

-მე დამიწერე?_მხუარულად შესცინა.

-კი._გაბადრულმა მიუგო და ტუჩები ყელზე ჩააცოცა,იგრძნო როგორ შეაჟრჟოლა ქალს და უფრო აიკრო.

-ანდრია შევიდეთ...შემცივდა._კარგი.

-ელიზაბედ რაღაც მინდა გკითხო.-_ნერვიულად გადაისვა ხელი თავზე და სევდიანი თვალებით მიაჩერდა.

-მიდი მკითხე.

-გძულვარ?_ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა,ელიზაბედი გაშრა არიცოდა რა ეთქვა ასეთ შეკითხვას არ მოელოდა...სძულს? არიცის ყველაფერი არეული აქვს,მარამ ის იცის ,რომ მასთან კარგად გრძნობს თავს და ამ ერთი კვირის განვმალობაში მიხვდა ,რომ დააკლდა..უზომოდ დააკლდა აქ რომ,დაინახა უბედნიერესი იყო...დიდხანს ფიქრობდა და ამაზე ანდრუა სულ გადაირია.

-დუმილი თანხმობის ნიშანია...._ჩამწყდარი ხმით აღმოხდა და ელვის სისწრაფით დატოვა სახლი ლუკას ბოდიში მოუხადა და მანქანა წამში მოწსწყდა იმ ადგილს.
გეზი ძმაკაცის კლუბისკენ აიღო მიაქროლებდა და დანიშნულების ადგილას შეაჩერა..მანქანიდან გადმოვიდა და კლუბდი შევიდა,ბარს მიუახლოვდა და სმსასმელი შეუკვეღა..1..2..3...ჭიქა,რაც ელიზაბედი გაიცნო სხვას ვერ ეკარება არ იცის რა ემართება,უბრალოდ ის ახსენდება მისი სურნელი...მისი სახე და აქ მთავრდება ყველაფერი.
უბრალოდ ეს გოგო უზომოდ შეუყვარდა,ალბათ იმიტომ ,რომ სხვებს არ ჰგავს,განსხვავებულია...მიზანდასახული,ჭკვიანი და დამოუკიდებელი...ანდრიას უზომოდ აინტერრესებს მიზეზი რამაც ელიზაბედი ასეთი ცივი გახადა...მაგრამ შესაფერისი მომენტუ ვერ მოძებნა ,რომ ეკითხა...დღეს კი ელიზაბედმა არაფერი ,რომ არუთხრა სულ გაგიჟდა...თავის თვის ბუყბუტებდა.."ნუთუ ერთი პასუხის ღირსი არ გავხდი".."კი ან არა"....სვამდა ,როდესაც გვერდით ქალი მიუჯდა საკმაოდ მიმზიდველი.

-სასმელზე დაგპატიჟებთ._ცივად მიუგო ანდრიამ.

-კარგით._ქალიც არ შეყოვნდა.

-გაგვიმარჯოს._ჭიქა ასწია და გადაჰკრა.
1....2...3.....და თვალის დახამხამებაში ამოყვეს თავი სასტუმროს ნომერში....ანდრია გაშმაგებული დააცხრა ქალს....ტუჩები ყელზე ჩააცოცა და უცბათ ელიზაბედის შეხება გაახსენდა..უკუაგდო და ტუჩები ქალის ბაგეებთან გააავლჩერა ერთხანს უყურა და კოცნა დააპირა...,რომ უცბათ ისევ ელიზაბედის შეხება და ბაგეები გაახსენდა შეჩერდა..საშინელი ტკივილი იგრძნო გულის არეში და ჟანგბადის უკმარისობა...ნომრიდან გარეთ გავარდა...ჰაერი ხარბად ჩაისუნთქა...იგრძნო ამ წამს , როგორ სჭირდებოდა ელიზაბედი რას არ გასცემდა ოღონდ გულში ჩაეკრა....მანქანაში ჩაჯდა..საჭეს მთელი ძალით ჩააფრინდა..და მიაქროლებდა სად?არიცოდა..ვისთან? არც ეგ იცოდა...მიდიოდა და გზაში მაინც ელიზაბედზე "ეფიქრებოდა"...მიდიოდა და გზამ თავისით მიიყვანა იქ სადაც გულს წყუროდა...მანქანა შეაჩერა და გადმივიდა დიდხანს არ უყი
ოყმანია დააკაკუნა.


_________________
ელიზაბედი გახევებული იდგა ერთ ადგილას..ანდრია დატოვა უპასუხოდ ...მის თვალებში სევდა ბუდობდა ისეთი სევდიანი იყო ანდრია რომ, უზომოდ კი არ შეეცოდა მასაც იმავე ტკივილით ატკივდა...მიხვდა თუ რამხელა ტკივილი მიაყენა მისი დუმილით..მიხვდა რომ, ანდრიას დაკარგვის შეეშინდა..მიხვდა,რომ ანდრია მისთვის იმაზე მნიშვნელოვანია ვიდრე თვითონ ჰგონია....და ადამიანი რომელიც თავიდან ზიზღს გვრიდა და მისი საქციელის გამო შეიძულა სულ სხვანაერია...
გაზაფხულმაც იცვალა ფერი...აღარარის სიყვარულის ჯერი..იცვალა ფერი მზემაც და გახდა საუკუნო ბნელი..მთვარის შუქი მოაკლდა ღამეს და დანაკლისით დარჩა ბნელი...
მოსაღოვდა და უკვეემოცუებით უზომოდ დაღლილმა ლუკას დაემშვიდობა და სახლში წავიდა ანა მის მეგობართან რჩება და სახლში მარტო უნდა იყოს კარგია...უფრო მეტს იფუქრებს მშვიდად იქნება...სახლში მივიდა თუ არა შხაპი მიიღო საღამური გადაიცვა დალოგინში შეწვა მალევე ჩაეძინა.....
არიცის რამდენი ხანი ეძინა...მაგრამ ხმაურმა გააღვიძა...ვიღაც კარზე ზარს განუწყვეტლივ რეკავდა..ანა ეგონა..სხვა ვინ უნდა ყოფილიყო? მოკლე ,გამჭირვალე საღამურით დაუფიქრებლად გამოაღო ჯარები და სიტყვა შუაში გაუწყდა.
-რამდენჯერ გითხარი გასა..._თითქოსდა ენა გადაყლაპა..დანა ლირს არუხსნიდა აკვირდებოდა მის წინ მდგარ ანდრიას.

-შემომიშვებ?_თბილსდ მიუგო ანდრიამ რაქნას? ამ გოგოსთან რომ ,არის ყველაფერი სვიწყდება ლამის სახელიც კი.


-აა...ხოო...ისა...კი_ენა დაება და აღელვებული განზე გადგა რომ, ანდრეა შემოეშვა..ტანზე დაიხედა და შერცხვა._აქ დამელოდე._უთხრა ანდრიას ოთახდი ავიდა..მოკლე ხალათს დასწვდა და უცბათ ქვემოთ ჩაირბინა.

-რამეს დალევ ან მიირთმევ._უხერხულოვა დაარღვია ელიზაბედმა.

-კი..._ეშმაკურად მიუგო და ხარბად აათვალიერა.


-რას?
-შენ_ეს უთხრა ანდრიამ და მიუახლოვდა ისე ახლოს იყო ,რომ ელიზაბედს ანდრიას თბილი სუნთქვა სახეზე ელამუნებოდა...ტუჩები ყელზე ჩააცოცა და ელიზაბედს ხელები წელზე მჭიდროდ მოხვია.

-მიყვარხარ..._უთხრა ანდრიამ..ამდრის რა იგრძნო ელიზაბედმა?მიხვდა ,რომ ეს ადამიანი იმაზე მეტად ჭირდებოდა ვიდრე თვუთონ ეგობა ინაზე მეტად ..სიამოვნებდა მისი შეხება ვუდრე თვითონ ეგონა..და მეტიც უყვარდა..დუახ უყვარდა..შეუყვარდა.
ახლა ტუჩები ელიზაბრდის ბაგეებთან გააჩერა და თეძოებზე ხელი მოუჭირა.

-შენ?_იგრძნო როგორ მოუნდა ,ელიზაბედს მისი კოცნა..ელიზაბედი ბურუსში იყო არაფერი არ ესმოდა.._თუ არც..ისე მიყვარხარ ორივეს გვეყოფა._უყხრა და ბაფეებს გიჟურად დაეწაფა..გრძნობდა რომ,ელიზაბედიც იმავე ცეცხლით იწვოდა..დროდადრო ბაგერბს ყელზე ჩააცოცებდა და კბილს გამოსდემდა...ანდრია ელიზაბედმა შეაჩერა იმიტომ კი არა რომ, მისი შეხება არ მოსწონდა პირიქით დაუფიქრებლად იქნებოდა მისი.

-ანდრია..._გამოფხიზლდა.

-გისმენ._ანდრიაც მოსწყდა ელიზაბედს.

-მეც._გაურკვევლად წარმოსთქვა.

-რა მეც?_მითომ ვერ მიხვდა.

-მეც მიყვარხარ._მხიარულად შესცინა.

-რაო რაო? ვერ გავიგე._ უზომოდ ბედნიერს ამ სიტყვების მოსმენა კიდევ უნდოდა.

-მიყვარხარ ანდრია ჯაშო!_დაიყვირა და ეხლა თვითონ დაეწაფა მის ბაგეებს.
ელიზაბედი ხელში აიტაცა და გულში ჩაიკრა და ისევ მის ბაგეებს დაეწაფა. .. მეორე სართულზე ასე ავიდნენ.. ანდრიამ მაისური გადაიძრო და ლოგინში ელიზაბედითურთდ შეწვა..წელზე ხელი მჭიდროდ მოხვია...ელიზაბედი კი მის გულისცემას უგდებდა ყურს...ორივე ერთმანეთზე ფიქრით გადაეშვა მორფეოსის სამყაროში.

დილა ასეთი ბედნიერი როდის იყო არ ახსოვს...როდესაც შეხედა მასზე აკრულ მძინარე სხეულს...ტუჩები საყვარლად გამობურცოდა და თითქოს ეუბნებოდა "დამაგემვნეო"..ანდრეამ დიდხანს უმზირა და ბოლოს მოწყვეტით შეეხო...ელიზაბედი შეირხა ვერ გაიაზრა რა ხდებოდა და თვალები უეცრად ჭყიტა,უნებურად ღიმილი მოეფინა სახეზე და ანდრიას ყელზე მიაწება ცხელი ბაგეები..ახლაგაიაზრა თუ როგორ უყვარდა ეს სურნელი და გაიფიქრა.."რატომ მეგონა რომ მძულდა?!"...
-დილა მშვიდობის_მშვიდი ბარიტონისხმა გაისმა ოთახში.
-დილა მშვიდობის_ჩასჩურჩულა და მთელი ძალით აეკრო სხეულზე..ანდრიას გაეცინა...გეგონებათ ისეუჭერს ვინმე წართმევას უპირებდესო..
-ოხ ქალბატონო ასე ძალიან შეგიყვარდი?_გაეხუმრა რასაც ელიზაბედის დაბღვერვა მოჰყვა.
-ძაან ნუ გაგიტკბება..._გაბუსხულმა მიუგო.
-რატომ?_აშკარად პასუხით უკმაყოფილომ გაკვირვებული თვალები მიაპყრო.
-როგორც შემიყვარდი ისე გადაგიყვარებ!_მკვახედ მიუგო არადა ყველაზე მიუღწეველად ეგ ეჩვენება რა გადაყვარება?! მის გარეშე ვერ გაძლებს ამას მაშინ მიხვდა როდესაც აკოცა...ისეთი სითბო მოდიოდა ანდრეასგან ,რომ შეუძლებელი იყო ეს არ ეგრძნო.
-ვერასდროს ვერ მოხდება ეგ! მაგის უფლებას არ მოგცემ!!!_ანთებული თვალები მიანათა და მზერა სხეულზე გადაიტანა..ჯერ ელიზაბედის ტუჩებს წაეტანა და შემდეგ ყელი ნეტარედ დაუკოცნა...ელიზაბედიც გატრუნული ხმას ვერ იღებდა...სიამოვნებდა არა ადაამიანურად.
-რა ტკბილი ხარ!_ჩასჩურჩულა ვნებიანად და ისევ ყელს მიუბრუნდა...დიდხანს იყვნენ ასე ბოლოს ისევ ანდრეა მოსწყდა ქალის სხეულს და ტანსაცმელი გადაიცვა.
-შორს შევტოპავ და ჯობია..ხო ხვდები._
-კი.._გულ-აჩქარებულმა ძლივს მოაბა ორი სიტყვის თქმას თავი...ანდრიამ ქალს ერთი გადახედა მიუახლოვდა ცხელი ტუჩები შუბლზე მიაწება და ცხვირზე ორი თითი მოუჭირა..რასაც ელიზაბედის გაღიმება მოჰყვა.
-ჭკვიანად._თითის ქნევუთ დატოვა სახლი და თან უცნაურად ეღიმებოდა....
კარებზე ბრახუნი იყო ელიზაბედმა იფიქრა ანდრიას დარჩა რამეო...და ისევ ისეთ ფორმაში გააღო კარები...სიტყვის თქმას ვერ მოაბა თავი...სილუეტი რომელიცმის წინ იდგა მასში ზიზღსაც ვერ აღვიძებდა მისთვის სრული არარაობა იდგა წინ და მის მზერას ურცხვად ანათებდა ელიზაბედს,სიჩუმე ელიზაბედმა დაარღვია.
-აქ რა ჯანდაბა გინდა?_ანთებული თვალები შეანათა კაცს.
-არ მოგენატრე?_ურცხვად მიახალა კაცმა.
-მე? შენ? არასდროს!_გაბრაზებულმა გამოსცრა .
-მე საოცრად._ისევ ის ტემბრი რომელიც ასე უყვარდა მაგრამ ეხლა ზიზღის ღირსიც აღარ არის.
_შენ მე გიყვარდი._კმაყოფილმა ჩაილაპარაკა.
-მართალი ხარ! მიყვარდი...თუ სიყვარული ერქვა...ეხლა ჩემში ვერანაერ გრძნობას ვერ აღძრავ! ჩემთვის არც ზიზღის ღირსი ხარ!
არარაობა ხარ ნიკა!
-მე..მართლა მიყვარ..._სიტყვის თქმა არ დააცადა ელიზაბედმა.
-შენ ჩემი მხოლოდ ფული გიყვარს!ზიზღით ამოილაპარაკა და ნიკას კარები ცხვირწინ მიუხურა მაგრამ, კაცმა არ დააცალა და ოთახში შევარდა...
-ელიზაბედ შენი სიყვარული არაა საჭირო ისე მიყვარხარ რომ ორივეს გვეყოფა.._ცინიკურად მიუგო და ელიზაბედისკენ წავიდა ელიზაბედის ნერვიულობამ პიკს მიაღწია კივიკი უნდოდა გაშმაგებული დააცხრა კაცი მის ყელს და ზიზღის გრძნობა დაეუფლა..კარებში ნაცნობი სილუეტის დანახვამ გააოგნა ბედნიეების ცრემლები გადმოსცვივდა..დაინახა როგორ დაეცა...
-ანდრია_იღრიალა ელიზაბედმა და მთელი ძალით ჩაეხუტა.._რომ არ მოსულიყავი ანდრია..
-ჩუ გაჩუმდი აქ ვარ!_გთხოოვ ნუ ტირი..ელიზაბედი კანკალებდა ის შეგრძნება არ ასვენებდა ის ჯოჯოხეთური დღეები გაახსენდა რაც ამ კაცის გამო გადაიტანა და უცბათ გულში წვა იგრძნო და უგუნოდ დაეცა...
_______
-ექიმო რა სჭირს._ძილ-ბურანში ესმოდა ხმა.
-სტრესი მიიღო და გადაიღალა აშკარად.
-ხო კარგად იქნება._ოფლით დაცვარული შუბლზე ხელი მოისვა.
-დიახ...ოღონდ უნდა დაისვენოს.
-კარგით მადლობა..დღეს გამოწერთ?
-დიახ ,შეგიძლიათ წაიყვანოთ.
-ანდრია._ამოიხრიალა მისი სახელი ძლივს და მიანიშნა წყალი მწყურიაო.
-ეხლავე._დაფეთებული წამოდგა ლიზას გაეცინა მაგრამ,გაღიმების ძალაც არ ჰქონდა...სულ მოუთქმელად დაცალა წყლიანი ჭიქა და ამოიჩურჩულა.
-ანდრია...
-გისმენ.
-ჩამეხუყე გთხოოვ._მუდარით გაისმა მისო ხმა და ანდრეამაც არ დააყოვნა სუსტი სხეული ჩაიკრა გულში.
-მიდი მოემზადე და წავიდეთ.
-კარგი.


___\

იმ დღიშ შემდეგ ნიკა ელიზაბედის სახლთან მიდიოდა დიდხანს აბრახუნებდა მაგრამ კარებს არავინ არუღებდა ამიტომ თავი დაანება და გეგმა დასახა..ნიკას ელიზაბედის ქონება უნდა და მამამისის გაკოტრება რადგან ერთ-ერთ სასამართლოზე როდესაც მამამისი და ლიზას მაა ლაშა ედავებოდნენ ერთ კომპანიის მეურვეობის გამო ლაშამ მოუგო ანის შემდეგ ნიჯას მამის მდგომარეობა გაუარესდა ნიკას ძალიან დიდხანს უწევდა ამის ატანა და ბოლოს მაინც ვერ მიაღწია და ვერ გადაარჩინა გაკოტრრებას მამის კომპანია ის კი არ იცოდა რომ, მამამისი შავ მაფიასთან თანამშრომლობდა და ღირსიც იყო გაკოტრების.
ერთ საღამოს ელიზაბედი სახლში ბრუნდებოდა საეჭვო სიჩუმე სუფევდა ეზოში..უცბათ მანქანა მის ფეხებთან გაჩერდა იფრძნო როგორ გამოეცალა ძალა ფეხებში და გაითიშა.
გაღვიძებისას ყველაფერი ტკიოდა მძიმედ დააშორა ერთმანეთს ქუთუთოები.


______
-სად არის ? მთელი დღეა ვურეკავ ...გავგიჟდები...აშკარად იმ ნაბი****ს ხელი ურევუა._ცეცხლს ფრქვევდა ანდრეა და ყვიროდა.
-ვიპოვით ძმაო ესე ნუ ხარ!
-იმ ახვარ*ა ერთხელ უკვე ცადა რაღაცეები და არვაპატიებ კიდევ თუ გაბედა.

____
-გაიღვიძე ელიზაბედ?_გამტყინავი ხმა გაისმა ოთახში.

-რა გინდა?_გაფითრებულმა ძკიცს ამოიხრიალა.
-ჯერ შენ! მერე შენი ფულები._სატანისებურად გადაიხარხარა.

-შენ როგორ მიყვარდი?_ძლივს თქვა და ყელის მძიმე წვა იგრძნო.

-ახლავე რო მინდიხარ რა ვქნა? თან ასეთ ფორმაში.

-არ მომეკარო.-იკივლა როდესაც დაინახა როგორ უახლოვდებოდა ნიკა..მაგრამ ტელეფონის გამაყრუებელი ზუმერის ხმამ გადაარჩინა.

-რა გინდათ._დაიუღრიალა ნიკამ ჯაბას(მის მარჯვენა ხელს)

-პრობლემები გვაქვს.

-რა პრობლემები?._
-აქ ერთი კაცია თქვენს ნახვას ითხოვს სასწრაფოდ.

-კარგი მოვდივარ.

-უნდა წავიდე ელიზაბედ...მერე გავერთოთ._სარკაზმით მიუგო და კარები მიხურა.


----
-მის ერთერთ დაცვის წევრა ვიცნობ მაინც არავის არ ეხატება გულზე ეგ ნიკა და არ გამიყეხაბს და გვერდით დამიდგება ადრე ისე დავეხმარე რო...

-ძმა ხარ საბუ! _მიდი დარეკე.

_____

-გავარკვიე სად ჰყავს იმ ა*ვარს.

-სად?


-კოჯორში მის აგარაკზე.

-წავედით,,,

-ანდრია საშიშია.

-ფეხებზე წავედი!

....
გზას ვერც კი ხედავდა მიაქროლებდა მანქანას და ერთი სული ჰქონდა იქ მისულიყო წარმოდგენაც არუნდოდა როგორ იქნებოდა ელიზაბედი როგორ უნდა ეხლა ჩაეხუტოს.

ელიზაბედს ტუჩები გაფითრებოდა უკვე ძალა გამოცლოდა და ვერც ინძრეოდა აშკარად გასათიშმა იმოქმედა და საშინლად ეწვოდა გულ-მკერდის არე...რას არ გასცემდა ოღონდ ეხლა ეგრძნო ანდროას სურნელი და ჩაეკრა გულში.

ანდრიამ კარები შეანგრია და შიგნით შევარდა საიდანღაც სინათლე მოდიოდა და იქეთ წავიდა...კარებს დაეჯაჯგურა მაგრამ ვერ გააღო მთელი ძალა მოიკრიბა და შეანგრია.

-მგონი მონატრებისგან მელანდება_თავისთვის დაიჩურჩულა და ერთი ობოლი ცრემლი დააეღვენთა ღაწვებზე.
ანდრეა მივარდა ელიზაბედთან და ძალაგამოცლილი სხეული გულში ჩაიკრა.

-არ გელანდები._ტკბილად ჩასჩურჩულა.

-ანდრია.._მხოლოდ ამის თქმა მოახერხა.

----
-აქ რა ხდება?_ნიკა გამწარებული წამოდგა.

-დაკავებული ბრძანდებით...გატაცების,ფულის გაყალბების და უამრავი ბრალდებით..თქვენ მხოლოდ დუმილის უფლება გაქვთ!!_ნიკას ბორკილები დაადეს და პოლიციის მანქანაში
ჩასვეს.

-ადვოკატს მოვითხოვ!

------
დილით ცხელი ტუჩების შეხებამ გამოაფხიზლა და საყვარელმა სურნელმა ცხვირი აუწვა.
-ანდრია.
-ხოო.._ანდრია ელიზაბედის ყელს წაეტანა და ნეტარედ დაუკოცნა._ისეთი ტკბილი ხარ ვერ გავუძელი.
-მიყვარხარ!_უთხრა ელიზაბედმა და სასურველი ტკბილი ტუჩების გემო შეიგრძნო.
რეალობაში ტელეფონის გამაყრუებელმა ზარმამ დააბრუნა და უკმაყოფილოდ მოსწყდა ტკბილ ბაგეებს.

-გისმენთ._ღრენით მიუგო მის მდივანს.

-ბატონო ანდეეა შეხვდერა გვაქვს..დღეს პროექტუს ავტორს ასახელებენ და იმედია მალე მოხვალთ.

-კი ეხლავე მოვდივარ._დაფეთებული წამოდგა და აბაზანაში შევარდა და თან ელიზაბედს გასძახა მოენზადეო.

-აქ ჩამოგსვამ და ჯერ შენ შედი._უთხრა ელიზაბედს ანდრიამ და ტუჩებზე წაეტანა._გაიქეცი თორე ვერ მოგშორდები.

-ნახვამდის._თბილად მიუგო და კომპანიაში მედგრად შეაბიჯა.


-ნინა!! საბუთები წამოიღე._დაუყვავა მდივანს_სწრაფად!_მის სიმკაცრეზე ჩაეცინა და სათათბირო ოთახში შეაბიჯა სადაც ანდრიას მოჰკრა თვალი მათი თვალები ერთმანეთს შეეჩეხა..ანდრეას თვალები ისეთ სითბოს ასხივებდა ძნელი იყო არ შეგემჩნია ,მთელი თათბირი ატცერთი არაფერს არ უსმენდა მხოლოდ ერთმანეთს გადახედაავდნენ...ბოლოს ის გაიგეს როგორ თქვა კომპანიის წარმონადგენელმა.

-ჩვენ ორივეს იდეამ უზომოდ მოგვხიბლა მაგრამ აშკარად ქალბატონი ელიზაბედის პროექტი უფრო დახვეწილია,ამიტომ ელიზაბედის პროქეტს ვამტკიცებ და ასევე ბატონი ანდრეაც დაეხმარება ერთობლივი ძალებით კი ბრწყინვალე შედეგი გვექნება..წარმატებები..ახლა კი განხორციელებას შევუდგეთ..წარმატებები.
კაბინეტიდან გამოვიდნენ ანდრეამ თვალებით ანიაშნა გამომყევიო...
კაბინეტში შესვლისთანავე დაეძგერა მის ბაგეებს..
-ანდრეა საქმეები მაქვს.
-ამაზე მნიშვნელოვანი?
-მჰჰ..არა..სიცილით მიუგო..რიდესაც არცერთს ჟანგბადი არეყო გაჩერდნენ.
-უნდა წავიდე საღამოს გნახავ...მოემზადე დღეს ულამაზესი უნდა იყო!

მთელი დღე იმუშავეს ელიზაბედმა 6ზე დატოვა კომპანია სახლში წავიდა მოემზადა ..მისი საყვარელი ფერის ფირუზუსფერი კაბა ჩაიცვა უკან ამოღებული და ჩახსნილი..მისი თვალების ფერს უზომოდ უხდებოდა და ულამაზეს კონტრასტს ქმნიდა..8ის წუთენზე ანდრია უკვე ქვემოთ ეკოდებოდა უცბათ ჩავიდა..ანდრია მანქანას მიყრდნობოდა ,ელიზაბედის დანახვისას თვალები გაუბრწყონდა.
-ღვთაება ხარ..ფირუზისფერთვალება ღვთაება..მიყვარზარ..ჩასჩურჩულა და ნეტარედ დაუკოცნა ყელი.
გზაში ხმას არცერთი არიღებდა ამწამებით ტკბებოდნენ ანდრიამ მანქანა გააჩერა დიდ თეთრ სახლთან..აქა იქ ყვავილებით მოფენილი..ეტყობოდა სახლს მოვლილი რომ იყო.
-გადმობრძაბდით._სიცილით მოუგო და კარები გამოუღო.
სახლუს კარები შეაღო და შიგნით შეუძღვა ელიზაბედს შიგნით მაგუდა და ორი სკამი იდგა ბაცჯ შუქი შამპანიური და სანთლები..ვარდებით მოფენილი კიბეები..შიგნით სასიამოვნო სურნელი სუფევდა ..
ანდრია ელიზაბედს მიუახლოვდა და გულში ჩაიკრა..
-გაღმერთებ მიყვარხარ უზომოდ!

მიყვარხარ უზომოდ შენს გარეშე როგორ ვცხოვრობდი საერთოდ? რა მინდოდა...გიყურებ და ვხვდები თუ რაბედნიერი ვარ რომ მყავხარ...ვგიჟდები შენს ჩახუტებაზე თუ გინდა მთელი დღე ჩაგეხუტები და გიმზერ მაინც არ დავიღლები...მიყვარხარ უზომოდ...შენს გარეშე ძნელია ჩემთვის...ვგიჟდები შენს ფირუზისფერ თვალებზე მაფანატებს...მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლედა სიხარულო...!! მიყვარხარ არაამქვეყნიურად...მიყვარხარ უსაზღვროდ მიყვარხარ! მინდა რომ სულ ჩემი იყო...მინდა რომ, ჩემი ქალი გერქვას..და მინდა ეს "სურვილი" ავისრულო._ჯიბიდან კოლოფი ამოიღო და თავი მოხადა და ბეჭედი ელიზაბედის მოარგო.

-პასუხს არ ელოდები?_ელიზაბედმა ჩაიცინა...
-გაგვიმარჯოს..შამპანოურით სავსე ბოკალი გამოცალა ანდრიამ ,ელუზაბედმაც ცოტა მოსვა თუ არა შეახურა...ანდრია ელიზაბედს მიუახკოვდა და ხელზე წაეტანა და შემდეგ ტუჩებზე დააცხრა...ხელში აიყვანა უკვე ვეღარ უძლებდა უნდოდა მის ალერსში ჩაეკარგა და არ გაეშვა...ფეხით შეაღო კარები და ფრთხილად დააწვინა ელიზაბედი კაბა გადააძრო და ტუჩებით ლავიწიდან მუცლამდე ჩაუყვა ელიზაბედს აჟრიალებდა და არაადამიანურად სიამოვნებდა პიკი ის იყო როდესაც ანდრიამ ბოლო ნაჭრისგან გაანთავისუფლა და ვნების მორევში ჩაკარგა..ოთახშუ ვნების ჰანგები იღვრებოდა და ორი სხეული რომელიც ერთმანეთოსთვის ცოცხლობდა მორფეოსის სამყაროში გადაეშვა.

5წლის შემდეგ...
-დე მამა როგორ გაიცანი..?_შეკიტხვა დამისვა მოტიტინე მარიამმა.
-რომ გაიზრდები მერე მოგიყვები მაგრამ დე დაიმახსოვრე..სიძულვილოდან სიყვარულამდე ერთი ნაბიჯია!
დ ა ს ა ს რ უ ლ ი!

❤️❤️❤️

მორიგი ჩემი ნაჯღაბნი დავამთავრე მომიტევეთ შეცდომები ვიცი რომ უხვად მაქვს ...
გთხოოვთ დააფიქსიროთ თქვენი აზრი.
მიყვარხართ!
თქვენი ჰართბითი!