იდგა ორისხეული ერთმანეთზე აკრული და ჰორიზონტს გასცქეროდა..ერთს უზომოდ უყვარდა მეორე,მეორე კი გაურკვევლობაშია...ცისფერ ცაზე მზე უკვე ლამის ღრუბლებში ჩამალულიყო და არემარე ნელნელა ბნელდებოდა...ორი სხეული კი ვერანაერ სიცუვეს ვერ გრძნობდა რადგან ერთმანეთი ათბობდათ...თუ ადამიანი გიყვარს მისით ხარ შეპყრობილი..მთლიანად მისით ხარ აღვსილი და გაბედნიერებს მთლიანად...ვაი თუ არ უყვარხარ იმ ადამიანს ვიზეც ყოველ წამზე ფოქრობ ეს არაადამიანური ტკივილია გტკივა და ამ ტკივილს ვერ იშუშებ გინდა,მასთან იყო და ჩაეხუტო აგრძნობინო როგორ გიყვარს,მისი მზერაში არანაერ სიყვარულის ნაპერწკლები ,რომ არ ამოიკითხება დამხოლოდ ცივი სახით გიმზერს,ის კი ვერ ხვდება ,თუ როგორ გიყვარს...
რა უნდა ქნა როდესაც უზომოდ გიყვარს?
რაუნდა ქნა როდესაც გინდა ჩაეხუტო??
რა უნდა ქნა როცა გიინდა შენი იყოს...
რა უნდაქნა როცა გტკივა მისი ერთი გამოხედვაც"ცივი,ზიზღით"სავსე მზერა...
გინდა იყო აღმაფრენა და მასთან ერთად დაიკარგო...
რა უნდა ქნა როცა უკვე სული გტკივა? გცივა ვერამ ვერ გაგათბო ვერაფერმა
მიიყვარს მიყვარს! უნორმოდ და უკიდეგანოდ...
უშენოდ დღე მზის გარეშეა...
უშენოდ ღამეს მთვარე დააკლდა...
უშენოდ მე მონატრება მკლავს...
უშენოდ მე სიყვარული მწვავს...
უშენოდ მე ვკვდები და ვიწვი...
მინდა ,რომ ჩაგეხუტო და ვიტყვი...
მე როგორც მიყვარხარ ისე ვერ შეუყვარდები სხვას...
მე უშენობა მკლავს..
უშენოდ მე ჩემთავს არ ვგავარ...
დილიდან ღამამამდე მე ვოცნებობ შენზე...
განა რას ვითხოვ?! შენს სიყვარულს...არა!
მე მხოლოდ შენი ერთი ღიმილიც მკლავს...
მე შენი სურნელი მაცოცხლებს კვლავ..!
მიყვარხარ უზომოდ მიყვარხარ და მეყვარები ყოველთვის...

____________
ელიზაბედი ანდრიას გულ-მკერდზე აკრული მის გულისცემას უგდებდა ყურს და ბედნიერდებოდა..თვითონ არიცის რახდება მის თავს...ანნდრია ამ წამებით უბედნიერესი იყო არუნდოდა ოდესმე ყველაფერი დამთავრებულიყო უცბათ მოუნდა უველაფრის განდობა ელიზაბედისთვის უნდოდა ეთქვა ,როგორ უყვარდა.

-"მე არ მიყვარდა შენი ღიმილი..მე ამ ღიმილით ვცოცხლობდი მუდამ...მე ვერ ვიტანდი შენს მონატრებას სულ მკლავდა ყოველ წუთას.."_ჩასჩურჩულა.

-მე დამიწერე?_მხუარულად შესცინა.

-კი._გაბადრულმა მიუგო და ტუჩები ყელზე ჩააცოცა,იგრძნო როგორ შეაჟრჟოლა ქალს და უფრო აიკრო.

-ანდრია შევიდეთ...შემცივდა._კარგი.

-ელიზაბედ რაღაც მინდა გკითხო.-_ნერვიულად გადაისვა ხელი თავზე და სევდიანი თვალებით მიაჩერდა.

-მიდი მკითხე.

-გძულვარ?_ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა,ელიზაბედი გაშრა არიცოდა რა ეთქვა ასეთ შეკითხვას არ მოელოდა...სძულს? არიცის ყველაფერი არეული აქვს,მარამ ის იცის ,რომ მასთან კარგად გრძნობს თავს და ამ ერთი კვირის განვმალობაში მიხვდა ,რომ დააკლდა..უზომოდ დააკლდა აქ რომ,დაინახა უბედნიერესი იყო...დიდხანს ფიქრობდა და ამაზე ანდრუა სულ გადაირია.

-დუმილი თანხმობის ნიშანია...._ჩამწყდარი ხმით აღმოხდა და ელვის სისწრაფით დატოვა სახლი ლუკას ბოდიში მოუხადა და მანქანა წამში მოწსწყდა იმ ადგილს.
გეზი ძმაკაცის კლუბისკენ აიღო მიაქროლებდა და დანიშნულების ადგილას შეაჩერა..მანქანიდან გადმოვიდა და კლუბდი შევიდა,ბარს მიუახლოვდა და სმსასმელი შეუკვეღა..1..2..3...ჭიქა,რაც ელიზაბედი გაიცნო სხვას ვერ ეკარება არ იცის რა ემართება,უბრალოდ ის ახსენდება მისი სურნელი...მისი სახე და აქ მთავრდება ყველაფერი.
უბრალოდ ეს გოგო უზომოდ შეუყვარდა,ალბათ იმიტომ ,რომ სხვებს არ ჰგავს,განსხვავებულია...მიზანდასახული,ჭკვიანი და დამოუკიდებელი...ანდრიას უზომოდ აინტერრესებს მიზეზი რამაც ელიზაბედი ასეთი ცივი გახადა...მაგრამ შესაფერისი მომენტუ ვერ მოძებნა ,რომ ეკითხა...დღეს კი ელიზაბედმა არაფერი ,რომ არუთხრა სულ გაგიჟდა...თავის თვის ბუყბუტებდა.."ნუთუ ერთი პასუხის ღირსი არ გავხდი".."კი ან არა"....სვამდა ,როდესაც გვერდით ქალი მიუჯდა საკმაოდ მიმზიდველი.

-სასმელზე დაგპატიჟებთ._ცივად მიუგო ანდრიამ.

-კარგით._ქალიც არ შეყოვნდა.

-გაგვიმარჯოს._ჭიქა ასწია და გადაჰკრა.
1....2...3.....და თვალის დახამხამებაში ამოყვეს თავი სასტუმროს ნომერში....ანდრია გაშმაგებული დააცხრა ქალს....ტუჩები ყელზე ჩააცოცა და უცბათ ელიზაბედის შეხება გაახსენდა..უკუაგდო და ტუჩები ქალის ბაგეებთან გააავლჩერა ერთხანს უყურა და კოცნა დააპირა...,რომ უცბათ ისევ ელიზაბედის შეხება და ბაგეები გაახსენდა შეჩერდა..საშინელი ტკივილი იგრძნო გულის არეში და ჟანგბადის უკმარისობა...ნომრიდან გარეთ გავარდა...ჰაერი ხარბად ჩაისუნთქა...იგრძნო ამ წამს , როგორ სჭირდებოდა ელიზაბედი რას არ გასცემდა ოღონდ გულში ჩაეკრა....მანქანაში ჩაჯდა..საჭეს მთელი ძალით ჩააფრინდა..და მიაქროლებდა სად?არიცოდა..ვისთან? არც ეგ იცოდა...მიდიოდა და გზაში მაინც ელიზაბედზე "ეფიქრებოდა"...მიდიოდა და გზამ თავისით მიიყვანა იქ სადაც გულს წყუროდა...მანქანა შეაჩერა და გადმივიდა დიდხანს არ უყი
ოყმანია დააკაკუნა.


_________________
ელიზაბედი გახევებული იდგა ერთ ადგილას..ანდრია დატოვა უპასუხოდ ...მის თვალებში სევდა ბუდობდა ისეთი სევდიანი იყო ანდრია რომ, უზომოდ კი არ შეეცოდა მასაც იმავე ტკივილით ატკივდა...მიხვდა თუ რამხელა ტკივილი მიაყენა მისი დუმილით..მიხვდა რომ, ანდრიას დაკარგვის შეეშინდა..მიხვდა,რომ ანდრია მისთვის იმაზე მნიშვნელოვანია ვიდრე თვითონ ჰგონია....და ადამიანი რომელიც თავიდან ზიზღს გვრიდა და მისი საქციელის გამო შეიძულა სულ სხვანაერია...
გაზაფხულმაც იცვალა ფერი...აღარარის სიყვარულის ჯერი..იცვალა ფერი მზემაც და გახდა საუკუნო ბნელი..მთვარის შუქი მოაკლდა ღამეს და დანაკლისით დარჩა ბნელი...
მოსაღოვდა და უკვეემოცუებით უზომოდ დაღლილმა ლუკას დაემშვიდობა და სახლში წავიდა ანა მის მეგობართან რჩება და სახლში მარტო უნდა იყოს კარგია...უფრო მეტს იფუქრებს მშვიდად იქნება...სახლში მივიდა თუ არა შხაპი მიიღო საღამური გადაიცვა დალოგინში შეწვა მალევე ჩაეძინა.....
არიცის რამდენი ხანი ეძინა...მაგრამ ხმაურმა გააღვიძა...ვიღაც კარზე ზარს განუწყვეტლივ რეკავდა..ანა ეგონა..სხვა ვინ უნდა ყოფილიყო? მოკლე ,გამჭირვალე საღამურით დაუფიქრებლად გამოაღო ჯარები და სიტყვა შუაში გაუწყდა.
-რამდენჯერ გითხარი გასა..._თითქოსდა ენა გადაყლაპა..დანა ლირს არუხსნიდა აკვირდებოდა მის წინ მდგარ ანდრიას.

-შემომიშვებ?_თბილსდ მიუგო ანდრიამ რაქნას? ამ გოგოსთან რომ ,არის ყველაფერი სვიწყდება ლამის სახელიც კი.


-აა...ხოო...ისა...კი_ენა დაება და აღელვებული განზე გადგა რომ, ანდრეა შემოეშვა..ტანზე დაიხედა და შერცხვა._აქ დამელოდე._უთხრა ანდრიას ოთახდი ავიდა..მოკლე ხალათს დასწვდა და უცბათ ქვემოთ ჩაირბინა.

-რამეს დალევ ან მიირთმევ._უხერხულოვა დაარღვია ელიზაბედმა.

-კი..._ეშმაკურად მიუგო და ხარბად აათვალიერა.


-რას?
-შენ_ეს უთხრა ანდრიამ და მიუახლოვდა ისე ახლოს იყო ,რომ ელიზაბედს ანდრიას თბილი სუნთქვა სახეზე ელამუნებოდა...ტუჩები ყელზე ჩააცოცა და ელიზაბედს ხელები წელზე მჭიდროდ მოხვია.

-მიყვარხარ..._უთხრა ანდრიამ..ამდრის რა იგრძნო ელიზაბედმა?მიხვდა ,რომ ეს ადამიანი იმაზე მეტად ჭირდებოდა ვიდრე თვუთონ ეგობა ინაზე მეტად ..სიამოვნებდა მისი შეხება ვუდრე თვითონ ეგონა..და მეტიც უყვარდა..დუახ უყვარდა..შეუყვარდა.
ახლა ტუჩები ელიზაბრდის ბაგეებთან გააჩერა და თეძოებზე ხელი მოუჭირა.

-შენ?_იგრძნო როგორ მოუნდა ,ელიზაბედს მისი კოცნა..ელიზაბედი ბურუსში იყო არაფერი არ ესმოდა.._თუ არც..ისე მიყვარხარ ორივეს გვეყოფა._უყხრა და ბაფეებს გიჟურად დაეწაფა..გრძნობდა რომ,ელიზაბედიც იმავე ცეცხლით იწვოდა..დროდადრო ბაგერბს ყელზე ჩააცოცებდა და კბილს გამოსდემდა...ანდრია ელიზაბედმა შეაჩერა იმიტომ კი არა რომ, მისი შეხება არ მოსწონდა პირიქით დაუფიქრებლად იქნებოდა მისი.

-ანდრია..._გამოფხიზლდა.

-გისმენ._ანდრიაც მოსწყდა ელიზაბედს.

-მეც._გაურკვევლად წარმოსთქვა.

-რა მეც?_მითომ ვერ მიხვდა.

-მეც მიყვარხარ._მხიარულად შესცინა.

-რაო რაო? ვერ გავიგე._ უზომოდ ბედნიერს ამ სიტყვების მოსმენა კიდევ უნდოდა.

-მიყვარხარ ანდრია ჯაშო!_დაიყვირა და ეხლა თვითონ დაეწაფა მის ბაგეებს.
ელიზაბედი ხელში აიტაცა და გულში ჩაიკრა და ისევ მის ბაგეებს დაეწაფა. .. მეორე სართულზე ასე ავიდნენ.. ანდრიამ მაისური გადაიძრო და ლოგინში ელიზაბედითურთდ შეწვა..წელზე ხელი მჭიდროდ მოხვია...ელიზაბედი კი მის გულისცემას უგდებდა ყურს...ორივე ერთმანეთზე ფიქრით გადაეშვა მორფეოსის სამყაროში.

----------------------------
მიყვარხართ!
და ყველაზე დიდი ბოდიში რომ, ასე დავაგვიანე ძალიან ცუდად ვიყავი და ვერ დავწერე...
მიყვარხართ თქვენი ჰართბითი!