მერიემი წარბშეკრული იჯდა ქვის ლოდზე და წყალში მონავარდე უგულავას დაწვრილებული თვალებით უყურებდა,ნერვები საშინლად სტკიოდა,იცოდა რომ ეს რაღაც არსება ისე მაგრად უყვარდა ვერასოდეს შეძლებდა მის გარეშე არსებობას,თუმცას ამას რა აღიარებდა.რას განიცდიდა უგულავა? რამდენჯერ უთხრა კასპერამ ნუღარ აჭიანურებ მიდი და უთხარი,რომ მაგრად გიყვარსო,მაგრამ ამანაც გაჩუმება ამჯობინა,ორივე გაუბედავია ამ საკითხში,არასოდეს არავინ ყვარებია უგულავას,ყველა გოგო მისი იყო ვისაც კი ხელს დაადებდა ყველა უსრულებდა სურვილს,გარდა მერიკოსი.სწორედ ამიტომაც შეუყვარდა ასე გაგიჟებით ეს ულამაზესი გოგო,პირველად შეუყვარდა და ისიც გარეგნობის გამო კი არა სულიერი სამყაროს დამსახურებით.

-კიდევ დიდხანს უნდა იჯდე მანდ წარბშეკრული?-შესძახა დავითმა და გაუცინა

-შენი საქმე არაა!-კბილებში გამოსცრა დადიანმა და უკმეხად გააქნია თავი

-დაიწვები გოგო,ნახე რა საზიზღარი მზეა,ჩრდილში მაინც გადაჯექი
-მერე შენ რა? რაში გენაღვლება?-მხრები უდარდელად აიჩეჩა და მზეს სახე მიუშვირა

-იცოდე მე გაგაფრთხილე,მერე არ იწუწუნო-თვალი ჩაუკრა უგულავამ და ჩაყვინთა

მათი შემხედვარე კასპერა იხეოდა სიცილით,თან თვალებს აცეცებდა უგულავასკენ მიდი უთხარიო,რამდენჯერმე მუშტი შეიკრა დავითმა და კოპები შეყარა მოკეტეო.
-აღარ წავიდეთ?-აწუწუნდა ჩრდილში მჯდომი ნინჩო და ფრჩხილების კვნეტა დაიწყო

-აუ ხო რა! მომბეზრდა აქ უაზროდ ჯდომა და თქვენი ყურება!-ფეხზე სწრაფად წამოხტა დადიანი და გაიჯგიმა

-მერე რას გვიყურებ ჩამოდი შენც და იჭყუმპალავე,ნუ ცურვა მაინც არიცი-ფხუკუნებდა უგულავა
-ეს ვინმემ რო გაიტანოთ აექდან არ გინდათ?-ნერვიულად გაცინა მერიმ და ბიჭებს გადახედა

-ეხლა მე ჩამოვიტან ამას აქ და მიყურეთ-თითის ნევით გადახედა დადიანს და მისკენ წამოვიდა

მერიმ მარტლა არაფერი მომწიოსო და ტყეში მოქუსლა ფეხშიშველმა და საცურაო კოსტუმის ამარამ. უგულავა გამოეკიდა,მერი მთელი ძალით გარბოდა მაგრამ რა თქმა უნდა დათო დაეწია
-დამანებე თავი,ხელი გაწიე უგუავა!-აწიკვინდა დადიანი

-ოჰ! აბა წეღან რა დიდ გულზე იყავით დადიანების ასულო?-მის წინ ქედი მოიხარა და გაუცინა

-ცანცარა ხარ ამხელა ბიჭი! წადი გამეცალე-ამასობაში უკვე ღრმად იყვნენ შესული ტყეში, ტიტლიკანა და ფეხშიშველა მერი იხტიბარს არ იტეხდა და მთასავით უგულავას ეჯგმებოდა

-კიდე აბა რითი შემამკობ?-ხელები გულზე დაიკრიბა დავითმა და მოთმინებით შეხედა

-რო ვერ გიტან უკვე გითხარი ხო?-ქვედა ტუჩი მოიკვნიტა

-კი,ეგ ვვიცი რამე ახალი მოიფიქრე-წელზე წაეპოტინა

-რას აკეთებ?-იმხელაზე გაიკვირვა თავის წელზე უგულავას ხელები ვითომ აქამდე არც კი შეხებია

-აღარ მოგბეზრდა თვალთმაქცობა?-თვალებში ჩააშტერდა და უფრო მაგრად მოხვია ხელები

-თვალთმაქცობა? რა სისულელეა-თუმცა გულში მაგრად გაკრა ხო არაფერი შემატყოო

-ბიჭო,აი რაღაც მინდა რო გითხრა მარა რავი ტო ენას ვერ ვაბრუნებ პირშიი

-დათო ვის ელაპარაკები?-თვალზე ხელები აუფრიალა,ვერ მიხვდა რომ დათო მას მიმართავდა

-ვა,ა მასე ვარ მიჩვეული გოგო რა ბატი ხარ ჩვენს გარდა ხედავ აქ კიდევ ვინმეს?-თავი გააქნია

-წესიერად მითხარი მერე

-წამოდი წავიდეთ-გადაიფიქრა ბიჭმა

-ფეხები მტკივა უგულავა,თანაც საშინლად აჭერს მზე!-გააპროტესტა და თავის ტიტლიკანა ფეხებს დახედა

-რას გარბოდი მერე,გეგონა მართლა ჩაგაგდებდი წყალში?

-მეგონა არა დათო,დარწმუნებული ვიყავი-მოკლედ მოუჭრა და დოინჯი შემოირტყა

-ანუ ჩემი ბრალია

-დიახაც!-ამაყად გააქნია თავი და ცხვირი მაღლა აწია

-ჰო კაი მოდი შემომახტი ზურგზე-მოტრიალდა და მოთმინებით დაელოდა

მერიმაც ისკუპა და წამებში აღმოჩნდა მის ზურგზე.თვალები მინაბა და როცა შიშველ ბარძაყებზე უგულავას ხელები იგრძნო გააკანკალა და სიამოვნების ჟრუანტელმა დაუარა მთელ სხეულში.

-რას გაიტრუნე,თქვი ეხლა რამე

რისი თქმის თავი ქონდა ახლა დადიანს? სიამოვნებისგან მხოლოდ კრუსუნი შეეძლო,უგულავაც დროდადრო მოუჭერდა ხოლმე ბარძაყებზე რაც მერის უფრო მეტად მოსწონდა და ხმის ამოღების საშულაბას არ აძლებვდა მის შიშველ ზურგზე აკრულს.