ოთახში რომ შევედი ახალგაზრდა ბიჭი ზურგით იჯდა, ავღელდი წამით გავფიქრე ის ხომ არ არისთქო მაგრამ როდესაც ბიჭი მოტრიალდა ამოვისუნთქე... სამუშაო დღემ ჩვეულებრივად ჩაიარა, კლუბიდან რომ გამოვედი გამახსენდა მისი ნომერი და დავურეკე
-თორნიკე როგორ ხარ?
-ქეთი შენ ხარ?
-კი
-კარგად შენ?
-მეც, სკოლიდან გვიან გამოვედი მერე მასწავლებლებთან ვიყავი და ეხლა მოვრჩი ყველაფერს
მორიგი ტყუილის თქმა მომიწია იმიტომ რომ კლუბიდან ძალიან გვიან გამოვდიოდი...
-კარგი, წამოდი მთაწმინდაზე წავიდეთ
-მთაწმინდაზე რა გვინდა?
-გავერთობით
-კაი წავიდეთ, მაშინ სახლში ავალ გამოვიცვლი და წავიდეთ
-კაი, 1საათში შენს სახლთან ვიქნები
-კარგი.
სახლში სწრაფად მივედი გამოვიცვალე და თორნიკეს დაველოდე, ამდროს ზარია ჩემს ტელეფონზე
-გისმენთ
-თორნიკე ვარ, მზად ხარ?
-კი
-ჩამოდი ქვემოთ ვარ
-მოვდივარ.
სახლის კარები დავკეტე და კიბეებით ქვევით ჩავედი, თორნიკე ძალიან სიმპატიური იყო და კარგად ეცვა.
-ქეთი რა ლამაზი ხარ
-კარგი რა
-არა მართლა
-მთაწმინდაზე რითი წავიდეთ?
-ტაქსით
-კარგი.
ტაქსი გავაჩერეთ და 30წუთში მთაწმინდაზე ვიყავით
-წამოდი ამერიკულ მთებზე დავჯდეთ
-მეშინია
-რისი გეშინია, შენს გვერძე ვიჯდები
-კაი წამო.
ამერიკული მთების ბავშვობიდან ძალიან მეშინოდა მაგრამ თორნიკესთან მომერიდა და დავთანხმდი... რომ დავჯექით ძალიან დაძაბული ვიყავი და თორნიკემ შემატყო
-სახეზე რა ფერი გადევს?
-რა ფერი?
-თეთრი ხარ სულ, ასე ძალიან გეშინია? წამო წავიდეთ მაშინ
-არა არა, ვიყოთ.
დაიძრა და მეც კიდევ უფრო დავიძაბე, 2წუთში უკვე ძალიან მაღლა ვიყავით და მთელი თბილისი ჩანდა.. ვერასდროს წარმოვიდგენდი თუ ვინმესთან ერთად მეც ვიქნებოდი ბედნიერი, მეც მომექცეოდნენ თბილად.... 1წრე დაარტყა და გაჩერდა
-სულ ეს იყო?
-სულ ეს იყო ქეეთ
-მეკიდე რისი მეშინოდა, რა სულელი ვარ
-პირველად მეც მეშინოდა მაგრამ მერე მივეჩვიე
-უკვე მეც აღარ მეშინია
-ნაყინი გინდა?
-რავიცი, არა
-როგორ არა! გინდა
-კაი ვჭამოთ
იქვე ამერიკულ სანაყინეში შევედით
-გამარჯობა, რას ინებებთ?
-ნაყინს
-რომელი და რამდენი ბურთულა?
-მე ყავის მინდა 3ბურთულა, ქეეთ შენ?
-მეც იგივე
იქვე მაგიდასთან დავჯექით და რაღაცეებზე ვილაპარაკეთ, 15წუთში გამოვედით და გარეთ ძალიან ციოდა
-ქეეთ, გცივა?
-არა
-ისე მთაწმინდა მაღალზეა და აქ ყოველთვის ცივი ჰაერია
-მართალი ხარ
-კაი, მოვიარეთ მთელი პარკი და მაშინ ჩავიდეთ ქვემოთ. ხინკალი გიყვარს?
-ჰაჰაჰა, რავიცი კი
-ვჭამოთ?
-როგორც გინდა
-ხოდა მინდა! აქვე კარგი სახინკლე ვიცი და იქ წავიდეთ
-კარგი.
ვჭამეთ და კითხვების დასმა დამიწყო
-სკოლაში როგორ სწავლობ?
-კარგად, შენ?
-მეც საშვალოდ, სკოლას რომ დავამთავრებ ადვოკატობა მინდა, შენ?
არ ვიცოდი რა მეთქვა და პირველი რაც გამახსენდა ვუთხარი
-მე ჟურნალისტობა
-მმმ, კაი პროფესიაა
-კი ნამდვილად
-შეყვარებული გყოლია?
-არა, შენ
-მე მყავდა, 3წლის მანძილზე ძალიან მიყვარდა
-მერე?
-მერე ისეთი რაღაც გავიგე მასზე რომ ვერასდროს ვაპატიებ
-რა გაიგე?
-კარგი არაფერი დაივიწყე
-მითხარი
-არაფერი, წამოდი სახლამდე მიგაცილებ
-კარგი.
სახლამდე მივედით და დავემშვიდობე უცებ უკნიდან მომაძახა
-ხვალე გცალია?
-ხვალ ჩემი დაბადების დღეა
-მართლა ქეთ?
-კი
-აქამდე რატომ არ მითხარი? იხდი?
-არა, არ მაქვს იმდენი ფული რომ გადავიხადო
-კარგი, გასაგებია, დროებით
-დროებით
გათენდა დილით და ისევ არავის მოულოცია ჩემი მეორე „მე“-ს გარდა, უცებ ჩემი ტელეფონი რეკავს
-გისმენთ
-ქეთი შვილო ნანა ვარ
-ნანა?
-მამიდაშენი
-გისმენ
-გილოცავ საყვარელო დაბადების დღეს, მრავალს დაესწარი ჯანმრთელად და ბედნიერად
-მადლობა
-ჩამოდი შვილო სოფელში, სუფრას გავშლი და ტორტსაც შევუკვეთავ
-მადლობა, არმინდა
-მანდ იხდი?
-არა
-როგორ არა?! ჩამოდი იცოდე გელოდები
ტელეფონი გამითიშა..... დავფიქრდი და გადავწყვიტე ჩავსულიყავი მაინტერესებდა როგორები იყვნენ ჩემი ნათესავები, სად ცხოვრობდნენ და როგორ, იგივე ნომერზე გადავრეკე
-ხო ქეთი
-თქვენი სოფელი მითხარით
-ქუთაისში წამოდი, და დამირეკე
-კარგით.
ტელეფონი გავთიშე და ამდროს თორნიკე მირეკავს
-ქეეთ, გილოცაავ!!!!! ყველაფერს საუკეთესოს გისურვებ და დღეს უკეთესად მოგილოცავ რო გნახავ
-დიდი მადლობა, მაგრამ დღეს ვერ გნახავ
-რატო?
-ჩემს ნათესავებთან მივდივარ ქუთაისში.
-კარგი გასაგებია
-წამოხვალ?
-შენ ნათესავებთან?
-ხო
-მიმიღებენ?
-რატომაც არა
-კაი, მაშინ წავიდეთ
-1საათში სადგურთან იყავი
-მანდ რა გვინდა?
-მარშუტკები მაქედან გადიან
-რა მარშუტკა გოგო, ტაქსით წავიდეთ მე გადავიხდი
-კარგი რა, მერიდება სულ შენ იხდი
-არ გამოგონო არაფერი! 1საათში მზად იყავი
-კარგი.
ტელეფონი გავთიშე და ძალიან კარგ ხასიათზე დავდექი, თან თორნიკეს ასეთი დამოკიდებულება მიხაროდა თან 17წელი.. ჩემს დირექტორს დავურეკე
-გამარჯობა ქალბატონო ლალი, დღეს ჩემი დაბადების დღეა და შეიძლება არ მოვიდე?
-რომელი ხარ გოგო შენ?
-ქეთი ვარ..
-გილოცავ საყვარელო, კარგი არ მოხვიდე
-მადლობა, ნახვამდის
1საათი გავიდა და თორნიკე მირეკავს
-რას შვები აბა?
-მზად ვარ
-ქვევით ვარ
-ჩამოვდივარ
ტაქსი გავაჩერეთ და წავედით ქუთაისში, ცოტას ვღელავდი მამიდაჩემს რამე არ ეთქვა ჩემს სამსახურზე, და იმაზეც ვნერვიულობდი როგორ მიმიღებდნენ. 4საათის მერე როგორც იქნა ჩავედით ქუთაისში დაღლილები.... მე მამიდაჩემს დავურეკე
-ქუთაისში ვარ
-სამეფოს ქუჩა იკითხე და მოგასწავლიან მერე დამირეკე
-კარგი
გზაში გავიკითხე და როგორც იქნა მივაგინეთ იმ ქუჩას, მე ისევ დავურეკე
-მოვედი მაგ ქუჩაზე
-დაიცადე გამოვალ
მამიდაჩემი ჭიშკრიდან გამოვიდა და მისკენ წავედით
-გილოცავ ჩემო საყვარელო და ლამაზო ქეთო
-მადლობა
-ეგი ვინაა?
-ჩემი მეგობარია
-სასიამოვნოა ქალბატობო (თორნიკე)
-ჩემთვისაც გენაცვალე (მამიდაჩემი)
შიგნით შევედით და მთელს ეზოში სუფრა იყო გაშლილი, არაფერი აკლდა, და ოთახში უზარმაზარი ტორტიც იდო ზევიდან „ქეთო 17წლის“-ეწერა, მე გამეღიმა და მამიდაჩემთან მივედი
-რამეში ხოარ დაგეხმარო?
-არა შვილო, დაჯექით მეც მალე მოვალ
მაგიდაზე დავჯექით მე და თორნიკე, ამდროს ჭიშკარი გაიღო და მეზობლები შემოვიდნენ
-გილოცავთ გენაცვალე (მეზობლები)
-დიდი მადლობა ყველას, დასხედით
მეზობლებიც სუფრაზე დაჯდნენ და დაიწყეს სადღეგრძელოები. 2საათი გავიდა და ქუთაისშიც ჩამობნელდა, მეზობლები დათვრნენ და სახლებში წავიდნენ..
-წავალთ ჩვენ
-არა ქეთო, ამხელა გზა გამოიარეთ, ამღამ დარჩით და ხვალე წახვალთ
-თორნიკე, დავრჩეთ?
-როგორც გინდა
-მაშინ დავრჩებით მამიდა
-კარგით შვილებო, სულ 10წუთი დამაცადეთ გავშლი საწოლს
-კარგი.
მე და თორნიკე ეზოში ჩამოვჯექით
-უი ქეეთ, სულ დამავიწყდა ჩემი საჩუქარი
-საჩუქარი?
-ხო, აი გახსენი
გავხსენი და ულამაზესი ყელსაბამი დავინახე
-ძალიან მომწონს!
-მართლა?
-კი მართლა, მოდი გამიკეთე
თორნიკემ ყელსაბამი გამიკეთა და ამდროს მამიდაჩემმაც დამიძახა
-მოდით შვილებო, მოდიით
მე და თორნიკე ოთახში შევედით, მამიდაჩემი ოთახიდან გავიდა
-ჰაჰაჰა, ქეეთ, ერთ ლოგინში ხოარ დავწვებით?
-მე ქვემოთ დავწვები
-არა! მე დავწვები შენ ლოგინზე დაწექი
-კარგი.
თორნიკემ ლეიბი ქვევით დადო საბანი გადაიფარა და დაიძინა, მე კარგა ხანი ვერ ვიძინებდი ვფიქრობდი ათას სისულელეზე. როგორ იქნა გათენდა.....
-თორნიკე, გაიღვიძე
-დაიცა 2წუთი
-ოოო, გაიღვიძე
-კარგი ხოო...
თორნიკე ადგა და ლოგინი აალაგა, ოთახიდან გამოვედით და მამიდაჩემიც იქვე იყო
-დილამშვიდობისა ნანა
-როგორ გეძინათ?
-ძალიან კარგად, წავედით ჩვენ თბილისში
-დაიცათ, ჩაი დალიეთ ხაჭაპურით და მერე წადით
-კარგი...
ვისაუზმეთ ჩანთები ავიღეთ და სახლიდან გამოვედით
-მოგეწონა მამიდაჩემი?
-კი, ძალიან კარგი ქალია
-ხოო....
-მოდი ტაქსი გავაჩეროთ
-კარგი.
4საათში ისევ თბილისსში ვიყავით, ტაქსიდან გადმოვედით
-დიდი მადლობა ქეეთ
-პირიქით, შენ მადლობა
-მე რისთვის?
-ყელსაბამისთვის და საერთოდ ყველაფრისთვის
-ქეეთ 17გახდი?
-კი
-კარგი, ალბათ ეხლა დასვენება გჭირდება, წავალ მე
-არა იყავი, ამო ჩემთან
-არა ქეთ, დასაწერი მაქვს მათემატიკა
-კარგი მაშინ წადი, მეც ვიმეცადინებ
-კაი.. დაგირეკავ მერე
სახლში ამოვედი და დირექტორს დავურეკე
-გამარჯობა ქალბატონო ლალი
-ქეთი შენხარ?
-დიახ
-როგორ ხარ? როგორ გაერთე?
-რავიცი, კარგათ
-დღე მოვიდე?
-ხო მოდი, ბევრი კლიენტია თან ხელფასის დღეა
-კარგით.
თითქოს ჩემი სამსახური მძულდა და უკვე აღარ მინდოდა იქ მისვლა, მაგრამ ფული ხომ მჭირდებოდა.... ჩავიცვი და სამსახურში წავედი...