ახლანდელი დრო.
–რას აპირებ მოაწერ საბუთებს ხელს და წახვალ სამი წლით იტალიაში?_უკვე რამდენი ხანია ბარში ზიან და მხოლოდ ახლა გაბედა,თათიამ კითხვის დასმა ლიდიასათვის.

–არ ვიცი არ გადამიწყვეტია.ყოველ შემთხვევაში მაქვს დრო სამი დღე მოსაფიქრებლად და მოვიფიქრებ._ნელა მოსვა კიდევ ერთი ყლუპი ყავა ჭიქიდან და გველესიანს გახედა.

–იმედია ნორმალურ გადაწყვეტილებას მიიღებ._დამაიმედებლად გახედა მეგობარს და გაუღიმა._პირად საკითხთან დაკავშირებით რას აპირებ?!

–სიმართლე გითხრა პირადად „ნიკა–ზე“ მთელი სამი თვეა ვფიქრობ და მართლა არ ვიცი რა ვუპასუხო.მესიამოვნა მისგან სიტყვა“მიყვარხარს“მოსმენა._სივრცეს გაუღიმა ბურდულმა,ცხვირი და ტუჩები კი ხელებს მიაწება.

–ვერასდროს წარმოივგენდი ასეთს თუ გნახავდი._გაკვირვება და გაოცება ერთიანად იღბეჭდებოდა თათიას ხმაში._სამითვეა არც ნიკას და არც ბექას არ შეხმიანებიხარ.აღარ ჩავთვლი დემეტრეს და ლიკას._გაბაარაზება დაეტყო გველესიანს.

–ბექაზე გაცოფებული და გაბრაზებული ვარ..ნიკაზე ჯერ–ჯერობით რა ვთქვა მართლა არვიცი..მაგრამ დემეტრემ და ლიკამ მემგონი კარგად იციან,ჩემი ხასიათი და წესით უნდა გამიგონ.

–ყველაზე საშინელება იცი,რა არის?!ის,რომ გინდა ყველამ გაგიგოს შენ..შენკი არ გინდა ვინმეს გაუგო და ანგარიში გაუწიო._ოდნავ ხმას აუწია თათიამ.

–სწრაფად აენთო ლიდიას თვალები და სიბრაზემ,იმედგაცრუებამ ,სიმაყებ ერთდროულად გაიღვიძა მასში..მისი სიმშვიდე და სიწყნარე წამში შეცვალა გაცოფებამ და გაბარზებამ._არც ვაპირებ ვინმესთვის ანგარიშის გაწევას.

–მაგ სიჯიუტით იცოდე ნიკასაც დაკარგავ და ყველა იმ დანარჩენ ადამიანს,რომელიც გიყვარს და შენთვის რაიმეს წარმოადგენს._არც გვეელსიანი აპირებდა ლიდიასთვის პირველობის დათმობას.

–სიმართლე გითხრა ეგ საკითხი ნაკლებად მაინტერესებს.წასასვლელი აუცოლებლად წავა და გადაიკარგება._ხმაურით გამოსწია სკამი ბურდულმა და სწრაფი ნაბიჯებით დატოვა ბარი.

^ ^ ^
თვითონაც არ იცი რა სჭირს თითქოს ყვველაფერი შეიცვალა შეეცვალაა აზროვნება..ახლა მხოლოდ ნიკაზე და მასთან დაკავშირებულ მოვლენებზე ფიქრობს..არც კი იცის მასთან საუბარი უნდა თუ არა!საბუთებს ხელი,რომ მოაწეროს სამი წლით წავა „იტალიაში“და კვლავ ყველასთან გამომშვიდობება მოუწევს პირველ რიგში კი,ახვლედიანთან და სულაც არ უნდა მისი დაკარგვა.მხოლოდ ახლა აღიარებს იმას რომ ნიკაზე სიგიჯემდეა შეყვარებული..
თუმცა მის მიერ ჩადენილ ასევთქვათ სიბოროტებს გადახედავს გონია,რომ შანსი უბრალოდ არც კი აქვს,მაგრამ როდის იყო ლიდია ნებდებოდა?რასაც მოისურვებს აუცილებბლად მიაღწევს საწადელს და მიიღებს იმას.ახლა კი მას მხოლოდ ახვლედიანი სჭირდება და მასაც მიიღებს რისპასადაც არ უნდა დაუჯდეს.ახლა კი აუცილებლად ბექასთან უნდა მოაგვაროს ყველაფერი..მის გარეშე მისი ხუმრობების გარეშე უკვე ვეღარ ძლებს და თითქოს სუნთქვაც უჭირს..მხოლოდ ახლა მიხვდია,იმას,რომ მისთვის მეგობრებზე და ნიკაზე მნიშვნელოვანი არავინ არ არის.
ვერც კი შენიშნა,როგორ მიუახლოვდა ნიკას ბინას ცოტახანს ყოყმანობდა დაკაკუნებაზე რამოდენიმეჯერ გადაწყვიტა უკან წამოსვლა,მაგრამ მაინც გამბედა და დაკაკუნა.მალევე გაღო ბექამ კარი არც კი ელოდა ლიდიას იქ ნახვას კილასონია და ცოტა არ იყოს გაუკვირდა კიდეც..კარგა ხანს იდგებოდა ერთ ადგილას,ლიდია,რომ არ შესულიყო სახლში.ბურდულმა ეგრევე სამზარეულოს მიაშურა...ვისკის ბოთლით ხელში ჩამოჯდა დახლდან და ერთი ყლუპი მოსვა.მის წინ მოკალათდა კილასონნია და ლიდიას შესწავლა დაიწყო კვლავ.

–არც მკითხო რატომ ვარ აქ ძან გთხოვ._ბოლოს ლიდიამ დარღვია სიჩუმე და ბექას გახედა,რომელიც ჯერ კიდევ ვერ მოსულიყო გონს.

–არც ვაპირებდი შენ წარმოიდგინე._კვლავ გაკვირვებბუულმა ბექამ ამოილაპარაკა და სკამის საზურგეს დაეყრდნო ერთი ხელი კი თმაში შეიცურა და რიტმულად ათამაშა.

–არც აპირებდი დარეკვას ხომ?მე რომ არ მოვსულიყავი?_ცალითვალით გახედა ბექას და შეათვალიერა._რათქმაუნდა არა!

–როგორ ფიქრობ იმ ყველაფრის მერე შეგეხმიანებოდი?_სწარაფად აფეტქდა კილასონია და სკამიდან წამოდგა..

–ყოველთვის მის მხარეს იყავი და მისი მხარე გეჭირა.!_ტონს აუწია ლიდიამ და ერთი ყლუპი კიდევ მოსვა.

–სულ არ იცვლები ლიდია..ისევ ისეთი ეგოისტი ხარ რაც იყავი საკუთარი თავის გარადა აარავიზე არ ფიქრობ._ზიზღით ამოილაპარაკა კილასონიამ.

–გეზიზღები აღიარე,რომ გეზიზღები!_ხმაში ირონია და ტკივილი ერთიანად იგრძნობოდა.

–მე შენ?მეზიზღები?სულაც არა ლიდია!ეს შენ გინდა ადამიანებს სძულდე!შენ ძალიან კარგად იცი,რომ ყველაზე მეტად მიყვარხარ და სწორედ ჩემი გათამამებული ხარ._და იცი რატომ?ამ ყვე;აფრის მოსმენა,რომ თითქმის ყოველდღე გიწევდა.ყველა შენს ხუშტურზე თვალებს,რომ ვხუჭავდი._აი რისი ბრალია._

–მიყვარს!და არ ვაპირებ ვიღაც ბოზებს დავუთმო შენი ძაკაცი._თავ დახრილმა ამოიჩურჩულა და ბექას რიაქციად დაელოდა.

–ნელი ნაბიჟებით წავიდა ლიდიასაკენ ბექა და მის წინ ჩაიმუხლა ცერა თითით აწევინა თვაი და თვალებში ჩააშტერდა._ყველაზე ცუდი ადამიანიხარ მტელს დედამიწაზე და მაინც ყველაზე მეტად მიყვარხარ._მაგრამ მოხვია ლიდიას ხელები და გულში ჩაიკრა.

^ ^ ^
ბარში ერთობოდა მეგობრობთან ერთად ყველანი ერთად იყვნენ შეკრებილები მათ წრეს მხოლოდ ნიკა აკლდა..როგორც ბექამ თქვა საქმეები ჰქონდა და ამიტომ ვერ შეძლო მოსვლა.

–რას აპირებ?აწერ საბუთებს ხელს?_ხმამაღლა შეეკითხა დემეტრე მეგობარს და კითხვის მოლოდინში ვისკი მოსვა.

–ჯერ–ჯერობით არა სიტუააცის განვითრებას ველოდები._ორაზროვნად ამოილაპარაკა ბურდულმა და თავი გვერდით გაადაგდო.
უკვე კარგა ხანი იყო სვავდნენ...არ გამოპარვია ნიკას მოსვლა თუმცა ყურადღება არ მიუქცევია..კვლავ ცეკვა აგანგრძო მის პარტნიორთან უკვე ბევრი მოდიოდა იმდენს სვავდა ბოლოს კი მხოლოდ ის ახსოვს,რომ ვიღაცას კოცნიდა და მასთან ფიზიკურ სიახლოვეს გრძნობდა.
დილით,რომ გაიღვიძა თავის ტკვილმა შეაწუხა ხელი მეორე მხარეს გადასწია და მარტო იწვა.იმედი ჰქონდა მიისი პარტნიორი დახვდებოდა თუმცაღა მწარედ შესცდა.მალევე გაიღო კარიდა როცა კარებში ნიკა დაინახა ფეხზე წამოდგა და ცალი თვალიტ გახედა მას.

–ახვლედიანმა კააბს ხელი დასტაცა და ბურდულს ესროლაა._სწარაფად ჩაიცვი და წადი უნდა გავიდე.

სამყარო თავზე დაემხო ყველაფერმა არსებობა შეწყვიტა უკანასკნელი ვით მოექქცა ახვლედიანი.თუმცაღა მის სისუსტეს ნიკას ნამდვილად არ დანახებდა სწარაფდ გადაიცვა კაბა და ფეხსაცმელებს დასწვდა.
–ფრთხილად მიუახლოვდა ახვლედიანს და ფეხის წვერებზე აიწია ტუჩები კი ყურთან მიუტანა და მისთვის გასაგონად ჩაილაპარაკა._წადი შენი!


^ ^ ^

სამიწელი გავიდა რაც საბუთებს მოაწერა ხელი და იტალიაში წავიდა.სულ ორიდღეა რაც საქართველოში ჩამოვიდა და საქმეების მოგვარებას შეუდგა..მეგობრებისთვის კი არც კი შუტყობინებია ჯერ რომ დაბრუნდა სწორედ ახლა დაურეკა და შეხვედრა დაუნიშნა ყველას თავისთანნ სახლში..ახლა იმდენი საქმე აქვს გარეთ გასვლლასაც კი ვერ ახერხებს ბავშივის გამო..ანდრეა სულ რაღაც სამი წლისა და ლიდიასთვის კი მთელი მისი ცხოვრება ე ბავშვი..ჯერ არც კი იცის როგორ უთხრას ბავშვებს მისიშვილი,რომ არის და მერე კიდევ რომ მისი მამა,რომ ნიკა.მაგრამ ერთი რამ კი დანამდვილებით იცის ნიკას ბავშვის სიახლოვესაც კი არ გააკაარებს.
–გაიცანით ყველამ ჩემი შვილი ანდრეა._არასდროს უსაუბრია ლიდიას ასე მშვიდად არც ბავშვების გაკვირვებული სახეები გამორჩენია.

–რა საყვარელია მომიყვანე._ფრთხილად აიყვანა ბავშვი ხელში ბექამ და მკერდზეე მიიხუტა.

–ცოტახნიტ ჩამოვედით თქვენს სანახავდა რამოდენიმე დღეში კი ისევ უკან ბერლინში შემდეგ კი იტალიაში დავბრუნდებით.

–ასე სწრაფად?_აქამდე ჩუმად მჯდომმა ახვლედიანმა ხმა ამოიღო და ლიდიას გახედა.

–ზოგის დანახვა ძალიან მაღიზიანებს და საერთოდ კიტხვებს თუ აღარ დასვავთ ძალიან დამამვალებთ._მობეზრებულმა ამოილპარაკა ბურდულმა და ორაზროვნად ამოილაპარაკა.

–ბავშვი ვისია?_ყველაზე მეტად ეს შეკითხვა აწუხებდა ახვედიანას და გაბედა კითხვის დასმა.

–კაკი ხელაიასი._სრული ცინიზმით და ორაზროვნით ამოილაპარაკა ბურდულმა და ახვლედიანის გადფითრებულ სახეს გადააწყდა.

–რატქვი გაიმეორე?_შურდულივით წამოვარდა ფეხზე ნიკა და ბურდულს წინ აესვეტა.

–ორჯერ აარსდროს ვიმეორებ!_ტონს აუწია ბურდულმა და ახვლედიანს თვალებში ჩააშტერდა.

უკანასკნელი ვით მოვიქეცი არა?_ირონით ამილაპარაკა ბურდულმა და მდივანზე დაეშვა._მოდი მოვუყვეთ ჩვენს მეგობრებს როგორი უაკანსკნელი კახპასავით მომექეცი.

–შეეწყვიტე ლიდიია!_ხმამაღლა იღრიალა ხელაიამა და ლიდიას გარტყა.

–ნაბიჭავარი ხარ გესმის !როგორ ბედავ და მეკითხები ბავშვის მამაის ვინაობას?რა უფლებიტ წევ ჩემზე ხელს?ერთი უფლება მაინც დამისახელე.მეორედ იგივე განმეორდება და საკუტარ თავზე პასუხს არვაგებ..იცოდე შენი ხელით გამოუტან საკუტარ თავს გაანჩენს..მე გაგაფრთხილე ბავშვისგან თავი შორს დაიჭირე.

^ ^ ^
ჰავაიზე ისვენებდა აქაურ მეგობრებთან ერთად...უკვე რამდენი ხანია აარვის არარ შეხმიანებია დაივიწყა თითქოს წარსული..მეგობრებთან ერტად იცინოდა,როცა მათ პირადაპირ შეზლონგიდან სიცილის ხმა მოესმა და ჯობდა მიწა გასკდომოდა ვიდრე იქ ის ადამაინები დაენახა ვისი დანახვაც ყველაზე მეტად არ უნდოდა.უნებურად შემოიხედა მისკენ ახვლედიანნმა და ლიდიას იქ დანახვაზე ერტ ადგილას გაშეშდა ყველაზე მეტად მის აქ ნახვას მოელოდა ბექას მიკრა მხარი და მალევე ყველა თვალი მსიკენ იყო მიშტერებული..მათკენ წამოვიდა ყველა წამში კი ყველა მის წინ ჩამწკრივდა.

–რამდენი ხანი გავიდა შენ კი მაინც არ იცვლები._ხრიწიანი ხმით ამოილაპარაკა კილასონიამ და ლიდიას გახედა.

ახვლედიანი ხმის ამოღებას აპირებდა როცა უცნობი ხმა შემოესმა.

–დედა წავედიიტრ დაგვაგვიანდება იცოდე!_მათკენ მოდიოდა ორიტავით მაღალი ბიჭი და ლიდიასაკენ იყურებოდა.მალევე მიუახლოვა ყველას ყურადღება არც კი მიუჩნევია მათთვის ისე დავლო ნივთებს ხელი.

–ეხლავე ანდრეა წავედით.–ხელი ხელზე ოკიდა შვილს და გრძელი ზღვის სანაპიროს დაუყვა დროდა დრო კი შვილს ხუმრობებზე იცინოდა და შვილს ეფერებოდა.

წარსული კი უბრალოდ უკან ჩამოიტოვა.