ლიდია.
დილით ადრიანად გაეღვიძა ნელა წამოდგა საწოლიდან და აბაზანაში შეიკეტა.კარგა ხანს იღებდა შხაპს მერე დილის პროცედურები ჩაიტარა და ოთახში დაბრუნდა.სპორტული ტანისამოსი ჩაიცვა და კიდევ ერთხელ შეათვალიერა თავი სარკეში.არასდროს უყვარს სადმე გასვლა თუ არ გამოიყურება კარგად ამიტომ დიდ დროს უთმობს ჩაცმას და მაკიაჟს.ათასი თვალი უყურებს გარეთ,რომ გადის და ეღა უნდა ბურდულს,რომ დაიწუნონ.ამიტომ თავს თუ არ გრძნობს ფორმაში ან რაიმე არ მოსწონს შეუძია სათობით იდგეს სარკესთან და სასურველი შედეგის მიღწევის შემდეგ დატოვოს სახლი.ახლაც ასე და ამგვარად იქცევა.მაღლა აწული თმის ბოლოები მხრებზე გადაიყარა ილუეტს გაუღიმა სარკეში და ოთახი ხმაურით დატოვა.დიდი ლაბირინთივით დერეფანი მალევე გაიარა და კიბეებზე დაეშვა სახლის კარი გაღო და ეგრევე ეცა დილის ცივი სურნელი.ღრმად ჩაისუნთქა გრილი აჰერი და შიგნით თითქოს ყველფერი გაეყინა.არასდროს უყვარს,როცა სხეულის ფორმებს არ უფრთხილდება სულ ვარჟიშობს და დარბის არც ეს დღე იყო გამონაკლისი ლიდიასთვის.
ნელა და მოხერხებულად დარბოდა გონება კი მთლიაანდ ნიკათი იყო მოცული.ვერ გაეგო რატომ დაურეკა ან თუ დაურეკა ნორმალურადმაინც ესაუბრათ.თუმცა ისიც მართალია,რომ ლიდიამ გათიშა ტელეფონი..ისიც იმიტომ,რომ საუბარი უკვე თავისთავად მთავრდებოდა და აქრი არ ჰქონდა საუბრის გაგრძელებას.თან ვერ იიტანს ტელეფონზე,რომ ურეკავენ მხოლოდ,იმიტომ,რომ მოკითხონ ანმსგავსი სისლულელეები.ურჩევნია ტეელფონზე მხოლოდ რაიმე სასწრაფოს საქმის მხრივ დაუკავშირდნნენ და არა რაღაც სისულელების გამო.იმასაც კარგად ხვდება,რომ კარგად არ მოექცა ნიკას იმაშიც დადანაშაულა ცოტახნით თავი,რომ ნიკა მის გამო წავიდა მისი დაუფიქრებლობის და სიხუეშის გამო.თუმცა მალევე მოეგო გონს და მიხვდა,რომ აარფერშია დამნაშავე,რომ ას პრიცენტიანი მართალია.არ უყვარსმროცა დანაშაულის გრძნობა აწუხებს და არ მისცემს თავს უფლებას ვინმე შეცოდოს ან თუნდაც გული აუჩუყოს..დრამატიზებას და ბანაულრობას საშინლად ვერ იტანს.როგორ უყვართ ხალხს რაიმეს გაზვიადება,გამუქება და ასე შემდეგ..ეს კი ასე და უბრალოდ ვერ იტანს ამ ყველფერს..ჯობია ასთ ხალხთან ნაკლები კავშირები ჰქონდეს რადგან შეიძლება რაისმე ვინმეს უმიზეზოდ აწყენინოს.აი კიდევ ერთ–ერთი ადამიანური გრძნობა,რასაც უბრალოდ ვერ იტანს.რა ქნას,რომ ასეთი მწარე ენა აქვს იტყვის და მორჩა არც ის ადარდებს დიდად ვის რა წარმოდგენა დარჩება მასზე.სრულიად ფეხებზე ადამიანია.
ვერც იმას ხვდება ადამიანს რატომ უნდა გაუკეთოს სიკეთე?არა იმას არ გულისხმობს,რომ ბოროტია და სიბოროტეს სჩადის არა,მაგრამ რატომ უნდა გაკეთოს სიკეთე?რომელსაც უბრალოდ ამ ცხოვრებაში არავინ ხედავს და აფასებს?ღმერთის გარდა.სულაც არ უჭირს ამ სტატუსის ტარება რაც არის.თუმცა ხშირად უწევს სამსახურში მისი მისამართით ათასი პრიკაზები და ზოგჯერ სიმართლეც კი,მაგრამ ის ადამიანი არ არის,რომა დამიანებს სიტყვაზე გამოეკიდოს.ზურგს უკან ჭორაობენ,თუმცა ვერც ერთი ბედავს პირში რაიმეს თქმას..გაბედავენ და იციან რაც დატყდებათ თავს..ჯობია არ გადაიკიდონ ბურდული.არა სამსახყრში არავის ავიწროვებს თუმცა ლაპარაკის ნაცვლად,რომ ჭორაობენ ამას ვერ იტანს..ფულს იხდის მუშაობისთვის და არა საჭორაოდ და მასზე ათასი ჭორის მოსასმენად.ზოგი ისეთ რამეს წამოროშავ და ამბობს,რომ სიმართლესთანაც არ არის ახლოს..ყურში გასაგონიც კი არ არის..ცოტა მოიცადონ,,დღეს აპირებს თათბირის ჩატარებას და იქ გარკვევს ყველფერს..ყველა ჭორიკანას მოაშორებს დღსვე კომპანიიდან..
იქვე სკამზე ჩამოჯდა და სარბენ ბილიკს მოავლო თვალი ცდილობდა სუნთქვა დაერეგულირებინა..ჯიბიდან ტელეფონი ამოაძვრინა და თავის მდივანთან ნინისთან გადარეკა.სიტყვის თქმაც არ აცალა ნინის პირადაპირ საქმეზე გადავიდა.

–ყველა შეკრიბე სხდომათა დარბაზში უკლებლივ ყველა დაცვადან დაწყებული დამლაგებლებამდე დამთავრებული ერთ საათში ყველა შეკრებილი დამხვდეს.
მობეზრებულმა დაკიდა ყურმილი და კვლავ არემარეს გახედა.მოულოდნელად ისევ ტელეფონს დასწვდა და ზარის გასვლას დაელოდა..ეგონა ნიკა აიღებდა თუმცა იმედი გაუცრუვდა..როდესაც ყურმილიში გოგონას ხმა გაისმა.

–რომელი ხარ?–წკრიალა ხმით უპასუხა გოგონამ და ხმაში შეტყო,რომ პასუხს სწრაფს და კონკრეტულს ელოდა თუმცა ლიდია ამას შეარჩენს ვინმეს?ვინმეს შეარჩენს დაცინვას და აგდებულად ლაპარაკს?ეგღა აკლია ვიღაც ბოზს რამე შეარჩინოს.

–დედაშენი ვარ!–მობეზრებულმა გათიშა ყურმილი და ტელეფონი გამორთო..გაბრაზებული წამოვარდა ფეხზე და ფეხი სკამს მიკრა მერე კი სირბილით მიაშურა სახლს.

^ ^ ^
სათათბირო ოთახში შესულს ყველანი ფეხზე შეეგებნენ ,თუმცა მაინც იგრძნობოდა ჰაერში და ოთახში დაძაბულობის სურნელი თავისი ადგილი დაიკავა და მზერა ისევ მოავლო სულ ყველას.ყველას ეტყობოდა სახეზე რაზეც შეიკრებნენ ყველანი,თანაც სასწრაფოდ.
გაბარზებული და განრისხებული ტონით დაიწყო საუბარი ბურდულმა.მისი ხმის გაგონებაზე ყველანი შეკრთნენ და ტავები დამნაშავესავით დახარეს თითქოს დანაშაულის დამალვას და თავიდანა ცილებას ამით შეეცადენ,ბურდული კი ისევ განაგრძობდა.

–აქ რისთვის მოდიხართ?სამუშაოდ თუ თქვენი უფროსის პირადი ცხოვრების გასარჩევად?არ დავასახელებ შეგნებულად იმ ადამიანებს,თუმცა სხდომის დამთავრების შემდეგ მოკიდებთ თქვენს ნივთებს ხელს და აორთქლდებით აქედან.აქ ყველა მუშაობს და არა ჭორაობს.საქმე არ გაქვთ სხვა?საერთოდ არარის თქვენი საქმე თქვენი უფროსი რას გაკეთებს და ასე შემდეგ აღარ დავკონკრეტდები.ახლა კი ყველანი თქვენს სამუშაოებს დაუბრუნდით და მეორედ ამ საკითხზე აღარ დამჭირდეს საუბარი..ნინი შენ დარჩი საქმე მაქვს შენთან.
–მისმინე მინდოდა შენი დაბადებისდღე ერთად აღგვენიშნა შენს თანამშრომლებთან და ჩემთან ერთად..იმედია წინაღმდეგი არ იქნები.–ღიმილიანი სახით შეხედა დამორცხვილ ნინის,რომელიც თავ ჩახრილი იდგა უფროსის წინ და კითხვის გაანალიზებას ცდილობდა.
–იცით მე..დაბნეული ალუღლუღდა ნინი და თაველბის აქეთ იქით ცეცება დაიწყო..ბოლოს გამბედაობა მოიკრიბა და კითხვის შებრუნება გაბედა.–არ არის საჭირო ჩემს,გამო თავის შეწუხება.

–რას ქვია არ ღირს?–ხმაში გაბარზება დაეტყო ბურდულს და ფეხზე წამოვარდა აფეთქებული.–დაბადების დღესაც გადაგიხდი და კიდევაც დაგაწინაურებ,იმირომ,რომ ეს დაიმსახურე სულ ჩემსს ამსახურში და კომპანის სამსახურში ხარ.თან შენთვის რამდენი ხანია შვებულებაც არ მომიცია ასე,რომ ბევრი ლაპარაკი არა საჭირო.დაბადებისდღის მეორე დღეს შვებულებაში გახვალ და ამერიკაში გაგიშვებ..ცოტახნით შენს ადგილს კი ხატია დაიკავებს,რომ დაბრუნდები შენ ისევ შენს თანამდებობაზე იქნები.

–დიდი მადლობა ქალბატონო ლიდია ამ სიკეთეს არ დაგივიწყებთ ღმერთი გადადგიხდით ამ სიკეთისთვის...ბედნიერი სახე მიაბყრო ნინიმ უფროს და იქაუვრობას გაეცალა.

<<ღმერთი გადაგიხდით>>ამ სიკტყვების გაგონებაზე ჩაეღიმა და სადღაც შორს უსასრულობაში გაფრინდა..კიდევ კარგა ხანს იქნებოდა ასე ოთახში ბექა და თათია,რომ არ შემოვარდნილიყვნენ ღრიალით და სიცილით.

–უფროსო ეს შენი მდივანი მაგარი გოგოაა ერთი გამაცანიი რა...–ბურდულის წინ დაიკავა ადგილი ბექამ და ლიდიას მიაშტერდა გაკრეჭილი როჟით.

–ამას რა სჭირს?–ღიმილი ვერ შეიკავა თათიამ და ბექას ანიშნა ლიდიას შეხედეო.ლიდია კი ოცნებებში იყო წასული არც გაუგია ამათი შემოსვლა.

–ლიდია რა გჭირას?აქ ხარ გოგო?ხელი აუფრიალა სახესთან და წამს დაუჭირა ბურდულმა ხელი..მოულოდნელობებისგან შეხტა ბექა..

–არაფერიც არ მჭირს.მობეზრებულმა გადაქნია გვერძე თავი და მხრებში გასწორდა.გუშინ კაკის ველაპარაკე შენ,რომ წახვედი...სერიოზული სახით გახედა ბექას.

–რა გითხრა?–ხმაში დაძაბულობა შეპარვოდა კილასონიას და ძარღვები დაბერვოდა..ნელა მოუკიდა სიგარეტს და თათიას ახედა.

–არაფერი ისეთი..უბრალოდ მე ვუთხარი შენთან არანაირი სახის<<ურთიერთობა>>არ მინდა თქო.–ხელები ძირს დაუშვა ლიდიამ და ბექას ანიშნა ერთი ღერი მეც,მომეციო.

–რომ შერიგდეთ?ხომ არის ამის შანსი?–მოულოდნელად დარეხვა თათია ერთ–ერთი ყველაზე იდიოტური აზრი და თვალი მოავლო გარემოს.

–რა გოგო?ახლოს არ გაეკარები იმ ახვარს თორემ ჩემი ხელით მოვკლავ.–ფეხზე წამოვარდა ბექა გიჟივით და ნერვიულად გადაისვა თავზე ხელი.

–დამშვიდდი არ ვაპირებ შერიგებას.თუმცა,რომც შევურიგდე ეს თქვენ არ გეხებათ ეს ჩემი ცხოვრება და არა თქვენი.–აბრიალებული თავალებით გადახედა ბურდულმა კილასონიას.

–გინდა,რომ ვიკამათოთ ხომ?–ხმას აუწია ბექამ და სკამი ხმაურით გამოწია ნელი მოძრაობით კი სკამზე დაეშვა.

–კარგით გეყოფათ.აქამდე ჩუმად მყოფმა თათიამაც ამოიღო ხმა.–შენ შენთვითონ მოაგვარე შენი პირადი.–შენ კი დაიმახსოვრე,რომ ლიდია თავისუფალი ადამიანია და რასაც უნდა იმას გაკეთებს..და ჩვენ როგორც მეგობრები მას გვერდში დავუდგებით.

–არ არის მარტ!.–მოულოდნელად წამოვარდა ფეხზე ბექა და კარები ხმაურით გაიხურა.გაშტერებული თათია და გაბრაზებული ბურდული კი ოთახში დატოვა.

^ ^ ^
აზრზე ვერ მოდიოდა კიდევ რა მოხდა რამოდენიმე საათის უკან.ბექას ვეღაე სცნობს ეს ბოლო პერიოდია სულ ეჩხუბება და სულ კამათი მოსდით.მის ნათქვამს კიჯერაც კი ვერ ჩასწვდა.<<არ არის მარტო!>>ვერ ხვდება რას ნიშნავს ყოველივე ეს მითუმეტეს ბექასგან.აუცილებლად უნდა გარკვიოს ყველფერი თორემ ასე ვერ მოისვენებს ვერ იტანს გაურკვევლობას..გაურკვევლობაში ცხოვრებას ურჩევნია სიმართლე გაიგოს თუნდაც მწარე.საერტოდ ბავშვობიდან ერთად მოდიან ბექა,თათია,ნიკა და თვითონ..ახლა კი თითქოს დღითი–დღე შორდებიან ერთმანეთს.არც ისე ხშირად ხვდებიან ერთმანეთს,როგორც ადრე.და ძალიან აღიზიანებს ეს ფაქტი..აუცილებლად უნდა გამოსწორდეს ყველფერი.თვალი მოავლო რესტორანს და მიმტანს უხმო..ფული გადაიხადა და ფეხზე წამოდგა კიდევ ერთხელ მოავლო თვალი გარემოს მერე ჩანთას და ქურთუქს დასწვდა და მანქანისკენ წავიდა.სწრაფად ჩაჯდა მანქანაში და დგილს მოსწყდა ეგრევე აიღო ტელეფონი და ბექასთან გადარეკა.აქაც არ გაუმართლა ვიღაც გოგომ აიღ..ო რაზეც უფრო ნერვები მოეშალა და ეგრევე ბექას სახლისკენ წავიდა.მანქანა სახლის წინ გაჩერა და სწრაფად აირბინა კიბეები ის–ის იყო უნდა დაეკაკუნებინა,რომ წელს ზემოთ შიშველი ბექა აცილებდა მაღალ ქერა გოგოს....ლიდიას დანახვაზე კი უცბად დაუსერიოზულდა სახეზ.თიტქმის ხელს კვრიტ გაგდო გოგო და ლდიიას მიბრუნდა..უხეშად გაკრა მხარი ბურდულმა კილასონიას და ეგრევე სახლში შევიდამ ჩანთა, ქურთუკი და ფეხსაცმელები გვერდით მიყარა და მისაღებს მიაშრა..მისაღებ ოთახში ყველფერი მიყრილი იყო..ეგრევე ბექას ოთახს მიაშურა კარები შეგლიჯა და გადასწორებული ლოგინი აშალა ..ეგრევე დაწვა და თვალები მაგრად დახუჭა..
ბექას ლიდიას ასეთ საქციელზე ჩუმად გაეცინა..კარებთან აყუდებული იდგა და იღიმოდა თვალებით კი ლიდიას უყურებდა..უცმად მიუხვდა ჩანაფირქს ლიდიას და მალე ბექაც გვერდით მოუწვა ბურდულს..ბურდულმა წელზე შემოხვია ხელები და თავი მკერდზე დაადო არც ბექამ დაკლო და ლიდიას მაგრად ჩაეხუტა.

–მაპატიე კარგი?–დაბნეულმა და ხმა ჩამწყდარამა ამოილაპარაკა ლიდიამ..ხელები კი უფრო მაგრად მოუჭირა ბექას.

–როგორ მომენატრა შენტან ერთად ასე ყოფნა იცი?რამდენი ხანია ასე არ დაგვიძინია..–ფრთხილად დაიხარა ბურდულისკენ ბექა და ცხვირზე მიაწება ცხელი ტუჩები.–თათიაღა გვაკლია და ეგა..სიტყვა არ ჰქონდა დამთავრებული ბექას თათიამ,რომ შემოგლიჯა კარები და ასეთ სიტუაციაში,რომ დაიანახა ბურდული და კილასონია იქვე მიყარა ტანსაცმელი და საცვლების ამარა შეწვა ლოგინში ისიც.

–ჩემი ჩერჩეტი გოგოები.–ხმაამაღლა ალაპარაკდა ბექა და ორივეს რიგ–რიგობიტ აკოცა შუბლზე..

–ნიკა გვაკლია და მთელი შემადგენლობა ვიქნებით..–ხმა ჩამწყდარმა და ნაწყენმა ამოილაპარაკა გველესიანმა და გაიტრუნა.

–ნიკას ჩვენთვის არ სცალია.–გაბრაზებულმა ამოლიპარაკა ლიდიამ და ხელი ხელზე მაგრად მოუჭირა ბექას.

–გინდათ ხვალ ბათუმში დავაწვეთ ჩემთან..თან გავერთობით გულს გადავყოლებთ თან რამდენი ხანია ერთად აღარ დაგვისვენია უკვე ორი წელია ბათუმში აღარ ვყოფილვართ მითუემეეტს ერთად..–უცბად ამილაპარაკა ბექამ და გოგოებს მიაშტერდა.

–წავიდეთ ორივემ ერთად ამოილაპარაკა...ბოლოს კი სამივეს ერთმანეთზე ჩახუტებულებს ჩაეძინათ და სიზმრების დიდ ბურუსში გადაეშვნენ.

^ ^ ^
ნელ–ნელა გამოჩნდა ცის თაღზე დიდი სტაფილოსფერი ბურთი და სხივები დედამიწას მოანათა.გარემოს ჩიტების გამაყრუებელი ჭიკჭიკი არღვევდა.ნელ–ნელა ახმაურდა თბილისიც.ნელა შეირხა ბურდული და თვალებ მოჭუტულმა მოავლო თვალი მძინარე ბავშვებს.ორივეს აკოცა ხმაურით ლოყაზე და ფეხზე წამოდგა ეგრევე მოიმარჯვა ტელეფონი და ნინის გადაურეკა..უთხრა,რომ დღს მის დაბადებისდღეს ვერ დაესწრებოდა თუმცაღა ყველაფერი მზად იყო ბოდიშიც მოუხადა და დაუბარა,რომ თურამე არის კომპანიაში გასაკეთებელი კომპიტერით გადმოეგზავნა მისთვის.სუბარი დამთავრა და ეგრევ ბექას ხმა მოხვდა ყურში მოულოდნელობებისგან კი შეხტა..ტანსაცმელს დავლო ხელი და მდივანზე ჩამოჯდა.

–საღამოსკენ გავიდეთ მანამდე კი მოვემზადები და ტქვენც მოემზადეთ.–ხმაში ეტყობოდა ბურდულს,რომ უზომოდ გახარებული იყო.

–კარგი..–სახე გაბადრულმა გახედა ბექამ ბურდულს და გაეცინა.–რაზეც ბურდულისგან ლოყაზეკოცნა დაიმსახურა.

სწარაფად დატოვა ბექას სახლი და თავისთან სახლში წავიდა..ეგრევე ოტახს მიაშურა და ტანსაცმელი ჩანთაში ჩაყარა ვერც კი შეამჩნია,როგორ შემოვიდა ოთახში ეკა..

–ასეთი გახარებული აღარ მახსოვს როდის გნახე.–სრულიად აღფრთოვანებული საუბრობდა ეკა თან შვილს შეჰყურებდა.

–ბავშვებთან ერთად მივდივარ ბათუმში ბექასთან..თან კარგა ხანია იქ აღარ ვყოფილვართ..–ნივთების ჩალაგებაში გართულმა ამოილაპარაკა ლიდიამ.

–კარგი მე ხელს აღარ შეგიშლი გაანგრძე შენ.–ფრთხილად გაიხურა კარები ეკამ და შვილი ოთახში მარტო დატოვა მალე კი თვითონაც თვალს მიეფარა.

მაინც გამონახა დრო ბურდულმა და ოფისში მივიდა ყველაფერი მოაწესრიგა და იუბილარსაც შეხვდა.საჩუქარი გადასცა და მალევე დატოვა ოფისი.მალევე მივიდა სახლში და ბარგი დაბლა ჩამოტანა.მანქანის სიგნალზე ფეხზე წამოდგა ეკას დაემშვიდობა და მალევე ბექასთან გაჩნდა ლოყაზე ხმაურით აკოცა ადგილი კი ბექას გვერდით დაიკავა..მალე მანქანაც ადგილს მოსწყდა,და წამში თვალს მიეფარნენ.