ბერლინის ქუჩებს მიუყვებოდნენ ორივენი,არც ერთი ხმას არ იღებდა არ უნდოდათ ამ ტკბილი მომენტის გაფუჭება..თუმცაღაა სე თუ ისე აქ მხოლოდ იმისთვის მოვიდნენ,რომ ილაპარაკონ.უსიამოვნოდ აიქნია ხელი ბურდულმა და მობეზრებულმა გახედა ხელაიას.

–არ გინდა მომიყვე?–ისეთი ხმით დასვა კითხვა ახვლედიანმა,რომ თავისი ხმის თავადაც შეშინდა..არც ბურდულის მზერა გამოპარვია თვალთა ხედვიდან.

–არმინდა იმაზე საუბარი რაც იყო..და არც იმაზე რაც იქნება.–სრულიად უდარდელი პასუხი დარეხვა ბურდულმა..მზერა კი ისევ უსასრულობას გაუშტერა.

–ადრე ყველფერი სხვანაირად იყო ახლა...ახლა უბრალოდ შენი რაღაცა ნაწილი მკვდარია..რატომ აძლევ თავს უფლებას აკეთო ის რაც არ გინდა?

–შენ თვითონ თქვი,რომ<<სხვანაირად იყო>>ანუ გულისხმობ წარსულს..ახლა ყველფერი სხვა გვარადა..გავიზარდე და არ ვარ ის ვინც ვიყავი..სულ სხვა ადამიანად ჩამოვყალიბდი..და საერთოდ არ მესმის აქ რას ვაკეთებ და რატომ გიხსნი რაიმეს.

–შენთვის არაფერს ვნიშნავ?–სულ არაფერს?–გაღიზიანბულმა დასვა კითხვა ახვლედიანმა და ბურდულს ჩაშტერდა თვალებში.–სადაც ვერაფერი ამოიკითხა უბრალოდ უკუნეთი სიბნელე.

–ნელა მიუახლოვდა ბურდული მამაკაცს და ნაზად დაუსვა ხელი ლოყაზე მამაკაცის მინაბულ თვალებზე კი ჩაეცინა ფრთხილად დაიხარა მამაკაცისკენ და დაბალ ხმაზე ალაპარაკდა.–საერთოდ არაფერს!

–ველურივით ჩააფრინდა ქალის მკლავებს მამაკაცი და გაშმაგებით დაცხრა ტუჩებზე.მერე კი უხეშად მოშორდა და თვალებში ჩაშტერდა.–ღრმად შევტოპე!ახლა კი გვიანია!–სიტყვა დამთავრა ახვლედიანმა და ადგილს მოსწყდა.

ვერაფერს მიხვდა ბურდული ვერც იმას ხვდებოდა ცოტახნისწინ რა კორიანტელმა გადაუარა.მხოლოდ ნიკას სიტყვაზე ფიქრობდა<<ღრმად შევტოპე!ახლა კი გვიანია!>>ვერ ჩაწვდა აზრს..მოწყვეტით დაეშვა გრძელ სკამზე და ლამპიონით განათებულ გზას გახედა,რომელიც უსასრულობაში იკარგებოდა უკუნეთ სიბნელესთან ერთად.რას გრძნობს მის მიმართ?რა უნდა მისგან ან მოელის კი რამეს?!–არ აქვს არაფერზე არ აქვს პასუხი.ყველაფერი თავზე აყრია მთელი პრობლემების დიდი გროვა,რომელიც სადაცა გასკდება და თან გაიყოლებს ბურდულს.არასნდროს ყოფილა ასეთი დაბნეული ყოველთვის პოულობდა გამოსვალას..ალბათ არცეს არ იქნება გამონაკლისი.ახლა ერთადერთი ის უშველის,რომ არ მინდოს ინსტიქტებს არ იმოქმედოს ცივი გონებით თორემ დაიღუპება.ხუთი წელია თავისთვის ფიქრის უფლება არ მიუცია და არც ახლა აპირებს.გრძნობები,რომ გაღვიძოს იგრძნობს დანაშაულს,სიბრალულს..არ უნდა არ უნდა კიდევ გრძნობდეს რამე ადამიანურს.მის ცხოვრებას დაღი აქვს დასმული.ყველა თემა რაც კი შეეხება პირად ურთიერთობას მისთვის ტაბუ დადებულია.
არ უნდა შუყვარდეს ვინმე კვლავ ამაზე ლაპარაკიც კი ზედმეტია.იმასაც ვერ ინელებს ნიკასთან რაც მოხდა ბავშვობის მეგობართან სექსი ჰქონდა თუმცა მაინც არ ნანობს არაფერს.ახლა მხოლოდ იმას ფიქრობს ამ ლაბირინთიდან თავი როგორ დაღწიოს.ისიც იცის,რომ ერთხელ მაინც მოუწევს ყველაფერზე საუბარი..მაგრამ ისიც იცის,რომ ყველანაირად შეცდება ამას გაექცეს.უნდა არ იფიქროს ვინმეზე.ახლა მხოლოდ ძილი უნდა.
ფეხზე წამოდგა და წელში გასწორდა..სახლისკენ მიმავალ გზას დადგა.ფრთხილად შეაღო ოთახი და მძინარე თათიას დანახვაზე ღიმილმა გადაურბინა სახეზე..თავი მოიწესრიგა და ლოგინში შეწვა..მალე კი სიზმრების ეპიცენტრში გადაეშვა.

^ ^ ^
სიცხესთან ერთად არემარეს გრილი ნოტიო ჰავა დაპატრონებოდა სიმშვიდეს კი კილასონიას და ბულდულის სიცილი არღვევდა დრო და დრო ლაპარაკში თათია ერთვებოდა . ახვლედიანი კი მღელვარე ზღვას უცქერდა გონება კი სულ სხვაგან დაჰქროდა.ფიქრობდა,როგორ მოქცეულიყო რა გაეკეთებინა..და ბოლოს იმ დასკვნამდე მივიდა,რომ უბრალოდ უნდა დამშვიდობებოდა მეგობრებს და კვლავ იტალიაში დაბრუნებული მხოლოდ ერთი ცვლით,რაც იმას ნიშნავდა,რომ კალიფორნიაში გაივლიდა.აქ,რომ დარჩეს ყველა მიუხვდება იმას თუ რას,გრძნობს ლიდიას მიმართ მართალია ბექამ უკვე ყველფერი იცის და მასთანარაფრის ახნა მოუწევს,მაგრამ ბურდულს და გველესიანს რა მოუფიქროს არ იცის.თუმცა ის უკვე ზუსტია,რომ მალე უნდა დატოვოს აქაურობა.ღრმად ჩაისუნთქა და თვალი მოლაპარაკენთ მოავლო..
–მივემგზავრები.–მოგუდული ხმით შეატყობინა მეგობრებს ამბავი და მზერა კვლავ ზღვას გაუსწორა.წამსვე ჩამოვარდა სიჩუმე და ყველას თვალი მისკენ მიემართა,გრძნობდა ბურდულის მზერას,რომელიც არაფრის მთქმელი იყო მისთვალებში მხოლოდ ის ამოიკითხა,რომ<<სადაც გინდა იქ წასულხარ>>_ო..

–მოხდა რამე?–გაკვირვებულმა და ენა ჩავრდნილმა დასვა კითხვა გველესიანმა და თვალი ყველას მოავლო.

–არაფერი თათია..ხომ მოგინახულეთ ეხლა კი წასვლის დროა...თანაც არ ვაპირებდი აქ დარჩენას ამდენი ხნით..–ბექამ იცოდა რაშიც იყო საქმე და განგებ არ იღებდა ხმას.–ახვვლედიანი ელოდა ელოდა ბურდულისგან რაიმეს კიტხვას მაინც,მაგრამ არაა ის არაფრისმთქმელი იყო.

–მეგობრები მოენატრა და მიდის ლოგიკურია.–არ ელოდა ახვლედიანი მისგან ასეთ პასუხს და გაკვირვებულმა შეხედა,მაგრამ ბურდულს მზერა ზღისკენ გადაეტანა.

არ ელოდა ბურდული ნიკასგან ასეთ საქციელს..მხოლოდ ახლა მიხვდა მის სათქმელს ცდილობს ღრმად აღარ შევიდეს და ამისთვის საჭიროა აქაუვრობას მოშორდეს და უბრალოდ აორთქლდეს..მაგრამ ის ხომ ასე ელოდა მის ჩამოსვლას...ჩამოვიდა და ამს შემდეგ გაურბის ნიკას საქცილის ლოგიკურია.არ უნდა წავიდეს გულიც კი დაწყდა,რომ თქვა მივდივარო.თუმცა არ ადარდებს ისიც ძან კარგად იცის,რომ ნიკასთან სამუდამოდ ვერ იქნება..ხმაურით გამოსწია სკამი და ადგილი სასწრაფოდ დატოვა.მიდიოდა და გაშლილ თმას ქარი უწეწავდა დროდა დრო კი სახლის ნაკვთებზე ეფინებოდა თმა.არასდროს უფიქრია იმაზე თუ რა იყო და რად ჩამოყალიბდა.ვერ ღალატობდა თავის სიამაყეს,თავმოყვარეობას და ხასიათს...თუმცა ამ ყველფერს თითქმის ნიკა შეწირა.საერთოდ არ ფიქრობს აარფერზე..უბრალოდ ამ ღამეს გატარებს ისე,რომ არ დავიწყდეს მერე კი წავა ნიკა და უბრალოდ ყველფერი დარჩება ძვირფას მოგონებას..რომლის გახსენებაც ან მოუნდება შემდგომში ან არა.ამ ყველფერს კი დრო აჩვენებს.დრო ყველფრის მკურნალია.ასე თუ ისე ყველფერი გაივლის და ყველფერი შემორჩება ისტორიას.

^ ^ ^
ნიკა.
უჭირდა ამ გადაწყვეტილების მიღება,მაგრამ უნდა გაეკეთებინა უნდა წავიდეს აქედან სხვა გვარად არაფერი გამოვა.აქ რომ დარჩეს მოუწევს გრძნობებთან გამკლავება ამას კი ვერ დამალავს..მისი თითოეული დანახვისას ყველფერი სხვაგვარად ეჩვენება მორჩა
<<შეუყვარდა!>>სხვა დასკვნა არ არსებობს.არ უნდა აქ დარჩეს და თავს კონტროლი ვერ გაუწიოს.არ ახსოვს როდის შეხედა ლიდიას სხვა თვალით ან უბრალოდ არ უნდა ამის გახსენება და თავს აძალებს,რომ აარფერი გაიხსენოს.არასდროს ეგონა ლიდიასაც თუ შეხედავდა ქალის თვალით და არა მეგობრის თვალით ისინი ხომ მეგობრები იყვნენ?მაგრამ მეგობრობიდან დაიწყო ყველაფერი ახვლედიანმა და თქვენც ხედავთ სადამდე მოვიდა.რა ათქმევინებს ლდიიასთვის იმას,რომ<<უყვარს?>>შეიძლება რამეც კი მოხვდეს თავში ბურდულისგან ნასროლი ან უბრალოდ უარი ან თანხმობა!თავს იკავებს არ უნდა მეგობრობა დანგრიოს მერე ხომ ვერ ნახავს ლდიიას ლაპარაკზე ხომ საუბარი ზედემეტია?ასე ხომ მაინც ახერხებს მასთან ყოფნას..და ესეც რომ არ იყოს ალბათ გაგიჟდებოდა..რამდენი ქალი ყოლია ვინ მოსთვლის გინდა შავი გინდა თეთრი..რა ეროვნების გინდა რუსი ,ამრეიკელი, გერმანელი..ქერა,შავგვრემანი,რიჟა..მაგრამ ლიდია სულ სხვა.. სულ სხვაა..მათგან განსხვავებულლიი.

–რატომ გადაწყვიტე ასე მალე წასვლა?–მოულოდნელი იყო ბექას კიტხვა ახვლედიანისთვის და მოულოდნელად შეკრთა კიდეც.

–არვიცი.–სრულიად უინტერესოდ ამოილაპრაკა ახვლედიანმა და თავი ახარა მზერა კი იატაკს მიაბყრო.

–უთხარი ყველფერი ეგრევე და პირდაპირ!–ფეხზე წამოხტა კილასონია და იქით აქეთ დაიწყო სიარული ნერვების დასამშვიდებლად.

–რომ ვუთხრა წარმოგიდგენია რა მოხდება?მაგის რისხვა არა მცდება.–თავი უკან გადაწია ამაკაცმა და ზურგით მდივნის კიდეს დაეყრდნო.

–მართლა მიდიხარ?რამდენი ხნით?–ერთდროულად მიაყარა კიტხვები კილასონიამ ახვლედიანს..ბოლოს ძლივს მიხვდა იმდენს,რომ დამჯდარიყო.

–მეტყობა რამე ხუმრობის?არვიცი რამდენი ხნით.–ხმა ჩახლეჩილმა ამოილაპარაკა ახვლედიანმა და თვალები მაგრად მოჭუტა.

–ყველაფერ ეშველება აი ნახავ.–დამაიდებლად ჩაილაპარაკა კილასონიამ და ძმაკაცს ხელი დაჰკრა მუხლზე.

^ ^ ^

–მართლა ვერ ვხვდები ასე მალე რატომ მიდის ნიკა.–თითქმის თავისთვის ჩაილაპარაკა გვეელსიანმა და ფეხები მაგიდაზე შემოაწყო.

–ბურდულს არ გამორჩენია სიტყვა<<ნიკა>>.–ხომ თქვა არა უკვე გასაგებად რატოც მიდის?–გაღიზიანებულმა ამოილაპარაკა ბურდულმა და მზერა ჭერს მიაბყრო.

–უცბად დასერიოზულდა გვეელსიანი და მაგიდიდან ცამოიღო ფეხები.ერთხანს აკვირდებოდა ბურდულს მაგრამ ვერაფერს,რომ ვერ მიხვდა მერე ისევ თვითონ დასვა კითხვა.–რა მოხდა თქვენს შორის?

–გაულისებულმა და შეწუხებულმა ჩაისუნთქა ბურდულმა და გველესიანს აგხედა მერე კი ისევ ჭერს გაუსწორა მზერა და დაბალ ხმაზე ამოილაპარაკა.–მასთან ვიწექი!

–რაა გოგო?გიჯივით წამოვარდა გველესიანი ფეხზე და აქეთ იქით დაიწყო სირბილი.გესმის მაინც რას ამბობ?აღშფოთებას ვერ მალავდა თათია..ნოლოს,რომ მიხვდა ბურდული სიმართლეს ეუბნებოდა საწოის კიდესთან ჩამოჯდა და ლიდიას გადახედა.–ახლა რა იქნება?

–არც არაფერიი ან რა უნდა იყოს?ის მიდის მეც დავივიწყებ ამ ამბავს და ისიც ესა და ეს..იისე ლაპარაკობდა ბურდული გეგონებათ ახვლედიანი ფეხებზე ეკიდა!

–კაკისთან რას აპირებ?–გულისამრევად დაიწყო მასზწე საუბარი გველესიანმა..შეატყო როგორ დაეჭიმა ძარღვები ბურდულს...არ იცოდა სად დამალულიყო გველესიანი თუმცა რომ მიხვდა არც წამოროშა უკვე გვიანი იყო.

–არაფერს!–მობეზრებულმა აიქნია ხელი ჰაერში ბურდულმა და თვალები დახუჭა...ზურგი აქცია ბურდულს და ძილის მორევში გადაეშვა.

^ ^ ^
აეროპორტში იყვნენ უკვე გველესიანი და კილასონია..ახვლედიანი კი უკვე რეგისტრაცია გადიოდა..იმედი ჰქონდა ახვლედიანს ბურდული მოვიდოდა და დაემშვიდობებოდა მაგრამ..როგორც თვქენ არ მისულხართ ნიაკსთან ისე ბურდული არ მისულა მასთან..ჯერ გველესიანი აგდაეხვია ახვლედიანს მერე კი ბურდული.

–მიმიხედე კაი?–ჩახლეჩილი ხმით ელაპარაკებოდა ახვლედიანი კილასონიას და მხარზე ხელს ურტყამდა.

–არ იღელვო.დამაიდებლად დაუქნია მეგობარს ხელი და ბოლოჯერ გახედა ახვლედიანს,რომელიც მალე თვალს მიეფარა.

ნელ შეირხა ლოგინი და ბურდულმა გვერი იცვალა სულაც არ უნდოდა რეალობაში დაბრუნება მაგრამ ტვინი ჩაირთო თი არა ეგრევე ნიკა ამოუტივტივდა თავს..მხოლოდ ახლა აგხსენდა ნიკა რომ აგემგზავრა..მორჩა გაემგზავრა და მოღცა ყველფერი..ვერ მოასწრო ის რაც უნდა განეხორციელებინა..არ ელოდა დღესვე თუწ ავიდოდა ახვლედიანი გერმანიდიან.ბალიშს დავლო ხელი და მთელი ძალით მიახეთქა კედელს მოწყვეტით დაეცა საწოლზე და თავი დაუმორჩილებლად ჩახარა ცდილობდა სუნთქვა დაერიგურილებინა ხელები ძლიერად მიჭდო მკერდზე და წამს გაინაბა.მოწყვეტით დაეცა ერთი ცრემლი ბურდულს ბარძაყზე და შეკრთა ეგრევე მოიწმინდა ცერა თითით ცრემლი და მზერა ნახატს გაუსწორა..ურდული და ტირილი ეს ხომ შეუძლებელია?ეს ხომ უბრალოდ ნერვების ბრალია ნერვებმა უმტყუნეს ესაა და ეს.ნელა წალასლასდა საბაზანოსკენ და აბაზანაში შეიკეტა.