ყველა სასიმოვნო ემოციამ მოიყარა თავი მერის გულში,გული გამალებით უცემდა უგულავას შემოხედვაზეც კი,ალბათ ეს იყო ნამდვილი სიყვარული,აი ისეთი ფრთებს რომ შეგასხამს და ცამდე აგიყვანს,ენით აღუწერელს გრძნობდა გულში,მისი შეხება ხომ საერთოდ აკარგვინებდა რეალობის განცდას.
მხურვალე,ვნებიანი ღამის შემდეგ უგულავას ადრე გამოეღვიძა,მძინარე მერიემს დახედა,რომელიც ისეთი ლამაზი იყო თვალს ვერ წყვეტდა,ცოტახანს უყურა,თვალები დაუკოცნა და საწოლიდან წამოდგა,სიგარეტს მოუკიდა და აივანზე გავიდა,წვიმიანი დილა იყო,მიწის სურნელი იგრძნობოდა,ნისლი იდგა ირგვლივ და წვიმის წვეთები წკარუნობდა ფანჯრის მინაზე. ფიქრებში გართული იყო,მერისთან ერთად ლამაზ მოვალას გეგმავდა,რამდენჯერმე წარმოიდგინა კიდეც მერიემივით ლამაზი და მწავნეთვალება ბავშვები და სახეზე ღიმილმა გადაურბინა.ფიქრებიდან ტელეფონის ხმამ გამოარკვია,უცხო ნომერი იყო
-ალო-ზანტად უპასუხა და ნაპასი დაარტყა
-სად მემალები შე ა*ვარო?!-ყურმილიდან ვიღაცამ ისე დაიღრიალა კინაღამ ყურის აპკი გაუხვრიტა უგულავას
-შენი დედას შევ*ცი! შე ნაბ*ჭვარო! დედას მოგიტ*ნავ! ვინ გემალება ადგილზე ჩაგა*მევინებ მანდ არ მომიყვანო შე ს*რო!-იმხელა ხმაზე ღრიალებდა ყველა გარეთ გამოეფინა,მერი დაფეთებული წამოვარდა საწოლიდან და აივანზე გავარდა,აღრიალებულ და ძარVებდაჭიმულ უგულავას რომ კიდა თვალი ანერვიულდა არ იცოდა რა მოემოქმედებინა,ადგილზე იდგა და ცრემლად იღვრებოდა,სულ არ ადარდებდა რომ ციოდა და ის თხელი პენუარის ამარა იდგა აივანზე
-რა ხდება ბიჭო?-ეზოში გამოვარდა კასპერა
ორივე ხელით აივნის მოაჯირს დაეყრდნო დათო და სწრაფად დაიწყო სუნთქვა,ძარღვები დაეჭიმა,ისე მაგრად უჭერდა რკინის მოაჯირს ხელებს,რომ უეჭველი დაფშხვნიდა.
-დათო,რა მოხდა?-აკანკალებულმა ჰკითხა დადიანმა
-არაფერი ისეთი,ოთახში შედი მერი-მისთვის არც შეუხედავს ისე ჩავიდა დაბლა
დადიანი გაოცებული უყურებდა,არიცოდა რა ხდებოდა მის თავს,იცოდა რომ მთლად დალაგებული არ იყო უგულავა მაგრამ იმ ყველაფრის შემდეგ რაც მოხდა ეგონა ყველაფერი უკეთესობისკენ შეიცვლებოდა
-რა ხდება ,რა გაღრიალებდა ჰა?-ჩააფრინდა კასპერა,ნიკაც გამოვარდა ოთახიდან
-იმ ნაბ*ჭვარმა დამირეკა!-კბილებში გამოსცრა დათოს
-შარაშიძემ?-გაშტერებულმა გადახედა ძმაკაცს და მუშტები შეკრა-მაგის დედას მოვტ*ნავ! ეგ ა*ვარი!-ახლა კასპერა გაიფხორა
-ეე დაწყნარდით ბიჭო,ხო არ დაგავიწყდათ აქ მეი და ნინჩო რომ არიან? აზრზე მოდით ტო!-ჩაერია ნიკა და ეცადა სიტუაცია განემუხტა,მაგრამ კასპრა და უგულავა ისეთ ნერვებზე იყვნენ აქ რომ ყოლოდათ ის ვიღაც შარაშიძე უეჭველად შუაზე გაგლეჯდნენ
-დავაი თბილიში უნდა დავგაზოთ-ფეხზე წამოდგა უგულავა და ძმაკაცებს გადახედა
-შენ შ*გ ხო არაგაქ ბიჭო?! ეგ ამბავი ძლივს დამთავრდა და გინდა თავიდან ათხარო? შანსი არაა ძმაო,მე მაგ ამბავში არ ჩავერევი,მალე შვილი მეყოლება და არ მინდა ისევ იმ ცხოვრებით ცხოვრება,თქვენც გირჩევთ თავიდან ამოიგდოთ ეგ ა*ვარი ლაშა თორე ვიცი კარგ არაფერს გადაგვყრის.
-ნუ ხარ მშიშარა ბიჭო! აწიე ტრ*კი და წამოეთრიე!-ხელი დაავლო დათომ ნიკას
-ეეე,თქვენი ჩხუბიღა გვაკლია ეხლა სრული ბედნიერებისთვის.ორივემ ჩაი*ჯვით და მოიფიქრეთ რა ვქნათ!
-რა ვქნათ? დედა უნდა ვუტირო მაგ ა*ვარს! - ისეთი გამწარებული იყო უგულავა აშკარად კარგი დღე არ დაადგებოდა შარაშიძეს

გულამოვარდნილმა შეაღო ნინჩოს ოთახის კარები მერიმ,ქვემოდან ისეთი სიტყვების კორიანტელი ესმოდა ნამდვილად ვერ გაჩერდა ოთახში
-ნინო რა ხდება?-აცრემლებულმა ჩახედა თვალებში
-ისევ შარაშიზეა!-ნერვიულად გადაიყარა წინ ჩამოშლილი თმები და გვერძე გაიხედა-მოსვენებას არ გვაძლევს,რა ჯანდაბა უნდა ვერ ვხვდები!-ნერვიულად იღიმოდა
-ვინაა შარაშიძე? ან რა საქმე აქ ბიჭებთან?-აკანკალებული ჩამოჯდა საწოლის კიდეზე და ნინოს გახედა
-არიცი ამათი ამბავი? არიცი რო მარტო შარს ეძებენ და ამათვის სიმშვიდე არ არსებობს?! -მთელ ხმაზე ყვიროდა და თან ცრემლები სდიოდა
-დამწყნარდი ნინო,ორსულად ხარ ხომ არ დაგავიწყდა? მშვიდად იყავი არ შეიძლება ნერვიულობა შენთვის-ეცადა დაემშვიდებინა და მოეხვია
-არასოდეს აღარ გვეღირსება მშვიდად ცხოვრება?-ცრემლად იღვრებოდა
-კარგი დაწყნარდი გთხოვ,შენს შვილზე იფიქრე ნინო.
დადიანმა იცოდა როგორი იყო უგულავა,ისიც იცოდა,რომ ნინო მართალი იყო და დათოსა და სიმშვიდდეს ერთმანეთთან საერთო არაფერი ქონდათ.განერვიულებული იჯდა და ნინჩოს ამშვიდებდა.
ოთახში ნიკა შემოვიდა ისეთი სახე ჰქონდა გეგონებოდათ ვინმე მოსდევს მოსაკლავადო.
-ნიკა რა ხდება?
-ისეთი არაფერია მერი,დაწყნარდით,ამას რა ჭირს?-ნინოს მიუახლოვდა და მოეხვია-კარგი რა პატარა,რა დაგემართა ხომ იცი ესეც რო მოგვარდება?-გაუღიმა და ყელში აკოცა
-სადაა დათო?
-ქვემოთაა,მერი ახლა არაფერი უთხრა,არ გააღიზიანო კარგი?-მუდარის თვალებით გადახედა
დადიანმა თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია და დაბლა ჩავიდა.დივანზე ისხდნენ უგულავა და კასპერა და სიგარეტს აბოლებდნენ.ორივეს სასტიკი სახე ქონდა,მერის გააკანკალა დათოს შემხედვარე.ნელი ნაბიჯებით მიუახლოვდა და დივნის წინ მდგომ სავარძელში მოთავსდა
-დათო კარგად ხარ?-აკანკალებულმა ძლივს ამოიღო ხმა
-კი,კარგად ვარ,ჩაალაგე თბილისში მივდივართ-მისთვის არც შეუხედავს ისე უპასუხა
-კაი ამ გოგომ მაინც რა დაგიშავა,ვერ ხედავ რა დღეშია?-ჩაერია კასპერას და მერის თბილად გაუღიმა
-ნუ შემ*ეცით რა!-კბილებში გამოსცრა და გარეთ გავარდა
კასპერამ და დადიანმა ერთმანეთს გადახედეს,მერის გული დასწყდა ასეთი უგულავა საშინლად არ მოსწონდა.
-არ მიაქციო ყურადღება,გაუვლის-გამამახნევებლად გაუღიმა
-რა მოხდა გიგა?(კასპერას ნამდვილი სახელი) -ცრემლები შეიმშრალა და მშვიდად კითხა
-ისეთი არაფერია დამიჯერე,მოვგავრდებით შენ არინერვიულო კარგი?
მერიმ თავი დაუქნია და გაუღიმა,რა კარგი ადამიანი იყო კასპერა,ეს სიტყვები მას კი არა უგულავას უნდა ეთქვა მისთვის,მაგრამ მისთვის ხომ ყველაფერი სულერთი იყო და საერთოდ არ აინტერესებდა არაფერი. სლუკუნით ავიდა ოთახში დადიანი და ბარგის ჩალაგება დაიწყო.
-შენც ალაგებ?-ღონემიხდილი ჩამოუჯდა ნინო საწოლზე
-სხვა რა გზა მაქ,ბრძანება გასცა უგულავამ-ჩემდნის ელვა შეკრა და ნინჩოს გადახედა
-ისევ ძველებურად თუ დაიწყეს ამათმა დავშორდები ნიკას! ისვ იგივეს ვერ გამოვივლი მერი
-რას გულისხმობ?
-არიცი რას? დავიჯერო არიცი ცოლად ვის გაყევი? ამათთვის ყველაფერი სულერთია მერი,მარტო საკუთარი თავი ანაღვლებთ მეტი არაფერი, თამაში,დალევა ნარკოტიკები,მოსაწევი და კიდევ 1000 უბედურება,ნიკა ძალიან მიყვარს და იმიტომაც ვარ მასთან,შენ არიცი რამდენის გადატანა მომიწია მის გამო,მაგრამ ახლა აღარ ვიციტანაც მარტო აღრა ვარ-მუცელზე დაიხედა და ცრემლი ჩამოუგორდა თვალზე
-დამშვიდდი,ნიკამ იცის და ესმის შენი მდგომარეობა ისეთს არაფერს გააკეთებს რაც შენ და პატარას გავნებთ-ძალით გაუღიმა და მუცელზე მოეფერა
-შენ ისეთი კარგი ხარ მერი,მართლა არ არის შენი ღირსი უგულავა-ცრემლები შეიმშრალა და გაუღიმა
მერიმაც გაუღიმა,თუმცა იცოდა ნინო მართალი იყო, თავისი ნათქვამი სიტყვების,რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა თვითანაც არ ეჯერა,მაგრამ იმედი მაინც ქონდა,არც უგულავას მიტოვებას აპირებდა,მის გარეშე მაინც ვერ იცხოვრებდა.
-ჩაალაგე?-თვალებამღვრეული უგულავა შემოვიდა ოთახში და ცოლს შეხედა
-კი დათო-ღმად ამოისუნთქა მერიმ
ჩემოდნებს ხელი დაავლო და მანქანაში ჩააგდო,ისეთი ხმა ქონდა მერი ადგილზე შეხტა შიშისგან.ნინო და ნიკა თავიანთ მაქანაში ჩასხდნენ,მერი და კასპერა კი უგულავას მანქანაში.
-დათო ნელა ატარე გთხოვ-შეშინებულა გადახედა ქმარს და ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა
-ეეე ბიჭო,არ გესმის შეენ?-დაუღრიალა კასპერამ
-ჩა*ჯვი! -არც ვალში დარჩენია უგულავა და იმხელა ხმაზე დაუღრიალა კასპერას,რომ მერი ადგილზე შეხტა,გულის ცემა ვეღარ დაირეგულირა
-გააჩერე მანქანა! გააჩერე მეთქი ბიჭო!-არ ცხრებოდა კასპერა
უგულავამ გზიდან გადაუხვია და მანქანა გააჩერა
-რა ჩემი ფეხები გინდა ბიჭო?! რა შემ*ცით ყველამ?!-დაიღრიალა
-გადმოდი დათო მანქანიდან!-ორივე ღრიალებდა
უგულავა მაქანიდან გადმოვარდა და კარები იმხელაზე მიაჯახუნა გეგონებოდათ ბობმი გასკდაო.აკანკალებული და სუნთქვაშეკურული იჯდა მერი და ხმას ვერ იღებდა,მხოლოდ ტირილი შეეძლო. რაღაცაზე ლაპარაკობდნენ გაცხარებულები ბიჭები ტან ისეთ სიტყვებს იძახდნენ ყურებზე ხელი ჰქონდა დადიანს აფარებული.
ცოტახანში ორივე უხმოდ ჩაჯდა მანქანაში.საწეს ხელი დასცხო უგულავამ და გემრიელად შეიგინა.
-დათო ესე ნუ იქცევი რა-აცრემლებულმა შეხედა უგულავას
-მოდი ჩემთან-ღრმად ამოისუნტქა და მცირეხნიანი პაუზის შემდეგ უპასუხა
-რა?
-მოდი რა ჩამეხუტე-ხელები გაშალა და გაუღიმა
გაოცებული გადაჯდა მერი მისკენ და მაგრად მოეხვია
-მაპატიე რა-თავზე კოცნიდა
-ეგრე რა ბიჭო!-ამოსუნთქა კაპერამ,გაიღიმა და სავარძელზე დაგაწვა
საპასუხოდ მხოლოდ სრუტუნებდა დადიანი და ქმარს მაგრად ეკვროდა.
-შენ არ შეგეშინდე კაი? ყველას დედას ვუტირებთ!-მისი სახე ხელებში მოიქცია და გაუღიმა




______________
მაპატიეთ და მომიტევეთ ბავშვებო ამდენი უწმაწური სიტყვები. უბრალოდ ისტორიას სჭირდებოდა მეტი არაფერი.მიხარია რომ აქტიუობთ,ეს სტიმულს მაძლევს,და ძალიან მინდა ყველამ თქვენი აზრი დააფიქსიროთ დადებითიც და უარყოფითიც. <3