მეორე დღეს ძლივს ავდექი, ჭრილობა მტკიოდა, მაგრამ რაცარუნდა მომხდარიყო ლიკა უნდა მენახა,.. ჩავიცვი და მის სახლში წავედი..
კარები არვაინ გამიღო, როგორც ჩანს არავინ იყო და უკან დავბრუნდი.. რამოდენიმე საათში ლიკას დედამ დამირეკა..

-ალექსანდრე შენხარ?
-დიახ მარი დეიდა რამოხდა?
-ლიკა...
-რადაემართა?
-ვენები გადაიჭრა..
-რააა? ახლა როგორაა? სადაა?
-ახლა საავამდყოფოშია.. კარგადაა ღვთის წყალობით..
-ახლავე წამოვალ!
-არა ჯობია სახლში დარჩე.. ასე ცოტახანი ლიკაც დამშვიდდება..

აღარაფერი მითქვია.. დავჯექი და ფიქრი დავიწყე, ბოლოს მივხვდი იმას რომ ეს ყველაფერი ჩემთვისგააკეთა.. ეგონა აღარასოდეს შევურიგდებოდი.. ვერასოდეს წარმოვიდგენდი ასე თუ ვეყვარბეოდი..
2 საათში სასაფლაოზე ავედი, ლეგენდალურად ყვავილებით.. არაფერი მითქვია უბრალოდ მიწაზე დავჯექი და უეცრად ავტირდი.. აღარ ვიცოდი რა მექნა, ან რა მეთქვა.. ყველაფერი ამერია, ცხოვრება, სიყვარული, მეგობრობა.. ასე აღარ შემეძლო.. შეიძლება ლიკა ქრისტინეს "მკვლელი" იყო მაგრამ მაინც მიყვარდა.. ხშირადმიფიქრია ამ 2 დღის განმავლობაში 2 დავივიწყო თქო მაგრამ ვხვდებოდი,რომ აზრი არ ჰქონდა..
ოდესმე მაინც შემახსენებდა თავს და გული მეტკინებოდა..

ცრემლები მოვიწმინდე და სანდროს სახლის გზას დავადექი..მივედი თუარა დედამისი დამხვდა სახლში..

-ყველაფერი ვიცი ალექსანდრე!
-ლიკამ ვენები გადაიჭრა..
-ეგეც ვიცი შვილო..

-ა ჰო.. მირჩიე ნანა რამე რავქნა.. მართლა ძალიან ვარ დაბნეული.. აღარ ვიცი რაგავაკეთო..
-იბრძოლე თუ გიყვარს.,მეტს ვერაფერს გეტყვი.. ასეაჯობებს!

სანდრო სახლში რადგან არმივიდა უკან დავბრუნდი.. საჭმელი ვჭამე, არავისთვის არაფერი მითქვია და ჩემს ოთახში შევედი.. როგორც ყოველთვის ვფიქრობდი..
რამოდენიმე წუთში მარი დეიდა სდავურეკე..

-ლიკა როგორაა?
-კარგადაა!
-კარგია!

აღარაფერი უთქვია.. მთელი ღამე გავათენე... ნორმალურად არც მძინებია.. მეორე დღეს კი საავამდყოფოში მაინც წავედი..
საშინლად გაბრაზებული მარის სახე რომ დავინახე მივხვდი საქმე რაღაცაში იყო..

-რამოხდა?
-არაკაცი ხარ ალექსანდდრე! (სილა გამარტყა)
-რამოხდა?!!!!!!!!!
-კიდევ კითხულობ ხომ რამოხდა? ჩემს შვილს შენი სულელი დის მკვლელობა დააბრალე,, აი რამოხდა!
-ჩემი დის სულს პატივი ეცით თუ შეიძლება.. და მე მისთვის არაფერი დამიბრალებია.. მე ვაპატიე ის რომ ლუკა გიორგაძის დავალებით ქრისტინე მოკლა! ჰო ჩემი დის მკვლელობა ვაპატიე! მე არდამიბრალებია!
-ცრუობ.. მე ჩემი შვილის მჯერა.. აღარ დავინახო ახლლოს გაეკარო..

საავამდყოფოს კარები ძლიერად დავხურე, შეიძლება შუშაც კი ჩაიმტვრა მაგრამ ამ ეტაპზე ეს აღარ მაინტერესებდა!
სანდროს ყველაფერი მოვუყევი მან კი დამიმატა...

-შენ ძმაო ეტყობა ახალი ამბავი არიცი..
-რა ამბავი სანდრუუშ? ამაზე ცუდი რაუნდა იყოს.. თურმე კიდე მევარ დამნაშავე ტო..
-ლიკამ პოლიციასაც უთხრა რომ შენ მას დააბრალე ეს ყველაფერი..
-რაა?! (საშინლად გავბრაზდი, ნერვებს ვერარ ვიწყნარებდი..)
-ჰო.. მაგრამ ეს გასაბრაზებლად არმითქვია.. იტოკში ლიკას დაელაპარაკე და გაარკვიე...

სახლში გაბრაზებული ავედი.. ყველაფერს ვლეწავდი რაც ხელში მომხვდებოდა.. ვინმე როშემოსულიყო იფიქრებდა, ამ სახლში ან ლოთი ანდაც გიჯი ცხოვრობსო..
მიუხედავად ამისა ლიკა მაინც მიყყვარდა,, მაგრამ უნდა ვაღიარო რომ საშინლად ვიავი გამწარებული.. რაც არუნდა მომხდარიყო ჯერ ჩემთვის უნდა ეთქვა და მე დავიბრალლებდი ყველაფერს.. მაგრამ თვითონვე სისულელე დამაბრალა და ამან გამამწარა!
ისევ სასაფლაოზე წავედი.. ამ ადგილას სითბოს, სიყვარულს და სიმშვიდეს ვგრძნობდი.. მის საფლავთან მივედი, ქვაზე ვაკოცე. მიწაზე დავჯექი და ვიყვირე
"შენმა სიკვდილმა გამაძლიერა ქრისტინე! შენს სულს ვფიცავარ ყველაზე შურს ვიძიებ! დამნაშავე დაისჯება"