5




მისი ცხელი ტუჩები დაეწრფა ჩემსას, და ასე გამწარებული მკოცნიდა. ჯერ თვალები დავჭყიტე. შემდეგ მისი მოშორება ვცადე რაც გამიჭირდა, რადგან მას ხელში ვეკავე
ძლივს მოვიშორე, ცოტახანი მიყურა ამაყი თვალებით, მეც ასე შევცქეროდი მას
როგორ მინდოდა მაგ მონენტში სილა გამერტყა მისთვის, ოხ ეს ფეხი როარმქონდეს ნატკენი ახლა რა ამბავს მოვაწყობდი! მანქანაში ჩამსვა, შემდეგ კი თვითონაც წინ მოთავსდა
ხმას არცერთი არ ვიღებდით, შემდეგ კი უბრალოდ ვეღარ მოვითმინე და ვუთხარი
- მომისმინე, ესეიგი ის კოცნა უბრალოდ არაფერს არ ნიშნავდა, ეგ იმიტომ გავაკეთე ჩემი ძმისთვის რომარ დაგეშავებინა რამე! და ეს აღარასდროს გამეორდება!
ვუთხარი და ხელები გადავაჯვარედინე , მან კი ჩაიცინა და მიპასუხა
- ჯერესერთი, მე თუ მომინდა ახლავე შემიძლია შენი კოცნა, შენი ძმა კი ჯერჯერობით არ მაბრაზებს და არ შევეხები.
- ჯერჯერობით??
- ხო აბა შენ გგონია ვინმეს რამეს ვაპატიებ? ხოდა კიდე იმის თქმა მინდოდა რო კოცნის აზზე არხარ! მაგრამ, არაუშავს გასწავლი
მითხრა და თვალი ჩამიკრა
მე იმდენად გაოცებული ვიყავი რაც მოხდა ვერც კი ვუპასუხე წესიერად ვერაფერი. სახლამდე რომ მომიყვანა მანქანიდან გადმოსვლა ვცადე, მაგრამ უცებ მომვარდა , შენთვის სიარული დღეს არ შეიძლებაო და ხელში ამიყვანა
- ნადირაძე შენ ვერხარ?
მეზობლებმა ან ვინმემ რო დამინახოს შენთან..
- არაუშავს პატარა თუ დაინახავენ, შენ კარგი ხერხი იცი ჩემს გასაჩუმებლად
თქვა და ისევ თავისი მზერით შემომხედა. კიბეებზე რო ამიყვანა კართან ჩამომსვა
- აბა ჭკვიანად!
შემომძახა და წავიდა
დღეს მართლაც რომ თითქოს პარალიზებული ვიყავი მის მოქმედებებზე და სათანადოდ ვერ ვპასუხობდი, მაგრამ შემდეგში ვერ გადამირჩები ბექა ნადირაძე! ვუთხარი ჩემ თავს და სახლში შევედი.
რომ შევედი დედაჩემი, დეიდაჩემი და ჩემი უსაყვარლესი დეიდაშვილი ვატო დამხვდნენ სახლში. სხვებისთვის არც კი შემიხედავს ვატო რომ დავინახე, ბავშვები ჩემი სისუსტეა. რა მეშველება ახლა მე ეს რომ გაიზრდება? ძალიან მიყვარს პატარა ბავშვებთან თამაში, ჯერ მეც ხომ ბავშვი ვარ?
მოსაღამოვდა, ვატო უკვე წასული ყავდა დეიდამის, ჯერ სადღაც 1 საათიც არ არის გასული და უკვე მომენატრნენ
საჭმელი ვხეთქე და ჩემს ოთახში ავედი, კინოს ყურება დავიწყე. როგორ მიყვარს დისნეის ფილმები, ასე მგონია სიბერეშიც დიდი სიამოვნებით ვუყურებ..
ასე ვუყურებდი ფილმს როცა ჩემს ოთახში ირაკლი შემოვიდა
- შენთან სალაპარაკო მაქვს
ამ ფრაზას ყოველთვის ვერ ვიტანდი, რადგან მაგ დროს ყოველთვის ის ცუდი მომენტები მახსენდება რაც კი დამისავებია, აი ახლა ამ მომენტში უფრო შემზიზღდა!
- რახდება იკა?
შევეცადე ნერვიულობა დამემალა და მხიარულად ვუპასუხე
- ბოდიში მინდოდა მეთქვა?
- რისთვის?
ავხედე გაკვირვებული თვალებით, რადგან მართლა ვერ მივხვდი რატომ მიხდიდს ბოდიშს, უჰ ანუ დღეს ბექასთან არ დავუნახივარ..
- რისთვის და იმდღეს ხმას რო ავუწიე შენთან, ვიცი შენ არაფერ შუაში არ ყოფილხარ, უბრალოდ მე ვიყავი გაბრაზებული
ახლა გამახსენდა რაზეც თქვა, უიმე მეთქი რამე სერიოზული მოხდა თქო. მე არვარ იმ ადამიანებს შორის რომლებიც წყენას გულში იტოვებენ, ადვილად ვივიწყებ ყველაფერს და საყვარელ ადამიანს ყოველთვის მივცემ მეორე შანსს.
- არაუშავს, თუ გინდა რომ გაპატიო შოკოლადები ამომიტანე
- ახლავე
სწრაფად გავიდა ჩემი ოთახიდან, არა მეორე შანსი კი უნდა მისცე, მაგრამ ცოტა როარ გააწვალო მთლად ეგრეც არ შეიძლება!
ცოტახანში რუსკამ მომწერა გამოდი ჩემკენო, მეც უსაქმურს მეტი რამინდოდა? წამოვდექი და კარადა გავაღე
მწვანე მაიკა და შავი ჯინსები ჩავიცვი, დაბლა რომ ჩავედი ნელი დამხვდა სამზარეულოში ტრიალებდა, გემრიელი სუნები იდგა მეც არ დავიყოვნე და ვკითხე
- მმმ ნელი დეიდა რას მიკეთებ?
ვთქვი და შრეკის კატის თვალებით ავხედე
- არაფერს შვილო, ირაკლის მეგობრები ამოდიან და მაგათ ვუმზადებ საჭმელებს
- აა კაი
არმინდოდა ირაკლის მეგობრები ამოსულიყვნენ, მაგრამ რას ვიზამდით
კიბეები ჩავირბინე და დაბლა ჩავედი, უკვე ეტყობოდა ამინდს რომ მალე ზაფხული დაიწყებოდა, უჰჰ ზაფხული როგორ მინდა! ძლივს დამითხოვენ ამ სკოლიდან და მაშინ დაიწყება ნამდვილი არდადეგები.
ზაფხული განსაკუთრებით მიყვარს, რადგან ივლისში ჩემი დაბ.დღეა! 17 წლის გავხდები არმჯერა
წელს რაღაც განსაკუთრებულად ველოდები ჩემ დაბადების დღეს რადგან ოქროს დაბ.დღე მაქვს
ასე მგონია რაღაც სასწაული მოხდება და ყველა ოცნება ამიხდება, ნუ ასე მგონია
ასე ღიმილით ჩაფიქრებულმა მივედი რუსკას სახლამდე, მალევე ტელეფონი ამოვიღე და მივწერე ჩამოსულიყო. მე კი იქვე პარკში გავისეირნე, ვათვალიერებდი ბავშვებს, ძაღლებს, ზოგადად ხალხს. მიყვარს ასე რო ვუყურებ ჩემთვის სრულიად უცნობ ხალხს და მათ ცხოვრებას, ასე ყურებაში დავინახე ერთ პატარა ბიჭს ბურთი შეუვარდა ბუჩქებში, მის ასაღებად რო დაიხარა და შეძვრა მალევე გამოვარდა იქიდა, ფუტკარმა უკბინა. ბავშვი ვერ მიხვდა რამოხდა, მაგრამ სატირლად ისიც საკმარისი იყო რომ სტკიოდა. მეც უცებ მივვარდი მასთან
- ძაან გტკივა? აბა მაჩვენე
ბიჭმა ხელი გამომიწოდა, ისეთი არაფერი არ ჰქონდა არც ფუტკრის ნემსი დარჩენია, უბრალოდ გაწითლებულია
- არაფერია, წამო ახლა სახლში აგიყვან, და დედიკო გაკოცებს და გაგივლის კაი?
მან პასუხის ნიშნად თავი დამიქნია, მან ხელით მანიშნა სად ცხოვრობდა, მეც მალევე ავიყვანე მის სახლში. ბავშვი რომ შევიდა ჯერ ცრემლები მაინც შემორჩენილი ჰქონდა, მაგრამ დედამისი რო ჩაეხუტა იმწამსვე გაჩუმდა. დედამისმა მადლობა გადსმიხადა და წამოვედი, მიხარია როცა ბავშვებს თავის მშობლებთან ვხედავ.
სადარბაზოდან სწრაფად გამოვედი, ეზოში რუსკა დამხვდა ბევრი ვისეირნეთ, შემდეგ რო დავიღალეთ გადავწყვიტეთ სადმე კაფეში დავმჯდარიყავით, როგორც ყოველთვის ჩვენ ადგილას მივედით და ჭორაობა დავიწყეთ
- აუ ნიკუშა რადებილა გოგო
- ამჯერად რა გააკეთა?
ვთქვი და გამეცინა. ჩემი ბაბნიკი.
- ის გოგო როა ანა ხოიცი? მაგას დაშორდა და ახლა მაგის დასთანაა
- რა? ეგ ვერაა ცოტა ხო?
ორივეს გაგვეცინა.
ასე ვიცინოდით როცა რუსკამ მანიშნა გვანცაზე
- გოგო ეს გვანცაა? ვაიმე არმჯერა, წამო მივესალმოთ. თქვა იქვე მაგიდასთან მჯდომ, ვიღაც გაშპაკლული გოგოს გვერძე მჯდომ გვანცაზე
გვანცა რუსკას "დაქალია", რატომ არვიცი, მაგრამ ყოველთვის ვერ ვიტანდი მაგ გოგოს, ახლაც მასთან მისალმებას ცემენტის ჭამა მერჩივნა
- გვანცა როგორ ხაარ?
ყვირილით მივარდა რუსკა
- აუ რუუს კარგად შეენ? როგორ მომენატრე იციი?
- მეეც
როგორ ვერ ვიტანდი მის წრიპინა ხმას, რაც ყველაზე ძაან არ მინდოდა ის მოხდა, მანაც შემნიშნა და გამომხედა
- ვა ეს ელეაა?
მეც გავუცინე და გადასაკოცნად წავიწიე, ნეტავ "ელე"თი რატომ მომართავს ეგრე მხოლოდ მეგობრები მეძახიან, მათ მაგიდასთან ჩამოვჯექით ჩვენც და ლაპარაკი დაიწყეს. მე არა, მხოლოდ უაზროდ ვიღიმოდი.
- ხშირად ვნახოთ ხოლმე რა ერთმანეთი!
- აუცილებლად, გოგო არგინდა ეხა მე და ნათია წყნეთში ავდივართ წვეულებაზე და წამოდით თქვენც!
- დიდი სიამოვნებით!!
უპასუხა რუსკამ ისე არც კი იკითხა ჩემი აზრი, მინდა არ მინდა? თუმცა რუსკას ეგეთ ადგილას მარტო ვერ გავუშვებდი! ვიცი რა საშინელ სასტავთან მიდის
მალევე გარეთ გავედით და ვიღაც გიოს მანქანას ველოდებით რომ წავეყვანეთ, ამ გვანცას კიდე რეები აცვია, ბარემ საცვლებით გამოსულიყო!
ის გიო მალევე მოვიდა, ჩვენი "გოგოშკები" გადაკოცნა და წავედით
გზაში ისეთი არაფერი, უბრალოდ გვანცა ყვებოდა თავის მოდელის კარიერას ანტალიაში, რომელიც მე სულ ფეხებზე მეკიდა.
წყნეთში მალე ავედით და იმ ასე ვთქვათ წვეულებაზეც შევედით. საშინელება იყოუაზროდ იყო მუსიკა ბოლო ხმაზე აწეული, ბევრი გაშპაკლული გოგო დავინახე. როგორ მეზიზღება ეს სასტავი აქ ყოფნას მირჩევნია ეშმაკთან ვიყო ჯოჯოხეთში, მაგრამ რუსკას მარტო ვერ გამოვუშვებდი.
ასე ზიზღით მოვავლე თვალი იქაურობას, როცა ბექა და ვიღაც გოგო შევნიშნე ერთმანეთს კოცნიდენ. ფუ ეს დამპალი როგორ გამიბედა! მოიცა ელე შენ ვერხარ? რა გაგიბედა შენ რაშუაში ხარ.
თუმცა მაინც არარის სწორი, იმდღეს მეც კარგად მკოცნიდა!
ახლა როგორ მქონდა ნერვები აშლილი თქვენ არიცით
- ელე არ დალევ რამეს?
ჩემთან მოვიდა გვანცა და თავისი წრიპინა ხმით მკითხა სიმართლე რომ ვთქვა ადრე არასდროს დამილევია, მაგრამ ახლა ისე გაბრაზებული ვარ, როარ დავლიო არშემიძლია!
- კი რატომაცარა
ვუთხარი რასაც რუსკას გაკვირვებული სახე მოჰყვა, ჩვენც მაგიდისკენ წავედით და ვიღაც ბიჭმა დასალევი დაგვისხა.
მე ერთი სწრაფად მოვიყუდე, და ასე ვუთხარი კიდევ თქო, მაგრამ უცებ ვიღაცამ დამიჭირა ხელზე. მეც ავხედე და ნეტავ ვინ იყო? ბექა რათქმაუნდა სხვა ვინ იქნებოდა, ხელს ძალიან მიჭერდა იმაზე უფრო მეტად რაც პირველად გავიცანი. შემდეგ ხელი მომხვია და აივანზე გამიყვანა, კარები ჩაკეტა და მე მომიბრუნდა......