ლიზა სახლში შებრუნდა.. ოთახში შევიდა და რაზეც აქამდე არასოდეს უფიქრია ახლა მოუნდა ამაზე ფიქრე... მაგალითად დედაზე... თავი მარტოსულად იგრძნო.... ყველა ტკივილი გაახსენდა რაც აქამდე განუცდია.. არ იცოდა ეს რატომ ხდებოდა.. იქნებ იმიტომ რომ იმ ბიჭს შეხვდა.. რომელსაც საოცრად ლამაზი თვალები ჰქონდაა... მან ეს არ იცის... ერთხელ აახსოვს ახალი ჩამოსული იყო საქარტველოში დაახლოებით მეხუთე კლასში... ყველაფერი უცხო იყო მისთვის... საქართველოც კი... აქეთ-იქით იყურებოდა მარტო.... მეგობრები არ ჰყავდა ... ერტ დღეს მასწავლებელმა

მშობლები დაიბარა სკოლაში.. ის შეგუებული იყო ამას რომ მისი მამა მიდიოდა სკოლაში ყოველტვის... მაგრამ ვერ წარმოიდგენდა რომ მისი ბედის მოზიარე სხვაც იქნებოდა რატომღაც.... ერთი გოგონა რომელიც სულ მარტო იჯდა კლასში ... ყველა დასცინოდა... მასაც არ ჰყავდა დედა.. და ამას ძალიან განიცდიდა .. ლიზა მასტან მივიდა გაეცნო....
-მე ლიზა ჯაფარიძე ვარ.. შენ?
-მე გვანცა და გაუღიმა მორცხვად..
-გინდა ერთ მერხზე დავსხდეთ ხოლმე და ვიმეგობროთ და ხელი გაუწოდა...
-გოგონა ადგა და ჩაეხუტა... გრძნობა მის გულის ცემას და თვითონაც მიეხუტა....
-როგორი თბილი ხარ გვანცა....
-შენ უფრო.. დაიწყო გვანცამ და ლოყაზე აკოცა...
-გვანცა და-ძმა არ გყავს?
-არა.. არავინ მყავს....
-დედ-მამა...?
გვანცას ცრემლები ჩამოსცვივდა.. და ტირილი დაიწყო....

ლიზამ ხელი პირზე აიფარა.. მიხვდა რომ ეს არ უნდა ეკითხა....-დაწყნარდი გვანცა .. დრღეიდან მე გყავარ...
-მე არავინ არ მყავს და ყველას ვეჯავრები...დედაც არ მყავს.. არასოდეს არავინ მეფერება.. და მეხუტება.. თბილ სიტყვასაც არავინ მეტყვის... ყველას ვეცოდები მე კი არ მინდა ასე იყოს...დედასთან მინდა გესმის? გინდა იქ წავიდეთ ერტად ლიზა და ხელი მაღლა იშვირა.. ჩემი დედიკო იქ არის... და ვესტუმროთ.. იცი რა კეთილია .. შენც გაკოცებს და მეგეფერება.. მას ყველა უყვარს...
-კი მინდა წავიდეთ.. დედაჩემიც იქ არის.. დაიწყო ლიზამ და ცრემლები ჩამოსცვივდა.. როგორ წავიდეთ იცი გვანცა.. მეც მასწავლი....
-კი გასწავლი.. ღამით რომ დაწვები თვალები უნდა დახუჭო.. დედა წარმოიდგინო რომ ჰაერში ხარ შემდეგ ცოტა მაღლა ახვალ დედაც იქ დაგვხვდება... და მოგეფერება.. დილით კი ყვირილი გაგაღვიძებს და სახლიდან უჭმელს გამოგაგდებენ გეტყვიან-წადი შენ საზიზღარო აქედან.. როდის მოგვშორდები... და გვანცამ თავი ჩახარა ...
-ლიზას ეს ბოლო გაუკვირდა და ფეხზე ადგა-არ მინდა სახლიდან გამოგდება.. არც დედასათან მინდა... და გაიქცა...
ახლა ახსენდებოდა ეს ყველაფერი და თვალების დახუჭვა უნდოდა .. დედა ძალიან სჭირდებოდა... ძალიან უნდოდა მასთან... თვალები დახუჭა... გარშემო სულ სიბნელე იყო.. შემდეგ ნათება გამოჩდა და ქალის სილუეტი.. რომელიც იღიმოდა ლიზა მასთან მივიდა ჩაეხუტა.. მაგრად ჩაეხუტა.. და განსხვავებული სითბო იგრძნო.. ეს ზღაპარიც მალე დამთავრდა.. ქალი სიბნელეში გაქრა.. ლიზა კი მარტო დარჩა სიბნელეში და ნივითერ გაუსაძლისობაში.. ეს გაუსაძლისობა ჩვენ გვაცოცხლებს.. ობელებისთვის კი საშინელებაა...


-რაც არ უნდა უცნაური იყოს .. ასეთი ცხოვრება მაქვს და ამას უნდა შევეგუო... არაფერი არ მაკლია, მაგარამ დედა არ მყავს...... და თავი ბალიშზე დადო და ჩაეძინა...
-------------------------------------------------------------------------
გიორგი და ელენე მოვიდნენ ... გიორგიმ მაშინვე ლიზა იკითხალიზა სადაა?
-მაღლა ავიდა თავის ოთახშია მამა.. უპასუხა ცოტნემ და ნიკო წამოაყენა..ამას უკვე ეძინება.. თვალებს ძლიავს ახელს....
-ახლავე მივხედავ თქვა ელენემ და მაღლა აიყვანა..

-ლიზას რა ვუშველო! დაიწყო გიორგიმ..-ხვალ ისვენებთ ხომ?
-კი მამა ანდრიაობაა და ანდრიას შეხედა
-ვა ხვალ უკვე 12ია.. დაიწყო ანდრიმ
-მე ვიცი ლიზას რაც მოუხდება... თქვა ცოტნემ-აქედან ცოტა ხანი რომ წავიდეს მისტვის კარგი იქნება....
-რას მელაპარაკები? შენც ხომ არ გაყვები.. ვერსად ვერ წავა.. გამოცდები გაქვთ მალე.. შენ კი არც მეცადინეობ რას ჩააბარებ? საინტერესოა...
-მე მამა .. რას ამბობ? მე არ ვმეცადინეობ.. მთელ შრომას წყალში ნუ მიყრი კარგი? კლასში ჩემზე უკეთ ვინ სწავლობს აბა მითხარი.. ეს ცოტა ხანი ვისვენებდი თორემ....
-კარგი.. დაწყნარდი.. ხელი დაუქნია გიორგიმ და ღვინო დაისხა.....
-მამა ცუდათ ხარ?
-რომ დავლიო ცუდათ უნდა ვიყო... დავიღალე უბრალოდ....
-შუშებს ხვალ გამოცვლიან...
-კი ხვალ.. დღეს უკვე გვიანი იყო...

-ისევ რომ დაამტვრიოს? თქვა ცოტნემ და გაიღიმა....
-ნუ ბოდიალობ შვილო.. წადი დაიძინე.. გაგიხარდა რაც მოხდა? რა არასერიოზილი ხარ! ჩემი მეგობარი უნდა ჩამოვიდეს ამ კვირაში.. თავის ოჯახთან ერთად.. ერთი გოგონა ჰყავს და იმედია ლიზა მას დაუმეგობრდება.. ძალიან კარგი გოგონაა და ანდრიას შეხედა....
-მამა მე რას მიყურებ.. ჩემი იმედი არ გქონდეს... ცოლის მოყვანას არ ვაპირებ ჯერ და თუ ეს მოხდება.. ისიც ჩემი სურვილით და არა შენი გარიგებით. თუ რაღაც.....
-ის ძალიან კარგი გოგონაა ანდრია....
-არა! გინდა სულ ოქროსი იყოოს და თავის ოთახში ავიდა...
-ყველა ჯიტები ხართ ამ სახლში! არც მიკვირს დედას დაემსგავსეთ ყველა...
ცოტნე იდგა... უსიამოვნო სურათი იქმნებოდა ამიტომ მანაც მაღლა ასვლა დააპირა...
-შენ სად მიდიხარ? შენც მტოვებ.. მოდი ჩემთან....
-კარგი რა მამა! თავი დამანებე... და კიბეებზე აირბინა....
-------------------------------------------------------------------------
-ვიღაცაა.. აბა გახედე ძმურად ვინ არის.. ფეხი მაწუხებს ისევ და ხელი ფეხზე დაიდო...

-რაზეა ლაპარაკი და კარებისკენ წავიდა...
-ისევ მოხვედი ძმაო.. შენ რა შეიშალე...
-ამჯერად არა...უნდა დაველაპარაკო მას..
და ოთახში გაბედულად შემოაბიჯა...-ესე იგი მარტო ჩვენ 3ნი ვართ ამ სახლში... ახლავი მითხარი მარიამი სადაა თორემ აქვე ჩაგხოცავთ ორივეს და ხელი ყელში მოუჭირა.. მეორე ხელი კი ჭრილობაზე დაარტყა....
ტკივილისგან კვნესა აღმოხდა...- არ ვიცი მართლა... თორემ გეტყოდი...
-მაშ ვინ იცის? სად ვეძებო? ეი შენ მოდი აქ რამე თუ იცი უეჭველი მითხარი? ნუ მატყუებთ....
-ძმაო არ ვიციო.. მერამდენჯერ გაუბნები...
-ის ვიღაც ბერიძე სად ცხოვრობს ის ხომ მაინც იცით ? მიდი თქვი და ახლა მეორეს მიუახლოვდა...
-მაპატიე მაგრამ რომ მომკლა მაგას ვერ გეტყვი....
-ვერ მეტყვი ხომ? და ხელი ჰკრა მკერდზე მთელი ძალით და წააქცია... და ცემა დაუწყო.. სულ გაწიტლებული იყო და ძარღვებული დაჭიმული ჰქონდა...
-ძმაო თავი დაგვანებე.. ჩვენი სახლიდან წადი გთხოვ.. არ გეცოდებით.. მაინც.. ჩვენი რა ბრალია... ვერ ხედავ ფეხზე რა მჭირს.. რა დღეში ვარ.. ჩემს ძმას ხელი გაუშვი.. თორემ განანებ! ჩვენ მართლა არაფერი ვიცით.. და შენი შეყვარებული ვის უწვებოდა ლოგინში და ასე შემდეგ მე რა ვიცი ეს რა კაცობაა... წადი აქედან..

ბიჭი წამოდგა და მასთან მივიდა- გაიმეორე რა თქვი? და ყელში მოუჭირა....
-რაც ვტქვი სიმართლეა.. შენი შეყვარებული გატყუებდა და ნამდვილად სხვასთან ჰქონდა ურტიერტობა.. შეეშვი იმ გოგოს კიდევ რამდენი ხანი უნდა ეძებო.... სხვასთანაა...
-გაჩერდი გესმის... ის ჩემი იყო და ჩემი იქნება ყოველთვის... გასაგებია? აქვე მოგკლავდი მარგამ მართლა მეცოდებით ორივე...და თქვენი ბინძური სისხლით ხელების გასვრა არ მინდა...
და სახლიდან გავიდა..
გზაზე გიჟივით მოდიოდა.. შემდეგ ცოტა ხანი შეჩერდა და ამოისუნთქა.. იქვე სკამზე დაჯდა და თავი ჩაღუნა.. შემდეგ ცას ახედა...და ფეხზე ადგა გზა გააგრძელა... გზაზე რომ მიდიოდა ერთი გოგონა დაინახა ძალიან გაბრაზებული ჩანდა ისიც.. ისიც მასევით.. ქოთანი და ყვავილები დაეყარა.. და გაბრაზებული ღრმად სუნთქავდა შემდეგ შემოხედა და გაუღიმა... მანაც გაუღიმა ეს თავის- თავად ხდებოდა.. თავის სახელიც უთხრა და მისი სახელიც გაიგო.. მაგრამ ნუთუ ეს მისთვის მნიშვნელოვანი იყო... წუთით გაჩერდა სახლს მიაშტერდა იცოდა რომ აქ ჯაფარიძეები ცხოვრებდნენ- ეს იგი ეს გოგოც ჯაფარიძეა გაიფიქრა მან და ამ ადგილს სასწრაფოდ მოსწყდა...
--------------------------------------------------------------------------
რატი ოთახში იჯდა....და ლიზაზე ფიქრობდა... მისმა ქცევამ გააღიზინია, მაგრამ სჯეროდა რომ ყველაფერს მოაგვარებდა.. მასთან ურთიერტობა სჭირდებოდა.. თუ არ ჩავთვლით.. მის უეცარ ხასიათსა ან ლოყაზე კოცნას.. და რატიმ ხელი ლოყაზე მოისვა- არა რა არ უნდა წამექცია.. ეგ ძალიან შევცდი... სხვანაირად უნდა მოვქცეულიყავი... მაგრამ ღირსი იყო... რა არ მაკადრა...
ამ დროს სანდრომ დაურეკა:- ძმაო აბა რა ხდება.. არ მეტყვი?
-არაფერი ახალი რავი..
-ლიზა როგორაა?
რატი გაჩერდა არაფერს თქმას არ აპირებდა, მაგრამ სანდრომ ისევ გაიმეორა... -რავი ძმაო კარგად არის! დღეს განსაკუთრებით.. დიდი ხანი ეზოში იყო...

-რაღაც უნდა გთხოვო და უნდა მომიგვარო...
-რა ძმაო?
-ლიზა უნდა ვნახო... გესმის... უნდა დამეხმარო...
-სანდრო გაგიჟდი.. შენ მართლა გინდა ის გოგო მოკლა თუ გული გაუხეთქო შიშისაგან.. ჩემი აზრით უნდა დაივიწყო...
-ჭკვაზე ნუ მარიგებ დამეხმარები თუ არა .. შენ გეუბენები და ხმა გაუმკაცრდა...
-კარგი დაგეხმარები..
-ხვალ გნახავ ჩვენს ადგილზე
-ოკ.. ტქვა რატიმ და გათიშა ტელეფონი მაგიდაზე დადო და აივანზე გავიდა.. ლიზას ოთახში სინათლე არ ენთო .. ალბათ ეძინა..-რა მალე იძინებს თქვა მან და დაბლა ჩავიდა.. თავის ძაღლთან,, კარებთან ჩრდილი შენიშნა და გამოხსნა.. და რას ხედავს ქოთანი ეგდო თავის ყვავილთან ერთად-ესე იგი ესეც დამიბრუნე ! თქვა მან და ყვავილის ტოტი აიღო ... ხელში ატრიალებდა... სიწითლემ გადაურბინა სახეზზე ყვავილი მოჭმუჭნა შორს გაისროლა .. ქოთანსკი ფეხი ჰკრა და გადაგდო...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
დილით ლიზა გვიან გაიღვიძა და მაშინვე დაბლა ჩავიდა... სასიამვნო სუნი იყო თევზის.. მას თევზი ძალიან უყვარდა.. და დაინახა რომ დაბლა ნინი იდგა და საჭმელს აკეტებდა....-ნიი დაგვიბრუნდი... და გახარებული მიუახლოვდა და ჩაეხუტა..
-ჩემო თბილო გოგონავ როგორ ხარ? და თმებზე ხელები გადაუსვა

-მე კარგად... რა ხმებია.. და ფანჯარასთან მივიდა... დაინახა რომ შუშებს ცვლიდნენ.. რატი კი აივანზე იდგა და რაღაცას სვამდა.. თვალი ლიზას გაუსწორა.. ლიზამ კი თვალი აარიდა და შემობრუნდა...
-საზიზღარო! აღარ დამენახოს .. ვერ ვიტან და ბალიში მაგიდაზე ისროლა.. მაგიდას მოხვდა და სუვენირები დაბლა გადმოცვივდა.. იდა.... და რატის დაუყვირა:- რამდენიც გინდა გამოიცვალე მაინც ჩაგიმტვრევ იცოდე.. ჩვენს სახლს ნუ უყურებ. მე ნუ მიყურებ.. წაეთრიე აქედან! დროზე და ხელების ქნევა დაიწყო... მუშები გაკვირვებულები უყურებდნენ.. ;ლიზამ არც აცხელა არც აცივა და ქვა აიღო და რატის ესროლა მას კი თავში მოხვადა და ხელი აიფარა- მოკვდი! დაიყვირა ლიზამ და ქვების სროლა გააგრძელა... ნინი ეზოში გამოვიდა...
რატი დაბლა ჩავიდა და სახლიდან გავიდა.. ლიზასთან შევიდა.. ლიზამ რომ დაინახა მთლად გაცხარდა.. -გაგიჯდი შენ მართლა! დაიყვირა რატიმ და ლიზას ხელები მხრებში ჩაჰკიდა.. ახლავე დაწყნარდი! და წესიერად მოიქეცი! რა გჭირს? ნორმალური ხარ..
-კი.. ნორმალური ვარ.. წაეთრიე აქედან.. დროზე!
-დაწყნარდი და რატიმ ორივე ხელი ერთად დაუჭურა.. სახლში შედი!
-არსად არ წავალ.. ეზოში მინდა და აქ უნდა ვიყო..
რატიმ თავი გააქნია გვერდზე და გაიმეორა-კარგი ლიზა თუ არა ნებით, მაშინ ძალიათ და ხელები წელზე შემოხვიე .. სახლში ძალიათ წაიყვანა.. ლიზა მუშტებს ურტყავდა მაგრამ რას შეაჩერებდა...
- გთხოვ 2 წუთი დაგვტოვე! ამ ოჯახის ახლობელი ვარ! მუშებს უტხარი გააგრძელონ შუშების ჩასმა! ნინი შებრუნდა და გარეთ გავიდა....
ლიზა გამწარებული იყო...
-რა გინდა ეხლა მიტხარი... მიდი! და მხარში ხელი ჩაჰკიდა... ოსივით რა ქვებს ისვრი.. ქარტველი არ ხარ...?
-ტავი დამანებე ვერ გიტან..

-რატომ? რა დაგიშავე?
-სანდროს იცნობ და მას ეხმარები.. მას ვინც იცნობს ყველა მეჯავრება... ტავი დამანებე წადი აქედან
-სანდროს არ ვიცნობ! გაუბნები მე... ქვა აღარ მესროლო თორემ .... მაგრად გავმწარდები და შენს ტავს საგიჟეტში წავაყვანინებ იცოდე...
-ვერსადაც ვერ წამიყვან... წადი ჩემი სახლიდან! დროზე! რატის შუბლიდას სისხლი წამოუვიდა და ხელი მოისვა-ხედავ რა ქენი? უტხრა ლიზას,,,
-რა გჭირს შეეშინდა ლიზას- მომშორდი თქვა რატიმ- მე შენთან მეგობრობა მინდა.. ვიცი რომ სინამდვილეში ძალიან კარგი ადამიანი ხარ... მაგრამ ამ სისულელეებს როგორ მაბრალებ
ვერ ხვდები.. ეს არ იყოს თავში ქვებს მესვრი,....
-ბოდიში დაიწყო ლიზამ
მე არ მინდოდა.. სანდროს მართლა არ იცნობ...
?
-კიდევ მაგას მეკიტხები.. შემეშვი რა და რატი ოტახიდან გავიდა... ლიზა დაფიქრებული იდგა იფიქრა იქნებ რატი არაფერ შუაშია და მე ვიგენებო მგარამ ეს ნაწილობრივ... რაღაც კარნახობდა რომ ის სანდროს იცნობდა...=====================================================================================================================================როგორია? გავაგრძელო თუ არა?