ყველა უბედურება მე როგორ უნდა დამემართოს. ზოგჯერ ჩემს თავს დავცინი ხოლმე რა უბედური ხართქო. რაც კი უბედურება არსებობს მთელს ქვეყანაში ყველაფერი მე მეხება. ერთადერთი ბომბი არ დამცემია თავში და არც გამიკვირდება ახლა რომ დამეცეს. უი გადავრჩი რა ბედნიერებაა ამაში მაინც გამიმართლა. ყველა მეუბნება რომ ჯერ პატარა ხარ და ცხოვრების გემო არ იციო რომ გაიზრდები ბედნიერი იქნებიო თუმცა მე ეხლა მინდა ვიყო ბედნიერი თუმცა ბედნიერების წყაროს ვერსად ვხედავ რომ დავლიო, ალბათ ასე მიწერია და მართლა უბედურებაში უნდა ამომხდეს სული. ასეთ ფიქრებში ვატარებდი ყოველ დღეებს და ვრწმუნდებოდი რომ ფიქრების მიუხედავად მაინც ვერ ვპოულობდი გამოსავალს.
-გაიღვიძებ თუ გადაგაგდო ახლა საწოლიდან.დემეს ხმა გავიგე და ძლიერად შევიშმუშნე.
-მმმმ.. მოიცა რაა..წუწუნით ჩავილაპარაკე და ავხვანხალდი.
-რა მოიცა სამსახურში დამაგვიანდება.ეხლა დემემ ცოტა ხმას უმატა და უფრო შევიშმუშნე.
-წადი მერე.მეც ჩემი ვუთხარი და გამხმარ ბალიშზე გემრიელად მოვკალათდი.-რა არის ამ ბალიშში ფიცარი გიდევს თუ აგური.ჩავიწუწუნე და ყუყუნი დავიწყე.
-ცნობისთვის ეგ ბალიში კი არა ჩემი სექსუალური მკერდია.დემეს საამაყო ხმა მომესმა და გავიღიმე.
-სექსუალურობის არაფერი უგავს.ნიშნისმოგებით ვუთხარი და თავი მაღლა ავწიე.
-კარგი ერთი, იცი რამდენი გოგო მეგება ფეხქვეშ ჩემს სექსუალურ მკერდზე რომ დადოს თავი?.. ახლა თითქოს ნაწყენი ხმა მომესმა და უფრო გამეღიმა.
-ვაიმე არ მინდა ეხლა შენი ინტიმური ამბების მოსმენა.წუწუნით ვთქვი და თავი უფრო მაგრად დავაჭირე მის მკერდს.
-არ გამიშვებ რომ მოვემზადო?(დემე)
-წადი მერე(ელისაბედი)
-როგორ წავიდე შენიანა?.(დემე)
-ჩემიანა რატო?(ელისაბედი)
-ცნობისთვის მე მაწევხარ.ახლაღა მივხვდი რომ ჩემს საყვარელ დეიდაშვილზე მთლიანად ვიყავი გაწოლილი.
-უი. თავი ძლივს ავწიე და სასაცილოდ გავეკრიჭე.
-გადი გოგო რასგავხარ.კოპებშეკრულმა გადმომხედა ჩემი „ლამაზი“ სიფათი რომ დაინახა.
-ეე უჟასი ფილმიდან გადმომხტარო არაფერი შეგეშალოს.ნიშნისმოგებით გადავხედე და ცალი წარბი იმხელაზე ავწიე მეგონა კრუგს დაარტყავდა.
-კარგი ახლა ადგები თუ იატაკზე გადაგაგდო?(დემე)
-კაი ავდგები.ზანტად ავწიე ტანი და ძლივს ავდექი საწოლიდან უფრო სწორედ დემეტრედან.
-დიდება შენდა ღმერთო დიდება.დმემ ხელები ცაში აღაპყო და ჩაილაპარაკა.
-რაიყო ბიჭო რა დიდება აგიტყდა?.(ელისაბედი)
-ამოვისუნთქე გოგო, ცნობისთვის შენ მეწექი მთელ ტანზე მე კი არა.თვალებდაქაჩულმა გადმომხედა და კოპები შეკრა.
-კიდეკაი თორე მერე დიდება კი არა იქვე მომკლავდი.სიცილით ვუთხარი და აწეწილი თავი მოვიქავე.-კაი წავედი ეხლა მეძინება.მთქნარებით გავაღე ოთახის კარი და ჩემს საძინებლისკენ წავედი.
-როგორ ხარ?.დანიელის ხმა მეხისგავარდნასავით იყო ჩემთვის, მეც შევეცადე არ შემემჩნია და მისკენ უემოციოდ მივტრიალდი.
-მე მეკითხები?.ცერა თითი გულთან მივიდე და ტუჩები გავბზიკე.
-სხვა ვინმეს ხედავ აქ?.მანაც კითხვითვე მიპასუხა და დოინჯით ამესვეტა წინ.
-კი შენ და არ ვიცი როგორ ვარ იმიტომ რომ მგონი მეცინება და ეს იმას ნიშნავს რომ კარგად არ ვარ, ისიც არ ვიცი ეხლა აქ დებილის გამომეტყველებით რატომ ვდგავარ და რატომ გელაპარაკები, და ის კი ვიცი რომ 2 წუთში ოთახში რომ შევალ და ამ ყველაფერს გავაანალიზებ კივილს დავიწყებ იქამდე სანამ ყელი არ მეტკინება.ერთ ამოსუნთქვაში ვუთხარი ყველაფერი და ბოლოს თვალები მივნაბე.
-დედაა ენა გქონია ტყლაპივით.გაოცებას ვერ მალავდა დანიელი ჩემი ქცევების გამო.
-რისავით?.კითხვისნიშნით გავხედე და ყური მისკენ მივატრიალე.
-ტყლაპივით. მან დამარცვლით და ხმამაღლა წამოიყვირა თითქოს ყრუ ვიყო.
-ეგ რა არის? შენ საერთოდ ქართველი ხარ?.(ელისაბედი)
-ტყლაპი არ იცი რა არის?? ღმერთოჩემო და ცნობისთვის ქართველი ვარ შენგან განსხვავებით(დანიელი)
-არა არ ვიცი.(ელისაბედი)
-ბეტკრულო სამყარო საით მიექანები.ვაჟბატონმა ხელები ცაში ააღაპყრო და თავი იქით-აქეთ გააქნია.
-ბეტკრულო სამყარო კი არა ბეტკრულო საქართველო, ახლა კი გამატარე უნდა დავიძინო.ხელით უხეშად გავწიე და ჩემს ოთახში შევედი საწოლზე მთელი ძალით დავეხეთქე და აი მაშინღა მივხვდი რეებს ვბოდიალობდი მერე ისიც გამახსენდა რომ კოკა მითვალთვალება მერე მშობლები და კივილი მოვრთე ამას ტირილიც დაერთო და საბოლოოდ ვინმე უცხოს რომ გაეგო ეგონებოდა რომ მატყავებდნენ.
-ეხლა მართლა ყელის ტკივილამდე უნდა იკივლო?.დანიელმა თავი ჩემს ოთახში შემოყო და მე შემომხედა.
-თავი გამანებეეეე, რა უბედური ვარ. მთელი ხმით გავკიოდი და ბალიშს მუშტებს ვუშენდი.
-ჰეი ჰეი მორჩი ყველაფერი კარგადაა.დანიელი ჩემთან მოვიდა და გულში ჩახუტება ცადა.
-მომცილდი.... არ მომეკარი.... და გადი ჩემი ოთახიდან. მთელი ხმით შვუყვირე და საბანში ჩავიკარგე.
-ისტერიჩკა. მანაც ხმამაღლა მომაძახა და კარი ისე მიაჯახუნა ასე მეგონა სახლითავზე ჩამომენგრეოდათქო.
ბევრი მცდელობების შედეგად დამეძინდა და 2 საათზე გამომეღვიძა, რათქმაუნდა მარის დავურეკე და ყველაფერი მოვუყევი ის კი ისე ყვიროდა ტელეფონში თავი გამისკდა და გავუთიშე უნდა დავიძინოთქო, მერე როგორც ყოფელთვის სამზარეულოსკენ გავეშურე და ყავა გავიკეთე ფანჯრის რაფაზე მოვკალათდი და წიგნის კითხვა დავიწყე, დავინახე როგორ შემოვიდა დანიელი მისაღებ ოთახში და მდივანზე ხმისამოუღბლად მოკლათდა მაგრამ თავი ერთი მილიმეტრითაც არ მიმიტრიალებია მისკენ ისევ წიგნს ვაკვვირდებოდი და ერთ წინადადებას უკვე მეათედ ვკითხულობდი რადგან დაბნეულობისგან რაც წავიკითხე ვერაფერი ვერ გავიგე. როგორც იქნე გონება მოვიკრიბე და ოთხი ფურცელი ისე წავიკითხე ვერც გავიგე ისე ვიყავი გაბრუებული საერთოდ მოვწყდი გარესამყაროს და გაქვავებული ვიჯექი ფანჯარაზე, მაგრამ ეს იდილია რაღაც ხმამ დამირღვია ხმამ კი არა კინაღამ ფანჯარა ჩამიტეხა ვიღაცამ რადგან კენჭებს ისროდნენ, მეც ინტერესით გადავხედე და კინაღამ ფანჯრიდან გადმოვარდი კოკა რომ დავინახე. წიგნი მთელი ძალით დავხურე და სწრაფად მოვცილდი ფანჯარას თუმცა კენჭების სროლის რაოდენობამ უფრო და უფრო იმატა, ამასთან ერთად შიშმა და კანკალმა ამიტანა ამის შედეგადაც კი ცრემლების ნაკადი გადმოვუშვი. უკან0უკან მივდიოდი და საეთოდ არ მანაღვლებდა ის ფაქტი რომ რამეს მთელი ძალით მივეჯახებოდი და ბედი რომ არ გექნება ადამიანდ რაღაცას მივეჯახე უფროსწორედ ვიღაცას და დენდარტყმულივით შევტრიალდი მისკენ.
-რამოხვდა?.მკაცრმა ბარიტონმა გამომარკვია და დედამიწაზე დამაბრუნა.
-მეე....მე...ის.. ის..ენას ვერ ვაბავდი ისე შეშინებული ვიყავი.
-არ იტყვი ახლა?.სიმკაცრე გაურია თავის ხმას და ამის გამო იქვე ავიწურე.
-დაბლა იყო.ეს ვთქვი და ისიც ფანჯრისკენ გაიქცა.
-ოხ ეგ ახ*არი. მთელი ხმით წამოიძახა და გარეთ გიჟივით გავარდა, მეც უკან გავყევი და შეძლებისდაგვარად ემოციურად მოვემზადე.
-სად არის?.გაოცებულმა ვიკითხე როცა არემარეს თვალი მოვავლე და ვერსად დავინახე.
-აქ ვარ. უკნიდან ნაცნობმა ხმამ გაიღჟერა და კინაღამ გამაგიჟა.
-აქედან დაახვიე თორემ....დანიელს თქმა არ აცადა ისე ჩაეჩრა პირში.
-თორემ რა? მე მასთან მოვედი შენთან კი არა.კოკამ მე გამომხედა და თვალი ჩამიკრა.
-იცოდე მაგ თვალებს დაგთხრი შე ნაბო*არო.დანიელი მისკენ დაიწია თუმცა მე შევაჩერე.
-წადი აქედან.სიმშვიდე ძლივს შვინარჩუნე და ისე ვუთხარი მას.
-ოო კარგი რა ელისაბედ.ირონიულად ჩაილაოარაკა და თავი გადააქნია.
-წადი აქედან. ახლა ცოტა გავბრაზდი არა ისედაც გაბრაზებული ვიყავი მაგრამ ახლა ეს გაბრაზება ხმაში გავურიე.
-ელისაბედ.(კოკა)
-წადიმეთქი.მთელი ხმით შევძახე და ცრემლები გადმოვკარე.
-ელისაბედ ამას მოვ...დანიელმა ისევ დაიწყო და მისკენ გაიწია.
-დანიელ გაჩერდი და შენ გაეთრიე აქედან თორემ ჩემს საქციელზე პასუხს არ ვაგებ.(ელისაბედი)
-კარგი როგორც გინდათ ქალბატონო ელისაბედ.კოკამ ცინიკურად დამიკრა თავი და წავიდა.
-ღმერთო აღარ შემიძლია.ხმამაღლა ჩავისუნთქე და სახლში შევედი.
-ელისაბედ რატომ გამაჩერე ხომ იცი რომ მაგ ნაბი**არს მოვკლავდი და დაისვენებდი.დანიელმა ყვირილით მითხრა და ხელი კარადას დაცხო.
-მერე მოკლავდი და მორჩა არა? მოკლავდი და დავისვენებდი არა? მოკლავდი და ციხეში ჩაჯდებოდი მერე კი მე მოვიკლავდი თავს.მეც ყვირილით ვუთხარი შემდეგ კი ჩემს ოთახში ავედი, როგორც ყოველთვის ბალიშს ჩავეკონე და ტირილი დავიწყე.
მთელი დღის განმავლობაში არ ჩავსულვარ ქვემოთ ოთახში ვიყავი და ჩემთვის ვქვითინებდი, არ ვიცოდი რის გამო ვიყავი ასე კოკას მოსვლის გამო თუ დანიელის ყვირილის გამო, მაგრამ ის კი ვიცი რომ ახლა საშინლად ვიყავი.


ბოდიშით მეტი ვეღარ დავდე მუზა დამეკარგა და ვერ ვპოულობ გპირდებით შემდეგი თავი დიდი იქნება. მადლობა ვინც კითხულობთ.. მიყვარხართ