მისი სიტყვები იმდენად მომხვდა გულზე თავზე კონტროლი სულ დავკარგე, საკუთარი თავი მეზიზღებოდა გიორგი სანიკიძე მეზიზღებოდა და ჩემი არეეული , გაუკუღმართებული ცხოვრება მეზიზღებოდა ყველაზე მეტად , რომელშიც ვცხოვრობდი... დავკარგე მამა რომელიც ძალიან მიყვარდა და ახლა ვკარგავდი ადამიანებს რომელებიც ჩემი ცხოვრების კაშკაშა ვარსკვალავები იყვნენ, და თან ყველაფერში დამნაშავეც მე ვიყავი... ეს ყველა აზრი იმდენად სწრაფად დატრიალდა ჩემს თავში , ისიც არ ვიცოდი რა პასუხი გამეცა გიორგისთვის ...
-ყველაზე ნაგავი ადამიანი ხარ გიროგი ... რეებს ამბოობ ...ისინი ხომ კვდებიან და შენ მაინც გრჩება დრო მოხვიდე და გამამწარო...
-სიმართლეს და მხოლოდ სიმართლეს მეტს არაფერს არ ვამბობ...
-არაადამიანოო....
-შენ რა თავი ჩემზე უკეტესი გგონია ?
-გადი აქედან დამანებე თავი...
მთელი ხმით ვუღრიალე, ისიიც ადგა და წავიდა თან ირონიული სახით შემომხედა , მაგარამ სანიკიძე მართალი იყო უკანასკნელი ადამიანი ვიყავი დედამიწაზე და ამას ვერსად გავექცეოდიი.... ასლუკუნებეული ვიჯექი სკამზე , გვერდით რომ გავიხედე ჩემს გვერძე სასიამოვნო გარეგნობის 20 წლამდე გოგონა იიჯდა , ექთიანი იყო ... რომ შევხედე თიტქოს სწორედ ამას ელოდაო ისეთი სახე ქონდ ადა ლაპარაკი დამიწყო...
-ვიცი ძნელია , მაგარამ ახლა ძლეიერი უნდა იყო შენს მეგეობრებს სჭრდები ...მეგობრული ხმით მითხრა
მისამა ამ სიტყვებმა გონზე მომიყვანა და თან ორმაგად მატკინა გული , ჩემთვის გავიფიქრე მკვლელეს როგორ შეიძლება მოკლულიის დახმარება შეეძლოსთქო მაგრაამ ხმამაღლა სიტყვაც არ დამაცდენია ...მან კი ისევ გააგრძელა...
-წეღან გკითხლობდნენ , შენ ხომ კატო ხარ?
-კიი კატო ვარ მეე , კატო რომლის გამოც ეს ამაბავი დატრიალდა...
-თავს ტყუილად იდანაშაულებ , იქ რა მოხდა კაცმა არ იცის, ის კი ყველამ ზუსტად იცის შიგნით ფოიეში რომ ამ ბიჭებისთვის ერთ ერთი ყვალეაზე მნიშვნელოვანი ადამიანი ხარ ცხოვრებაში... ნუ გეშნია უნდა გაძლიერდე , ახლა მათ შენი სიყვარული თუ გადარჩენს მხოლოდ, მათ მაგივრადაც შენ უნდა იყო ძლიერი, ალბათ პატარა გოგოსგან ბევრს ვითხოვ მაგარამ უნდა შეძლო...
მის სიტყვებზე ისევ ტირილი დავიწყე ვერ ვჩერდებოდი ეს სიტვაცია მკავდა .... მანადგურებდაა... მზრუნველმა ექთანმა კი ხელი გადამხვია თავისკენ მიმწერა და თავზე მომეფარა ...
-ეხლა შენ უნდა ადგე და ისინი მოინახულო...
- არშემიძლია...
-უნდა შეძლო ....
მართალი იყო , ისინი ამ დღეშ მე ჩავგდე და ახლა მათი მონახულებაც არ მინდოდა მართლა ნაგავი ვიყავი... მაგარამ მორჩილად ავდექი და გავყევი უკან სათნო ექტანს , დერეფანში უმარავი ადამიანი შემომჩერებიდა იმედის თვალით თიტქოს ნიკას, ლაშას და ირაკლის გადარჩენა შმეძლებოდა ... ხმას არავინ იღებდა ბოლოს როცა მათ პალათას მივუახლოვდით წყანარი ხმით დაიწყო...
-კატო, ჩვენრაკლი და ლაშა ერთ პალატაში მოვათავსეთ ... ახლა შედი და დაელაპარაკე მათ ვერ მოგცემ გარანათიას რომ რომელიმეს რამე რეაქცია ექნება შენს ნათვამზე მაგრამ ასეთ სიტვაციაში საყვარელი ხალხი შველით ხოლმეე... მე ხატია მქვია თუ რამე მოხდა დამიძახე... წარმატებები... შემდეგ ნიკასტან წაგიყვან...
ეს იყო და პალატის კარი შეხსნა , შევედი და ვუყურებდი... გაშეშებული ყველა უნარ დაკარგული და დაუძლურებული... ვუყურებდი როგორ უსუსურად იწვნენ ... არ ვიოცოდი ახლა მე რა შემეძო მაგარამ რაც გულმა მითხრა ის გავაკეთე... ძნელი იყო გამეკეთებინა არჩევანი პირველი ვისთან მივსულიყავი ამითომ არც ერთთან არ მივიედი მათი საწოლების შუაში დავჯექი და დავიწყე ლაპარაკი...
-მაპატიეთ გთხოვთ ... ერთადერთი დამნაშავე მე ვარ ვიცი მაგარამ ეს ხომ ყველაზე ნაგკებად არ მინდოდა ... ირაკლი ჩემო სერიოზულო... შენ ლაშასავით ცანცარა არ ყოფილხარ არასდროს ... არც მასავით სულწრაფი და მაოუთმენელი ... შენ კი სულსწრაფო სად გეჩქარებათ , არ დამთოვოთ მე უთქვენეოდ მოვკვდები თქვენ თუ არ მეყოლებით იცოდეთ საიქიოში მეც თქვენტან ერთად წამოვაალ....არც ერთი არ განძრეულია უსიცოცხლოთ იწვნეენ ვერარ ავიტანე ეს და გამოვედი ოთხიან ... კართან ხატია მელოდებოდა...
-ახლა ნიკასთან...
მეშინოდა მაგარამ მაინც დავემოჩილე ... პალათის კარი რომ შეაღო ნიკას ვერც კი ვიცანი ისე იყო ... მისმა ასეთ მდგომარეობაში ნახვამ უკვე ყველა იმედი გადამიწუ8რა და დავჯექი მეც მასთან ... ლაპარაკი დვაიწყე ისე თითქოს არავინ მჯისმენდა თან მისის ხელი ხელში დავიჭირე და სახეზე დავაკვირდი...
-მეც მიყვარხარ , ნიკა ვიცი რომ ეს სიყვარულია , ვიცი განა არ ვიცი ? მაგრამ მეშინოდა რომ ეს გრძნობა ასეთ რამეს გააკეთებდა ... და აი ხომ ხედავ არც შევმცდარვარ... ყველაზე ძნელი დრეა ჩემს ცხოვრებაში , ვიცი რომ მე ვარ დამნაშავე ჩემი ბრალია ... მეზიზღება საკუთარი თავი ... მაგრამ შენი ცემთან ყოფნა ყველაზე მნიშნვლოვანიაა... ნეტავ გადარჩეთ დაყველ;აფერს მოვაგვარებთ გეფიცები სულ ერთად ვიქნებით ... არ დამთოვოთ ოღონთ...
როგორ მინდა რამე მეგრძნო მაგარამ არც მას არ გაუკეტებია არაფერი ... შემდეგ მის საწოლზე ატავი დავდე და თმაზე ვეფერებოდი... ყველაზე ძალიან ისთვის თავზე მოფერება მესიამოვნოა.. პატარა თმა ის აყვებოდა ხოლმე ხელს ... თიტქოს ამ ტმის ძირებიტაც იმას მეუბნეოდა რომ ვუყვარდი... ის იშვიათი ამოსუნთქვაც უკედაგონო იმედს მაძლევდა , იმედს სიცოცხლისას ... უცებ აპარატი აწრიპინდა და ოთახში უმარავი ექიმი შემოვარდა ... მე ხათიამ გამატრიაა ოტახიდან მხოხლდ ელექროშოკი და ემოციური შოკი გავიგე მეთო ვერაფერი.... საშნელი ნახევარი საათი იყო არ ვიცოდი ნიკა ცოცხალი დამხვდებოდა თუ მკვდარი... შემდეგ ექიმი გამოვიდა პალათიდან და თქვა
-ძლიერი ემოცია განიცადა... მისი გული ძალიან დასუსტებულია ასეთი ემოციითვის, ეხლა კი მოვახერხეთ გადარჩენა მაგარამ იდევ ერთ ასეტს ნამდვილად ვბერარ გაიძლებს...
რომ გვიგე ნიკა ცოცხალი იყო გონზე მოვედი გამიხარდა მაგარამ ეს მხოლოდ წავტ გამახსენდა რომ ის ისევ სიკვდილტან იყო დაუდობელ ბრძოლაში და მჯეროდა რომ გაიმარჯვედბდა...
უკან დედაჩემო მოადგა და აგახარებულმა მახარა ...
-კატო ლაშა გონს მოვიდა...
მისი სიტყვებით ისეთი ბედნიერი ვიყავი ვერც ავხსნი ალბათ
-ვაიმე მადლობა ღმეთოო...
-შენი ნახვა უნდა , წდი მალეე....
-არა დედამისმა ნახოს....
-კატო რეა გემართება ლაშას შენი ნახვა უნდა ...
თვალებში როგორ შემეხედა არ ვიცოდი ან რა მეთქვა... ალბათ ყველაზე ძალიან სიმართლის მეშინოდა...მაგრამ ამას სხვებს ვერც აუხსნიდი... დავემორჩილე დედას რომელიც ლაშას პალატისკენ გამიძღვა...