გოგონამ მანქანა სკოლასთან ახლოს გააჩერა.ირგვლივ ბავშვები იყვნენ მიმოფანტულები.დილის მზე აჭერდა და დღეს უფრო მომაბეზრებელს ხდიდა.ანნამ მანქანა გასაღებით ჩაკეთა,საროჭკა გაისწორა,კეპკა დაიხურა და ზურგე ჩანთა მოიგდო.კიბეებზე ადიოდა როცა ჯონმა დაუძახა და დალოდება სთხოვა.
-(ჯონი) ჰეი ადრე მოსულხარ.როგორ ხარ?
-(ანნა) მგონი არამიშავს.
-(ჯონი) ეგეც კარგია.
-(ანნა) ეს დღეები სად იყავი რო არ ჩანდი?
-(ჯონი) ბებიასთან ვიყავი.მამაჩემა გამაგდო.ბიჭმა სიცილი ატეხა.
-(ანნა) ნეტა მეც მყავდეს ბებია.მოწყნილად თქვა და გზა განაგრძო.
-(ჯონი) სად არიან შენი გოგოები?
-(ანნა) არ ვიცი,ამ ბოლო დროს ნაკლებ ყურადღებას ვაქცევ და მგონი მებუტებიან.
-(ჯონი) რატომ?რა შეიცვალა?
-(ანნა) არ ვიცი,თითქოს გუშინ ახალმა ანნა მილერმა გაიღვიძა ჩემში,უკან ვტოვებ ყველაფერს და მსურვს ცოტახნით მაინც გავეყარო ყველაფერს.
-(ჯონი) არაუშავს ყველაფერი მოგვარდება,არამგონია გოგოები გაბრაზებულები იყვნენ.
-(ანნა) ხო იმედი მაქვს.გოგონა პირველი შევიდა კლასში და მერხს მიუჯდა.
-(ჯონი) როგორც ვხედავ შენი გვერძე მჯდომი ისევ არ მოვა,შეიძლება შენთან დავჯდე?
-(ანნა) კი რა თქმა უნდა..გაუღიმა და გვერძე მიიწია.
ბიჭი ნელა დასკუპდა მაგიდაზე და წიგნების ამოლაგება დაიწყო.
ყოველთვის არსებობს ერთი ადამინი მანიც კლასში, რომელიც შენში ძლიერ კონკურენტს ხედავს,ამიტომ ცდილობს ყველანაირად დაგამციროს და თავი ყველაზე მაგარ გოგოდ გამოიჩინოს.ზუსტად ასეთი კლასელი ყავს ანნას.სახელად ლიზა,ყოველ მეორე ბიჭს ეფლირტავება და ყოველთვის გამომწვევად აცვია.
-(ლიზა) ანნა! ძვირფასო,ეხლა ჯონს დაადგი თვალი?
ანნა არ მოელოდა ასეთ დახვედრას და პირი დააღო.
-(ჯონი) ლიზა,შენი კომენტარები შენთვის შეინახე.ბიჭმა მკაცრად მიუგო და თვალებიი ააბრიალა.
-(ლიზა) ჯონ მეგობრულად გეუბნები,ანნას მახეში არ გაება თორე ინანებ.მაგრამ რა მიკვირს,რაც დედაა ისიც შვილია.ლიზა დაწნულ თმებს იწვალებდა,მერხზე იყო წამოსკუპებული და მთელი კლასის აყოლიებას ცდილობდა.
-(ჯონი) მე კიდევ იცი რას გირჩევთ ბიჭებო? მისგან თავი შორს დაიჭირეთ,მითუმეტეს საწოლში ნუ ჩაითრევთ თორემ ბევრ დაავადებას აიკიდებთ..ბიჭი ფეხზე იყო წამომდგარი და ლიზას უცინოდა.
ლიზამ დამცირებულად იგრძნო თავი და ტირლით გავიდა გარეთ.
-(ანნა) ეხლა ამას არ ვიცი რას ვუზამ.გოგონას ძარღვები დაეჭიმა და სიბრაზისაგან მუშტებს კრავდა.
-(ჯონი) კარგი თავი დაანებე,ყურადღებას ნუ მიაქცევ.
გოგონა ცოტა დაწყნარდა და კვლავ წიგნებს დააშტერდა.
საკლასო ოთახის კარები ფრთხილად გაიღო და იქიდან ელისონი და ლიდია,ტუჩ-აბზეკილები შემოვიდნენ.
-(ანნა) გოგოებო როგორ ხართ?გოგონამ გაუღიმა და პასუხის მოლოდინში ცოტა სახე მოიჭმუჭნა.
-(ელისონი) კარგად ვართ,კარგად.გოგოებმა ცალიყბით მიუგეს და თავისთვის ლაპარაკი დაიწყეს.
-(ანნა) ხომ გითხარი ჯონ გაბრაზებლები არიან თქო.გოგონა მოიღუშა და თავი მერხზე დადო.
-(ჯონი) გაკვეთილების შემდეგ სადმე კაფეში დაპატიჟე,უთხარი რომ ბევრი რამ გაქვს მოსაყოლი და რჩევები გჭიირდება.დარწმუნებული ვარ შეირიგგებ.
-(ანნა) მგონი შენ წინა ხოვრებაში ქალი იყავი.გოგონამ ეშმაკურად გაიცინა და თავი დააქნია.
უკვე სკოლაში გაკვეთილები ყველა საკლასო ოთახში დაიწყო,მაგრამ მათ კლასში მისტერ ტრევორი არ ჩანდა.ბოლოს ანნამ გადაწყვიტა გაეგო რატომ არ შემოდიდოდა მასწავლებელი და კარებისკენ წავიდა.კარის გაღება სკოლის დირექტრომა დაასწორო,გოგონა კი გიჟივით შეხტა.
-(დირექტორი) დაჯექი შენს ადგილზე.მკაცრად უბრძანა დირექტორმა და საწერ კალამს ხელში ატრიალებდა.
ანნა შეშინებული მივარდა თავის მერხს და ხმაურით დაჯდა.
-(დირექტროი) მოკლედ, როგორც იცით დღეს ჩვენი სკოლა ხვდება სიეტლის სკოლას,ჩვენი ფეღბურთის მრწვრთნელს სამწუხაროდ ფეხი აქვს მოტეხილი ამიტომ,გვჭირდებოდა კომპეტენტური პედაგოგი ამ საკითხში და ეს მისტერ ტრევორია.დღეს მთლიანი დღე დაკავდება სტადიონზე და ექნება წვრთნები.
-(ანნა) რამდენს ლაპარაკობს,უცბად თქვას რა.გოგონა შეწუხდა მისი ხმამაღალი ლაპარაკით.
-(დირექტორი) გოგოებს მინდა ბოდიში მოგიხადოთ დღევანდელი გაკვეთილის ჩავარდნისთვის გამო,შეგიძლიათ დღეს სახლში წახვიდეთ,ხოლო ბიჭებს მისტრ ტრევორი ელოდება სტადიონზე.
ბავშვები წამოშალნენ.ანნა და ჯონი წიგნებს ალაგებდნენ და თან გოგონა რაღაცაზე ბუზღუნებდა.
-(ჯონი) ეხლა კარგი დროა,მიდი უთხარი გოგოებს რაზეც შევთანხმდით.
გოგონამ ჩანთა მოიგდო და ელისონისკენ დაიწყო წასვლა როცა დირექტორმა გააჩერა.
-(დირექტორი) ანნა! ჩემს კაბინეტში გელოდები,ეხლავე.ქალმა კალამი მაგიდაზე დააგდო და ოთახიდან გავიდა.
-(ანნა) ჯონ! ჯონ! ვაიმე მგონი დამერხა.ესენი წავლენენ სანამ მე დირექტორთან შევალ.
-(ჯონი) როგორმე გავაჩერებ,შეეცადე მალე გამოხვიდე.
-(ანნა) კარგი.ანნამ ლოყაზე აკოცა და სწრაფად გავარდა გარეთ.
დირექტორის კაბინეტი სულ ბოლოში იყო.დიდი და დაბურული ოთახი იყო.ყველგან გაკვეთილების ცხრილი,მისწავლეების სია და ათასი საჭირო დოკუმენტაცია ყარა მაგიდაზე.
ანნამ დააკაკუნა,და ნელა შეაღო კარები.
-(დირექტროი) მოდი ანნა! დაჯექი.
როდესაც გოგონამ კარები დაუხრა და დირექტორის მაგიდისკენ გამოაპარა თვალი იქვე ედვარდი დაინახა და ისევ შეხტა.
-(ედვარდი) მოდი ბიძაშვილო! ხელი გადახვია გოგონას და სკამზე დააჯინა.გოგონა გაკვირვებული იყურებოდა.
-(დირექტორი) ძალიან წესიერი და სანდო ბიძაშვილი გყოლია.
-(ანნა) ხო,მადლობთ მის.გოგოანამ ძლივს ამოილუღლუღა.
-(დირექტორი) მითხრა რომ,მშობლები ცოტახნით საზღვარგარეთ წავიდნენ და შენს სამეთვალყურეოდ შენი ბიძაშვილი ედვარდი ჩამოიყვანეს.
ანნამ არ იცოდა რა ეთქვა ამიტომ სიჩუმე ამჯობინა.
-(დირექტორი) დღეიდან შენი აკადემიური მისწრაფების,ყოველი ნაბიჯს შესახებ ვამცნობთ ბატონ ედვარდს.
-(ედვარდი) ძალიან კარგი,ესეიგი შევთანხმდით,ყყველაფერს შემატყობინებთ ხოლმე,ასე უფრო მშივადად ვიქნები.ბიჭმა გაუღიმა და ხელზე ეამბორა ქალს.
-(დირექტორი) ასეთი მზრუნველი ბიძაშვილი ჯერ არ მინახია.ქალმა დაიმორცხვა და სიცილს არ იშორებდა პირიდან.
-(ედვარდი) რას ამბობთ,მასაც ბევრი რამე აქვს ჩემთვის გაკეთებული და ვფიქრობ დროა სამაგიერო მეც გადავუხადო.ბიჭმა ისევ გაიღიმა და ანნას ხელი მოჰკიდა.
-(ედვარდი) კარგით ჩვენ დაგემშვიდობებით.
ანნა დაბნეული გავიდა ოთახიდან ვერ მიხვდა რა ხდებოდა მის გარშემო.როგორც კი დამიანიც გამოვიდა ეგრევე საყვედურით შეუტრიალდა.
-(ედვარდი) გაგიჟდი?რას აკეთებ საერთოდ?ვინ მოგცა ამის უფლება?
ედვარდმა ხელი მწარედ მოჰკიდა და დრეფანში მიათრევდა.
-(ანნა) ედვარდ გამიშვი ხელი,მტკივა.გოგონა ეურჩებოდა ბიჭს და ცდილობდა ხელი გაეთავისუფლებინა.
-(ედვარდი) წამო მეთქი! ბიჭმა დაუყვირა და მანქანაში ჩასვა.
-(ანნა) გამიშვი ჩემით წავალ.
-(ედვარდი) თუ არ გაჩერდები.ნეკნებს სათითაოდ დაგიმტვრევ.ბიჭმა ხელი გაუშვა და კარები მიუჯახუნა.
ანნამ დაიხედა უკვე გალურჯებულ ხელზე და დაიმანჭა.
-(ანნა) რატომ აკეთებ ამას?
-(ედვარდი) ალბათ ეგრეა საჭირო.ბიჭმა მანქანა დაძრა და დიდი სიჩქარით გავარდა.ნელ-ნელა სიჩქარეს უმატებდა.
-(ანნა) ედვარდ გააჩერე გთხოვ.გოგონას ყოველთვის ეშინოდა მანქანის სიჩქარის.
ბიჭი კი უფრო და უფრო უმატებდა.
-(ანნა) ედვარდ გთხოვ,მეშინია,შეწყვიტე.
-(ედვარდი) მე ყოველთვის ასე დავდივარ და უნდა შეეგო.თან თუ რამე მოგივა დიდად არც მანაღვლებს.ედვარდმ ეშმაკურად შეხედა და უფრო დაადგა პედალს ფეხი.
წინ დიდი ტრაილერი მოდიდა,ამის დანახვაზე უფრო შეშინდა ანნა,იცოდა რომ ამმას მაინც არაფერი მოუვიდოდა ამიტომ თავის თავზე დარდობდა.
-(ანნა) ედვარდ! უკვე მიუხლოვდნენ ტრაილერს და ხელი აიფარა სახეზე ანნამ.
ედვარდმა კი უცბად მოასრიალა და გააჩერა.როცა გოგონას გახედა სულ ნაცრისფერი ედო სახეზე და ტიროდა.

გამარჯობათ ბავშვებო,ესეც ძალიან პატარა თავი დავამატე.
ვფიქრობ,რომ ჯერ-ჯერობით უნდა შევწყვტო წერა,დროს უქუნლობის გამო