9


დილით დედაჩემის ყვირილმა გამაღვიძა, მეც შეწუხებული სახით ავიწიე ლოგინიდან
- აუ რაგინდა დედა შაბათია დღეეს
- რა უნდა მინდოდეს? დღეს ხოიცი რა დღეა?
- ამმ, 11 მაისი?
ვთქვი და გამეღიმა.
- ნოდარი ბიძიას დაბადების დღეა და ყველამ უნდა ჩავაკითხოთ სურამში!
- აუ არა რა ხოიცი არმიყვარს მაგათთან სტუმრობა, თქვენ წადით!
ვთქვი და ხელები გადავაჯვარედინე
- მერე შენ დარჩები მარტო 2 დღით?
- კიი, თან რუსკას დავურეკავ და ერთად ვიქნებით.
- კაი, მაშინ ჩვენ 1 საათში გავდივართ და შენ გააგრძელე ძილი თუ გინდა.. გასაღები შემოსასვლელშია!
- კაიი, კარებიიიი დაკეტე!
მე გადავბრუნდი და ძილი ადვილად შევიბრუნე

***
დილით რო გავიღვიძე და რო გამახსენდა სახლში რომ მარტო ვიყავი, ხტუნვა დავიწყე სიხარულისგან. სახლში მარტო ხშირად ვარ, მარა ორი დღიით? არასოდეს ვყოფილვარ.
ტოსტის კეთებას შევუდექი თან რუსკას ვურეკავდი მოსულიყო, მაგრამ ტელეფონს არ იღებდა!
ნეტა რატო? სულ ჩართული აქვს ტელეფონი და ახლა რა დაემართა? აა ხო, გამახსენდა, რუსკა ცეკვის ზბორებზეა წასული.. ეჰ.. მომიწევს მარტო ყოფნა...
- არაუშავს მარტოც კარგათ გავერთობი
ვთქვი და მუსიკას ბოლო ხმაზე ავუწიე, ასე გავიდა 5 საათი.
უკვე მოსაღამოვდა როცა გადავწყვიტე რამე ფილმისთვის მეყურებინა, ბატიბუტი უკვე მზად მქონდა, მაგრამ უცებ ვიღაც უცხო ნომერმა მომწერა
- ჩამო, საქმე მაქვს.
- ვინხარ?
- ჩამოდი თქო!
ამის შემდეგ არაფერი არ მიმიწერია. ინტერესი მკლავდა, ! ამიტომ კურტკა მოვიცვი, გასაღები ავიღე და დაბლა ჩავირბინე.
ვერავინ ვერ დავინახე ამიტომ დაბრუნება ვცადე, მაგრამ უცებ
- ასე უნდა მიმივიწყო?
გავიგე ნაცნობი ხმა, შემდეგ სახე რო დავინახე ცუდად ლამის გავხდი, ეს შაკო იყო! შაკო ქობულეთელი ბიჭია! ზღვაზე რომ ვიყავი მეგობრებთან ერთად მაშინ გავიცანი, მან მისი შეყვარებულობა შემომთავაზა, მაგრამ მე უარი ვუთხარი. უარის გამო გამიბრაზდა და ამ მომენტამდე არასდროს არ შემხვედრია!
- რაგინდა შაკო?
ვუთხარი ზიზღით
- ის რაც ადრე მინდოდა, შენ
- ხო გითხარი არა? რო მე შენი არასოდეს გავხდები.
- კაი რა ელე, თავს ნუ იტყუებ
ის ჩემკენ ნელ-ნელა უფრო და უფრო ახლოს იწეოდა.
- გაიწიე რა!
ვუთხარი თან ხელებით გაწევა ვცადე
- კაი ერთი მაინც მაკოცნინე, ის ჩემკენ წამოიწია და კოცნა სცადა, მაგრამ უკნიდან ვიღაცის ხმამ შეაჩერა
- ხო გითხრა არა გაიწიეო? თუ მაინც და მაინც ძალა უნდა იხმარონ შენზე?
ოღონდ ეს არა! ბექა!
- ეს ვინ ჯანდაბაა?
თქვა და მე გამომხედა, მე პირი გავაღე რომ მეთქვა ვინცაა, მაგრამ ბექამ დამასწრო.
- მისი შეყვარებული ვარ, რამე პრობლემაა?
მოიცა რაო? შეყვარებულიო? ბექა ჩემკენ წამოვიდა ხელი გადამხვია და მისკენ წამიყვანა, შემდეგ დაიხარა და მითხრა
- შენ უკვე გამოგიყვანე, ახლა იმ ა*ვარს მივხედავ
ბექა მომშორდა თუარა მუშტი ხია შაკოს, ამის შემდეგ დაიწყო ჩხუბი, ბექასაც მოხდა რამდენჯერმე, მაგრამ შაკოსთან შედარებით კიდე კარგად იყო. მე თვალებს ვხუჭავდი, ამის ყურება არ შემეძლო
თვალები რომ გავახილე შაკო უკვე ნაცემი იყო.
- ეს არაფერს არ ნიშნავს!
თქვა და თავის მანქანისკენ გაიქცა
მე ბექას დავხედე, ეგეც კაი ნაცემი იყო. მისკენ მივედი სწრაფად და იქვე დავაჯინე, სახეზე ჩემი ხელით მოვეფერე, მას კი გაეღიმა
- წამო რა, სალაპარაკო მაქვს - ვერ წამოვალ
- ვითომ რატომ?
- ჩემები წასულები არიან და 2 დღით მარტო ვარ სახლში
უცებ ენას კბილი დავაჭირე, მივხვდი რო ეს არ უნდა მეთქვა, ვსო ახლა აღარ შემეშვება
- კაი მაშინ შენთან ავიდეთ
- ბექა...
- ნუ გეშინია, ყავას დამალევინებ და წავალ
ლოყაზე პატარაზე მიჩქმიტა და სახლში ავედით. სახლში რო შემოვიდა დივანზე დაჯდა თითქოს და არაფერი, და ფეხები მაგიდაზე შემოალაგა.
მე სამზარეულოში გავედი და ყავის მზადება დავიწყე.
ყავა რო გავაკეთე ბექასთან მივედი, გვერდით მივუჯექი და ყავა მივაწოდე.
- ძაან მაინტერესებს, შენი გაკეთებული ყავა, ნუ მაინც მთელი ცხოვრება მომიწევს ამ ყავის სმა.
ამის გაგონებაზე ცოტა არ იყოს ავნერვიულდი. და თითების ტკაცუნი დავიწყე.
- კაი თითს ნუ მოიტეხავ, უი რაღაც კინოს უყურებდი? მიდი ჩართე და წავალ.
მეც სწრაფად ჩავრთე კინო. არავის არ უთქვამს კინო რო საშინელება იყო, ძალიან მეშინოდა კინოს ყურების დროს ბალიშს ვუჭერდი ხელებს ისე მეშინოდა.
რო დამთავრდა ბექა წამოდგა და თქვა
- საერთოდ არ შემშინებია, კაი როგორც შეგპირდი წავალ ეხა
- მოიცა, ბექა
ეს უნდა გამეკეთებინა არა შანსი არაა მე აქ ღამე მარტო ვერ გავჩერდებოდი
- გისმენ - გთხოვ დარჩი რა
ბექას სახეზე გაკვირვება შემდეგ სიცილი დაეტყო
- მოიცა, შენ მთხოვ დარჩენას მეე?
- გთხოვ რა! მეშინია
- კაი ერთი პირობით, შენთან ერთად დავიძინებ
- არავითარ შემთხვევაში!
- კაუ მაშინ წავედი
თქვა და კარისკენ წავიდა, ამდროს ფანჯრისკენ გავიხედე წვიმდა, და უცებ პატარაზე გაიევლა. მე ამის დანახვაზე უფრო შემეშინდა, და ბექასკენ გავიქეცია და რაც ძალა და ღონე მქონდა ჩავეხუტე.
უცებ რო გავანალიზე რა ხდებოდა სწრაფად მოვშორდი მას.
- კაი ჰანდაბას, დარჩი.
ელე საძინებლისკენ წავიდა
- მოიცა გეძინება უკვე? მე წავალ მოვწევ და მოვალ
- სიგარეტის სუნიღა მაკლდა ზუსტად.
მე ღამის პერანგი ჩავიცვი შუქი ჩავაქვრე და ჩემს ლოგინში შევძვერი.
ცოტა ხანში კარის ხმა გავიგე ბექა შემოვიდა ჩემს ოთახში და გვერდით მომიწვა, თან ხელი გადამხვია.
თავი თბილად და დაცულად ვიგრძენი, მინდოდა ეს მომენტი სამუდამოდ გაგრძელებულიყო....


იმედია შეცდომებს მაპატიებთ. სულ რაღაც 2 თავი დარჩა