-აუ რაოო რა გითხრა?-მკითხა ლიზამ და თმა გადაიწია.
-ჰოო რაოო?-მკითხა სალომემ.
-აუ ისეთი არაფერი.-ვთქვი მე და ტელეფონი ჯიბიდან ამოვიღე.
-გოგო ამოიღე ხმა.-გაგიჟდა ლიზა.
-არაფერი არ მომხდარა მე ვუთხარი რასაც მის მიმართ ვგრძნობ და იმან დავფიქრდებიო.-ვთქვი მე და ამოვიხვნეშე,თან ტელეფონი ჩავიდე ისევ ჯიბეში.
-ვაიმეე,მაგას რა დაფიქრება უნდა გოგოა?-მკითხა ლიზამ და გაოცებულმა გამომხედა.
-ქალო გოგო რა შუაშია ვერ ხარ შენ?-დაუქაჩა თვალები სალომემ ლიზას.
-აუ რავიი.-თქვა ლიზამ.
-ნიინ რას აპირებ?-მკითხა სალომემ და საყვარლად გამომხედა.
-რას უნდა ვაპირებდე?-გაოცევული სახით ვიკითხე მე.
-აუ ჩემთან წამო რა მარტო ვარ დღეს ჩემები სოფელში წავიდნენ.-მითხრა სალომემ და რეაქციას ელოდებოდა.
-აუ ჯერ არ ვიცი,ეხლა სახლში წავალ დავისვენებ ცოტას ვიფიქრებ,მარის მოვუყვებბი ამ ამბებს და მერე საღამოს ვნახოთ რაა.-ვუთხარი სალომეს მე და სკამზე ჩამოვჯექი.
-კაი როგორც შენ გინდა მარა მაგრად გამისწორებ,თუ მოხვალ.ლიზზ შენ ხო წამოხვალ?-კითხა სალომე ლიზას და გვერდზე მომიჯდა.
-კი წამოვალ მარა ცოტა მერე ჯერ სახლში მივალ.-თქვა ლიზამ და თასმები შეიკრა.
-კაი,იტოკში გელოდებით რაა.-გვითხრა სალომემ და ფეხზე ადგა.
-კაი ვნახოთ.-ვუთხარი მე და მეც ავდექი.
გზაში მე და ლიზა ვბჭობდით როგორ განვითარდებოდ ამოვლენები ლევანისთან დაკავშირდებით,ლიზა მეუბნებიდა შენს გარდა მეტი გზა არ აქვსო,მაგრამ მე ასე არ მეგონა.კიდე ცდილობდა დავეთანხმებიე სალომესთან წასვლაზე.მოკლედ ალბათ ეხლა მოწყენილი უნდა ვიყო მარა არ ვარ რადგანაც ლევანს არ უნდა ჩემთან ურთიერთობა და ნერვიულობით და მოწყენილობით რამეს შევცვლი?როგორც იქნა მივედი სახლში და მარის მოვუყევი ყველაფერი,რაც დღეს მოხდა.
-კაი მართლა?-მკითხა მარიმ და შეშფოთებული სახე მიიღო.
-ჰოო.-საწყლად ვუპასუხე მე.
-და მართლა შეყვარებული ხოარ ყავს?-მკითხა მარიმ.
-არ ვიცი,არ არი გამორიცხული.-ვთქვი მე და ამოვიხვნეშე.
-კაი ნი ნერვიულობ ყველაფერი კარგად იქნება ხო იცი?-დამამშვიდა მარიმ.
-აუ მარი ხო იცი როგორ მიყვარხარ?შენ რო არ იყო რა მეშველებოდა?ჩემი დაიკო ხარ!აი ყველაზე მაგარი გოგო ხარ ის ადამიანი ხარ ვისაც ყველაზე მეტად ვენდობი და ვის აზრსაც ყველაზე მეტად ვითვალისწინებ!-ვუთხარი მარის და კინაღამ ტირილი დავიწყე.
-ჩემი ლამაზი ხარ შენ!!შენ ხარ ყველაზე მაგარი გოგო,აი შენ კიდე ჩემი დაიკო ხარ ხო იცი?აი ყველაზე მეტად მიყვარხარ.-მიპასუხა მარიმ და ძალიან მაგრად ჩამეხუტა.
-ჩემი სიცოცხლე!!!-ვუთხარი მარის და ვაკოცე.
-შენ კიდე ჩემი ცხოვრება!!-მითხრა მარიმ და უფრო მაგრად მაკოცა.
ცოტა ხნიანი დუმილის შემდეგ,მარის ვუთხარი.
-აუ სალომემ მითხრა დღეს ჩემთან დარჩიო,მარტოა და...-ვითხარი მარის.
-წადი მერე ჩემო ლამაზო.-მითხრა მარიმ.
-აუ ფეხით მეზარება ესენი კიდე სად არიან?-ვუთხარი მარის მე.
-ლაშამ მანქანა დატოვა დათოს მანქანით არიან წასულები და მე გაგიყვან.-მითხრა მარიმ ბედნიერი სახით.
-აუუ რაკაი გოგო ხარ!!-ვუთხარი მე.
-მიდი მიდი ჩაიცვი და წავედით.-მითხრა მარიმ.
-და გიო?-ვკითხე მე და მძინარე ბავშვს გავხედე.
-გიო ბებოსთან.-მითხრა მარიმ და თვალი ჩამიკრა.
15 წუთში მზად ვიყავი,ჩავიცვი შავი მაიკა,დახეული ჯინსები თეთრი კეტები,ტმებიც გავიშალე ავიღე ნაოშნიკები,ტელეფონი,სატენი და აიპადი.შემდეგ შევედი მარისთან მარიმაც აიღო მანქანის გასაღები და წავედითო მითხრა.
-ლიზა სად ხარ?-ვკითხე ლიზას.
-სალომესთან შენ?-მკითხა ლიზამ.
-მე სალომესთან ვიქნები 3 წუთში ვუთხარი ლიზას და გავუთიშე.
-წავედით?-მკითხა მარიმ და სარკეში ჩაიხედა.
-წავედით.ვუპასუხე მე და ტელეფონი ჯიბეში ჩავიდე.
-აუ რა მაგრად ცხელა.-თქვა მარიმ და მანქანის კარი გამოაღო.
-აუ ჰოო.-დავეთანხმე მე და მანქანაში ჩავჯექი.
2 წუთში სალომეს კორპუსთან ვიყავით.სადაც კიდევ ერთი შოკი მოხდა.ლევანი იჯდა ძმაკაცებთან ერთად,ზოგი ნაცნობი იყო ზოგი უცნობი.ბიჭებთან ერთად რამდენიმე გოგოც იყო,მაგრამ საერთოდ არ მიეჭვიანია რადგანაც ის გოგოები შეყვარებულებს ეჯდნენ კალთაში და ლევანს კი მარტო იჯდა.მანქანიდან რო გადმოვედი ყველა მიყურებდა შემდეგ ლევანმა ვიღაცას რაღას გადაუჩურჩულა,იქედან აბუმ გადაუჩურჩულა ვიღაცას რაღაც და გავრცელდა ჭორები.
-ნიინ,საით?-მკითხა გუგამ.
-სალომესთან ვუთხარი მე და სადრბაზოში შევედი.
ალბათ გაინტერესებთ ლევანს იქ რა უნდოდა,ის უნდოდა რომ სალომეს სამეზობლოში ცხოვრობს.
-აუ ეს ის არი შეჩ**ა?-იკითხა ვიღაცა ბიჭმა.
-ჰოო ბიჭო.-უთხრა ;ევანმა.
-მაგარი გოგოა,შეჩ**ა არ გამაზო ტოო.-თქვა უცნობმა.
-აუ შეეშვით რაა თუ არ უვარს რა ქნას?-დაიბოღმნენ გოგოები.
-და ის გოგო ვინ იყო რულზე რო იჯდა?-იკითხა აბუმ.
-მაგის რძალი ბიჭო.-თქვა გუგამ.
***
-მოჟნა?- ვთქვი მე და სალომეს სახლის კარი შევაღე.
-კანეშნა.-დაიყვირა სალომემ.
-აუ გოგო ქვევით ვინ არი ვერ წარმოიდგენთ.-ვთქვი მე და ოთახში შევედი.
-რა წარმოდგენა უნდა მაგას,ალბათ ლევანი.-მითხრა ლიზამ და გაიცინა.
-მართალია.-დავეთანხმე მე.
მთელი დღე ხარხარში გავატარეთ,ბოლოს მუცელი გვტკიოდა იმდენი ვიცინეთ.ვიცინოდით ყველაფერზე უაზროდ და გვიხაროდა ცხოვრება.
-აუ რომელი საათია ეე?-იკითხა სალომემ.
-ცხრაა.-დავუყვირე მეე და თან ნაყინი გავხსენი.
-რამე კინოს ხოარ ვუყუროთ?-იკითხა ლიზამ და ტელევიზორი ჩართო.
-აუ არა რა.-თქვა სალომემ და ლეპტოპი მუცელზე დაიდო.
-აუ ის გამოიყვანე იქედან თორე გაანადგურა ნაყინები.-თქვა ლიზამ და ტელევიზორს დაუწია.
-ჭამოს კაცო რა გინდა,გასუქდეს ცოტა.-თქვა სალომემ და კიტკეტი გახსნა.
-გოგო რა ხმაურია?-იკითხა ლიზამ და ტელევიზორს ხმა გამოურთო.
-რას შვებით?-გამოვედი მეც.
-არ ვიცი.-თქვა სალომემ და ფეხზე წამოხტა.
-რა ხდება?-ვიკითხე მე და გოგოებს გავყევი აივანზე.აი იქ კიდე მართლა გავგიჟდი და გადავირიე.ლევანი და მაგის საძმაკაცო იდგა ბუშტებით ხელში და ყვიროდნენ: "ნინი ლევანს უყვარხარ".თან ცეცხლიც დაუნთიათ სადაც ეწერა:"ლნ!".ამაზე კიდე უფრო გავგიჯდი და გავექანე ქვევით გოგოები უკან მომზდევდნენ კამერებით და ფოტოაპარატებით.ქვევით რომ ჩავედი იქ ბიჭები დამხვდნენ,ყველაზე წინ კი იდგა ლევანი.მე გავიქეცი ლევანისკენ და ჩავეხუტე,ისისც ჩამეხუტა და მითხრა:
-ნინი..
-ჰოო
-გახსოვს იმ დღეს ფეისბუქზე რომ მოგწერე ნინითქო?
-კი და მერე რო არ დაამთავრე რისი თქვა გინდოდა.
-გინდა ეხლა დავამთავრო?
-კი.
-მიყვარხარ!-მითხრა ლევანმა და ძალიან,ძალიან ჩამეხუტა.აი იმ წუთიდან ლევანი კიდევ უფრო შემიყვარდა,რაღაც საოცრება ბიჭია,ჩემ ცხოვრებაში ახლა მას უდიდესი ნაწილი უკავია.რაც მე ლევენი გავიცანი იმ დღიდან მოყოლებული ვგიჟდები მასზე,მაგრამ დღეს სულ სხვა შეგრძნება იყო და როგოც მითხრეს ამ შეგრძნებას შეყვარებული ქვია...

ბავშვებო როგორია?გავაგრძელო თუ აღარ ღირს?მგონია რომ არავინ არ კითხულობთ და არავის არ მოგწონთ და მემგონი ჯობია აღარ გავაგრძელო.რავი თუ გინდათ გავაგრძელებ,ოღონდ ძალიან გთხოვთ დააკომენტარეთ და გამოხატეთ თქვენი აზრი.დიდი მადლობა ყველაფრისთვის. <3