რასაც ქვია ძლივს ჩააღწიეს სოფელში გზა ისე გაიწელა რო მეთვითონაც მეზარება აღწერა. ოთახები საკმარისი აღმოჩნდა თითო ოთახში ორორად განაწილდნენ. დუდა მთელი გზა ბუზღუნებდა მშიაოდა საჭმლის სუნი რო იგრძნო ეგრევე ჩავარდა ქვევით და მზია ბებო ისეთი ჩაკოცნა მაღლა გაიგეს.
-აუ მზია ბებო ჯიგარი ხართ რაა.. (ლადო)
-ჯიგარი რასიტყვაა ბებო. წესიერად ილაპარაკე.
-დაანებე მზია ბებო თავი თორემ მოგიშლით ნერვებს (რუსკა) და პატარა მოხუცი ქალი ჩაიკრა გულში.
-გუგა არ გასკდე (რუსკა)
-აუუ გადამაყლაპე რაა (გუგა)
-შენხარ გასიებული მე კიარა
გუგამ აათვარიელა მისი უნაკლო სხეული და მიხვდა რომ მშვენიერი აღნაგობა ქონდა.
-ეს გასიებული იქნება ეხლა რო..
-რო რა? რისი მაქნისიხარ თუ ვერ ადექი და დახმარება დაგჭირდა ნახე მერე შენ -არ დაამთავრებინა რუსკამ
გუგა ისეთი სისწრაფით წამოხდა რომ რუსკამ ვერც კი მოიფიქრა გაქცევა. ღიმილი კი სახეზე შეახმა როცა დუდა ეტაკა და ღუტუნი დაუწყო. ამ სიცილ ხარხარში ორივე გადაეშვა სკამიდან. რუსკამ ხელები სახეზე აიფარა დაისეთი ხმა ქონდა თითქოს ტიროდა.
-შენ რა ტირი? (გუგა)
-გოგო არ გამაგიჟო ეხლა
-ოეე რუსკაა... -და ამდროს რასაკეთებს რუსკა? იწყებს სიცილს და ისეთი სისწრაფით მირბის გააზრებას ვერ ახერხებენ. გუგა როგორც იქნა მიხვდა და კინწისტრეხით გაეკიდა რუსკას. ცოტახანი ესე ირბინეს და რუსკა რო მოვიდა გაბუსხნული სახით ეგრევე მივხვდით რო იქ რაღაც კარგი არ მოხდა.
-წამო გავისეირნოთ რაა (ნინი)
ჩემი აზრი ყველამ მოიწონა და გარეთ გავედით. ეზოს გაცდენილები არ ვიყავით რო ვიღაცა გოგო გამოიქცა ჩვენკენ.
-ლადოო... რუსკაა.. როგორ ხართ?-ვიღაცა გოგო გამოიქცა მეზობელი სახლიდან
-მარიამ? ვა როგორ გაზრდილხარ ეე 11 წლის მერე არ მინახიხარ (ლადო) გადაეხვია როგორც ჩანს ძველ მეგობარს
-ხო აბა მარტო შენ კიარ იზრდები (მარიამი)
-ეს მარტო სიმაღლეში იზრდება (რუსკა)
-გოგო...
-თქვენ კიდე ისე ცხუბობთ?
-სულლ(ყველა)
-ისაა.. მარიამ არ გინდა წამოხვიდე გავისეირნოთ?(ლადო)
-კი მარა დედაჩემს უნდა ვუთხრა მზიასთან გამომგზავნა და როარ მივალ ინერვიულებს.
-კაი კაი მიდი.
როცა წავიდა ყველამ ლადოს შეხედა გაბრწყინებულ სახეზე
-ოო ვიღაცას ვიღაცა გულში ჩაუვარდაოო (სანდრო)
-შენ ჩუ (ლადო)
მარიამი ძალიან კარგი გოგო აღმოჩნდა ნუ ლადოს მოეწონა და ცუდი გოგო ვერანაირ ვარიანტში ვერ იქნებოდა. იმდენი იარეს სახლამდე ძლივს მოაღწიეს ნუ ლადოს დაჟინებული თხოვნით მარიამიც ჩვენთან რჩებოდა და ნინისთან და რუსკასთან ერთად დაიძინებდა.
-რამე ვითამაშოთ რა(ნინი)
-ამას ხო სულ თამაში ელანდება(სანდრო)
-აუ დავაი რაა
-სიტყვები გოგო
-ოო
-კარგი მორჩით რა ბავშობას (გუგა)
-აუ ეს როა დიდი ბიჭი ხო რასამბობ(რუსკა)
-მოგხვდება შენ
-კაი მორჩით მოდი სიმართლე თუ მოქმედება.(ნინი)
რათქმაუნდა ისევ ყველა დაეთანხმა მის აზრს. რუსკამ ბოთლი მოაცუნცუილა და დაიწყეს თამაში.
პირველი ჯერი მარიამზე და ლადოზე მოვიდა.
-სიმართლე თუ მოქმედება(ლადო)
-სიმართლე
-კარგიი.. მოგწონს ვინმე?-სხვებმა ამ კითხვაზე ჩაიფხუკუნეს ლადომ ბიჭებს ისეთი თვალებით გახედა გაჩერდნენ მარა გოგოებს გააცერებდა ვინმე?
-კიი მომწონს ერთი ბიჭი თან ძალიან
-ვინ? -არც დაფიქრდა ისე კითხა
-ოო ეგ უკვე მეორე კითხვაა.
-3 კითხვა არაა
-არა
მეორე ჯერი ნინიზე და მარიამზე მოვიდა. ნინიც რისი ნინია და..
-კარგი მარი მიდი ეხლა და ლადოს აკოცე.
-რაა?? ვერა.. არ შემიძლია.. სირცხვილია
-რაიყო გოგო ლოყაზე ვიგულისხმე
-აუი-გაწითლდა გოგო მივიდა ლადოსთან და მოწყვეტით აკოცა ლადომ წამოერად თვალები დახუჭა და ესენი დაიხოცნენ სიცილით.
-რა რამე არასწორედ გავაკეთე?(მარიამო)
-არა ყველაფერი სწორედ გააკეთე თანაც ზედმეტად (ნინი)
ბოლოს ისე დაიღალნენ ძლივს მიაღწიეს საწოლებამდე მარიამს მალე ჩაეძინა და ნინიმ და რუსკამ იჭორავეს ამათზე. დილით სულ სხვა სიტუაცია იყო გარეთ მზე ანათებდა ბიჭებს როგორცჩანს ეღვიძათ ისეთი ბრაგუნი ისმოდა რო... არც დააყოვნეს დაეგრევე ჩევარდნენ ოთახში ამათთან ერტად კატოს და ნუცაც.
-ეე ადეთ ეხლა მშია (გუგა)
-ახალი ამბავი (ნინი)
-უჩემოდ ვერჭამ? (რუსკა)
-მზიამ გოგოების გარეშე არაო
-ოო დამანებე რა თავი..
-ადე რაა
-ოო იყავი მშიერი
ამ ბიჭის მოთმინებასაც ქონდა საზღვარი მოიგდო ეს სიფრიფანა გოგო ზურგზე და პიჟამოებით ჩაიყვანა ქვემოთ.
ესეც შენი აზრიანი დილა. თან უნდა განახათ ამის პატრონმა რო ითამაშეს გუგა აამჟავესს ნუიტყვი ძმრიანი ლიმონი რო აჭამეს ფუუ ეხლაც გამაჟრიალა. მოიცა ეგ რაარი ამშუა ზამთარში გუგა მდინარეში ჩაიყვანეს ნინისაც უპირებდნენ მარა გაციებულივარო მოიმიზეზა და ეგაა რაა.. დუდას რომ უყურებდნენ ნინის ტელეფონი აზუილდა.
-ალო
-როგორ ხარ პრინცესა?
-რომელიხარ
-არმიცნობ მაგრამ რაც მთავარია მე გიცნობ შენც და შენს იდიოტ მეგობრებსაც.
-ჯერესერთიც წესიერად ილაპარაკე ცემს მეგობრებზე და რაგინდა საერთოდ-
-შენ მინდიხარ პატარავ
-დავაი რა
-წესიერად ილაპარაკე
-შენ გკიტხავ ეხლა რაა..
-ხო დღეიდან სულ მე უნდა მკითხო ყველაფერი
-კარგად რა. თავხედი -ტელეფონი დაკიდა და ჯიბეში ჩაიდო
-ვინიყო? (სანდრო)
-რავიცი ვირაცა ეგენერატი
-რაუნდოდა
-დაკითხვა მაქ?
-რაუნდოოდა თქო
-აუ შენი იდიოტი მეგობრებიო დღეიდან მეუნდა მკითხოო და ეგეთი რაღაცეები ვიღაცა მორიგი იდიოტი იქნება რა
-მორიგი?
-ხო ადრეც მირეკავდა ვიღაცა მარა მერე შეწყვიტა
-დაახლოებით როდიდან შეწყვიტა
-აუ რამახსოვს სანდროო რაა წელიწად ნახევარია ალბათ.
-ტელეფონი მომეცი
-დამანებე რა თავი
-ტელეფონი მომეცითქო
მაჯაში წვდა
-მეტკინა იდიოტო
-სიტყვები შეარჩიე
-შენ არ შეგეკითხები
-ზუსტად რო შემეკითხები და ტონს ნუ უწევ
-მომისმინე ეხლა -უკვე მწყობილებიდან გამოსულმა იყვირა- მეორეჯერ არ დამიყვირო და რაც არ გეკითხება ცხვირს ნუ ყოფ.
-რატოგინდა რო ნერვები მომიშალო
უკვე იმდენად უჭერდა ხელს ნინის ობოლი ცრემლი გადმოუგორდა ტვალიდან და გაოგნებულ სახეზე დაეწვეთა. მარიამს ამის შემხედვარე ისეთი სახე ქონდა მეორეჯერ აქ როარ მოვიდოდა აი ისეთი. ლადომაც შეამჩნია
-სანდრო.. (ლადო)
-სანდრო გადით ორიწუთი.
ლადოც გავიდა და ყველა გაიყვანა.
-რატო გამოგყავარ ყოველთვის მდგომარეობიდან
შედარებით დაწყნარებულმა უთხრა მაგრამ მაინც ეტყობოდა მის თვალებს ბრაზი. -მაინცდამაინც რატო გინდა რო გაწყენინო და მერე ვინანო
-ვერგავიგე რაგინდა (ნინი) უკვე ხმა გაუტყდა
-ისმინდა რო წესიერად მელაპარაკო და ელემენტარულ რაღაცეებზე არ გამიტრაკო
სანდროს ტელეფონზე დაურეკეს ნომერს დახედა და იმწამსვე აიღო ისე რო ნინისტავის ხელი არ გაუშვია.
-რახდება
-.....
-რაა??....
-ფუ ამის დედა***
-...
-სადაა
-...
-დღეს ჩამოვალ თვალი არ მოაშოროთ.
ნინიმ მოახერხა და ხელი გააშვებინა
-რამოხდა
-რატი ჩამოვიდა
-რატი?
-ჩემი ნახევარ ძმა
-მერე არ გაგიხარდა?
-ვერცკი წარმოიდგენ
-დუდაა!! (სანდრო)
-რაიყო შეჩ** გამისკდა გული
-რატი ჩამოვიდა
-ამის დედ**
-რატო გაქვთ ყველას ესეთი რეაქცია (ნინი)
-გრძელი ამბავია (ლადო)
ბიჭები სალაპარაკოდ გავიდნენ. გოგოები სასეირნოდ წავიდნენ მარა ბიჭებიც მალე დაეწივნენ მარტო ხოარ გაუშვებდნენ. სანდრო ნინის მთელი დღე გვერდიდან არ შორდებოდა. ჯობრა საერთოდ არ გაკარებოდა ისეთი სახით მოძრაობდა ნინის სიცილის სურვილი ეკარგებოდა. მერე იფიქრა რამე ხოარ ჭირსო მარა როკითხა და უარყოფითი პასუხი რო მიიღი თავი დაანება
***სანდრო***
თავისი ძმის ცამოსვლის ამბავი რო გაიგო ძალიან გაბრაზდა. თითქოს არაფერს იმჩნევდა მარა ნინიმ მაინც შემჩნია. მთელი დღეა რო აბრაზებ და რო ებუზღუნები შემირიგდიო ეგრეა მთელი დღღე ნინისთან. ნეტა რამ შეაყვარა ეს ნამცეცა გოგო. ჩემი ჩამოსახედიდან არც ლამაზია დიდად ტანიც არააქ საოცრება ნუ კაი ტანიაქ რა ესევთვათ. მარა გულს რას უბრძანებ (დაიწყო ეხლა ამანაც პოეტობა)
ბიჭებს უთხრა ყველაფერი და გააფრთხილა რო არც ნინისთვის და არც გოგოებისთვის ჯერ არაფერი ეთქვა უნდოდა რო ჯერ კარგად დარწნმუნებულიყო საკუთარ გრძნობებში.
-არეტყვი (გუგა)
-ვის ანრას (სანდრო)
-ნინის რო გიყვარს
-ბიჭო პატარაა ჯერ
-შენზე ერთი წლით პატარაც არაა შეჩ***
-მაინც პატარაა შეხედე რაა..
თითი მოხითხითე ნინისკენ გაიშვირა რომელიც დუდას ამწარებდა
-აბა რაუნდა ქნა
-უნდა გავუფრთხილდე
-ნუ ეგ იასნა და სხვა
-ჯერ არვიცი ჩუ მოდის
-რაზწ ჭუკჭუკებთ? (ნინი)
-სანდრო მიდის მალე თბილისში და როგინდოდა ჩასვლა ჩაყევი ბარემ
-უი ხო ძაან ბევრი საქმე მაქ
-თქვენ ისედაც არ მოდიხართ საღამოს? (სანდრო)
-ხომარა გაიყოლე ბარემ
-ხო კაი
-არა თუ არ გინდა არ წამოვალ (ნინი)
-არა ეგ რაშუაშია
-მაშინ წამოვალ
ლოყაზე აკოცა ისედაც დაშტერებულ ბიჭს და ისევ დუდას გასამწარებლად გაიქცა. სანდრო კი დატოვა ესე გაშეშებული. სანდროც არ ინძრეოდა სანამ თავში ხელის მორტყმა არ იგრძნო
ცოტახანში ნინი და სანდრო გაუდგნენ გზას. სანდრო აშკარად დაძაბული იჯდა თითქოს რაღაცის ეშინიაო მარა სანდროს? ჰაჰ არამგონია. თითქოს რარაცაზე ნერვიულობსო თუ თავს იკავებსო სუნთქვაც კი შეკავებული ქონდა. ნინის ეს სიტყვები გაუაზრებლად წამოსცდა თითქოს გაფიქრებას დაასწროო
-გეშინია რო არ შეგიყვარდე ხო?
სანდროს ჩაეცინა და ამოისუნთქა
-მაგის კითხვა უკვე გვიანია
-როდიდან
-თითქოს არცერთი არ ფიქრობდა
-გახსოვს პირველად რო გნახე?
-სკოლასთან?
-ხო სახლში მივდიოდი და გზაში ვფიქრობდი არ შემიყვარდეს არ შემიყვარდეს ტქო მარა გული მორალატესავით უკვე აჩქარებული მქონდა.
-ანუ?
-ანუ მიყვარხარ ციცქნა
- კიმაგრამ შენ.. მეე...
-ნერვებს როგიშლიდი?
-ხო
-უბრალოდ ტავს ვერ ვუხერხებდი ვერაფერს
სანდრო გზას თვალს არ აშორებდა ისევე როგორც ნინი თითქოს ეშინოდათ რო სეეხედათ ერთმანეთისთვის. ორივემ ძალა მოიკრიბა და ერტმანეთს შეხედეს ამის მერე კი მხოლოდ საშინელი ჭრიალის ხმა და გაუსაძლისი ტკივილიღა ახსოვთ. გარშემო მანქანის ნაწილები იფანტებოდა
-სანდრო! (ნინი)
შეძლებისდაგვარად მიფოფხდა სხეულთან და თავი კალთაში ცაადებინა
-იცოდე სანამ ცოცხალი ხარ სიკვდილი არ გაბედი
ცხარე ცრემლებით ტიროდა სანდროს ციცქნა მისი ცრემლები კლაკნილად მიიკვლევდნენ გზას. სანდრომ თვალები ცოტათი გაახილა და ძლივს გასაგონად ამოიჩურჩულა
-მიწაზე თუ ვეღარ გნახე ციდან დაგათვარიელებ. ეს იყო და ეს ორივეს თვალები დაიხუჭა თითქოს გამოეთიშნენ სამყაროს მათთვის აღარც ტკივილი არსებობდა და აღარც მწუხარება.