- რაზე ფიქრობ?- ვკითხე სკამზე მჯდარ ერაძეს სახე შეჭმუხნული რომ გადასცქეროდა თბილისს.
- შენზე- ისე მიპასუხა თითქოს დაპროგრამბული ყოფილიყოს, თითქოს თვალს თუ დაახამხამებდა ის ფიქრები გაქრებოდა ასე რომ ყავდა შეთრეული..
- ჩემზე ? - უფრო ახლოს მივიწიე და მხარზე დავადე თავი, და რას ფიქრობ?
- მინდა რომ სულ გვერდით მყავდე- ამჯერად იკადრა შემოხედვა, მსუბუქად შეეხო ჩემს შუბლს და ასე გაქვავდა.
- მერე სულ შენთან არ ვარ?- ვცადე გამეღიმა მაგრამ გეგას გამომეტყველებამ ხელი შემიშალა.
- რამდენად გიყვარვარ?
- სიცოცხლეზე მეტად..
ხელებში მოიქცია გეგამ ჩემი სახე და თვალებში ჩამხედა, უცნაური გრძნობა გამიჩნდა მოლოდინი ცუდის, რაღაც საშინელის, თავისთავად ამოხდა ბაგეს სიტყვები:
- უშენოდ მოვკვდები გეგა..
მხოლოდ გაიღიმა, უცნაურად და სევდიანად გაიღიმა და მერე მაკოცა, ისე როგორც არასდროს უკოცნია..
..........................................
- სად ხარ ?- მეასედ გასმული ზარი მერე ძლივს უპასუხა აკომ, ლაშას ხმაზე სწრაფად წამოჯდა, მაშინვე იგრძნო დაძაბული ნოტები.
- ანკას სახლში შე*მა რა ხმა გაქვს?
- ჩამო ჩემთან..
- სადაა გეგა?
- ჩამო..
ტელეფონის გათიშვას აკოს სწრაფი რეაცია მოყვა, ელვისებური სისწრაფით ჩაიცვა შარვალი და მაისურ მოგდებული დაეშვა კიბეზე.
...............................................
- უცნაურად იქცევა - ამოვილაპარაკე და თავი ცივ მაგიდაზე დავდე.
- ხო არც ლაშა მომწონს, დღეს საერთოდ არ დაურეკავს.- აბუზღუნდა ელეც.
- კაი რა იყოთ ცემენ ალბატ ვინმეს- დაგვამშვიდა ნინამ მაგრამ ელეს მკვლელმა მზერამ აიდზულა გაჩუმებულიყო.
..........................
მედარდებოდა გეგას ამბავი და თან საშინლად, დღეები გაგრძელდა ეს სიტუაცია მერე კვირა, თვემდე რომ მიაღწია დაველაპარაკე მაგრამ ვიჩხუბეთ, ისე გამომიაშვა ჩვეულებრივადმ, ეს არასდროს გაუკეთებია, არასდროს მოუცია წასვლის უფლება, ყოველთვის მაჩერებდა ახლა კი.. ღამე მომაკითხა გვიან ძლივს გავეპარე რეზის.
- ბოდიში რა- დაიჩურჩულა ჩემს გვერდით მანქანაზე დაყრდნობილმა ერააძემ და სიგარეტს ღრმა ნაფაზი დაარტყა.
- რა გჭირს გეგა?- სწრაფად მივბრუნდი მისკენ და თვალებში შევხედე.
- არაფერი- უბრალოდ გაიღიმა და ჩამეხუტა.
.........................
არასასიამოვნოდ გაისმა ღამის სამ საათზე ტელეფონის ზარი, ელეს ნომრის დანახვაზე სწრაფად წამოვჯექი, ანერვიულებულმა გადავუსვი ეკრანს ხელი, რადგან ბიჭები მთელი დღე არ ჩანდნენ ძნელი მისახვედრი არაა რომ რაღაც ცუდი მოხდა.
- რა ხდება ელე?- ხმისკანკალით ვიკითხე და პასუხს დაველოდე.
- ბიჭები ნია - ამოიტირა ელემ......
..............
ვოტ ტაკ ეს თავი ტქვენ..
ხო ახლა რაც შეეხება კომენტარებს დიდი ბოდიშის მოხდით მოგახსენებთ რომ როცა დრო მაქვს და აზრები მაშინ ვწერ და თუ ბვინმეს ჩემს არაპუნკტუალურობასთან დაკავშირებით პრეტენზიაები გაქვთ სულ ნუ წაიკითხავთ არაა პრობლემა, ვერავის შევეხვეწები ნამდვილად თქვენი ნებაა თუ შეგიძლიათ დაელოდეთ და წაიკითხეთ თუ არ შეგიძლიათ ძალიან ბევრი მშვენიერი მოთხრობა იდება და მიბრძანდით