თამრიკომ აიჩემა ხვალ ჩემი თანამშრომლის შვილის ქორწილია და ყველანი უნდა წავიდეთო,ოჯახით ვართ დაპატიჟებულიო,უგულავამ თავი გაიგიჟა რადროს ქორწილია ჯერ თამარასა და თამაზის წლისთავიც კი არ არის გასულიო,მაგრამ თამრიკო ისეთი ამაყი იყო იმ ქორწილში რომ არ წასულიყო თავს მოიკლავდა,სხვა გზა არ დაუტოვა დათოს,მიუხედავად იმისა,რომ არ "ევასებოდა" ასეთ სიტუაციები მაინც დასთამხმდა.
-მერიკო,მოემზადე და საყიდლებზე გავიდეთ-ოთახში თავი შეყო ტამრიკომ
-რა საყიდლებზე?-გაიოცა დადიანმა
-არ უთქვამს შენს ქმარს? ხვალ ჩემი თანამშრომლის ქორწილია და აუცილებლად უნდა წავიდეთ,ჰე მიდი მოემზადე და გავიდეთ-ისე მიხურა კარები მერის პასუხს არც დალოდებია
მერი მაშინვე ეცა ტელეფონს და დათოს დაურეკა
-რა ქორწილიო დედაშენმა?
-რავიცი მერი აიჩემა და ხო არ გავუტეხავ
-ხო კარგი,როდის მოხვალ შენ?
-რაღაც საქმეებს ვაგვარებ,10ისთვის სახლში ვიქნები,მიყვარხარ
-კარგი,მეც
ტელეფონი გათიშა,მოემზადა და დედამთილის ნებას დაყვა.ბევრი იბოდიალეს თბილისი მოლში, თამრიკო თვითონ ურჩევდა რძალს კაბებს,ეს ფაქტი საშინლად აღიზიანებდა დადიანს,მაგრამ სახეზ ყალბ ღიმილს აიკრავდა ხოლმე და კბილებს მაგრად გააკრაჭუნებდა.
-აბა მოდი მერიკო,ეს კაბა მოიზომე-ყურებამდე გაკრეჭილმა თამრიკომ შავი გრძელი ტანზე მომჯდარი კაბა მოაწოდა დადიანს
-იცით,გრძელი კაბები არ მიხდება-ეცადა თავაზიანი ყოფილიყო
-კარგი მაშინ რაც შენ მოგწონს ის აიღე საყვარელო-ნამდვილად გაუკვირდა ეს სიტყვები,მაგრამ სიხარულით ცას ეწია დედამთილის ამორჩეული კაბით რომ არ მოუწევდა ქორწილში წასვლა.საბოლოოდ შავი მოკლე ტოპი გრძელმკლავიანი თხელი ზედა ამოარჩია და შესაფერისი ტანზე მომდგარი შავი კაბა,ისე უხდებოდა თამრიკო ნამდვილად აღფრთოვანებული დარჩა რძლის არჩევანით.
-ძალიან გიხდება მერიემ!-ტაში შემოკრა და გაიცინა
-გმადლობთ-მერიმაც გაუღიმა
-ახლა ამას შესაფერისი ფეხსაცმელებიც ვუყიდოთ,მერე სამკაული ჩანთა და უკვე მზად ხარ-სახიდან ღიმილი არ შორდებოდა
-არაა საჭირო,მაქვს ამის შესაფერისი ფეხსაცმელები,ჩანთაც და აქსესუარებიც,არ შეწუხდეთ-ისეთი დაღლილი იყო ამდენი ბოდიალით აღარ უნდოდა კიდევ გაეგრძელებინათ შოპინგი,40 წლის თამრიკო მასზე გაცილებიტ ენერგიული აღმოჩნდა ამ საკითხში
-რასამბობ? ვიცი და ეჭვიც არ მეპარება,რომ გაქვს,მაგრამ ახალი ნამდვილად არ გაწყენს,თანაც აქ ვართ უკვე,წამოდი წამოდი ნუ გეზარება-თვალი ჩაუკრა,ხელკავი გამოსდო და ფეხსაცმლის მაღაზიაში შეიყვანა.
როგორც იქნა ყველაფერი იყიდეს,სახლში ძალაგამოცლილი დაბრუნდა დადიანი,არაფრის ტავი არ ქონდა,წყალი გადაივლო და დასაძინებლად დაწვა.
-მერიკო დედამ თქვა გავამზადე უკვე ვახშამი და გაოვიდესო-ოტახის კარი გვანცამ შეაღო
-არ მინდა გვანცა,უთხარი არ შიათქო კარგი?-გაურიმა პატარას
-კარგი ვეტყვი-მანაც გაუღიმა და დატოვა ოთახი
ვერ ხვდებოდა ასე სწრაფად რატომ ეცლებოდა ენერგია,თიტქმის სულ გადაღლილობას გრძნობდა და ძილი ან დაწოლა უნდოდა. დაპირებისამებრ 10 საათზე უკვე სახლში იყო უგულავა
-მოხვედი დედა?-ღიმილით შეეგება თამრიკო შვილს
-ჰო თამრიკო,მერი სადაა?-თავი მოიქექა უგულავამ
-ძინავს,ისე ამ ბოლო დროს სულ ძინავს და გადარლილია,ენერგია საერთოდ არ აქვს,მიიყვანე ექიმთან რამე არ ჭირდეს-გულწრფელი რჩევა მისცა თამრიკომ შვილს
-კარგი მივიყვან,მაჭამე რა რამე-სამზარეულოში შევიდა
ჭამას რომ მორჩა მისმა ტელეფონმა დარეკა და სახლიდან სწრაფად გავარდა. კიდევ კარგი დადიანს ეძინა და ვერ გაიგო ვერც მისი მოსვლა და ვერც წასვლა.
-რა ხდება შეჩ*მა?-მანქანიდა სწრაფად გადმოვიდა უგულავა
-ბერიძის კაზინო გატეხეს და იმ დედამოტ*ნულს ჩვენზე აქვს ეჭვი!
-მაგას შ*გ ხო არაქვს?!-კბილებში გამოსცრა დათომ
-დედასმოტ*ნავ! -იქაჩებოდა ნიკა
-შენ არაფერსაც არ იზამ,მეტიც,ამ საქმეში არ ჩაერევი,გაიგე ბიჭო?!-შეუღრინა უგულავამ
-რას ქვია არ ჩავერევი? სულ გამო*ლევდით ხო თქვენ?
-დათო მართალს გეუბნება შეჩ*მა,ცოლ-შვილი გყავს და შვილზე უნდა იფიქრო გაიგე?-ახლა კასპერამაც შეუტია ძმაკაცს
-ეგ რა შუაშია? დათოს არ ყავს ცოლი?
-შენ რო რამე დაგემართოს არ ფიქრომ იმათ რა ეშველებათ? ხოო იცი რო შენს მეტი არავინ ყავთ?
-მე რო რამე დამემართოს თქვენ ეყოლებიტ,ასე რომ მარტო არ დარჩებიან
-ეგ ბაზარი არაა,მარა ხო იცი რა პონტიცაა ნიკა? რატო ატრ*კებ?-მხარზე ხელი დაკრა უგულავამ ძმაკაცს და გაუღიმა
-ეგ დაიკიდეთ,რაო როდის უნდა შევხვდეთ?
-უნდა გავიდეთ უკვე,ერთხელაც იქნება და შემომაკვდება ეგ ს*რი!-მუშტები მაგრად შეკრა უგულავამ
მანქანაში ჩასხდნენ და ბერიძესთან წავიდნენ.იქაურობა უამრავი ბიჭით იყო სავსე,როგოც ეტყობოდა იმ ბერიძის პირადი დაცვა უნდა ყოფილიყო.პირველი უგულავა პირველი გადმოვიდა მანქანიდან და წინ დაუდგა ბერიძეს
-ჰა რა გინდა? რამდენჯერაც მოგეტ*ვნება დედა ჩვენ უნდა დაგვაბრალო? არა მამენტ სიმოვნებით ვიზამდით მაგას-ჯიბეებში ხელები ჩაიწყო და ნაგლურად გაიცინა
-ერთხელაც იქნება და მაგ ღიმილს სახეზე შეგახმობ უგულავა! ისეთ რაღაცას გაგიკეთებ ცხოვრებაში არ დაგავიწყდება-არანაკლები ცინიზმით უპასუხა ბერიძემ
-ჰა ნუ მოტ*ანი ტვინი თქვი რა ჩემი ფეხები გინდა-უგულავას გვერდზე ამოუდგნენ კასპერა და ნიკა
-ამჯერად არაფერი,გავარკვიეთ ვისი ნამოქმედარიცაა,ასე რომ თავისუფლები ხართ
-თავისუფლები ვართო? გაიგონეთ ბიჭებო?-ხარხარი დაიწყო უგულავამ და იარაღი აათამაშა ხელში
-ჩხუბს არ ვაპირეთ,ასე რომ წადით
-ბიჭო კარგად მომისმენე ეხლა! შენ ვერასოდეს ვერ გვიბრძანებს ჩვენ როდის უნდა წავიდეთ და როდის უნდა მოვიდეთ გაიგე?! თუ კიდევ გაიმეორებ მაგას საიდანაც გამოძვერი იქ შეგტენი გაიგე?!-პერანში ჩააფრინდა,ორივე ხელით მაგრად ჩაბღუჯა იარაღი ნიკაპქვეშ ამოსდო და დაუღრიალა
იმანაც თავი დაუქნია,მერე მოეშვა დათოც,თითი დაუქნია და ბიჭებთან ერთად დატოვა ბერიძის თავშესაფარი.
საათი 6 უჩვენებდა უგულავა რომ სახლში დაბრუნდა,ტანზე გადაიძრო და ცოლს შეუწვა,მაგრამ მოხვია მკლავები და გაყინული ცხვირი მის კისერში ჩარგო,თიტქმის სულ ასეთ პოზაში ეძინათ.
დილით მერიმ დაასწრო გაღვიზება,გარიმებული სახით დახედა უგულავას და ლოყაზე მაგრად აკოცა.
-როგორც ჩანს წუხელ გვიან მობრძანდა ვაჟბატონი-სიცილით უთხრა და უჩქმიტა
დათომს ისე ეძინებოდა გვერდი იცვალა და განაგრძო ძილი,მერის ჩაეცინა და სამზარეულოში გატანტალდა,სახლშიი არავინ იყო,ეტყობა მარიმა გვანცა სკოლაში წაიყვანა. მარიკა არსად ჩანდა,იცოდა დათო რომ გაიღვიძებდა მაშინვე ჭამას მოინდომებდა,ამიტომაც უნდა მოემზადებინა რამე,თმცა არაფრის გაკეთება არ იცოდა.დიდად გულზე არ ეხატებოდა სამზარეულოში ტრიალი. დიდი წვალების შემდეგ საუზმე მოამზადა და გაკრეჭილი შეეგება ჯერ კიდევ გამოუფხილებელ ქმარს
-აუ თავი მისკდება-თავი მოისრისა და სკამზე ჩამოჯდა
-დალიე წუხელ?-მაცივრიდან მინერალური წყალი გამოიღო და გაუწოდა
-არა,ხო არ ღადაობ რა დალევა
-აბა რამ აგატკია თავი,მოიცა გამოვიცნო, გვიან მოხვედი ხო?-საჩვენებული თითი დაუქნია
-ხო რა რაღაც საქმე მქონდა და-დააცხრა საჭმელს,ისე შიოდა არც დაუხედავს რა იყო,მერე გაჩერდა,ჭამა შეწყვიტა და დადიანს შეხედა-ეს შენ მოამზადე?
-ხო არ მოგეწონა ხო?-ტუჩი მოიკვნიტა მერიმ
-არა კარგია-ძალით გადაყლაპა კიდევ ერთი ლუკმა და მერის გახარებულ სახეს რომ სეხედა ორმაგად გაუხარდა თვითონ და უფრო სწრაფი ტემპით განაგრძო ჭამა თან სასიამოვნო სახე მიიღო.
-ვიცი რომ არ მოგწონს,არ შეჭამო თუ არ გინდა-მიუხვდა ქმარს
-დაიკიდე,არასოდეს ვარჩევდი საჭმელს,მშია და ვჭამ,მთავარია იჭმევა-გაუცინა და მოეხვია
-რა საყვარელი ხარ დათო-უჩქმიტა ქმარს და მანაც გაუცინა
-ორონდ ამის მერე თამრიკომ მოამზადოს ხოლმე კაი?
-დამპალო!-ისევ უჩქმიტა,ამაზე კი გულიანად იცინა დათომ
ამასობაში თამრიკოც დაბრუნდა პროდუქტებიტ ხელში
-მოგიკვათ დედა!-სახეზე ხელი მიიდო-ახლავე მოვამზადებ საუზმეს
-ნუ წუხდები თამრო,ჩემმა ცოლმა მასაუზმა უკვე-თვალი ჩაუკრა დადიანს და გაუღიმა.






________________
ბოდიში ბავშვებო ამდენი უხამსი სიტყვებისთვის. :))