დილას ნინამ თვალი გაახილა, ოთახს თვალი მოავლო და ჯანელიძე ვარ დაინახა.
-ალბათ გავიდა-წარმოთქვა გაღვიძებულმა. ლოგინში კარგად გატაკოტრილდა და ორი წუთით დაფიქრდა ყველაფერზე.

მართლა კარგი გეგმა იყო ჯენელიძის "შეყვარებულობა" თან ნიკას მიმართ არ იყო გულგრილი. მგონი არც ის. არა ისე ძალიან ნერვიულობდა. მისი სახე რომ დაინახა. უცბად ოფლმა დაასხა ისევ იმ ჟრუანტელმა დაუარა რასაც ადრე გრძნობდა. არ ჯეროდა..ახლაც არ ჯერა რომ ერთჭერქვეშ არიან. მაგრამ ამ ვიღაც თამთაზეც გაბრაზდასავით მაგრამ თან აინტერესებს თან არა. ფიქრს მორჩა წამოდგა თბილი ფეხები შლოპანცებში გაყო და სააბაზანოს მიაშურა. მალე გამოვიდა. პირსახოც შემოხვეული და ტანსაცმელს არ ჩევდა.
კარადასთან მდგარი რაღაცას იღებდა უეცრად ნიკომ შემოაღო კარი და მაშინვე უკან შებრუნდა. ნინამაც არ დააყოვდა ჩუმი კივილი.
-აააააააა ააგიჟდი??????-ეგრევე მიაყარაა. ნიკა კი ზურგ შექცევით იდგა.
-მე მეგონდა გეძინა-თავი გაიმართლა.
-კაიი კაი ერთწამს არ მოიხედო-გააფრთხილა. ტანსაცმელს ხელი დაავლო და ისევ სააბაზანოს შეაფარა თავი. უცბად ჩაიცვა და მოწესრიგებული გამოვიდა.
-შეგიძლია მოტრიალდე-გაუცინა და ლოგინის გასწორებას შეუდგა.
-მოკლედ ეხლა ვისაუზმებთ და მივდივართ მდინარეზე-თვალი ჩაუკრა.
-კარგი ისიც მოდის?-კითხა მორცხვად.
-აბა არ წამოვა?! ყველანი მივდივართ და წესიერად ჩაიცვი- გაფრთხილა გაუცინა და ოთახი დატოვა.
-აუ რა გიჟია ესეც- ჩაილაპარაკა ნინამ და საქმე განაგრძო. დაბლა ჩასულს ყველა იქ დახვდა საუზმობდნენ. რეზი და თათია კი არ ჩანდნენ. ამოისუნთქა ორი წუთით. ჩამოჯდა "შეყვარებულის" გვერდით და ტკბებოდა ყოველი წუთით. მაგრამ ეს ბედნიერება მალე დაემსხვრა. რეზი და თათია შემოვიდნენ. თათიას თავზე გვირილების გვირგვინი ამშვენებდა. ვერ ავღწერ რა დაემართა მაგრამ მერე რა?! ეს და ნიკა ისეთებს გეგმავენ მგონი ამ რეზის თბილიში გააქცევენ. უცბად მიირთვეს და ყველა მდინარისთვის მოემზადა.

-გოგოებო გავალთ ჩვენ და გამოდით-გასძახეს ბიჭებმა. ამჯერად ფეხით არჩიეს წასვლა. მანქანით ვერც მივიდოდნენ. გოგოებმა მდინარის ჩესაფერისად ჩაიცვეს და აგარეთ გავიდნენ.

-აუუ დავიღალე რაა-ამოიწუწუნდა ნინამ დიდი ხნის შემდეგ.
-ლიკო ეს დამიკავე რა გთხოვ-ლიკოს გაუწოდა ჩანთა სადაც რაღაცეები ეწყო. ლიკომ გამოართვა. ნინას თან მივიდა და ხელში აიყვანა. ზურგზე მოსვა.
-ხელები კარგად მომხვიე ნინ-ეს უთხრა და გაუღიმა, ისე როგრც მას უყვარდა. რეზის სახე შეეცვალა. გაბრაზდა მუშტი შეკრა.რაც აქაა ვერ მოახერხა ნინასთან ლაპარაკი მაგრამ ვინ გაცდის სულ ნიკასთან ერთადაა.
-აუუუ ნიკუშ დაგივარდები.
-ნუ გეშინია-გაუცინა. ძმაკაცები ეშმაკურად უყურებდნენ. მალე მივიდნენ იცურეს. ერთობოდნენ. ძალიან კარგ დროს ატარებდნენ.
-წამო -ნიკა მივიდა მასთან. მდინარეში შევინენ. როიონი მართლა ცივი და ღრმა იყო.
-არაა რაა ოსკარი გვეკუთნის-სიცილით თქვა ნინამ.
-ჯერ სადა ხარ-გაუცინა. იცურე და ამოვიდნენ მერე ნაპირზე თამაშობდნენ ბავშურად.
-არ წავიდეთ??-იკითხა მარიკუნამ.
-აუ ხო რა-დაეთანხმენ დანარჩენებიც და სახლში დაბრუნდნენ.

დაისვენეს რაღაცეებს თამაშობდნენ ნინა რომ შემოვიდა ოთახში. ნიკას გახედა და გაუღიმა.
-ნინა წამოდი-ხელიი დაავლო და გაიყვანა. არაფირს თქმა არ დააცადა. უბრალოდ სეირნობდნენ.
-როდის წავალთ-კითხა ნინამ.
-რავი ჯერ ეხლა ჩამოვიდა რეზი და მალე ალბათ.
-მომენატრა თბილისი.
-ხოო მეც. აუ გაფიცებ აბულაძის სახეს დააკვირდი ხოლემ ჩვენ ქცვევებზე-გაეცინა.
-ხოოო ტიპი იმენა შურით კვდება-გადაიხარხარეს.
-არ წავიდეთ?
-წავიდეთ-დაეთანხმა ნინა და გეზი სახლისკენ აიღეს.
***
მოკლედ ჩემო ძვირფასებო <3 დღეს რადგანაც გლოვის დღეა მაინც ავტვირთე. ძალიან რთულია როცა ქართველებს ასეთ მდგომარეობაში ვხედავთ. ვუსამძიმრებ ყველა გარდაცვლილის ოჯახს. უფალმა გაგაძლიეროთ.
"ისინი არ მომკვდარან,გარდაიცვალნენ დედამიწიდან აფრინდნენ ცაში"