დილით სკოლაში წასასვლელად ვემზადებოდი, როდესაც კარზე ბრახუნი ატყდა, გავაღე თუარა ლაშა დამხვდა..

-აბა მზად ხარ?
-თითქმის კი რამოხდა?
-მე წაგიყვან სკოლაში
-სულელო მიყვარხარ
-მეც კუს..

10 წუთში მოვემზადე და სკოლაში მალე მივედით, ყველა ჩვენ გვაკვირდებოდა, მათ შურსა და ბოღმას საზღვარი არ ჰქონდა, ბევრჯელ მიფიქრია ასეთი რა დავუშავე თქო მაგრამ პასუხს ვერ ვიღებდი..
როგორც ყოველთვის ლაშა ჩემს გვერდით დაჯდა, გაკვეთილის დასრულების შემდეგ გოგოები მოვიდნენ და "მასზე" ნამიოკები დამიწყეს, ბოლოს ერთ-ერთმა ისიც კი მკითხა როდის შორდებითო. საბედნიეროდ კარგი ნერვები მქონდა და ამ ყველაფერს ვიტანდი..

რამოდენიმე დღეში ჩვენზე ჭორაობა ყველამ დაიწყო, მთელი სკოლა ლაპარაკობდა და ამ თემასთან დაკავშირებით ბევრჯელ მომსვლია ჩხუბი..
ამ ყველაფრის შემდეგ 2 დღე იყო გასული, თითქოს მიწყნარდნენო..
წვიმიანი დღე იყო როცა ლაშას სმს მომივიდა..
"ეკატერინე გთხოვ გარეთ გამოდი, საქმე მაქვს"
ზამთრის პირი იყო, სუსხიანი ამინდი, გარეთ გავედი და მისმა თვალებმა გამათბეს, ვერც კი წარმოვიდგენდი რომ ეს სითბო მალე გაქრებოდა..

-რამოხდა?
-მისმინე და ეხლა ტირილი არდაიწყო..
-რახდება..
-ქვეყნიდან მივდივარ
-რა? სად? როდემდე?
-არვიცი როდემდე, გერმანიაში..
-და რატომ? -ცრემლები მომადგა
-მამას მივყავართ ყველა, სამსახურიდან აგზავნიან..
-გასაგებია
-გთხოვ ნუ ტირი, შენს ცრემლებს ვერგადავიტან..
-უბრალოდ ჩვენ ვშორდებით, მტერი კი მალე გაიხარებს.. ხვდები რომ შენი წასვლით გული მიკვდება?
-ვიცი ჩემო სიცოცხლე მეც არ ვარ კარგად, მალე ჩამოვალ გპირდები..
-როდის მიდიხარ?
-ხვალ დილით..
-კარგი...

სახლში წამოვედი, სრულიად განადგურებული შევედი ოთახში და ტირილს მოვუმატე.. მამას ყველაფერი ავუხსენი, ვუთხარი რომ მინდოდა ჩემს დაბადებისდღეს დასწრებოდა, 2 კვირაში 15 წლის ვხდებოდი და ჩემი ცხოვრების ნაწილი ჩემს გვერდით არ იქნებოდა... ჯერ არწასულა და უკვე მენატრებოდა..
მეორე დილით ადრე გავიღვიძე ჩავიცვი და აეროპორტში წავედი..

-ლაშაა..
-ეკატერინე?! აქ რაგინდა?
-შენიაზრით არ გაგაცილებდი?
-ჩემოგოგო..-ცრემლები წამოუვიდა
-არა გთხოვ არა არიტირო
-კატო გთხოვ ნუმთხოვ ამას, ეს ჩვენი საბოლოო საუბარია
-მინდა საბოლოოდ ჩამეხუტოო..

ეს ჩახუტება ყველაზე თბილი იყო, უდიდესი გრძნობით გადმოცემული სათქმელი..
ამას რომ ლაშას მშობლები ხედავდნენ ამის მეტი არაფერი უთქვიათ "ჩვენი შვილის და კატოს სიყვარული უძლიერესია"
ამ ჩახუტებით გავაცილე იგი გერმანიაში, თვალთახედვას,როგორც კი მოშორდნენ თველზე ცრემლი შემაშრა, გავშეშდი და სახლში წავედი..

სკოლაში სიარული გავაგრძელე მაგრამ ყველა ხვდებოდა რაც მჭირდა,ეტყობოდათ უხაროდათ სხვისი უბედურება მაგრამ ახლა ისეთ საშინელ მდგომარეობაში ვიყავი პასუხს ვერავის ვცემდი..

ის გაქრა,მისი წასვლით გული მომიკვდა, სიხალისე დავკარგე და მკვდარ მოსიარულე გვამად ვიქეცი, დავკარგე ის ვინც ყველაზე მეტად მიყვარდა და ის ვინც სიყვარული მასწავლა.. ის გაქრა, ყველაფერი დამთავრდა...


-პ.ს მოგწონთ?...