მართალია შევრიგდით მაგრამ ამ ბედნიერებას დიდხანს არ უარსებია ჩვენს გულებში, ყველაფერი მაშინ დამთავრდა, როდესაც ლაშამ თავისი ძველი კლასელი ვიკა გამაცნო, საყვარელი გოგო ჩანდა მაგრამ გამაღიზიანებელი,იმდენად შეყვნენ ძველი წლების გახსენებას, ორივეს გდავავიწყდი ამიტომ ვიფიქრე ჯობდა სახლში წამოვსულიყავი..
თავს ძალიან დამცირებულად ვგრძნობდი, ვტიროდი მაგრამ აზრი არქონდა რადგან ამ დღეს, საბოლოოდ დავკარგე ჩემი მწვანეთვალება პრინცი..
რაღათქმაუნდა იმ ღამეს დამირეკა, მაგრამ გარკვევით ავუხსენი რომ ყველაფერი დამთავრდა, გული დიდად არ დასწყვეტია, ბედნიერება მისურვა და გამითიშა..

ეს საბოლოო იყო, საბოოლოოდ გავიგე მისი ხმა და წამოსვამდე საბოლოოდ ჩავხედე თვალებში..

სკოლა დაიწყო თუარა ახალი ამბავი გავიგე, ლაშამ საბუთები გაიტანა და თავის ძველ სკოლას დაუბრუნდა, ყველა მეკითხებოდა რამოხდაო მაგრამ ამ კითხვას თავს ვარიდებდი, უბრალოდ არ ღირდა არავისათვის არაფრის ახსნა, თავს ყველას ძლიერ გოგოდ ვაჩვენებდი, მათ კი არიცოდნენ რომ ღამე ფანჯრის წინ ვტიროდი, რადგან მეგონა მოვიდოდა, ის არჩანდა, კვალი კი ჩემს გულში დაეტოვებინა..

ამ ამბის შემდეგ დიდი დრო გავიდა, უკვე უნივერსიტეტში ჩაბარების დრო მოვიდა, ამ ხნის განმავლობაშიც კი ვერ დავივიწყე ლაშა, უფროსწორედ შეიძლება აღარმიყვარდა მაგრამ მასთან გატარებული ყოველი წამი და საათი მენატრებოდა..
გამოცდებისათვის მზადებამ ყველა პრობლემა დამავიწყა, ამ სამყაროს მომწყვიტა..
ყველაფერმა წარმატებით ჩაიარა, ყველაერში მაღალი ქულა ავიღე და ახალი სასწავლო ეტაპისათვის მოვემზადე.. მაგრამ სიმართლე ვთქვათ, საგამოცდო დარბაზში ლაშას დანახვამ დიდი ზეგავლენა იქონია ჩემზე, როდესაც შენობა დავტოვეთ ვიღაც გოგოს ჩაეხუტა, ამან კი უფრო მომიკლა გული..
ამდროს გავუარე გამარჯობა ვუთხარი და რაც შეიძლება მალე გავეცალე იქაურობას, მან ვერც მიცნო, ან შეიძლება გავახსენდი მაგრამ არ მოისურვა შევეჩერებინე,, ისევე როგორც ადრე უყურებდა ჩემს წასვლას და არაფერს აკეთებდა თუნდაც ორი წამით შევეჩერებინე და რამე ეთქვა..

ახლა უკვე ვიყავი სტუდენდი, 18 წლის, ქერა გოგონა, ისევ ის ეკატერინე როგორიც ადრე..

როგორც ამბობენ სტუდენტური წლები ყველაზე ტკბილიაო, დავეთანხმები ამ რაზას, რადგან ამ ასაკში და ამ პერიოდში უფრო მეტად მეტყობოდა თვალებში სიცოცხლე, რის შედეგადაც, ჩემს ჯგუფში მყოფი ბაკო დაინტერესდა ჩემი ღიმილით და სიცოცხლით სავსე თვალებით..

ერთ დღესაც, ლექციების შემდეგ კაფეში დამპატიჟა, ნუ არვიცოდი ეს რამდენად სწორი იქნებოდა მაგრამ წავედი..
დათქმულ დროს მივედი, როგორც ყოველთვის არსად ვაგვიანებდი..

-გამარჯობა..
-გაგიმარჯოს ეკატერინე, რამეს მიირთმევ?
-არა მადლობა, მხოლოდ ყავა..
-კარგი.. -ორი ყავა შეუკვეთა და განაგრძო.. -რაც ერთად ვსწავლობთ გაკვირდები და ხალისით სავსე გოგო ხარ, თვალებში გეტყობა ყველაფერი.. სიცოცხლით აღსავსე ხარ..
-მადლობა ,, ხო ალბად ასეცაა..
-სად გიყვარს დასვენება? ან გყავს შეყვარებული?
-მთაში, უფრო კონკრეტულად ტყეში.. არა არმყავს
-არგინდა სადმე ტყეში დავისვენოთ ჯგუფელებმა ამზაფხულს?
-მკერავ?
-ეგ რაშუაშია, უბრალოდ ვიკითხე.
-გასაგებია..

ასევე ვისაუბრეთ ბევრ თემაზე,იმაზე უკეთ გავიცანი ბაკო ვიდრე მეგონა, კარგად შევეწყვეთ და საღამოს 9ზე უკვე სახლში მიმიყვანა..


თვეები მალე გავიდა, მეორე ზაფხული კარს მოგვადგა, როგორც გვქონდა დაგეგმილი ტყეში წავედით ყველა.. ეს ის ტყე იყო, სადაც მე და ლაშა.. მოკლედ გაგრძელება არღირს.. მოლოდ იმის თქმა შემიძლია რომ მოგონებებმა ჩემზე გაიმარჯვეს და ყველაერი ერთბაშად გამახსენდა..
საღამოს კოცონი ავანთეთ და ამ წლის მიმოხილვა დავიწყეთ, უამრავ რამეზე ვისაუბრეთ, შემდეგ კი ბაკომ ცოტა მოშორებით გამიყვანა..

-კატო რაღაც უნდა გითხრა?
-რახდება?
-მიყვარხარ!
-გასაგებია..
-ვიცი რომ შენ არა, ისიც ვიცი რომ დაიბენი მაგრამ გთხოვ, მომეცი შანსი რა..
-კარგი..
-რა კარგი?
-შანსს გაძლევ..
-მადლობა მადლობა მადლობა..

პატარა ბავშვვიივით უხაროდა და ვერმალავდა იმ გრძნობას რაც ამ სიტყვებმა გამოიწვია მასსში..

მოკლედ რომ ვთქვათ ეს სიყვარულიც იგივე ტყიდან დაიწყო რა იმედი მქონდა, გაგრძელდებოდა ოღონდ სამუდამოდ..

------------------
პ.ს მოგწონთ? იაქტიურეთ ძალიან გთხოვთ.. ააღარ დავაგვიანებ მეტს რადგან უკვე დასასრულიც მოფიქრებულიმაქვს..