-მოკლედ ეგრეა რა-თმა უკან გადავიყარე და ანოს შევხედე.
-აი ვერ ვიჯერებ, მანდ რაღაც სხვა საქმეა, არამგონია დუდას შენთვის ეღალატა.
-ხო, მეც ვერ ვიჯერებ მარა თავს ვიფასებ, ცოტახანი ძველ სახლში დავრჩები ალბათ.
-ჩვენთან წამო რა, ძველ სახლში რა გინდა-გამიბრაზდა ანო.
-არა, თქვენთან ან სოფისთან ეკე იქნება, სადაც ეკეა იქ დუდა ყოველთვის არის ხო იცი.
-ხოდა ხო მია*ვი იმ მათხოვარკას, ადექი ეხლა და გაარკვიე დუდასთან ყველაფერი.
-ჯერ მოიცადე ანო, რა სულსწრაფი ხარ-გავიცინე და ფეხზე წამოვდექი-მოკლედ წავედი ეხლა, ეკე მომიკითხე და შემომიარე ხვალ.
-კარგი, კარგი. ვნერვიულობ იცოდე-ლოყაზე მაკოცა და შემოსასველი კარი გამოაღო, მაშინვე ინანა და სწრაფად მიხურა.
-ვაიმე-წამოიკნავლა მას შემდეგ, რაც კარს იქით მთვრალი დუდა და ეკე დავინახეთ.
-გააღე კარი, მოგკლავენ-სახელურს დავწვდი და ბიჭებს კარი გავუღე.
-ვა, ვა, გამარჯობაა-ჩაიდუდუნა ეკემ ჩემი მიმართულებით.
-გამარჯობა და ნახვამდის-ჩემი ჭკუით ვიხუმრე და სახლიდან გასვლა ვცადე დუდამ მკლავში რომ ჩამავლო ხელი და უკან შემაბრუნა, ღიმილით ავხედე მთვრალ დუდას და ხელი გავაშვებინე.

-რა იყო?
-რა რა იყო ტოო-ხელების შლით დაიწყო ლაპარაკი, ანომ და ეკემ კი შემოსასვლელი დატოვეს-ჯერეგერთი რა დღეში ხარ შენ ვაფშე რა ტ*აკს ათამაშებ, მერე კიდე რომელი საათია, შენ შემთხვევით ხო არ ფიქრობ რო ამ დროს გარეთ მარტო სიარულის უფლება გაქვს?
-პირველი-არაფერსაც არ ვათამაშებ და წესიერად მელაპარაკე, მეორე -ნანკას აუკრძალე რაღაც-რაღაცეები ჩემო დუდა, გაიგე?
-აუf, ბევრს ნუ ლაპარაკობ შემოდი და დღეს აქ დარჩები, გვიანია და მარტო ვერ წახვალ, გასაგებად ვთქვი მე-ხმა გაუმკაცრდა, მე კი კვლავ გამეცინა.
-აუ დუდი მთვრალი ხარ, შენ რაც გინდა ის ქენი, მე მივდივარ ჩემს სახლში. მბრძანებლობას შეეშვი, არც მამაჩემი ხარ და არც ჩემი შეყვარებული-ბოლო სიტყვას ხაზი გავუსვი და მის უკან გავიხედე, თვალი რომ ამეცილებინა.
-ა, ანუ არ ვარ შენი შეყვარებული?
-არა
-არ ვარ კი არა , მოდი აქ შე თავხედო-ხელში ამიყვანა და ზურგზე გადამიკიდა. მაშინვე წივილ-კივილი ავტეხე, ზურგზე ხელებს ვურტყავდი და ვევედრებოდი დამსვითქო. ჩემს კივილზე ეკე და ანოც გამოვარდნენ, მაგრამ დუდამ თქვენ არ ჩაერითო და მანქანაში სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით შემაგდო.
-რას აკეთებ, მანქანა გააჩერე თორემ გეფიცები გადავხტები-ვეჩხუბებოდი.
-ჯვარი უნდა დავიწეროთ, *ლეზე მ*იდია.
-რაა? არ მიყვარხარ, არააა, არავითარ შემთხევაში არ გამოგყვები ცოლად, მანქანა გააჩერე.
-არ გისმენ-მშვიდად მიპასუხა და გზას გახედა.
–დუდა–დავსერიოზულდი მას შემდეგ რაც გავაცნობიერო რომ მუქარით ვერაფერს გავხდებოდი–მოდი მანქანა გააჩერე და ცივილიზებული ადამიანებივით ვილაპარაკოთ. ასე ძალდატანებით რის მიღწევას ცდილობ?!
–შენთან ვცადე უკვე ცივილიზებული ლაპარაკი და არ გაჭრა! ან შემირიგდები ან *ლეზე მ*იდიათქო!–საჭეს ხელი დაარტყა.
–დუდა ზემდეტი მოგდის, გეხვეწები მანქანა გააჩერე რა.
–შემირიგდები?–სიტყვა ბანზე ამიგდო.
–დუდა ჯერ არ...
–ან კი ან არა–სიტყვა გამაწყვეტინა.
–არა რომც გითხრა აზრი აქვს?
–ნამდვილად არ აქვს–თვალი ჩამიკრა და მანქანა უკან მოაბრუნა, დამშვიდებულმა ამოვისუნთქე და თავი უკან გადავაგდე.
–მადლობა–ჩუმად ვუთხარი და თვალები დავხუჭე.

მეორე დღეს დუდას მოვუყევი მისმა „პაკლონიკმა“ როგორ სცადა ჩემი მოკვლა და ამან ისე გაამწარა, 2 დღე მოსაკლავად დასდევდა იმ ნანკას, თუმცა საბოლოოდ ჩამოვიშორეთ და ეს შეშლილი პრობლემაც მოვაგვარეთ. ძალიან მიხაროდა და მთელი არსებით ვენდობოდი დუდას, არ ვიცი რატომ, მაგრამ მისი მჯეროდა, მისი ყოველი სიტყვა გულთან ახლოს მიმქონდა და ეს მაბედნიერებდა, მაბედნიერება რომ მივეჩვიე და შევიყვარე.

–აუ მოდი ბაკურიანში "გავგაზოთ" რა–ხელი გადამხვია ეკემ.
–აუ ხოო–ფეხზე წამოდგა სოფი და ტაში შემოკრა–ძაან მაგარი იქნება, ძაან მინდა.
–მეც მინდა–მხრები ავიჩეჩე.
–ხოდა "ვგაზავთ"–წამოდგა დუდაც–"ატვეჩაი" ვარ ყველაფერზე, "დავაი" ჩავბარგდით.
–აუ, ვგიჟდები დუდა შენზე!–ფეხზე წამოვხტი და დუდას ავეკარი.
–აუ დათიც წამოვა რა, რაც მეტი მით უკეთესი.
–შენ მაგ ბიჭის გამო მაგრად გცემთ ერთხელ–თვალი ჩაუკრა ეკემ დას და ოთახში ავიდა, მე და დუდაც სახლში წამოვედით, ჩავბარგდით და დილის 9 საათზე ბაკურიანის გზას დავადექით.

ყველაფერი ძალიან მაგრად მიდიოდა, თითოეული წამი მიხაროდა, არ ვიცი ალბათ ამაზე მეტი ბედნიერება აღარ არსებობს, ეს იყო ბედნიერების პიკი.

****

ვიღვიძებ და მიყვარხარ, ვცოცხლობ და მინდიხარ, ვიძინებ და ჩემი ხარ. დუდა, შენს გარეშე არ მინდა, შენს გარეშე ცივა, შენს გარეშე სიბნელეა.
ყოველ დღე გელოდები, მიხარია შენი თითოეული ღიმილი და მწყინს შენი თითოეული სიმკაცრე.
ჩემი ხარ!
ჩემი, მხოლოდ ჩემი.
მიყვარხარ.
ვერ გაგიშვებ!
ვერ გაგცვლი!

****
10 სექტემბერს ვიქორწინეთ.

დ ა ს ა ს რ უ ლ ი.

****
დიდი მადლობა ყველას ვინც წაიკითხეთ, უბრალოდ ისტორია ძალიან გაიწელა, ვეღარ მოვახერხე დამთავრება და ასე უცებ გადავწყვიტე:)