ჩხუბის შემდეგ 2 კვირა გავიდა.დანიელი ცდილობდა რომ სულ ცოლის გვერდით ყოფილიყო.ლიზა მაინც გაბრაზებული იყო,ამიტომ ბიჭმა გადაწყვიტა რომ ცოლი ქალაქ-გარეთ წაეყვანა.
-ეი,ძილის გუდა,აბრძნდი საქმე გვაქვს.-ცოლს დილა ადრიან დაადგა თავზე.
-დანიელ,მეძინება!შემეშვი.-გოგონამ თავზე საბანი დაიფარა.
-ქალბატონო აბაშიძე,ადექი ბოლოჯერ გეუბნები.
-საწოლიდან ხომ არ გადმოვარდი?წადი დაიძინე.-ეს თქვა და ზუგი აქცია.
-მორჩა!ახლა ჩემებურად ვმოქმედებ!-ცოლს საბანი გადახადა,ხელში აიყვანა და აბაზანაში ცივი წყლის ქვეშ დააყენა.
-ღმერთო,დანიელ შეიშალე!?-ქმარ ჩხუბი დაუწყო.
-მე თავაზიანად გაღვიძებდი,მაგრამ შენ არ დგებოდი.გამოფხიზლდი და მივდივართ.-სიცილით გავიდა,ლიზა კი ჩხუბობდა.
-იდიოტი!-ბიჭი ქვევით ჩავიდა.ლიზა აბაზანიდან გამოვიდა და საწოლზე დალაგებული სპორტულები ჩაიცვა.
-გამოფხიზლდი?-სიცილით უთხრა.-რამდენიმე ხელი ტანისამოსი ჩავდე ჩანთაში.მივდივართ.
-მეორედ ასე მოიქცევი და გეფიცები მოგკლავ!სად მივდივართ?
-ქალაქ-გარეთ,აგარაკზე.-ლიზამ აღარაფერი თქვა ისე გავიდა ოთახიდან და მას დანიელი მიყვა.ყველას დაემშვიდობნენ და წავიდნენ.გზაში ერთი საათი დასჭირდათ. როდესაც მივიდნენ,ლიზას იქაურობა ძალიან მოეწონა,სუფთა ჰაერი ჩაისუნთქა.დიდი ბაღით,შუაში ორ სართულიანი სახლი იდგა,საშუალო ზომის,ულამაზესი ბაღით და ყვავილებით.სახლის პირველ სართულზე დიდი მისაღებია,ბუხარი დგას და იქვე მდგარი მდივანი,თავის მაგიდით.მეორე სართულზე ოთახები იყო,მაგრამ ღია მხოლოდ რამდენიმე იყო.მოთავსდნენ,ბიჭმა ბუხარი დაანთო და იქვე ჩამოჯდა.ლიზაც მივიდა.
-აქაურობა ძალიან ლამაზია.მშვიდი ადგილია,მყუდრო.-ბიჭი,ცოლს უყურებდა და თითქოს უყვარდებოდა.
-აქ ყოველთვის მიყვარს მოსვლა.განსაკუთრებით ერთ დროს...-გაჩერდა რადგან არ უნდოდა რომ მისი ცხოვრების ყველაზე საშინელი პერიოდი გაეხსენებინა.უბრალოდ ცოლს უურებდა და ლიზაც მას უყურებდა,მათ შორის გრძნობა ჩნდებოდა. ლიზას კუჭმა თავი შეახსენა.
-გშია?-ცოლს მზრუნველად კითხა.
-კი.-დანიელი ადგა და სამზარეულოსკენ წავიდა,ლიზაც გაყვა.სადილი მოამზადესდა დასხდნენ.
-მოდი ვისადილოთ და გავისეირნოთ,კარგი ამინდია.-ლიზამ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია.ისადილეს და წავიდნენ,ტყეში სეირნობდნენ,ბუნებაში.
-აქაურობა მართლაც ძალიან მშვიდია.დიდი სიამოვნებით დავრჩბოდი აქ მთელი ცხოვრება.
-დავრჩეთ?ჩვენ ორნი.-დანიელა თქვა და ცოლის სახეს დააკვირდა.ლიზას ესიამოვნა ქმრის ნათქვამი "ჩვენ".
-დიდი სიამოვნნებით.
-ცხენები გიყვარს?-ლიზამ მაშინვე ღიმილით უპასუხა.
-კი,ძალიან.
-წამოდი...-ცოლს ხელი მოკიდა.მთელი დღე ერთად იყვნენ,გარეთ,ცხენებით ჯირითობდნენ,ერთობოდნენ. იქვე მდინარესთან გაჩერდნენ.დანიელი ქვაზე დაჯდა,მდინარის პირას.ორივე გაჩუმებული იყო,წყლის ხმას და ჩიტების ჭიკჭიკს უსმენდენ.
-საოცარია,აქაურობა მამშვიდებს.
-მეც.აქ,შენს გვერდით მშვიდად ვარ.-ბიჭმა,ცოლს ხელი მოკიდა და ერთმანეთს გაუღიმეს. დანიელი წყალში საცურაოდ შევიდა,ლიზა კი მხოლოდ ფეხების დასასველებლად.
-წამოდი.
-არა,ცურვა არ ვიცი.შენ იცურავე.-დანიელი ნაპირზე გამოვიდა და ხელი გაუწოდა.
-მენდობი?-ლიზამ ქმარს გაუღიმა.
-კი,გენდობი.-ხელი ჩაკიდა.გოგონა ნელ-ნელა შედიოდა წყალში.უეცრად დანიელმა ჩაყვინთა,ლიზას კი შეეშინდა.
-დანიელ!დანიელ,სად ხარ?-შეშინებული ყვიროდა.ბიჭი კი ამ დროს უკნიდან მიეპაარა და მოეხვია.
-აქ ვარ.შეგეშინდა?
-ასე აღარ მოიქცე.-ცოლს თავი დაუკრა თანხმბის ნიშნად. საღამოს გვიან დაბრუნდნენ.გამოიცვალეს რადგან ორივე სველი იყო. ბიჭი სამზარეულოში შევიდა და ვახშმის მომზადება დაიწყო,სანამ ლიზამ გამოიცვალა მაგიდაც გააწყო. როდესაც ეს გოგონამ დაინახა გაუკვირდა და თან ესიამოვნა.
-ძალიან გემრიელია.
-მადლობ.გემრიელად მიირთვი.-ბიჭმა ღვინით სავსე ჭიქა აიღო.-შენ გაგიმარჯოს.
-ჩვენ გაგვიმარჯოს.-დანიელს ესიამოვნა ეს სიტყვები.ივახშმეს,მაგიდა აალაგეს და ბუხართან ჩამოსხდნენ.ლიზა თავს საოცრად გრძნობა თუმცა ეს რის გამო არ იცოდა.ცოლ-ქმარი ერთმანეთს უყურებდა.
-რა იყო?-დანიელი ფიქრებიდან გამოერკვა.
-რაზე მეკითხები?
-ასეთი თვალებით რატომ მიყურებ?-ლიზამ კითხვა გაუმეორა.
-ლამაზი თვალები გაქვს,ახლა შევამჩნიე.-ბიჭმა ეს გულწრფელად თქვა და თბილად გაუღიმა.ლიზამ თავი დახარა.-შეგრცხვა?-ღიმილით კითხა.ცოლს მიუახლოვდა და თავი ზემოთ ააწევინა,ცოლი თვალებში ვერ უყურებდა,ხმას არ იღბდა. დანი,ცოლს მიუახლოვდა და ნაზად ეამბორა ტუჩებზე.ლიზა გაჩრდა,აღარაფერზე აღარ ფიქრობდა,გარდა აამ წუთისა,თავი სიზმარში ეგონა. მაგრამ უცბად გამოერკვა,უკან გაიწია და ადგა.
-მე...მეძინება,ღამე მშვიდობის.-ისე გავიდა ოთახიდან,რომ უკან არ მოუხედავს. ღამით ორივე ერთმანეთზე ფიქრობდა.ლიზა ვერ ხვდებოდა ეს რა გრძნობა იყო.
დილით დანიელი ძალიან ადრე ადგაა და ცხენით სადირეჯოდ წავიდა.მდინარესთან გაჩერდა და თავის თავს ესაუბრებოდა.
-ეს რა გრძნობაა?ნუთუ სიყვარული?ეს ქორწინელბა გარიგებით შედგა,ჩვენი სურვილის საწინააღმდეგოდ.ნუთუ ლიზა მართლა შემიყვარდა?ასეთი გრძნობა "ქეთას" მიმართ არ მქონია...-უკან მალე დაბურნდა.. ლიზას ეღვიძა და საუზმობდა,ქმრის დანახვაზე გული აუჩქარდა.
-დილა მშვიდობის.მოდი ისაუზმე.
-დილა მშვიდობის.მადლობ...-დანიელი დაჯდა და მიირთმევდა.-მისმინე,საღამოს რამე ფილმს ვუყუროთ,არ გინდა?
-რატომააც არა.
შუა დღით ბიჭი გარეთ პლედზე იყო წამოწლილი,ლიზაც მივიდა და ქმრის გვერდით წამოწვა.
-დანიელ,შენზე არაფერი ვიცი.მომიყევი შენს შესახებ.
-ბავშვობიდან,ყველაფერი კარგად იყო.მე და ჩემი "და" ერთად ვიყავით.ყველას მერჩივნა.დედ-მამაც მხიარულებიმიყვნენ,ერთ დღემდე.26 მაისამდე,მე და "სალომე"(დანიელი და) ავარიაში მოვყევით,რის შედეეგადააც ის გარდაიცვალა,მე კი მძიმედ ვიყავი.როცა გონს მმოვედი და ეს ამბავი გავიგე თავს ვიდანაშაულებდი...-ბიჭი ამას დიდი ტკივილით ამბობდა.-ძალიან ცუდად ვიყავი ხოლმე.მას შემდეგ დედ-მამაც შეიცვალნენ,სახლი შეიცვალა.ყველა კუთხე კუნჭულში სალის ვხედავდი. მოკლედ ჩემი ცხოვრება კოშმარს გავდა...სანამ ერთი გოგო არ გავიცანი,მან შემცვალა,გამაბედნიერა,მომწონდა.-ლიზას ეს სიტყვები არ მოეწონა.-მასთან კარგად ვიყავი,მაგრამ რამდენიმე თვეში ეს შეიცვალა.ერთ დღეს ისე წავიდა რომ არაფერი ააუხსნია,მას შემდეგ არ დაბრუნებულა.მამაჩემი მართალი იყო როდესაც ის არ მოსწონდა.მარფთხილებდა მაგრამ როდესაც შეყვარებული ხარ,არავის არ უგდებ ყურს.მოკლედ დაშორების შემდეგ მე ლონდონში წავედი და,რომ დავბრუნდი ყველაფერი სხვანაირად განვითარდა.
-ის გოგო გენატრება?
-არა,ბოლო დღეები რააც ჩემთან ხარ,ის აღარ არსებობს!-ლიზას ეს მოეწონა.მაგრამ როდესაც ქმარს ასე ხედავდა,თავს ცუდად გრძნპბდა.მას ჩაეხუტა,დიდი სიამოვნებით.
-მაპატიე რომ ეს ამბავი გაგასხენე.
-არა,პირიქით.მადლობ რომ ეს გამახსენე და დაგელაპარაკე.-დანიელს,ცოლი უფრო და უფრო უყვარდებოდა და ეს მის თვალებში ჩანდა. ლიზას ჩაეძინა ქმრის მკლავებში,დანიელმა კი ის ხელში აყვანილი ოთახში აიყვანა,როდესაც საწოლზე დააწვინა პლედი უნდა დაეფარებინა,მაგრამ ვერ მოახერხა რადგან ლიზას მის პერანგზე ხელი ჰქნდა მოკიდებული.... დღეები გადიოდა......

-------------------------------
იმედია მოგეწონათ ასეთ სტილში დაწერილი.