არვიცი ვერ ვხსნი რა დამემართა როდესაც ეს წავიკითხე დავიბენი და როგორც ყველაფერზე რჩევა დაქალებს ვკითხე. ყველამ სხვადასხვა პასუხი გამცა რამაც უფრო დამაბნია და გადავწყვიტე ჩემით მომეფიქრებია რამე. ბევრი ფიქრის მერე მივხვდი რომ ჯობდა სიმართლე მიმეწერა და ვუთხარი რომ დაბნეული ვიყავი არც ვიცნობდი კარგად და გამიტყდა რომ ჩავხუტებოდი, გაეცნია და მითხრა – ისე კარგი ქენი ერთხელ რომ ჩამხუტებოდი მერე ვეგარ მომიშორებდიო.
ჩვენი ურთიერთობა ჩვეულებრივად გრძელდებოდა და ორივემ ვიცოდით რომ ერთმანეთი სიგიჯემდე მოგვწონდა მაგრამ არ ვუტყდებოდით ერთმანეთს ამაში. მეგონა ყველაფერი ესე გაგრძელდებოდა მაგრამ გავიდა რამდენიმე დღე ისე რომ ერთმანეთს არ შევხმიანებივართ, ვეღარ გავძელი და მივწერე ისე როგორც მანამდე, ის დღე ჩვეულებრივად მწერდა მაგრამ მერე ისევ გაგრძელდა ეს უკონტაქტობა და ჩავთვალე რომ მოვბეზრდი, დაქალებთან დავიწყე ურთიერთობის განხილვა ყველას სხვადასხვა იდეა ქონდა, ერთადერთი საერთო რაც ქონდათ ყველა მე მამშვიდებდა...
31 დეკემბერი იყო დედაჩემს ვეხმარებოდი სახლში ვიყავით შეკრებილი ნათესავები რომ ახალ წელს ერთად შევხვედროდით და მერე მე მივდიოდი მეგობრებთან ერთად გასართობად, 12ს ნახევარი იყო დეიდაჩემმა დამიძახა შენთან ალბათ უკვე დაიწყო ახალი წლის მოლოცვები ტელეფონი გირეკავსო, არც დამიხედავს ტელეფონი ისე ავიღე და არველოდი რომ ის იქნებოდა რას შვები სად ხარო ჯერჯერობით სახლში პირველისთვის მივდივართქო ვუთხარი და თან კითხვა შევუბრუნე ლუკასთან ვარო (ლიზი და ლუკა ისევ ნაჩხუბრები იყვნენ) დამდეგს გილოცავო და გამითიშა. თორმეტამდე ძლივს ვასწრებდით სუფრის გამზადებას და არც არავისთვის მითქვამს რომ დამირეკა გავაგრძელე დედაჩემზე დახმარება. დადგა ახალი წელი ცოტა დავლიე და წავედი, ჯერ ლიზის გავუარე და მერე დანარჩენებს და ბოლოს მივედით დაქალთან სახლში იქ გავაგრძელეთ დალევა... ბავშვებს მოვუკევი იკამ რომ დამირეკა და ყველამ მითხრა დაურეკე ამოვიდესო თავიდან უარზე ვიკავი მაგრამ მერე კიდედავლიე და დავურეკე. არ მცალია ეხლა მაგისთვისო ძალიან ცივად მითხრა, ლუკა მაინც ამოვიდესთქო და არგვცალია არააო და გამითიშა. საზიზღარ ხასიათზე დავდექი და ბავშვებს გავუბრაზდი რატო დამარეკიეთთქო.
2 სრულდებოდა ეზოში ხმაური ატყდა გადავიხედეთ ყველამ და დავინახეთ იკა და ლუკა ძმაკაცებთან ერთად ბევრი პარკები ეჭირათ ხელში, ზოგი მღეროდა ზოგი გვიძახდა ჩამოდითო მე და ლიზი გავცვდით ეგრევე 12 სართული როგორ ჩავირბინე არ მახსოვს გავედი და ჩავეხუტე იკას... საოცრადა ბედნიერი ვიყავი ბევრი ძალიან ბევრი საჩუქრები ეჭირათ ერთნაირი საჩუქრები გვაჩუქეს ''გული არ დაგწყდებათ''ო.