შუა დღისას ბარში შეხვდნენ ერთმანეთს მეგობები. ძლივს დაითანხმეს ბეამ და გუგამ ბავშვები წასვლაზე. აიტეხეს ბიჭებმა „ყველა შენს სახლში ხო არ შევიყრებით, ტეხავსო“ და არ იცვლიდნენ აზრს. ბოლოს შეუფუცხუნა ბეამ და დაამატა:
–კიდევ რამოდენიმე დაქალს წამოვიყვან, რომელსაც არ იცნობთო, – თვალი ჩაუკრა და წარბების თამაშით გადახედა გუგას.
–ახალი დაქალები? – სიცილით შეხედეს ნიკომ და თოკომ ერთმანეთს. მიზანში გაარტყა ბეამ.
მეორე დღესვე ჩაბარგდნენ და დაიძრნენ. ირაკლი, ანკა, ნიკო და ლიკა ცალკე მანქანით წავიდნენ, გუგას ჯიპში კი, რა საკითხავია, ბეა, თოკო და თეაკო ჩასხდნენ. მთელი გზა ერთმანეთს ეჯიბრებოდნენ. მკლავზე ძლიერად უჭერდა ბეა ხელს გუგას, ეშინოდა, მამაკაცი მოუკლებდა სვლას, შემდეგ კი ძალაუნებურად მიადგამდა ხოლმე გაზს და მიქროდნენ. ბეა ზედმეტად „ჭიანი“ აღმოჩნდა. სამჯერ გააჩერებინა მანქანა გუგას, ცუდად ვარო. მოითქვამდა სულს, ერთ კილომეტრში ისევ ცუდად ხდებოდა ასე. რაჭის გზა კი უაზროდ იწელებოდა.
როგორც ჩანს, ბიჭებს ბეას დაქალები მოეწონათ, თანაც ძალიან. რაღა უჭირთ, გამონახეს მეწყვილეები და ეგ არის. ორი დაქალი კიდევ ყავს ბეას, ვერ მოახერხეს ამ დღესვე წამოსვლა და „ორი დღის მერე გეწვევით წვეულებაზეო“ – დაუბარეს.
შორიდანვე ეტყობოდა სახლს, რომ საუკუნე არავის გაევლო შიგნით. ღობესაც კი უდიდესი აბლაბუდები ეხვეოდნენ. როგორ ვერ იტანდა ბეა მწერებს, მითუმეტეს თუ საქმე ობობებს ეხებოდა. არ გაუმართლა. პირველივე დღეს ხელზე ააცოცდა ობობა, დალაგებისას, რის გამოც იმხელაზე იკივლა, გუგა კინაღამ კიბეებიდან დააგორა. გაცოფებული და შეშინებული შევარდა ოთახში, რომელსაც ბეა ალაგებდა მამაკაცი და როცა შენიშნა რაზე აკივლდა ქალი, გაბრაზებულმა მოაცალა ხელიდან და თითებით გასრისა.
–ცოდოა! – წამოიყვირა ბეამ სანახაობაზე.
–მე არ ვარ ცოდო, კიბიდან რომ დამაგორე კინაღამ? – გაბრაზდა გუგა.
–შემეშინდა და... რა ვიცოდი შენ თუ კიბეებზე მიდიოდი, – მხრები აიჩეჩა ბეამ. – ძალიან მეშინია მწერების...
–მოდი ჩემთან, – ხელები გაშალა გუგამ და ქალი ჩაიხუტა. – რას დაგიშავებენ ეს უბედურები, – სიცილით უთხრა და თავზე ხმაურით აკოცა.
–კი ვიცი, რომ არაფერს დამიშავებენ, მაგრამ შენ თუ გსმენია ფობიაზე რამე? – აწყლიანებული თვალებით ახედა მამაკაცს.
–მსმენია, მსმენია, – სიცილით ჩაილაპარაკა და ქალის გემრიელ ტუჩებს წაეტანა. იდგნენ ოთახის შუაში და ერთმანეთს გემრიელ ბაგეებს უკოცნიდნენ.
–მაპატიეთ, სვიტერი უნდა ავიღო, – ოთახში ლიკა შემოვიდა.
–ხო... აი, იქ, მეორე უჯრაში დევს, – არასწორი მიმართულებით გაიშვირა თითი დაბნეულმა ბეამ.
–მანდ ჩვენი ჩანთა დევს, აქეთაშია თქვენები, – სიცილით შეუსწორა ბეას.
–აქ ძალიან ცივა, ხო იცით, – სვიტერი ამოიღო ლიკამ და მკლავებზე ხელები დაისვა, სიცივის ნიშნად.
–კი, – მოკლედ მოუჭრა გუგამ და ანიშნა, რომ დრო იყო მისი წასვლის.
როგორც ქალმა კარი მიიხურა, წელში შეუცურა ხელები გუგამ და თავისკენ ღიმილით მიიზიდა დაბნეული ქალი.
–ვგიჟდები, ასეთი სისულელეები ფეტვის მარცვალივით რომ გაბნევს ხოლმე, – სიცილით უთხრა და შუბლიდან მოჰყვა ქალის დაკოცნას.
–სხვა სტილის ქალი ხარ და ეს მომწონს ყველაზე მეტად შენში, – ვნებამორეულმა ჩაილაპარაკა და ბაგეებს წაეტანა.
სიამოვნებისგან აცახცახებული ბეა ძლივს ახერხებდა კოცნაში აყოლას.
–დაალაგებ თუ გავაგრძელოთ? – წამიერად მოსყდა ქალის ტკბილ ბაგეებს გუგა და მჭიდროდ დაჭერილ წამწამებს სიცილით ჩახედა, – გათენდა! – წამოიყვირა.
დენდარტყმულივით ჭყიტა ქალმა თვალები. ირონიული ღიმილი რომ შენიშნა მამაკაცის სახეზე, მკერდზე, როგორც შეეძლო, ძლიერად დასცხო მომუშტული ხელი და ბრაზმორეული გაშორდა კაცის ძლიერ მკლავებს.
–დამაბნეველი და სასიამოვნო კოცნა იცი, მაგრამ დალაგება მირჩევნია! – აღიარებითი ჩვენება მისცა მამაკაცს და იქვე მიგდებულ ცოცხს დასწვდა.
–ხშირად ნუ გადაიხრები ჩემს წინ, თორე იმ ყველაფერს დავაჩქარებ, რისთვისაც შენ ჯერ მზად არ ხარ! – თვალი ჩაუკრა და სიცილით დატოვა ოთახი.
–თავხედი! – ჩაილაპარაკა და დუდღუნით გააგრძელა პაწია ოთახის დალაგება.
უკვე საკმაოდ გვიანი იყო, ყველაფრის დალაგებას რომ მორჩნენ. ბიჭებს რა ენაღვლებოდათ, ტელევიზორს ლუდებით ხელში მისხდომოდნენ და კომედიურ ფილმზე დროდადრო ხმამაღლა ხარხარებდნენ. აი გოგოები კი გაწყდნენ წელში. ძალიან დიდი სახლი იყო, ექვსი უზარმაზარი ოთახის დალაგებას ეხუმრებით თქვენ? ბიჭებმა როგორც კი მათკენ მომავალი, ქანც–გაწყვეტილი გოგოები შენიშნეს, ახარხარდნენ. ბებია ქალებივით წაეკრათ თავებზე ბენდენები და ბოროტი მზერით ათვალიერებდნენ მოხარხარე ბიჭებს.
–იცით ძალიან გაგიტკბათ ტელევიზორის წინ ჯდომა და სასმელის წრუპვა! – ბღვერით აღნიშნა ბეამ. – ამიტომ, მე და გოგოებმა მოვიფიქრეთ, რომ ყოველ დილით სოფლის სამწყემსოს მიეხმარებით! – როგორც კი დაასრულა, მაშინვე შეეპარა ირონიული ღიმილი სახეზე.
–როგორ თუ სოფლის სამწყემსოს? – თვალები დაჭყიტა ირაკლიმ. გუგა მიუხვდა გოგოებს ჩანაფიქრს და ჩუმად იღიმოდა თავისი კუთხიდან, თან ბეას თითოეულ მოძრაობას აკვირდებოდა და ხვდებოდა, რომ ძალიან ძლიერად უყვარდა ეს ქალი.
–აი, ასე, ჩვეულებრივად! – სიცილით ააფრიალა თითი ბეამ. – როგორც ჩვენ დაგილაგეთ და დაგიწკრიალეთ მთელი სახლი, ისე მოუვლით სათითაო ძროხას! – სიცილით დაასრულა და გვერძე მჯდომ, პირდაღებულ ნიკოს მუჯლუგუნი გაჰკრა მხარზე, გამოფხიზლდიო.
–პონტი არ არის! – წამოიყვირა გაბრაზებულმა თოკომ, – მე და ნახირი ვმწყემსო? – ახარხარდა.
–ხოდა სახლიდან გაგაგდებთ! – ბოროტება ისევ შეერია ქალის მზერას.
–მადლობა მანქანის კომფორტული სავარძლების გამომგონებელს! – სიცილით წამოჭრა ირაკლიმ თავისი იდეა ბიჭებისთვის.
გუგა, რომელიც აქამდე ღიმილით ადევნებდა თვალს მოვლენებს, ფეხზე წამოიჭრა და წყნარი, გაწონასწორებული ნაბიჯებით წავიდა საყვარელი ქალისკენ. დაბნეულს ჩვეულად შეუცურა წელში ხელი და თავისკენ მისწია. თვალებში ჩააშტერდა და ღიმილით უთხრა:
–ხომ იცი, რომ მაგას ვერ გაგვიკეთებ! – ირონიულმა ღიმილმა დაურღვია სახის სწორი გამომეტყველება, რაზეც ქალი გამოფხიზლდა. ო, როგორ ვერ იტანდა მამაკაცის ცინიკურსა და ცივ სახეს.
–მაგასაც ვნახავთ, – მარწუხებიდან თავი დაიხსნა და გაკვირვებული კაცი დატოვა ჰაერში გაშეშებული.
–ანუ ხვალ დილიდან? – სიტიუაციის განმუხტვას შეეცადა ირაკლი.
–ჯერ სოფელთან არის შესათანხმებელი რაღაცები, – ჩაერთო ანკა, – ასე რომ, ხვალ გადარჩებით! – დაუმოწმა და გაბრწყინებულ შეყვარებულს სიცილით გადახედა.
ბეა უდარდელად ჩაეშვა გუგას ყოფილ ადგილზე და ტელევიზორის სამართავი პულტი ხელში აათამაშა. თანაც ირონიული ღიმილი უკრთოდა სახეზე, რადგან მამაკაცის საპირისპიროდ შეძლო სიტუაციის შეტრიალება, თანაც ეს ბრწყინვალე იდეაც ხომ მისი მოწოდებულია!
მთელი ღამე ბიჭები გოგოებს ეპირფერებოდნენ, ეხვეწებოდნენ დანდობას, მაგრამ არც ერთს არ გამოდიოდა. ზუსტად იცოდა გუგამ, რომ თუ ცდიდა, აუცილებლად გამოიღებდა ცდა შედეგს, მაგრამ თავმოყვარეობას არ აბიებდა, ბეასთვის ჭკუა უნდა ესწავლებინა. აბა რას გავდა ეს საქციელი? არ გაეკარებოდა ქალს ეს რამოდენიმე დღე და ამით ეცდებოდა მისთვის გაკვეთილის ჩატარებას.
გოგოების ნაწილი ერთ ოთახში შეიყუჟა, დასაძინებლად, მეორე ნაწილი – მეორეში. ბიჭებიც ასევე განაწილდნენ. ანკა და ბეა ერთ ოთახში მოთავსდნენ, რა საკვირველია. ცოტა ხნით ილაპარაკეს, ბიჭები განიხილეს. როგორც სჩანს, იმდენად მოიხიბლა ანკა ირაკლითი და ირაკლი ანკათი, რომ უკვე ქორწილის გეგმებსაც აწყობდნენ. აი ბეას ჯერი რომ დადგა, ქალმა ამოიფშვინა, ზურგი აქცია ანკას და სთხოვა, რომ ეძინებოდა და ხვალ გაეგრძელებინათ საუბარი.
ვერც გუგა დაიკვეხნის იმით, რომ მაშინვე დაიძინა. ტყუილად იწრიალა საწოლში და შემდეგ აივანზე გავიდა. სიგარეტს მოუკიდა და ღრმად ჩაისუნთქა უსიამოვნო ბოლი. არ ეწევა, ზოგადად, მაგრამ ერთი კოლოფი ყოველთვის აქვს, რა იცი რა ხდება. ასე გახვია ბეამ უსიამოვნო ფიქრებში და მანაც გადაწყვიტა სიგარეტით ებრძოლა ფიქრებთან.
შუა ღამე იყო. გუგა ისევ აივანზე იდგა. იდაყვებით დაყრდნობოდა მოაჯირს და ვინ მოთვლის მერამდენე ღერს ეწეოდა. ტელეფონი აუწრიალდა ჯიბეში. სწრაფად ამოაცურა და ასევე სწრაფად გაუსვა სენსორს თითი.
–გისმენთ... ხვალ?... რა ხდება?... კარგი, წამოვალ... – მოკლე დიალოგით შემოიფარგლა, კავშირი გათიშა და აივნიდან იმ ოთახისკენ წავიდა, რომელშიც ბეა ეგულებოდა. მიუხედავად იმისა, რომ ძველი დიზაინის სახლი იყო, სასწაულებრივად უკავშირდებოდა ორი ოთახი აივანს. სწორედ ამ ორ ოთახში განაწილდნენ გუგა და ბეა.
დაუკითხავად შეაღო აივნის დამაკავშირებელი კარი და მთვარის მიერ მკრთალად განათებულ ოთახს მოავლო თვალი. გამოკვეთილად მოჩანდა ბეას პრიალა სხეული, რომელიც მკრთალ განათებას ირეკლავდა. ჩუმი ნაბიჯებით დაიძრა მისკენ, არ უნდოდა ანკას გაღვიძება. საწოლის თავისუფალ ადგილას ჩამოჯდა. მშვიდად ეძინა ქალს და ოდნავ გახსნილი ბაგიდან უშვებდა ასევე წყნარ სუნთქვას. დაიხარა და შუბლზე აკოცა. ბურანიდან შეშინებული გამოვიდა ბეა და ასევე შეშინებული დააკვირდა ნაცნობსა და საყვარელ მამაკაცს, რომელსაც თავისი, ჩვეული ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე.
–მაპატიე, გაგაღვიძე... – ჩურჩულით დაიწყო, – უბრალოდ საქმეები გამომიჩნდა, აუცილებელი, ხვალ დილაუთენია თბილისში უნდა ვიყო, ამიტომ ახლავე მომიწევს წასვლა, – სევდა შეეპარა მის ღიმილს. როგორ არ უნდოდა დატოვება და ასე დანებება, მაგრამ უწევდა.
–კარგი, – დანებდა ქალი მარტივად. – მალე ჩამოხვალ? – თვალები აუწყლიანდა, რაც, წესით, არ უნდა გამოჩენილიყო ბნელ ოთახში, მაგრამ გუგას მახვილ თვალს რას გამოაპარებ? მაშინვე შენიშნა.
–არ იტირო რა... – შეეხვეწა. – გპირდები, რომ, როგორც კი მოვრჩები ყველაფერს, მაშინვე ჩამოვალ. შენგამო ვეცდები ყველაფერი მაქსიმალურად სწრაფად გავაკეთო... – ისევ თბილად გაუღიმა და სანამ ქალი რამის თქმას მოასწრებდა, მანამ დაეტაკა დაუკითხავად მის მშვენიერსა და ტკბილ ბაგეებს და თავისებურად, ასევე ტკბილად დაუკოცნა ისინი.
უდიდეს სევდანარევ ბედნიერებას გრძნობდა ბეა. ჯერ ახლა შეერთდნენ და უკვე საქმეები. როგორ ვერ იტანდა ასეთ „მივლინებებს“, მაგრამ სხვა გზა არ ქონდა, თავისი თავის გამო ვერ ათქმევინებდა მამაკაცს უარს სამსახურზე.
__________________________________________
მაპატიეთ, ვერაფრით მოვახერხე წუხელ დადება. ცუდი ამინდის გამო, შუქები ჩაქვრა და ამ მომენტამდე არ იყო. დღეს მეორე თავსაც დავდებ თუ, რა თქმა უნდა, იაქტიურებთ :დ ^^