ლიზა ერთი თვე იყო კომაში..ქმარი,მეგობრები,ოჯახის წევრები სულ საავადმყოფოში იყვნენ...გუკა საზღვარგარეთ იყო,როდესაც ეს ამბავი გაიგო მაშინვე წამოვიდა. დანიელი ძალიან იყო დაღლილი,დღედაღამ საავადმყოფოში იყო ცოლთან..
-შვილო შენ წადი დაისვენე,აქ მე დავრჩები.-ნახევრად მძინარე დანიელს,ინგამ შესთავაზა.
-არა დავრჩები.არ მინდა მათი დატოვება.
-ლიზამ ასეთ მდგომარეობაში,რომ გნახოს გაბრაზდება..მას გვერდიდან არ მოშორებულხარ,ერთი თვეა აქ ხარ,დაისვენე და შემდეგ დაბრუნდი..-დანიმ უარი ვეღარ უთხრა.
-კარგი წავალ,მაგრამ თუ რამე შეიცვლება დამირეკეთ.-ინგამ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია..-ერთ საათში დავბრუნდები.-დანი წავიდა..ინგა სკამზე დაჯდა და ცრემლები მოსდიოდა. დანი სახლში მივიდა,შხაპი მიიღო და როდესაც უნდა წამოწოლილიყო,ქეთამ დაურეკა.
-როგორ ბედავ დარეკვას!გგონია შეგარჩენ!?-დანი თავს ვერ აკონტროლებდა.
-გთხოვ დანიელ,უნდა გნახო.
-კარგი,ნახევარ საათში ქალაქის ცენტრალურ ბაღში გელოდები.-დანიელმა გაუთიშა,მასთან შეხვედრა უნდოდა,რადგან ახსნა-განმარტება მიეღო,ამ ყველაფერზე. ამ დროს საავადმყოფოში მივიდა,პალატაში ინგა დახვდა.
-ინგა დეიდა,როგორ არის?
-ექიმები ამბობენ,არაფერი ცვლილება არ არისო...არ ვიცით.-ინგა ტიროდა..გუკამ თავი ვეღარ შეიკავა და ტირილი დაიწყო.-გუკა,მგონი აჯობებს წახვიდე,სანამ დანიელი მოსულა.
-ნუ ღელავთ,თუ შეიძლება ცოტა ხნით მარტო დამტოვეთ?-ქალმა თავი დაუქნია და ოთახიდან გავიდა...გუკა,ლიზა საწოლთან მდგარ სკამზე ჩამოჯდა.
-ლიზა,ლამაზო.გული მწყდება ასეთ მდგომარეობაში რომ ხარ.ამას არ იმსახურებდი.რატომ,რატომ აირჩიე დანიელი,ამ მდგომარეობაში მის გამო ხარ,რამდენჯერ გთხოვე მიატოვე და წავიდეთმეთქი,მაგრამ შენ გაიძახოდი მიყვარს,ჩემი ქმარიაო.-ცრემლები ახრჩობდა.-შენ და შენმა პატარამ,ორივემ უნდა იბრძოლოთ,სიცოცხლისთვის. -ხელზე აკოცა...
დანი,ქეთას შეხვდა.
-მითხარი,რატომ გააკეთე ეს?ხომ გთხოვე შეგვეშვი მეთქი.-დანი გაცოფებული იყო,სისხლი თავში აწვებოდა.
-მიყვარხარ,მე მარტო სიმართლე ვუთხარი.მასზე ძალით დაგაქორწინეს.შეუძლებელია...
-მართალია ქორწილი ჩვენი ქორწილის მიუხედავად ჩატარდა.მაგრამ ერთმანეთი შეგვიყვარდა,ბედნიერები ვიყავით,ბავშვს ველოდებოდით...შენს გამო ჩემი ცოლი ერთი თვეა კომაშია,არ ვიცით ის და ჩემი შვილი თუ გადარჩებიან!-დანიელი ხმას უფროდაუფრო უმაღლებდა,ხელს სიბრაზისგან ძლიერ მუშტავდა,რომ ქეთასთვის რამე არ დაეშავებინა..
-მაგრამ,შეუძლებელია პირველი სიყვარულის დავიწყება.მე კი შენი პირველი სიყვარული ვარ!-ქეთა არ ჩერდებოდა..
-მართალია,ჩემი პირველი სიყვარული ხარ,მაგრამ არ დაგავიწყდეს,რაც გააკეთე!შენ მიმატოვე!წადი ჩვენი ცხოვრებიდა!იცოდე მათ თუ რამე მოუვათ არ გაცოცხლებ,სამუდამოდ ციხეში გამოგკეტავ,ან ჩემი ხელით მოგკლავ!ამიტომ შენივე კეთილ დღეობისთვის გირჩევ რომ წახვიდე!-დანიელი მუქარაზე გადავიდა.ქეთა ვერ იჯერებდა,დანიელმა რაც უთხრა.
-კარგი წავალ.მაგრამ იცოდე,რომ მიყვარხარ!-დანიელი წამოვიდა,ყურიც არ ათხოვა... საავადმყოფოში მისვლისას,ლიზას პალატის კართან გუკა დაინახა და უფრო გაბრაზდა.
-შენ აქ რა გინდა!?ჩემი ცოლის სიახლოვეს ნუ გხედავ!
-შენი ცოლის?შენს გამოა ასეთ მდგომარეობაში!ის შენთან დარჩა,უყვარხარ,რატო ვერ დაიცავი!როგორ დაუშვი,რომ შენს ყოფილ შეყვარებულს,მისთვის რამე დაეშავებიინა!-დანი თავს ვეღარ აკონტროლებდა.-ლიზა,ჩემთან რომ ყოფილიყო,ბედნიერი იქნებოდა,ახლა აქ არ იწვებოდა,უღონოდ,მკვდარივით!შენი ბრალია!-დანიელმა დაარტყა,გუკაც არ დარჩენია ვალში.
-წადი აქედან!ჩემი თვალები ნუ გხედავს!-ბოლო ხმაზე ყვიროდა,ეტყობოდა რომ ტკივილისგან იტანჯებოდა.
-ვერაფერს დამიშლი!რატომ არ დაშორდი!რატომ არ მიეცი განქორწინება!-გუკა უკან არ იხევდა და,ისედაც განერვიულებულ დანიელს,უფრო მეტად უწამლავდა ნერვებს!
-წადი!ლიზა მიყვარს!ჩვენ ერთმანეთი გვიყვარს!მას ვუყვარვარ,შეეგუე რომ მას შენ არ უყვარხარ და არც არასდროს ყვარებიხარ!
-როდესაც ის გონს მოვა,შევთავაზებ რომ ჩემთან ერთად წამოვიდეს,სადმე შორს სადაც შენ არ იქნები,არც შენ და არც,ის შეშლილი!დანიელ აბაშიძე,ლიზას და მის შვილს შენგან წავიყვან!-დანიელი მას წვდა,კიდევ უნდა დაერტყა,მაგრამ საბედნიეროდ ლუკა მივიდა და გააჩერა. გუკას წასვლის თანავე დანიელმა კედელს მუშტი უთავაზა.ჩაიკეცა და ტირილი დაიწო.
-ალბათ,მართლა ჩემი ბრალია.ლიზა ვერ დავიცავი,ის და ჩემი შვილი ვერ დავიცავი...მე მათ არ ვიმსახურებ..
-ძმაო,დაწყნარდი გთხოვ.თავს ნუ იდანაშაულებ,ლიზას უყვარხარ.შენი ბრალი არ არის,რომ ქეთა მასთან მივიდა..
-მეტი აღარ შემიძლია.როდის დამთავრდება ყველაფერი.
-ძლიერად უნდა დადგე,ლიზას სჭირდები!-დანიელი,ლუკას გადაეხვია.
-მადლობ ძმაო..-პალატაში შევიდა,ცოლის ხელი დაიჭირა და უბრალოდ ფიქრობდა.ფიქრობდა მართლა თავის ბრალი იყო,რომ ლიზა ასეთ მდგომარეობაშია?მართლა თვითონ იყო დამნაშავე?ერთადერთი რაც უნდოდა,ის არის რომ,ცოლი გონს მოსულიყო და მისთვის შეეხედა... უცბად ლიზამ ხელი მოუჭირა,მთელი ძალით..დანიმ ექიმს დაუძახა.
-რა მოხდა?-შესინებულმა ინგამ იკითხა.
-ლიზამ ხელი გაანძრია,მგონი კარგის ნიშანი უნდა იყვეს.-ექიმი პალატიდან გამოვიდა.
-როგორ არის,ჩემი შვილი?
-რეაქცია კარგი აქვს.როგორც ჩანს მგრძნობელობა უბრუნდება..
-ანუ გონს მალე მოვა?-დანიმ გახარებულმა იკითხა.
-შეიძლება..მაგრამ იმის ალბათობა არის,რომ მშობიარობამდე ვერ მოვიდეს.ალბათ საკეისრო კვეთა დასჭირდება...ზუსტად რამდენიმე დღეში გეტყვით.
-კარგით ექიმო..-ცოტა ხანში ეკა მოვიდა.ის და ინგა სამლოცველოში ჩავიდნენ...
დღეები გადიოდა,ყველა ელოდა ლიზას გონს მოსვლას.ივანე და დათო სამსახურში დადიოდნენ,შეშინებულები იყვნენ.ექიმებმა გადაწყვიტეს რომ ლიზასთვის საკეისრო გაეკეთებინათ,მაგრამ ლიზა ნელ-ნელა გონს მოდიოდა.
-ლიზა,საყვარელო,გთხხოვ თვალები გაახილე...-ამის თქმა იყო და გოგონამ მართლაც გაახილა თვალები.ცოლს ჩაეხუტა,სიხარულისგან არ იცოდა რა ექნა... სულ მალე ექიმები შემოვიდნენ,ლიზა და ბავშვი გასინჯეს. ყველამ გაიგო ეს სასიხარულო ამბავი.
ერთ კვირაში ლიზა უნდა გაეწერათ,როდესაც მუცელი ასთკივდა,წ....ბი დაღვარა. ის საავადმყოფოდან სამშობიაროში გადაიყვანეს..ყველა შიკრიბა,40 წუთის შემდეგ ექიმი გამოვიდა..
-რა ხდება?
-გილოცავთ,ულამაზესი გოგონა დაიბადა,ქალბატონმა "სალომე" დაარქვა.
-ხომ კარგად არიან?
-რა თქმა უნდა.-დანიელი შოკში იყო,ჯერ კიდევ ვერ იჯერებდა,რომ უკვე მამა გახდა და ახლა ორმაგი პასუხის მგებლობა დაეკისრა.როდესაც ლიზასთან პალატაში უნდა შესულიყვნენ დანიელს დაურეკეს.
-დიახ?
-ქეთა ხიდაშელი თქვენი ახლობელია?-უცნობმა იკითხა.
-რა დაემართა?
-გარდაიცვალა,თავი ჩამოიხრცო..-დანიელს ეს ამბავი გულზე დააწვა,ყველაფრის მიუხედავად ქეთა,მისი პირველი სიყვარული იყო...მაშინევე განყოფილებაში წავიდა.
-რა ხდება?-პოლიციელს კითხა.
-გვამი საავადმყოფოშია მორგში,წამოდით.-საავადმყოფოში მივიდნენ,ბიჭი მორგსი შევიდა და ქეთას დანახვაზე ცრემლები მოადგა.
-ქეთაა,რატომ გააკეთე ეს?ხომ შეგეძლო უბრალოდ წასულიყავი,თავს დამნაშავედ ვგრძნობ..ყველაფერი მიპატიებია,რაც გააკეთე...-დანი მას დაემშვიდობა... მან მოაგვარა ყველაფერი,დაკრძალვის ამბები და ქეთას დას შეატყობინა "ნიას"..დაკრძალვაზე მხოლო ესენი იყვნენ.
-მადლობ დანიელ.იმ ყველაფრის შემდეგ რაც მოხდა.ეს..-ნია ფრთხილად ლაპარაკობდა.
-არაფერს ნია.მართალია ქეთამ ბევრი შეცდომა დაუშვა,მაგრამ...
-დამიჯერე ქეთას უყვარდი,მაგრამ შეეშინდა ადრე...-დანიმ გააჩერა,არ მოინდომა რომ ის ამბავი ისევ გაეხსენებინა..
-კარგი,ნია.ამაზე ლაპარაკი აღარ მინდა.გუ|სინ შვილი შემეშინა და მინდა ბედნიერი ვიყო.
-გილოცავთ,ბედნიერებას გისურვებთ.
-მადლობ.მშვიდობით..-დანიელი წამოვიდა...ცოლთან მივიდა საავადმყოფოში.
-ჩემი ლამაზები..-ცოლს და შვილს აკოცა.-ჩემო საყვარლებო.
-სანი,სად იყავი?ყველა მეუბნებოდა,რომ საქმეზე იყავი.-დანიმ მოიწყინა.
-ქეთამ თავი მოიკლა.დღეს დავკრძალეთ.-ლიზას ეს რაღაცცნირად მოხვდა გულზე.
-ვწუხვარ საყვარელო..-ქმარს აკოცა.
-მიყვარხარ.ახლა ჩვენ ერთი ოჯახი ვართ.-დანი შვილს ეთამაშებოდა.ექიმი შემოვიდა.
-ლამაზი ოჯახი როგორ არის?
-კარგად ექიმო.როდის გაგვწერთ?-ლიზამ მოუთმენლად იკითხა.
-ხვალ დილით.
-მადლობთ ექიმო...-ექიმის გასვლის თანავე,თათა და ლუკა შემოვიდნენ.
-მიხარია თქვენი დანახვა..ჩემი დიშვილი როგორ არის?-პატარა სალი ხელში აიყვანა.
ამ ღამეს საავადმყოფოში ლიზასთან ქმარი დარჩა.
-ლიზა,ჩემო სიყვარულო..რამე რომ დაგმართნოდათ თავს არ ვიცოცხლები...ჩემი სიცოცხლის მთავარი აზრი,შენ და ჩვენი პატარა ხართ.
-დანი,ძალიან მიყვარხარ.მაპატიე რომ განერვიულე.-ერთმანეთს ვნებიანად აკოცეს.დანიელი ცოლს ჩაეხუტა,უფრო ძლიერად ვიდრე სხვა დროს....

იმედია მოგეწონებათ. მაპატიეთ რომ დავაგვიანე...