დილას უცებ წამოვხტი,გიოც გავაღვიძე,ვისაუზმეთ. მალე სანდრომ დაურეკა.
-ხოო სანდრო..კაიი-ტელეფონი უკანა ჯიბეში ჩაიდო და მე გამომხედა.
-რაო?-ვკითხე.
-ჩაამოდითო-გამიღიმა,ოთახს თვალი მოვავლე ჩემს პატარა ჩანთას ხელი დავავლე და დაბლა ჩავედით. ყველა აქ იყო შეკრებილი.
-დილამშვიდობის-მხიარულად მივესალმე ყველას და სათითაოდ ჩავკოცნე მათ შორის სანდროსაც.
-ეხლა ესე ვნაწილდებით-ყურადღება მიიპყრო ლუკამ_ყველამ ჩვენ ჩვენი მანქანით რო არ ვიაროთ წავალთ ორი მანქანით,მე სოფი მარიტა,სანდრო ერთად დანარჩენები გიოსთან_უცებ ჩამოაყალიბა ვინ სად ჯდებოდა. სოფი ცოდა გაჭირვეულდა მე ლუკას გვერდით რა მინდაო მაგრამ არც არავინ მოუსმინა. ელხაც დამასწრო ლუკამ უკან დაჯდომა,მე კი მომიწია სანდროს გვერდით წინა სავარძელზე დაჯდომა.
-თუშეთო მოვდივართ!!!-შესძახა სოფიმ და კარგად მოკალათდა.მუსიკებს აუწია სანდრომ ჩემი საყვარელი სიმღერა Titanium ჩაირთო..რაღაცნაირად მიყვარდა ეს სიმღერა. თავი ფანჯრისკენ გავატირალე და ხედებს ვაკვირდებოდი..გზაში ბევრჯერ გავჩერდით სურათების გადასაღებად..ბოლოს დაგვემუქრნენ კიდეც აქ დაგტოვებთო..ჩვენც დაუყოვნებლივ მანქანაში ავღმოჩნდით..მოგზაურობა მიყვარდა,,მომწონდა როცა სხვადასხვა ქვეყნის ადგილებს და წეს-ჩვეულებებს,კულტურას ვეცნობოდი..ჩემი ოცნების ქალაქი გერმანია იყო..არასდორს მომწონდა ის რაც ბევრს მოწონდა მაგლითად პარიზი,არასდროს ყოფილა ჩემი ოცნების ქალაქი..გერმანია უფრო მაინტერესებდა..ამ ფიქრებში თანდათან ვითენთებოდი,ჩამეძინა.

-მარიტა გაიღვიძეე-მხარდე ხელის შეხება ვიგრძენი თვალები გავახილე და ალექსანდრე დავინახე რომელიც მიღიმოდა"ღიმილიც რა კარგი აქვს"გავიფიქრე და უცებ მოვედი გონს-ჩამოვედით-მანქანიდან გადმოვედი და აქაურობას თვალი მოვავლე.მართლაც ლამაზი იყო. ეტყობოდა რომ აქაურობას უვლიდნენ.
-რა ლამაზია-გავუღიმე ალექსს.
-შენსავით-ყურადღება არც მივაქციე და განვაგრძე თუშეთის დათვალიერება. სახლიც რა ლამაზი და მყუდრო იყო.ოთახები გავინაწილეთ..ბარგს ვალაგებდი ოთახში ალექსანდრე რომ შემოვიდა.
-მოგეწონა აქაურობა?-მკითხა და კარს აეყუდა.
-კი ძლიან ლამაზია-კმაყოფილმა გავუღიმე.
-კარგი ახლა ჩამოდით და ვიტამაშოთ რამე-გამიღიმდა და ოთახი დატოვა. არა მართლა უნდა ვაღიარო რომ ძალინ სიმპატიურია..მოვიშორე უაზრო ფიქრები და ტანსაცმლის ამოლაგება გავაგრძელე..მალე მოვრჩი,აივანზე გავედი და ეზოს თვალი მოვავლე..არ დავიღლები იმის თქმით რომ მართლა ლამაზი ადგილია თუშეთი განსაკუთრებით კი ულამაზესი სანახავია როგორ მოაქროლებენ ცხენებს მხედრები თუშეთის მთებზე,ყველას განაწილებული აქვს საქმე კაცები ცხოველებს უვლიან მიწაზე მუშაობენ დიასახლისები კი უმეტესად სახლში ფუსფუსებენ ხანდახანდახელოვნებულები არიან, ქსოვასა და ნაბდისა და თექის თელვაში.
იმდენად გავერთე აქაურობის თვალიერებაში,რომ სულ დამავიწყდა დაბლა ჩასვლა დამავიწყდა..უცბად ჩავირბინე და მისაღებში მჯდარ ბავშვებს შევუერთდი..
-აბა ხალხოო დღეს რა ვქნათ?-იკითხა ზაზამ.
-აუ ისე ხოო მთელი დღე ხომ არ ვიჯდებით-პრეტენზია გამოვთქვი მე.
-დღეს ვიყოთ და ხვალ მთები დავლაშქროთ გინდათ?-იდეა მოგვაწოდა სანდრომ.
-ხო ამიტომ დღეს გავამზადოთ საჭმელები-წამოვხტი და სოფი ძლივს ავათრიე..სამზარეულოში შევედით და რაღაცების კეტება დავიწყეთ.
-გოგოებოოო ყველაფერი არ გააკეთოთ რა მხოლოდ სალათები სამწავდეს წავიღებთ და იქ ვითევზაოთ და რამეს დავიჭერთ-იდეა მოგვაწოდეს ბიჭებმა ჩვენც რამდენიმე სახის სალათი გავამზადეთ და მაცივარში მოვათავსეთ..სიმინდებიც გავამზადეთ. ვისადილეთ და ყველანი აუზის წინ დავსხედით..
-რამე ვითამაშოთ რა-დავიწუწუნე მე.
-ამის პატრონმა რა ქნას?-იკითხა სოფიმ.
-მოდი-თამაში დავიწყეთ დედა სოფი იყო და სანდრო იხუჭებოდა.
-ამის პატრონმა რა ქნას?!-მიუთითა ლუკაზე.
-შენ ჩაგეხუტოს-უთხრა და გაუცინა მასაც მეტი რაღა დარჩენოდა ადგა და ჩაეხუტა..ლუკამ ბოლოს ძლივს გაუშვა..ბოლოს პირველი ხდებოდა რომ დავიშალეთ..და სახლში შევედით კიბეზე კი ალექსანდრე დამეწია.
-ხვალამდე-მითხრა და შუბლზე ნაზად მაკოცა..ტანში სასიამოვნოდ გამცრა არ ვიცი ეს გრძნობა რა იყო სულ გავინაბე..უცებ მომშორდა და დამტოვა მე "დაბნეული" მეც უცებ ავედი ოთახში და მასზე ფიქრში ჩამეძინა..
-----------------------
ხაააიიიი :დდდ ვიცი რომ დავიგვიანე მინდოდა უფრო კარგი გამომსვლოდა შედეგი კი შემიფასეთ ბევრს ეგონა რომ არ ვაგრძლეებდი! ვაგრძელებ ეს ჯერ დასაწყისია წინ უამრავი კარგი რამ გელოდებათ..მოკლედდ შემიფასეთ აქტიურობას ვერ ვხედავ!! <3333333 თქვენი თითოეული კომენტარი დიდ სტიმულს მაძლევს <3 აღარ დავაგვიანებ :3333

პ.ს ნიკი შევიცვალე "მარიამი"იქნება ჩემი ნიკი(ეს იქნება ისტორიის ბოლომდე)