დღეები გადიოდა.ლიზას გამოწერის შემდეგ ორი თვე გავიდა..სალი ორი თვის,ქერა,ცისფერ თვალება საყვარელი ბავშვია.მშბობლებს ის ძალიან უყვართ.დანი დროს შესაბამისად ანაწილებს,რომ ოჯახშიც და ახლშიც იყვეს.თათამ და თაზომ გადაწყვიტეს,რომ ოჯახი შეექმნათ,მაგრამ მანამდე პატარა სალის ნათლობა იყო დაგეგმილი.ნათლიები თათა და ლუკა არიან.ნათლობა 25 აგვისტოს არის დანიშნული. ნათლობის წინა დღეს ოჯახი აბაშიძეების სახლში შეიკრიბა.
-ხვალიდნელი დღისთვის ყველაფერი მზად არის.-ეკამ გახარებულმა თქვა და ივანეს მიუჯდა გვერდით.
-ჩემი შვილიშვილის ნათლობა დაუვიწყარი უნდა იყვეს.-ივანემ ეს დარწმუნებით თქვა.
-როგორც იქნა ყველაფერი კარგად არის.-დანიმ თქვა და გვერდით მჯდომ ცოლს და შვილს შეხედა... პატარამ ტირილი დაიწყო,ეძინებოდა.ამიტომ ლიზას დასაძინებლად უნდა წაეყვანა.
-მე,წავალ.ბავშვს დავაძინებ.
-ღამე მშვიდობის შვილო.-ეკამ შვილიშვილს აკოცა.. ლიზას წასვლის შემდეგ ქეთი შემოვიდა,კონვერტით ხელში.
-უკაცრავად,ეს ქალბატონისთვის არის.
-ვინ დატოვა?-დანის დააინტერესდა.
-არ ვიცი,კარის კაცმა მომცა.
-კარგი მომეცი,მე მივცემ.-დანიმ წერილი გამოართვა და ოთახში წავიდა.... დანიმ გამომგზავნის ვინაობა,რომ ნახა გაბრაზდა რადგან იმ კაცისგან იყო,ვინც დაემუქრა რომ ცოლ-შვილს მისგან წაიყვანდა.იფიქრა წაეკითხა,თუ,არა და ბოლოს მაინც წაიკითხა.
"ლიზა,
ძვირფასო,ბევრი ვიფიქრე და მაინც მოგწერე.ყველაფრის მიუხედავად მიყვარხარ.შენ ის ადამიანი აირჩიე,ვინც ტკივილის გარდა არაფერი მოგიტანა.იმ კაცის გამო ერთი თვე საავადმყოფოში იწექი,უგონო მდგომარეობაში,რამის შენი და შენი შვილის სიცოცხლე შეიწირა.შენ კი გაიძახი მიყვარსო!ამიტომ მინდა ბოლოჯერ გნახო,ხვალ და დაგემშვიდობო.ძველი მეგობრობის გამო,გთხოვ.ვიცი შენთვის მხოლოდ მეგობარი ვარ და ვიქნები.ხვალ საღამოს18:00 სთ-ზე... გუკა".
დანიელი გაბრაზდა,თავში სისხლმა აასხა.მაგრამ მაინც გადაწყვიტა ცოლისთვის მიეცა.
-საყვარელო,სად იყავი?-შეამჩნია,რომ ქმარი რაღაცნაირად იყო.
-ეს შენთვის დატოვეს.-დანიმ წერილი უემოციოდ მისცა.ლიზამ გამოართვა და კითხვა დაიწყო.დანი ელოდებოდა როდის დაამთავრებდა კითხვას.
-მასთან ურთიერთობა გაქვს ხოლმე?-ამის გაგონებაზე ლიზა გაბრაზდა,ვერ იჯერებდა რომ დანიმ ეს სერიოზულად ჰკითხა.
-რას ამბობ დანიელ?-დანიმ ცოლს მკლავებში ხელი ძლიერად მოკიდა.
-მიპასუხე ლიზა.რატომ მოგწერა!თავს რატომ არ განებებს?მას ისევ უყვარხარ!-ლიზამ ხელი გააშვებინა და ისიც ჩხუბზე გადავიდა.
-ვერ ვიჯერებ,რომ ამას ამბობ,იმის მერე რაც მოხდა.მე შენთან ვარ.-დანიელს რაღაცის თქმა უნდოდა,მაგრამ ლიზამ აღარ დააცადა.-დავიძინოთ,ხვალ ბავშვის ნათლობაა.-ლიზა დაწვა,დანიმ კი ვეღარ მოითმინა და ჩაეხუტა.
-მაპატიე საყვარელო,უბრალოდ ძალიან მიყვარხარ და არ მინდა,რომ დაგკარგო.
-უნდა მენდობოდე.
-შენში ეჭვი არ მეპარება,100%-ით გენდობი,მაგრამ მას არა!-დანიელმა ეს მკაცრად თქვა.-მას არ ვენდობოდი და მას შემდეგ საერთოდ აღარ ვენდობი რაც,დამემუქრა რომ შენ და ჩვენს შვილს,ჩემგან წაგიყვანდათ და დაგაშორებდათ.-ლიზას ცრემლი მოსიოდა.
-შენგან ვერავინ წაგვიყვანს,დაიმახსოვრე.ჩვენ სულ შენთან ვიქნებით.-ცოლს ძლიერად აკოცა და ჩაიხუტა..
დილით ყველა ადრიანად გაემზადა,პატარა სალიც გაამზადეს და ეკლესიაში წავიდნენ.ნელ-ნელა ყველა მივიდა.
-ჩემი ლამაზი შვილიშვილო.-პატარა ხელში აიყვანა.-გილოცავთ შვილო.
-მადლობ დედა..-ნათლობის ცერემონიალმა მშვიდად ჩაიარა,ყველა აბაშიძეების სახლში დაბრუნდა,აღნიშნავდნენ,ერთობოდნენ.. ამ დროს ლიზას დაურეკეს გუკა იყო.
-რა მოხდა გუკა?-ოდნავ მკაცრი ხმით დაელაპარაკა.
-შენი ნახვა მინდა.გთხოვ ბოლოჯერ უნდა დაგელაპარაკო.
-დღეს ჩემი შვილის ნათლობაა,არ შემიძლია.-ლიზა მტკიცედ ელაპარაკებოდა,მაგრამ გუკას მოწყენილი ხმა ჰქონდა და ნელ-ნელა თანხმდებოდა.
-ლიზზ გთხოვ,ბოლოჯერ.აღარასდროს დავბრუნდები.
-კარგი.ნახევარ საათში მოვალ ბაღში.-ლიზამ გაუთიშა.დედამისთან და თათასთან მივიდა.
-დედა,თათა,მე ცოტა ხნით უნდა გავიდე.
-სად მიდიხარ შვილო?-ინგა დაიბნა.
-დედა..მე,გუკა უნდა ვნახო.-ამის გაგონებაზე ინგა გაბრაზდა.
-გაგიჟსი?აქ საჭირო ხარ,შენი შვილის ნათლობაა..ქმარმა რომ გიკითხოს რა ვუთხრათ!?
-მეც მოვდივარ!-თათა,მეგობარს დაუდგა გვერძე.
-არა,მარტო უნდა წავიდე.დანის უთხარით რომ,მალე მოვალ.
-ლიზა შენ ბევრი რამ არ იცი.გუკა ბოლო დროს ცუდად არის,გაუცნობიერებლად იქცევა...შეიძლება..-ლიზამ გააჩერა.
-ნუ ღელავთ,არაფერს დამიშავებს.მალე დავბრუნდები.-ლიზა ჯიუტად მოიქცა,არავის დაუჯერა და მაინც წავიდა. დანიელმა რამდენჯერმე იკითხა,ინგამ კი უთხრა რომ ლიზა,სასწრაფო საქმეზე იყო.
ლიზა,გუკას ესაუბრებოდა.
-მოვედი,რის თქმა გინდა?
-მიყვარხარ!ბოლოჯერ გთხოვ წამოდი ჩემთან ერთად!-ლიზა გაბრაზდა.
-გუკა,გაჩერდი.რამდენჯერ უნდა გითხრა?!მე დანიელი მიყვარს,შვილი მყავს.დღეს მისი ნათლობაა!
-ლიზა,იმ კაცის გამო რომელსაც ქმარს უწოდებ,საავადმყოფოში მოხვდი,სიკვდილს ებრძოდი.როგორ შეგიძლია გიყვარდეს?!-ლიზამ უკვე გაბრაზებულმა დაიწყო ჩხუბი.
-მისმინე გუკა.მე დანიელი მიყვარს,მასთან ერთად ბედნიერი ვარ.მინდა მთელი ცხოვრება მასთან გავატარო!შენ,ჩემთვის მხოლო მეგობარი ხარ.
-მაგრამ მე შემიყვარდი.
-მე იმედი არასდროს მომიცია შენთვის.მშვიდობით,და გისურვებ რომ ნამდვილი სიყვარული გეპოვნოს.-ლიზა წამოვიდა.გუკას ცრემლები მოსდიოდა,იარაღი დაუმიზნა მაგრამ ვერ შეძლო მისთვის ესროლა,რადგან შემდეგ დანაშაულის გრნობა არ მოასვენებდა.ამიტომ აეროპორტში წავიდა და სამუდამოდ წავიდა.
ინგა და თათა სახლში ვერ ისვენებდნენ,აქეთ-იქით დადიოდნენ. ლიზა მოვიდა და მაშინვე მასთან მივიდნენ.
-რა მოხდა შვილო?რაო გუკამ?-ინგა მოუთმენლად ელოდაშვილის პასუხს.
-არაფერი,წავიდა.დანიელმა მიკითხა?
-კი რამდენჯერმე.მე კი ვუთხარი,რომ სასწრაფო საქმეზე წახვედი.
-მადლობ დედა.-დედას ჩაეხუტა. საღამო დამთავრდა,ლიზამ შვილი დააძინა და ოთახში შევიდა ქმართან.
-საყვარელო,სად წახვედი დღეს?-ლიზამ გაუბედავად დაიწყო.
-საყვარელო..დანი,გუკას სანახავად ვიყავი.-დანი საშინლად გაბრაზდა.
-რა?!ხომ გითხარი არ წხვალ მეთქი!?-ლიზა,ქმარს უყურებდა და ხვდებოდა,რომ ამაზე მართლა გაბრაზდა.
-არ მივდიოდი,მაგრამ როდესაც სახლში დავბრუნდი,დამირეკა და ბოლოჯერ მთხოვა შეხვედრა.მე...-დანიელმა გააჩერა.
-ჩვენი შვილის ნათლობიდან,იმ კაცის სანახავად წახვედი!ლიზა ეს რატომ გააკეთე!?-ლიზამ ქმარს ხელი მოკიდა.
-დანი ბოლოჯერ უნდა მენახა!ცუდად იყო!თანაც დავბრუნდი და ახლა აქ ვარ,შენთან და ჩვენს შვილთან.
-ლიზა მაინც ისეთი ჯიუტი ხარ.იმ კაცს რომ წაეყვანე მერე?
-დანიელ გაჩერდი,გეყოფა.ქეთას რომ ეთხოვა ბოლოჯერ შენი ნახვა,არ წახვიდოდი?-ამაზე დანიელმა თვალები ჭყიტა.ლიზამ ეს გაბრაზებულ გულზე თქვა.
-ვერ ვიჯერებ,რომ ამას ამბობ.
-ეს ერთიდაიგივეა დანი.გუკა ჩემი მეგობარი იყო,ბავშვობიდან ვმეგობრობდით.ამიტომ ბოლოჯერ უნდა მენახა.-დანი ამაზე გაბრაზდა.
-მეძინება.-მოკლედ მოუჭრა და დასაძინებლად ემზადებოდა.
-კარგი,ძილინებისა შეგიძლია მარტოობით დატკბე ბატონო აბაშიძე.-ლიზამ ღამის პერანგი აიღო და ოთახიდან უნდა გასულიყო,როდესაც დანიელმა ხელი მოკიდა.
-სად მიდიხარ?
-სალისთან,ამ ღამეს მასთან ვიქნები.არ ვაპირებ შენთან გავატარო ეს ღამე.რომ დამშვიდდები მერე ვილაპარაკოთ.-ლიზამ კარი გაიჯახუნა და ტირილით გავიდა.
სალის მიუწვა და ტირილი დაიწყო.ქმარზე ფიქრობდა და იმაზე თუ რა უაზრობაზე იჩხუბეს...... დღეები კი გადიოდა.....

ბოდიშით დაგვიანებისთვის...