მეორე დღეს საავადმყოფოდან გამომწერეს,არც დედა და არც მამა არ მოსულან.ვიგრძენი რომ მარტო დავრჩი მთელი სამყაროს წინაშე და შემეშინდა,რა მეშველებოდა,ნუთუ ჩემი ყველა ოცნება,ჩემი მიზნები და გეგმები არაფერს ნიშნავდა,უცბად გადაწყვიტეს ჩემი ბედი ისე რომ არც მკითხეს,მე სულით დავეცი და მორჩილად მივიღე მათი გადაწყვეთილება. ვიღაც ქალმა დამავლო დამავლო ხელი და გარეთ გაჩერებული ტაქსისკენ მიბიძგა.წინააღმდეგობის გაწევის თავიც არ მქონდა,რობოტივით მივდევდი.ფიქრებიდან მაშინ გამოვერკვიე,როცა გაშლილ სუფრასთან ამოვყავი თავი,ღრმად პატივცემული ზაზუკას გვერდით,ისე მომეშალა ნერვები მის დანახვაზე,ლამის ჭიქა გავუქანე დაკრეჭილ კბილებში.დამლოცეს სუფრაზე მსხდომებმა,ათასჯერ შემახსენეს რომ ოჯახს შვილიშვილი და გამგრძელებელი უნდა ვაჩუქო და ასეთი სოფლური რჩევები არ დამაკლეს...........................................................................................................................ღამის დადგომისთანავე შიშმა ამიტანა,უკვე გათხოვილი ქალი მერქვა,მაგრამ მე მაინც არ ვაპირებდი ამ კაცთან გაჩერებას მე მას არც კი ვიცნობდი,ხო მაგარია არადა თურმე ჩემი ქმარია :))).........................................................................................................................................................................................................................................ტანსაცმლიანად შევწექი საწოლში და საბანში თავფეხიანად გავეხვიე,გავიგონე ოთახის კარი როგორ გაიღო და ზაზა შემოვიდა,შიშმა ამიტანა მაგრამ მაინც მოვემზადე საბრძოლვველად,ჯობდა მოვმკვდარიყავი,ვიდრე იმ აზრს შევგუებოდი რომ მისი ცოლი დამრქმეოდა,მან ყველაფერი წამართვა,გამაუბედურა,მის გამო მშობლებმა აღარ მიმიღეს,რა აზრი ქონდა სიცოცხლეს.შემეხო თუ არა სახეზე ,საკუთარ სახეზე ჩემი ფრჩხილების კვალი დაეტყო,დაიგრიალა და სახეში გამარტყა,მერე საწოლიდან გადმომაგდო და წიხლებით შემდგა...................................................................................................................................................გადიოდა წუთები,საათები,დღეები,ერთი თვე,ორი თვე.ეს საშინელება კი არმთავრდებოდა,მშობლებისგან არაფერი ისმოდა,არც მკითხულობდნენ ,ამით სარგებლობდა ზაზა და ისეთ დღეში მაგდებდა დღის თუ ღამის ნებისმიერ დროს,ცხოველსაც რომ არ მოექცევიან,გაქცევა ორჯერ ვცადდე,მაგრამ ამისთვის მკაცრად დავისაჯე, ჩამოვხმი,გავხდი, ჭაღარა შემერია თმაში,16წლის გოგო 40წლის ქალს დავემემსგავსე,ერთ დღეს კი გონება დავკარგე,საკუთარ სხეულს ვეგარ ვგრძნობდი........გონს საავადმყოფოში მოვედი,ეტობა შეეშინდა ვაჟბატონს,ხელებში არ ჩავკვდომოდი და ამიტომ დარეკა სასწრაფოში.ანალიზებმა დაბალი ჰემოგლობინი,ანემია და 6კვირის ორსულობა დამიდგინეს....არ ვიცოდი გამხარებოდა თუ მწყენოდა,შვილზე არასოდეს მიოცნებია,მითუმეტეს ზაზასგან.......................................................................................................