ცხოვრება ჩვეულებრი რიტმში ჩადგა თუმცა არსებობს დღე დრო საათი როდესაც ყველაფერი შეიძლება შეიცვალოს. ერთხელაც როდესაც რეისს ვასრულებდი კვლავ დანიელი ვნახე, ეს დამთხვევა იყო მაგრამ კიდევ ამ დამთხვევავ კიდევ ერთხელ გამახსენა კტივილი, აუტანელი ტკივილი. საფირფარეშოში გავედი და გასაღებით გადავკეტე, მაგრამ მალევე გავიგე კაკუნი
-არდა დროზე გააღე კარები
გამიკვირდა ამას რაღა უნდა მეთქი, აურზაურს მერჩივნა გამეღო
-დანიელ რა გინდა
-შენ მინდიხარ გაიგე შენ, მომენატრე ჩემი მინდა იყო
-ახლავე გადი
-არ გავალ სანამ იმას არ მივიღებ რაც მინდა
-რა გინდა
ტუჩებზე გიჟივით დამეტაკა და ხელები მაგრად მომხვია წელზე. გამაჟრჟოლა და მას მივენდე, ტუჩები ყელისკენ ჩააცოცა და სველი კოცნა დამიტოვა, მის წინ ფორმის გარეშე ვიდექი და სიამოვნების ხმებს ვიკავებდი, მოკლედ მაშინ მოხდა ის რამაც ახალი სიცოცხლეს მისცა დასაბამი. ერთხელაც როდესაც მე და მარი ლუქსემბურგის პარკში ვსეირნობდით თვალთ დამიბნელადა, საავადმყოფოში გამოკვლევების შედეგად გავიგე რომ ორსულად ვიყავი. მაშინ საოცარი ძალა და სიყვარული ვიგრძენი, ღმერთმა კვლავ მაჩუქა დედობის შანსი და არ გამწირა, გთანაც საყვარელი მამაკაცისგან.


***
ჩემი პატარა გოგონა უკვე 5 წლის არის, მას ვიოლა დავარქვი. დანიელმა არ იცსი რომ ჩემგან შვილი ყავს, მან მიირო მაშინ ის რაც უნდოდა მე კი შვილი მაჩუქა. მარის რაც შეეხება გათხოვდა და სამი წლის ანდრეი ყავს. ბრტგამცილებელი აღარ ვარ, გადავწყვიტე ბავშვისთვის დამეთმო ჩემი სიცოცხლე.
-დე მამიკოს ვგავარ?
-კი დე გავხარ
-დე მამიკოს გვარი რატომ არ მაქ?
-შვილო ასე გახდა საჩირო და მიტო, როცა 18 წლის გახდები უფრო კარგად მოგიყვები ყველაფერს კარგი?
-18 წლის მალე გავხვდები?
-კი დე
-დე მიყვარხარ
-მეც ჩემო ანგელოზო
უბედნიერესი ვიყავი რადგან მყავდა შვილი რომელიც ყველაფერს მერჩივნა და უზრუნველი მომავალი ელოდა წინ მაგრამ მაკლდა დანიელი, მამაკაცი რომელიც პირველი იყო და ბოლოც. ჩემი პატარა კი ელოდა როდის გახდებოდა 18 წლის და ჩემზე და დანიზე მოვუყვებოდი.