გაოცებულმა გავხედე ჩემს საწოლზე გაწოლილ რატის
-მოგენატრე?-გაოგნებულმა ვკითხე და თვალეგბაფართოებული წამოვხტი ფეხზე.
-ჰო-თავი დამიქნია და თავი ბალიშზე კომფორტულად დადო
-ვერხარ ხო?-გაღიზიანებულმა ვკითხე
-მშობლები გაიგებენ-წარბი ამიწია და ეშმაკურად ჩაიცინა
-ზუსტადაც ეხლავე გავალ და ვეტყვი რომ ოთახში შემომივარდი-სწრაფად გავვარდი კარებისკენ, ირონიული სახით გამომხედა და თვალები დახუჭა, ნერვებმოშლილი გავედი სამზარეულოში სადაც მამაჩემი იჯდა და ბედნიერი იღიმოდა
-რაიყო მა?-სახე დაისერიოზულა როგორც კი ჩემი სახე შენიშნა
-მე..მე 1 ბალიში არ მეყო და ნერვები მომეშალა-ყველაზე სულელური მიზეზი მოვიფიქრე და საბანი რომელიც მხრებზე მქონდა მოხვეული უფრო მჭირდოდ მოვიხვიე. მამას ამის გაგონებაზე სიცილი აუტყდა
-მიდი მერე ბალიშების მეტი რაარის, აიღე-მითხრა მან, უფრო ნერვებმოშლილი გამოვბრუნდი და მისაღებიდან დივნის ორ ბალიშს დავტაცე ხელი, ოთახში შესულს რატი ისევ იქ დამხვდა
-რაო?-ირონიულად მკითხა და ჩუმად გაიცინა ჩემს ხელში ბალიშები რომ შენიშნა,
-რაგინდა?-ვკითხე მშვიდად
-დაწექი-მითხრა და ხელი მის გვერდით დაატყაპუნა სადაც თითქმის ადგილი არ იყო.
-არვაპირებ შენთან ერთად დაწოლას-ვუთხარი და ალმაცერად გავხედე
-ისე რაარის რაპატარა საწოლია,-უკმაყოფილოდ გადაშალა ხელები იმის ნიშნად რომ საწოლზე არ ეტეოდა
-ხოდა ადექი და შენს დიდ საწოლში დაწექი-ვუთხარი და იქვე მდგომ სკამზე დავჯექი
-პრინციპში შენ უფრო პატარა ხარ და საწოლის რამიკვირს-მაინც თავისას აგრძელებდა ლომიძე.
-ლომიძე-გაბრაზებულმა ჩავილაპარაკე მისი გვარი
-გისმენ-მიპასუხა ღიმილით
-რატომ ხარ აქ?-ჩემთვის საინტერესო კითხვა დავსვი
-იმიტომ რომ დღეს კოცნას რომ ვაპირებდი არ მაკოცნინე-ამიხსნა უცებ
-და არც არასდროს გაკოცნინებ, ეხლა კი ადექი და საიდანაც მოხვედი იქ წადი-ვუთხარი და თავზე დავადექი ორივე ხელი მარჯვენა ხელზე მოვკიდე და წამოყენება ვცადე მაგრამ თვითონ დამქაჩა და წამებში მის სხეულზე აღმოვჩნდი გაწოლილი, საშინლად გავწითლდი, შემრცხვა და მისი წელზე მოხვეული ხელის მოშორება ვცადე მაგრამ მეორე ხელიც მომხვია და გვერდით მომიწვინა
-გამიშვი-დავიჩურჩულე და ხელები მკერდზე დავაწყვე მისკან კი რაცშეიძლება შორს გამოვიწიე
-გაჩერდი და დაიძინე-თქვა და სხეულზე უფრო მაგრად მიმიკრა, მალევე დაეძინა. მშვიდად დაიწყო სუნთქვა და თითქმის არც კი ინძრეოდა, ყველანაირად ვცდილობდი შორს გავწეულიყავი მაგრამ ძილშიც კი მაგრად მიჭერდა ხელებს. ბოლოს კი ისე ჩამეძინა მის მკლავებში ვერც კი გავიგე
(დილით, ელენეს მშობლები)
-მიდი რა ელენე გააღვიძე-უთხრა ნატომ საყვარელ ქმარს და საჭმლის კეთება განაგრძო, უხმოდ ადგა პაატა ფეხზე და შვილის ოთახისკენ წავიდა. ჩუმად შეაღო ოთახის კარი იფიქრა შევაშინებო. შიგნით შესულს ელენე რომ რატიზე ჩახუტებული დაინახა, თან ორივეს რომ ტკბილად ეძინათ ცოტა გაუკვირდა, გაბრაზდა, მაგრამ ბოლოს ბიჭში რატი ლომიძე რომ ამოიცნო გაეღიმა. ჩუმად გავიდა ოთახისკენ და ცოლს ჩუმად დაუძახა.
-ჩუმად-ტუჩებზე მიადო თითი და ისე შეახედა ოთახში
-ვინაა ეს ბიჭი?-გაკვირვებულმა იკითხა ნატომ
-რატი-ჩაიცინა პაატამ
-მიდი სურათი გადაუღე, ლიას უნდა ვაჩვენო-გადაულაპარაკა ქმარს, სწრაფად და უხმაუროდ შევიდა პაატა ოთახში და რამოდენიმე სურათი გადაუღო დაძინებულ წყვილს. სწრაფად გამოიხურა კარი და ჩვეულებრივ გავიდნენ სამზარეულოში, ვითომც არაფერი მომხდარაო
(ელენეს ნაამბობი)
დილით სახეზე რაღაც რბილის და ფაფუკის შეხებამ გამაღვიძა, უკმაყოფილოდ გავაქნიე თავი და ძილი განვაგრძე, მაგრამ როდესაც გამახსენდა წუხელ რა მოხდა სწრაფად ვჭყიტე თვალები
-დილამშვიდობის-გავიგე ძილისგან საშინლად ხრიწიანი და ბოხი ხმა
-შენ კიდევ არ წასულხარ?-გაბრაზებული მოვიშორე მისი ხელები და ფეხზე ავდექი
-არა, წასვლის წინ გაკოცე, მაგრამ გაგაღვიძე მგონი-ეშმაკურად ჩაილაპარაკა და ისიც წამოდგა.
-წადი-შუბლშეკრულმა ვუთხარი მანაც აასრულა ჩემი თხოვნა, არც ჩამიცვავს, პიჟამათი გავედი სამზარეულოში სადაც დედა და მამა ისხდნენ
-შვილო თმა რა კარგად მოგეზარდა სულ არ გჭირდება პარიკი-ღიმილით მითხრა დედამ და ქერა მოკლე თმაზე ხელი გადაატარა
-ჰოო-ვუთხარი და გავუღიმე
-გუშინ კარგად გეძინა?-სიცილით მკითხა მამას და დედას თვალი ჩაუკრა, გაკვირვებულმა და ცოტა შეშინებულმა გავხედე მამას
-კარგად-ამოვილუღლუღე და სწრაფად შევბრუნდი კარადისკენ სახეზე სიწითლე რომ არ შეემჩნიათ, ჭიქა გამოვიღე და წყლით ავავსე
-ისე დღეს ლიასთან ხომ არ წავიდეთ სტუმრად? რაც რატი ჩამოვიდა არ ვყოფილვართ-გააგრძელა საუბარი დედამ
-ჰო რატი კარგი ბიჭია-დაეთანხმა მამა
-ნეტა შეყვარებული თუ ყავს-გაიცინა დედამ
-შვილო შენ არიცი?-მკითხა მამამ
-არა არვიცი.-თავი გავაქნიე უარყოფის ნიშნად
-არადა კარგი ბიჭია-დანანებით ჩაილაპარაკა მამამ
-ვაიმე რატომ გაწითლდი შვილო? ცუდად ხოარხარ?-მომვარდა დედა თან ჩუმად იცინოდა
-რას მეღადავებით-წამოვიძახე გაბრაზებულმა
-ჩვენ დაგინახეთ-ენა გამომიყო მამამ
-მერე ჭკუა არ გაქ ამხელა კაცს? რა ენას მიყობ, მოსულიყავი და გაგეგდო სახლიდან-დავუყვირე გამწარებულმა
-სურათი გადაგიღეთ-ჯიბიდან ამოიღო ტელეფონი და სურათი მაჩვენა.
-ღმერთო შენ მიშველე. ესენი არიან ეხლა მშობლები?-გამწარებულმა ვთვი და ოთახისკენ წავედი
-პირველი შეყვარებულია ხო შენი? არა რა ამხელა გოგო ხარ და 1 შეყვარებული ცოტაა-თქვა მამამ ფხუკუნით და თავი გააქნია
-წავედი მე, მიშლით ამდილაუთენია ნერვებს-ვთქვი და სწრაფად შევედი ოთახში, ჯინსის თეთრი შარვალი და შავი სვიტერი ჩავიცვი, ყელზე კაშნე მოვიხვიე და სპორტული ქურთუკი მოვიცვი, მალევე დავტოვე სახლი, გაბრაზებული მივუყვებოდი ქუჩას და მხოლოდ მაშინ მოვეგე გონს ტელეფონი რომ აბზუილდა ჯიბეში, ლაშას ნომერსრომ დავხედე გამეღიმა
-ხოო-სიტყვა გავწელე
-რასშვები? დამივიწრე უკვე?-მკითხა სიცილით
-არაა, 15 წუთში ჩვენს კაფეში გელოდები კაი?-მხიარულად ვუთხარი და მიმართულება შევიცვალე
-კარგი ხო, ოღონდ 20 წუთში-თქვა და ტელეფონი გამითიშა, ღიმილით გავუყევი ქუჩას და 20 წუთში კაფეში ვიყავი მაგრამ როგორც ჩანს ლაშამ მისვლა მომასწრო.
-როგორ ხარ-ჩავეხუტე და ლოყაზე ვაკოცე
-შენ როგორ ხარ-მკითხა და თავზე ხელი გადამისვა
-რავი, ჩემს მშობლებს ჰგონიათ რომ შეყვარებული მყავს და დამცინიან-თვალები გადავატრიალე მე
-და პატარა ძმას ველოდებიიიი-შედარებით ხმამაღლა ვთქვი ბედნიიერმა და ტაში შემოვკარი
-გილოცავ. და შეყვარებულზეო რაო რათქვი?-მკითხა ინტერესით
-არაფერი ისეთი. რასშვები?-დიდხანს ვილაპარაკე ლაშასთან და ვიმხიარულეთ. ბოლოს ლიკამ დამირეკა და მთხოვა ჩემთან მოდიო. მეც ლაშას დავემშვიდობე და სახლში ავაკითხე. მარტო იყო, ყველაფერი მოვუყევი რატის საქციელზე თავიდან გაოცდა, ბოლოს კიდევ ბევრი იცინა. თვითონაც მომიყვა ლევანზე და საღამომდე ვჭორაობდით,რომ ვუთხარი დედაჩემი ორსულადაა და 6 თვეში პატარა ძმა მეყოლებამეთქი სიხარულისგან კინაღამ გაგიჟდა, რა მაგარია პატარა გვეყოლებაო, იდილია სახლში მოსულმა რატიმ დაგვირღვია
-ვაა ელეც აქ ყოფილაა-თქვა და გაიცინა
-იდიოტო, შენს გამო მამამჩემს და დედაჩემს დღეს შეყვარებულები ვეგონეთ-დავიყვირე და ფეხზე წამოვხტი
-მერე რა?-ვითომც არაფერიო ისე მკითხა
-რა მერე რა? დებილი ხარ? სურათიც კი გადაუღიათ დღეს დილით. ღმერთო არ ხარ ნორმალური, წავედი მე ლიკა თორემ რომ ვუყურებ მინდა რომ გავწიწკნო-მივუბუნდი ლიკას.
-მე გაგიყვან-გამომეკიდა უკან და ხელი გადამხვია.
-გაიწიე დეგენერატო-სწრაფად დავუსხლტი ხელიდან. ბევრი ჩხუბის შემდეგ ისევ მან გამიყვანა სახლში. სახლში არავინ იყო, გამოვიცვალე და საჭმელი ვჭამე. მალევე მოვიდნენ დედა და მამა. უკვე ღამე იყო მე კიდევ არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა. დიდი ხნის უნახავ fbში შევედი და გაოცებისგან პირი დავაღე მეგობრობის მოთხოვნაში რატი რომ ვნახე რომელზეც პროფილზე ის სურათი იყო რომელიც დილით მამაჩემის ტელეფონში ვნახე. ნოუთბუქით ხელში გავვარდი მშობლების ოთახში და ნოუთბუქი მამაჩემს პირდაპირ ცხვირთან მივუტანე
-რაარი ეს?
-მთხოვა შვილო, რაგინდა ნახე რასაყვარლები ხართ-ჩაიფხუკუნა მამამ
-ღმერთო შენ მიშველე! რანაირი მამა ხარ შენ?
-თინეიჯერი შვილო, აბა როგორ გინდა-გამეჯგიმა მამა
-ისე დღეს რატი დავპატიჟე ვახშამზე და მალე მოვა-გაიცინა დედამ
-რა შევცოდე?-დავიჩურჩულე და უხმოდ დავტოვე ოთახი, 1 საათი არ იყო გასული კარზე ზარის ხმა რომ გაისმა. არ გავსულვარ მაგრამ მალევე შემოაღო დედამ კარი
-გამოდი ეხლა ამ ბიჭთან თორე დაგსჯი-დამიბრიალა თვალები
-რამდენი ხნით?-ვკითხე ინტერესით
-სანამ არ მომწყინდება. მხოლოდ რატისთან ერთად გასვლის უფლებას მოგცემ
-კარგი თანახმა ვარ.-ვთქვი და გადავბრუნდი. თავი ბალიშში ჩავრგე და ტირილი დავიწყე............

აუ შეფასებას ველი რაა (((