სულ მალე ანა და ვაანო სამშვიდობოს იყვნენ გასულები. ბევრი სიარულის შემდეგ პატარა ბანაკი დაინახეს. აშკარად ქართველების იყო და მათთან მივიდნენ. დააიწყეს გამოკითხვა .მოყვნენ საკუთარი ამბავითუ რა შეემთხვათ და სად მიდიოდნენ. ქართველებმაც მათი მდგომარეობა გულთან მიიტანეს ავახშმეს და ღამის გასათევიც გამოუნახეს. მთელი ღამე ანას თვალი არ მოხუჭია. სულ კოსტაზე ფიქრობდა. ეშინოდა რომ ვეღარასოდეს ნახავდა, ვეღარ ჩაეხუტტებოდა, ვვეღრ აკოცებდა. გამთენიისას ადგა და ვანოც გააღვიძა. წასვლა უნდოდა. ვანომაც უარი არ უთხრა და დილაუთენია წავინდნენ. მიდიოდნენ.... მიდიოდნენ .... გზა კი არ ილეოდა. ირგვლილ ვაბომბილი და გაუბედურებული სოფლები იყო,დახოცილი ხალხი.... ნანგრევები და უბედურება , მეტი არაფერი. მერე.... მერე უეცრად დაბომბვა დაიწყო....
-ანა გაიქეცი ჩქარა !
-რაა ჩემთანნ ერთად არ მოდიხარ ?
-ვერ.... -ეს თქვა ვანომ ... თვალები ცრემლით აევსო და უხლბზე დაეცა...
-არა ვანო არა!!! გთხოვ არ დამტოვო გეხვეწები- ანა მივარდა ატირებული ჩაიმუხლა და თავზე ხელები მოხვია.
-წადი ბედნიერება იპოვე და გახსოვდეს რომ შენ ჩემი საუკეთესო მეგობარი იყავი. არ ვნერვიულობ რომ ვკვდები. რადგან მე შენ გაგიცანი და ვთვლი ცხოვრებას აზრი ქონდა. ახლა კი შვილს გაფიცებ წადი.
ანა ადგა და უკანსვლით წავიდა. მერე თავი დახარა შებრუნდა და გაიქცა. დიდხანს ირბინა და ერთ დანგრეულ შენობას შეაფარა თავი. იქ დიდხანს იჯდა და ქვითინებდა. მერე გამოვიდა ... ირგვლივ გაიხედა და დაინახა რომ უკვე გორში იყო. ახლა ისღა დარჩენოდა გაეგო ქართველები სად იყვნენ. მაშინვე დაიწყო ქუჩებში სირბილი და ბოლოს საავადმყოფოში შევიდა იქნებ ვინმე ჯარისკაცმა იცოდეს კოსტაე რამეო. შევიდა... ირგვლივ ათასობით ადამიანი. დიდი, პატარა, ქალი, ქკაცი , ბავშვი, მოზარდი , მოხუცი, ახალგაზრდა ,ჯარისკაცი და სხვა. ისხდნენ დასისხლიანებულები, ზოგი ფეხმოტერილი ზოგი თავგატეხილი ზოგი უხელო, უფეხო უთვალო . ანამ თვალი აარიდა ამ სასნელებას და წინ წავიდა. უეცრად კი...
-ანა ეს შენ ხარ ?- მოესმა უკნიდან . შემობრუუნდა და.... მისს უკან ... ჯარისკაცის ფორმაში გამოწყობილი საკაცეზე მწოლიარე დასისხლიანებული ბიჭი დაინახა. თვალები ცრემლი აევსო, იქვე ჩაიკეცა და მელი ალით დაიწყო ტირილი. ტიროდა. მაგრამ არ იცოდა რის გამო. სიხარულის თუ მწუხარების. არ იცოდა ასე მისი პოვნა გაეხარდა თუ მისი ასეთ მდგომარეოობაში .... ცალი ფეეხის დაკარგვის გამო ტიროდა. მერე წამოდგა. მივიდა საკაცესან ისე რომ ხმა არ ამოუღია დადგა კოსას თავან ისე რომ თვალებში ჩაეხედა მისთვის და ასე უყურა რამდენიმე წამს. ამ დროს ტელევიზორში ხმამაღლა გამოაცხადა საინფორმაციოს წამყვანმა. რუსეთმა ხელი მოაწერა ცეცხლის შეწყვეტის ბრძანებას. რუსის ჯარები საქართველოს ტოოვებენ. ომი დამთავრდა. ამ დროს ანამისევ დახედა კოსტას. მანაც შეხედა და დაბალი ჩახლეჩილი ხმით წარმოთქვა.
-ძალიან დავიღალე. სახლში წასვლაში დამეხმარები?
ანამ გაუღიმა. ხელიხეზე დაადო და თანხმობის ნიშნად ვალები დახუჭა.