მიას პირდაპირ დანიელი იდგა, გოგონამ ისევ არ შეიმჩნია, მიტრიალდა და ისევ აუჩქარებლად გააგრძელა გზა. დანი წამოეწია და მის გვერდით განაგრძო სიარული. წვიმამ იმატა, თუმცა ნაბიჯი არც ერთს არ აუჩქარებია. მია დუმდა, დანიელიც დუმდა, ხანდახან თუ გახედავდა გოგონას, თუმცა საპასუხო გამოხედვას ვერ იღებდა. არადა, გაეხარდა მიას ბიჭის დანახვა, მაგრამ გამომჟღავნების უფლება სიამაყემ არ მისცა, სიმთვრალემაც კი ვერ გადააბიჯა მის თავმოყვარეობას.
მიამ მაღაზიას მოჰკრა თვალი და მისკენ გაემართა.
-ნენე და სანდრო წავიდნენ, ეძინებოდათ. აღარ გინდა არაფრის ყიდვა. -უთხრა დანიმ, როდესაც ალკოჰოლური სასმელების სექციასთან მივიდნენ. მიამ უსიტყვოდ აიღო წითელი ნახევრად ტკბილი ღვინის ბოთლი და სალაროსკენ გაემართა. დანი აღარ გაყოლია, იდგა გაშეშებული და მუჭებ შეკრული. ....ში ამოუვიდა გოგონას საქციელები, აუცილებლად უნდა მოახერხოს სიტუაციის მის სასიკეთოდ მობრუნება. უცებ დაიძრა და უკვე გარეთ გასულ მიას დაეწია.
-მომბეზრდა ჩემს თავთან ლაპარაკი! -მაჯაში ხელი ჩაავლო და მისკენ მიატრიალა.
-დანიელ, შემეშ...- აღარ დააცადა მიას წინადადების დასრულება, თავისთან ახლოს მიიზიდა და ბაგეებს მოწყურებულივით წაეტანა. ამ წამს მიამ თავისი სიამაყე და თავმოყვარეობა ჯანდაბაში მოისროლა. თითქოს გოგონას გული და სხეული ელოდა ამ კოცნას და არც ერთი აქცევდა ყურადღებას გონების გამოძახილებს. მიას სიამოვნებისგან მუხლები ეკვეთებოდა და რომ არ წაქცეულიყო დანის ძლიერად მოხვია კისერზე ხელები. ბედნიერების ზენიტს აღწევდა და იმდენი ენდორფინი გამოყო, ალბათ მინიმუმ ერთი კვირა მოუნდებოდა აღდგენას.
-რას მეუბნებოდი? -ვნებამორეული და ირონიული ხმით ჰკითხა დანიმ, გაუღიმა და კოცნისგან აწითლებულ მიას ტუჩებს მოწყვეტით შეეხო.
-წამოდი, მე და შენ დავლიოთ. - მიამაც გაუღიმა ბიჭს და ბოთლი ხელში აათამაშა. დანიმ გოგონას რეაქციით კმაყოფილმა, ხელი გადახვია მიას და სახლის გზას აუყვნენ.
სულ სველები იყვნენ, გადაივლეს, გამოიცვალეს და მისაღებში დავანზე ჩამოსხდნენ.
-გიყვარს წითელი ღვინო? -ჰკითხა დანიმ.
-ძალიან. - გაუღიმა მიამ და სასმლით სავსე ჭიქა გაუწოდა ბიჭს. -განსაკუთრებით, უხდება წიგნების კითხვას.
-ხო, კითხვა რომ გიყვარს, შევამჩნიე. -გაუღიმა და წიგნების კარადას გახედა. -ახლა რას კითხულობ?
-გელაშვილის „ამბრნი, უმბრნი და არაბნი.“
-რაზეა?
-სიყვარული, რომ ამოუხსნელი დიდი საიდუმლოა, იმაზე. - გაუღიმა მიამ და სასმელი მოსვა.
-წავიკითხავ.
-წაიკითხე. -თვალი ჩაუკრა გოგონამ და მაცდურად გაუღიმა. დანი ახლოს მიუჩოჩდა, თავზე შემოხვეული პირსახოცი შემოხსნა და თმაზე დაუწყო თამაში. ერთმანეთს თვალებში უყურებდნენ და უღიმოდნენ, თითქოს მხოლოდ იმ მომენტით ცხოვრობდნენ და მათ ირგვლივ არავინ და არაფერი არსებობდა, არც დრო.
დანი საკოცნელად წაიწია, წამით უკან დაიხია მიამ, თუმცა მერე თავადვე გამოიჩინა ინიციატივა და ვნებიანად დაისაკუთრა ბიჭის ტუჩები. გაშმაგებულებივით ხდიდნენ ერთმანეთს და საძინებლისკენ მიდიოდნენ, ისე რომ კოცნა არ შეუწყვეტიათ. საწოლზე მოწყვეტით დაეცნენ და ერთად გადაეშვნენ ნირვანაში.

დანიელის გულზე მიასვენა თავი და ბიჭის სხეულზე თითებით დაიწყო თამაში.
-ღვინო დარჩა? -იკითხა უცებ.
-მგონი კი.
მია წამოხტა, დანის პერანგი მოიცვა და მისაღებში გავიდა, მალევე შემოტრიალდა ბოთლით ხელში და საწოლზე ფეხებით ახტა.
-ადექი მივდივართ!
-სად? -გაუკვირდა დანის და საწოლზე წამოჯდა.
-სახურავზე. -თვალი ჩაუკრა გოგონამ.
-გაგიჟდი ხომ? -გაეცინა ბიჭს.
-მინდა რომ ეს ერთი თვე სიგიჟეები ვაკეთოთ, ყველა და ყველაფერი დავივიწყოთ. თუ თანახმა ხარ ადექი, თუ არადა ეს ღამეც შეცდომა ყოფილა, ჩაბარგდები და ამჯერად მართლა სამუდამოდ წახვალ. -დანის წინ ჩაიმუხლა გოგონა და ეს ყველაფერი ღიმილით ჩაურაკრაკა.
-თანახმა ვარ. -გაუღიმა დანიმაც.
-ხოდა ადექი. - ცხვირზე თითი დაჰკრა მიამ და საწოლიდან გადმოხტა.
-შენ ეგრე მოდიხარ? -იკითხა დანიმ, როდესაც დაინახა, რომ გოგონამ მხოლოდ კედები ამოიცვა, ზემოთ კი მისი პერანგი ეცვა.
-არ მოგწონვარ? -დემონსტრაციულად დატრიალდა მია და თან თავი აითვალიერა. - მე მომწონს.
-მეც მომწონს, მაგრამ არ გამიცივდე. - მიუხალოვდა გოგონას და ხელები წელზე მოხვია.
-ხოდა, შენ გამათბე. -გადაიკისკისა მიამ და ბიჭს ხელებიდან დაუძვრა, ბოთლი ისევ აიღო ხელში, მეორე ხელი დანის ჩაკიდა და სახლიდან გავარდა.

-მოდი ვითამაშოთ. -სახურავზე ლამაზი ხედის წინ მოკალათების შემდეგ, სიჩუმე დაარღვია მიამ.
-რა ვითამაშოთ?
--სხვა სახელები დავირქვათ, ვითომ მე მია არ ვარ და შენ დანი.
-მაგალითად?
-მე პაოლა ვიქნები.
-პაოლამ სიკვდილით დაამთავრა, არ გვინდა. -მიუხვდა დანი ვინ პაოლაც იგულისხმა გოგონამ.
-კარგი, მაშინ ჩვენით შევქმნათ პერსონაჟები.
-მოდი, დღეს დანი და მია ვიყოთ და ხვალიდან დავიწყოთ. - გაუღიმა მიას და შეუბლზე აკოცა.
-კარგი. -გაუღიმა მანაც და დანის მკლავებში კომფორტულად მოკალათდა. უცებ თითქოს რაღაც გაახსენდაო და ფეხზე წამოხტა. -ერთი პირობით!
-რა პირობით? -ჰკითხა დანიმ, თან ღვინო მოსვა ბოთლიდან.
-ჩვენს თამაშზე მხოლოდ ჩვენ გვეცოდინება.
-კარგი, თანახმა ვარ. ახლა მოდი ჩემთან და ნუ დახტიხარ გიჟივით. -გაეცინა დანის და მასთან მისკუპებულ მიას ხელები მოხვია.

დილით ტელეფონის გაბმულმა ზარმა გააღვიძა.
-მმმ..-სიტყვის ამოღერღვის თავი ნამდვილად არ ჰქონდა.
-სად ხართ? კარები ლამის ჩამოვიღეთ. - ნენეს კივილი პირდაპირ ტვინში მოხვდა და თავი უფრო მეტად ასტკივდა. გაუთიშა და ფეხზე წამოიზლაზნა, ისევ დანის პერანგი შემოიცვა და მეგობრებს კარი გაუღო.
-ნორმალურები ხართ? გული გამისკდა! რა არ ვიფიქრე..- შემოვარდა ქოთქოთით ნენე.
-ნუ კივი ნენე! თავი მისკდება. -სახე დამანჭა მიამ და ხელი თავზე მიიდო. - რომელი საათია?
-12 საათია, გვშია და წავიდეთ სადმე. -უპასუხა სანდრომ და დივანზე მოკალათდა.
-აუუ, 4 საათიც არ მიძინია. -ამოიწუწუნა მიამ და ბარის მაგიდაზე თავით დაემხო.
-9 საათამდე რას აკეთებდი? -გაუკვირდა ნენეს.
-ჯერ ვისეირნეთ, მერე დავლიეთ, მერე კიდევ სახურავზე გავაგრძელეთ სმა და დაგვათენდა რა. - თავის აუწევლად აუხსნა დაქალს. ნენემ და სანდრომ ერთმანეთს და გაეღიმათ, მიხვდნენ რომ შერიგდნენ.

-მიდი გადაივლე, მოხვალ ცოტა აზრზე. მე მანამდე დანიელს გავაღვიძებ. -წამოდგა სანდრო და საძინებელში გავიდა. მია არ განძრეულა.
-ადექი ახლა, თორემ ვიკივლებ.
-ხმა არ ამოიღო! მეზიზღება შენი წიკვინი. - თავი წამოყო მიამ და აბაზანის კარებს გახედა, რაღაცნაირად შორსი მანძილი მოეჩვენა იქ მისასვლელად.
-ადექი მეთქი! -ისევ გაუმეორა ნენემ და დაქალი წამოაგდო, მიაც ბუზღუნით შევიდა შხაპში.

თბილმა წყალმა ოდნავ გამოაფხიზლა. საერთოდ არაფერზე ფიქრი აღარ უნდოდა, არც გუშინდელი ღამის გადახარშვას აპირებდა და არც მომდევნო ერთი თვის. იცოდა რომ, ეს თვე, ბოლო ბედნიერი ნოემბერი იყო მისთვის, რადგან არასოდეს აღარ გაეხარდებოდა ნოემბრის დადგომა. ეს თვე ყოველთვის ღალატს გაახსენებს და არასოდეს მოასვენებს სინდისის ქენჯნა, მაგრამ ახლა ამაზე არ უნდა იფიქროს. ცხოვრებაში პირველად აძლევს საკუთარ თავს უფლებას იცხოვროს მხოლოდ დღევანდელი დღით და არ იდარდოს რა იქნება ხვალ. ხოდა ყველანაირად დატკბება ამ დღეებით, დანიელთან ერთად.