მთელი დღე მოწყენილი უსმენდა თავის ლექტორებს. დიდი არაფერი მომხდარა გარდა გაცნობისა.. ყველას ყურადღებით გადაღლილმა და მოწყენილმა არიცოდა რაექნა და რით გაეყვანა დარჩენილი დრო. სულ იმ ხეპრე დანიელზე ფიქრობდა.. სულაც არიყო ლექციების განწყობაზე. ეხლა მხოლოდ დანიელი ენახა და ალბად მთელი დღე ვაგლახმეობით გატარებული დრო სულ დავიწყდებოდა. უკვისრ და ძალიან უბრაზდენა კიდეც საკუთარ თავს, რატომ მიეჩვია ამ გათამამებულ ბიჭს. თავის თავს უბრაზდება რატომ აძლევს კოცნის უფლებას და რატომ სიამოვნებს მისი შეხება. უკვე გრძნობს იმასაც, რომ უმისოდ ყოფნისას სრულიად არა კარგ განწყობაზე.. რომ არ შეხვედრილიყო იმ დღეს, და რომ არ მომხდარიყო ის რაც მოხდა ეხლა ხომ, ისე იქნებოდა გახარებული როგორც დანარჩენი კურსელია.. აქ ყოფნის დროს გრძნობს ერთი ბიჭის ყურადღებას განსაკუთრებულად.. უხერხულადაც კი გრძნობს თავს. დანიელის სიტყვები გახსენდა მეორედ მოკლე კაბით ვერ წახვალო, დანიელისთვის რომ დაეჯერებინა ამ უჭკუო გოგოს ასევდრორბლებ გადმოყრილი კიარ უყურებდა ყველა.. მაინც სხვა ქალია.. სხვა ეშხია და სხვა სილამაზეა მასში.. სად ქართველი და სად რუსი ნაშები, მაგრამ მაინც მასზე აქვთ თვალი ამ უკანასკნელებსაც.. როგორციქნა დრო დადგა დამშვიდობებისა, და სახლში წასვლისა.. სიმართლე, რომ გითხრათ დიდიად აღფთოვანებული არ გახლავთ ჩვენი თავმომწონე აილენი.. ამას იმ ხეპრე დანიელთან ყოფნა და მისი დამცინავი და ნნერვების მომშლელი წინადადებები ისმინოს ურჩევნია.. კიბებზე მიმავალს ვიღაც უკან დაედევნა, მიხედა და თავისი კურსელი შერჩა.. ხომარ დაუწყებდა ყვირილს როგორც რიგირთი ქართველის გენშია.. რატომ მომსდევო, არა გაუღიმა და გზა განაგრძო, იქნებადა თავის გზაზე მიდისო. მაგრამა არა ამ უკანასკნელმაც რაღატომღაც ეს აირჩია და გრძელ კოლიდორში გააჩერა.
-მე გოჩამ ვარ, თავი კიდებ ერთხელ გააცნო და მის ტუჩებს დაუწყო ყურება..
-სასიამოვნოა._მოკრძალებით უპასუხა და გზის განაგრძვა სცადა.. საქმეც იმაშია, რომ სცადა მაგრამ, არ გატარა გოჩამ.
-აქვე კაფეა და ხოამრ ჩამომჯდარიყავით?_დაიწყო შებმა აილენისა მაგრამ, აილენი რისი აილენია, რომ ამას ვერ მიმხდარიყო..
-არა გმადლობთ. ძალიან დაღლილი ვარ და მეჩქარება._თავი დაიძვრინა და გზა განაგრძო.
-მე გაგიყვან._დაადევნა მისი შემოთავაზე და აილენმა ვითომც ვერ გაიგო.

^^^

სახლში მივიდა თუ არა, სამზარეულოში შევარდა. დანიელი იკითხა სადარისო?! მისთვის პასუხი უნდა მოეთხოვა მარტო, რომ დატოვა და არ მიაკითხა.
-რუსა დედია დანიელი სახლში არაა?_იკითხა და სახლი კიდევერთხელ მოათვალიერა.ალბად ოთახშიაო გაიფიქრა,
-არა შვილო, ბათუმში წავიდა, ერთი კვირით. _მოესმა თუ მართლა ეგრე უთხრა ბათუმში წავიდაო?! არა! აშკარად არ მოესმა, რუსამ გარკვევით უთხრა ბათუმში წავიდაო, ძალიან გაბრაზდა. გაბრაზდა დნიელზე, რომ ის უნივერსიტეტში დატოვა და არცკი უთხრა რომ მიდოდა. სირბილით აიარა კიბები და თავის ოთახში შეიკეტა.. მთელი დღე იმ ოთახში გაატარა, რუსას საეჭვოდ ეჩვენა მისი საქციელი და დანიელთან გადარეკა.
-დანიელ შვილო..-შეშფოთებული ხმით „ჩასძახა“ მობილურში ქალმა.
-გისმენ რუსა დეიდა.. მოხდა რამე? რახმა გაქვს? აილენი ხომ კარგადა?
-სწორედ მაგიტომ გირეკავ.. რაც მოვიდა და ვუთხარი, რომ ბათუმში წახვედით ოთახში შეიკეტა და არ გამოსულა, არცკი უვახშმია.
-კარგი არინერვიულო, დამალაპარაკე აბა..

^^^
ძალიან გაუბრაზდა დანიელს.. რაგასამტყუნია ეხლა ეს გოგო რას ადგა და გაიპარა ეთქვა მაინც, ხომარ დააკავებდა.. მთელი დღე ელოდა როდის დაუმთავრდებოდა მომაბეზრებელი ლექციები , რომ დანიელი უნდა ენახა.. მასკი დანიელი ბათუმში წასული დახვდა.. გული ძალიან ეტკინა. თავის თავს კითხა კიდეც რატომ’ო?! მაგრამ გაუჭირდა პასუხის გაცემა, იმიტომ, რომ არუნდოდა ეღიარებინა სინამდვილეში ის რაც იყო.. შიმშილმა შეაწუხა მაგრამ, იფიქრა, რომ არვჭამ რუსა დაურეკავს ისიც გაბრაზდება და მე დამირეკავსო, მაგრამ მგონი ეს საწყალი უნდა მოკვდეს მშიერი რადგან დანიელი დარეკვას სულაც არ აპირებდა ალბათ.. ამ ფიქრებში იყო გახვეული როცა ზღურბლს უკან რუსას ხმა მოესმა.
-აილენ კარი გაღე დანიელს დალაპარაკება უნდა შენთანო.._როგორცკი ეს გაიგო მაშინვე ფეხზე წამოენთო და კარები გაუღო ქალს.
-აიღე_ქალმა ტელეფონი გაუწოდა და კიბებს ჩაუყვა.
-გისმენ?_გასცა გაბუტულმა ხმა და სასურველი ხმის გაგონებას დაელოდა.
-როგორ ხარ?_კითხა დანიელმა და გულმა ორმაგად დაუწყო ცემა.
-გაპარვის ხასიათზე შენ?_თავისი საქციელი შეახსენა და ისევ გამობურცა ტუჩები.
-ეგ რო მცოდნოდა მარტო კიარ გავიპარებოდი._ხუმრობით უპასუხა დანიელმაც და როგორც სჩვევია ხოლმე ისე გაიღიმა.
-კარგი არაუშავს._ისევ გაბუტულმა გასცა პასუხი.
-ვიცი რომ, გაბუტული ხარ და ტუჩები საყვარლად გაქვს "გამობურცული", აი ისე მე რომ მიყვარს.
-ხო ვარ და, არ გეგონოს ადვილად შემომირიგო.
-შენ მაგაში ეჭვი არ შეგეპაროს.
-ადვილი არიქნება.
-შენ ისმითხარი როგორ ჩაიარა დღევანდელმა დღემ?
-ძალიან კარგად. უკეთეს არც კი ველოდი.
-დაჟე? გაიცანი ვინმე?_ინტერესით იკითხა და პასუხს დაელოდა.
-კი.-მოკლედ მოუჭრა და გაიბუსა.
-ჩემს არ ყოფნაში ჭკვიანად მოიქეცი_გამაფრთხილებლად გაისმა დანიელის ხმა და აილენს ღიმილმა გაუპო სახე.
-ვეცდები.
-ეხლა ჩადი ჭამე და დაიძინე, რომ არ დაგაგვიანდეს კარგი. მძღოლი მოგაკითხავს და ის წაგიყვანს დრო იცის გამოსვლის დროს კი ისევ მან წამოგიყვანს.. თუ ვინმემ შეგაწუხა ეტყვი მას .. გასაგებია?_დარიგებას მორჩა დანიელმა თუ არა მაშინვე დაუთბა ხმა.
-დიახ უფროსო.
ერთი კვირა სულ ვაგლახმეობაში გალია აილენმა, სასწავლებელი სახლი და მერე ისევ სასწავლებელი და სახლი.. ერთი კვირის მანძილზე ერთხელაც კი არ დაურეკავს დანიელს და არ უკითხავს როგორ ხარო? ყველაზე მეტად ნერვები ამიტომ ეშლებოდა.. ათას სალანძღავი სიტყვით ამკობდა და ბოლოს ხმამაღლა ასლუკუნდებოდა.. ვერადა ვერ შეეგუა ვერცერთ კურსელს, ეს ერთი კვირა რობოტადაა ნაქცევი.. კითხვას დაუსვამენ პასუხი აქვს, თუარადა ისე თვითონ ხმას საერთოდ არ იღებს.. საერთოდ კითხვაზე პასუის გაცემასაც, რომ ახერხებს კიდევ კარგია. მობილური ხელში აიღო და დანიელთან ერთად გადაღებული ფოტო დააყენა მთვარზე.. სოციალურ ქსელში შესვლით არასდროს იყო გატაცებული მაგარმ დანიელის, რომ ხედავდა საიტზე, მთელი დღე ისიც იჯდა და მისგან ერთ მესიჯს ელოდა.. ერთ მესიჯს მეტს ხომ არაფერს. ამდროს კი დანიელი რასაკეთებდა?! თავს უკრძალავდა არ მიწერო, არ დაურეკო’ო. ალბად გიკვირთ რატომ? რაღა დაგიმალოთ და მეც.! რა სისულელეა დღეში ორასჯერ ნომრის აკრეფა და არცერთხელ ზარის განხორციელება.. აილენს არურეკავდა თორემ ყოველი დეტლი იცოდა მის შესხებ.. სადიყო? რასაკეთებდა? და ა.შ. მთელი დღე სწყალი რუსა დანიელის ერთი და იგივე კითხვებს ცემდა პასუხს.. ხვდებოდა, რომ ამ ორს ერთმანეთის გარეშე უკვე აღარ შეეძლოთ,, სცადა კიდეც აეხსნა დანიელისთვის, რომ სჯობდა ჩამოსულიყო და აილენიც გაეხარებინა. მაგრამ არა და არ ჩამოდიოდა დანიელ ჯიქური ბათუმიდა.
-შვილო დანიელ ვიცი, რომ მისი გასამწარებლად აკეთებ ამ ყველაფერ. ის უკვე მიხვდა, დარწმუნდა, რომ მოენატრე შეგიძლია ჩამოხვიდე._ქალმა აილენის სიტუაცია აუხსნა და დარწმუნებული იყო , რომ დანიელი ეხლა მაინც ინებებდა და ჩამოვიდოდა.
-არა..! ჯერ დრო კიდევ მაქვს._მანაც თავისი არ დათმო, არვიცი ამით რის მიღწევას ცდილობს ეს ბიჭი, მაგრამ ფაქტია რომ აილენს ძალიან მოენატრა. უმისოდ ისე ვერა როგორც ძველებურად.
-შენი გადასაწყვეტია მაგრამ, აქ პრობლემებია._ქალმა სხვა ხერხს მიმართა და ეხლა ოსტატურადაც ჩაიცინა დანიელის მალულად.. იცოდა, რომ ეს ხერხი აუცილებლად გაჭრიდა.
-რახდება? რა პრობლემა?!_დანიელიც მალევე დაეჭვდა და დაეკითხა.
-რადა.! აილენს ვიღაც ბიჭი აწუხებს მგონი, სასწავლებლიდან მოყავს.. გუშინ ხელი დაუკავა და კოცნაც დაუპირა მაგრამ, აილენმა თავი აარიდა. აი დღეს კი მოაკითხა და სადღაც წაიყვანა..
-რაო რათქვა?! აილენს ვიღაც აწუხებსო? კოცნას უპირებდა? დღეს სადღაც წაიყვანაო?! ჯიქურის ძარღვებში სისხლმა ისეთი ძალით ამოძრავდა მგონი ჩანჩქერის ხმას არ ჩამოუვარდებოდა.. სახეზე სიწითლემ გადაუარა, როგორთუ ვიღაცამ მისი კოცნა დააპირა.. კიდევ კარგი, რომ აილენმა ნება არ მისცა თორემ სულ გააფრენდა ეს ბიჭი.. არუყვარს როცა მისას ეხებიან.. აილენის ბაგეებიც ხომ მისია.. თვითონ აილენიც მისია და ვერაიტანს სხვის გვერდით.. ქალს ყურმიილში ეხლავე მოვდივარო ჩასძახა და სახლიდან ელვის სისწრაფვით გავარდა.. ბილეთები დაჯავშნილი ქონდა ნებისმიერ დღისთვის. რაიცოდა რა მოუვლიდა და როდის წავიდოდა, როდის სძლევდა აილენის მონატრება და მისი სურნელის ჟინი.. როგორც ჩანს ამ ბიჭის დიდი მოთმინების უნარი აქვს. მაგრამ, როცა აილენს ეხება საქმე და მითუმეტეს მას ვიღაც აწუხებდა აქ უკვე ყოველგვარი მოთმინება დაუშვებელია.. მგონი მართაიცა?! აილენიც რას მიყვებოდა უცნობს? რამე, რომ დაუშავოს რა გამორიცხულია თუ? ათასჯერ მაინც გააფრთხილა უცნობებთან და განსაკუთრებით მამაკაცებთან არ იმეგობროო.. ეს გოგო კი სულ არ უსმენს დანიელს და შედეგსაც იმედია ცუდს არ მოიმკის.. თვითმფრინავში იჯდა და ისე იყო გაღიზიანებული საწყალი აილენი სახლში მისვლამდე რომ არდახვდეს.. უქმებს თურმე ქალბატონი გასართობად იყენებს? რომკითხო სწავლისგარდა არაფერი აინტერესებს?! კარგი ხო, დანიელსაც ზედმეტი მოსდის.. გოგოა და მოეწყინა სახლში მარტოს, მერე რა თუ კურსელს გაყვა სასეირნოდ.. შუბლზე ხომ არ აწერია ის უკანასკნელსაც, რომ გარყვნილია. ერთხელ რადგან მის საკოცნელად წაიწია ამიტომ ცუდი ბიჭია და ცუდი განძრახვა აქვს?! ეს ხომ, არასწორია. ადამიანს რაიცი როგორი ხასიათი აქვს თუ კარგად არ გაიცანი.. სთხოვა იმ გოჩამაც და ამანაც დიდი ყოყმანის შემდეგ დასთანხმდა.. რაექნა აბა არ მოასვენებდა და?!
-მგონი დროა სახლში წავიდეთ_თქვა სეირნობის დროს აილენმა და გოჩას გახედა.
-როგორც მეტყვი.._აშკარა იყო, რომ ამ მამაკაც ცუდი განძრახვა არაქვს რას გადაეკიდა ეს რუსა და დაინიელი.მშვენიერი ბიჭია დანიელს მაინც არ გავს.. ვირულად, რომ დაეკონება მის ტუჩებს და მერე სრულიად მოულოდნელად აიღებ გეზს ბათუმისკენ.. მშვენიერი დრო გატარა ამ ბიჭთან ერთად მაგრამ, თავის სახლის გზას, რომ ასცდნენ სწორედ აქ არმოეწონა რაღაც აილენს.
-სახლში არ მივდივართ?_იკითხა აილენმა და გოჩას პასუხს დაელოდა..
-კი ოღონდ ჩემს სახლში.. ძალიან მინდოხარ._მამაკაცის ამ სიტყვებზე ტანში გასცრა.. ეგონა მისი ნდობა შეიძლებოდა მაგრამ, არა შეცდა. მაშინვე სთხოვა თავის სახლში წაეყვანა.
-არა, ვერ გაგიშვებ.. ჩემთან ავალთ._მის თითოეულ სიტყვაზე უკვე გული ერეოდა.. სცადა მანქნიდან გადახტომა მაგრამ, კარები დაკეტილი აღმოჩნდა.. გული ცუდად გაუხდა იმის წარმოდგენაზე რაც წინ ელოდა.
-გოჩა გთხოვ კარები გააღე, და სახლში წამიყვანე.._მამაკაცს კიდევერთხელ სთხოვა სახლში მიყვანა მაგრამ, ეს მამაკაცი სულაც არ უსმენდა აილენს.ცრემლები ღაპა’ღუპიტ მოსდიოდა თავლიდან.. გახსენდა რუსას კითხვა სად მიდიხარო?! ნეტა ეთქვა რომ დაგვაინდებოდა მოძებნიდა მაინც, ეხლა რაქნას? სრულიად უცნობ ქვეყანაში დახმარების ხელი ვისსთხოვოს. უცებ დანიელი გაახსენდა უნოდა ეხლა მის ნახვა ყველაზე მეტად უნდოდა.. თავი კიდევერთხელ დაიწყევლა ასეთი წინდაუხედავი რომაა. მანქანა ბინის წინ გააჩერა. კარები გაღო და აილენის მხარეს მოუარა, ქალს ხელი მკლავზე მოუჭირა და ისე „გადაათრია“ მანქნიდან.. სულ თრევა თრევით აიყვანა მესამე სართულამდე.. ყვირილს არ წყვეტდა აილენი მაგარმ, არავინ დახმარებია.. სახლის კარი გააღო და იატაკზე გაგდო აილენი.. ისე მძლავრად დაეცა გონება დაკარგა.. რომ გაიღვიძა საწოლზე მიბმული იყო. ხელებით გახსნა ეცადა მაგრამ, ვერაფერი ვერ მოუხერხა ამ ბაწარს.. ხმამაღლა ყვირილი და ტირილი დაიწყო.. როგორც ჩანს არავინ იყო მისი მშველელი.. თანაც ის გაიძვერა სახლში არარის.. ეხლა როგორმე უნდა მოახერხოს და თავი გაინთავისუფლოს.. თუმცა ხელებით მიბმულია საწოლზე.. იქვე ძირს დაგდებული ჩანთა დაინახა.. საწოლიდან ფეხები გადააწყო და ჩანთის აღება სცადა.. დიდხანს იმწვალა მაგრამ ხოლოდ ფეხზე წამოეიბა ჩანთის“ სახელური“. ახლოს მიიტანა ჩანდა და ძვლივს ძვლივობით გახსნა, ამდროს კი ბინის გაღების ხმა იყო.. ვერცკი მოახერხა ვინმესთვის დახმარეა ეთხოვა.. როგორცკი, ოთახში შემოვიდა მაშინვე გამოართვა მობილური.. ხელები პირზე მოუჭირა და შენთვისვე აჯობებს, რომ დარეკილი არ გქონდესო გააფრთხილა. ზედის გახდა, რომ დაიწყო გული ცუდად გაუხდა.. ამრეზით შეხედა მის სახეს და რაც თუ ზიზღს გრძნობდა მის მიმართ იმ ძალით „მიაფურთხა“ მის კაცობას.. ამაზე გახელებული, მამაკაცი ეცა და ცემა დაუწყო.. ტუჩიდან უმალ გადმოჟონა სისხლმა. არასდროს დაურტყამთ მისთვის, ეხლა პირველი იყოდა ისეთი მწარე , რომ სუნთქვაც კი ვერ შეძლო.. სახე ისე ეწვოდა თითქოს ცხელი წყალი გადაასხეს.. კიდევერთხელ, რომ იგრძნო იგივე დართყმა გონება დაკარგა და მამაკაცის შეშინებაც მოახერხა.. ეგონა მოკვდაო მაგრამ მალევე დარწმუნდა, რომ მხოლოდ გონება ქონდა დაკარგული.. მაღაზიაში გაიქცა მოსასულიერებლად რამე რომ, ეყიდა.. ბინაში არაფერი ქონდა გარდა წყეული საწოლისა რომელზეც მიბმული ყავდა აილენი.. გონს მალევე მოვიდა მისი არყოფნით ისევ გააგრძელა დაწყებული საქმე და მობილურის ასაღებად სულ ცოტა დააკლდა.. უფალო გთხოვ დამეხმარე.. მხოლოდ ამ სიტყვებს ბუტბუტებდა და ხმამაღლა ყვიროდა დამეხმარეთ’ო. მაგრამ, ვერრავის გაგონა მისი ხმა.. ბოლოს როგორც იქნა ვიღაც კაცის ხმა გაიგო.
-შვილო რახდება?!_კაცი სავარაუდოდა კართან იდგა და იქედან ეკითხებოდა..
-გთხოვთ პოლიციაში გადარეკეთ.. გთოვთ.._კაცმაც მაშნვე გადარეკა და მისამართი უკარნახა პოლიციას.. სახლში მალევე დაბრუნდა გოჩა.. გონს მოსული რომ, დახვდა კამაყფილმა გადახედა და მის ტუჩებს კოცნა დაუწყო.. მოშორება სცადა მაგრამ კიდევეთხელ , რომ გაარტყა ყველაფრის ძალა დაკარგა.. მაიკა შემოახია და მკლავებზე ზოლებიც დაეტყო.. მალევე გაისმა კარზე ზარის ხმა.. უკმაყოფილომ, წამოდგა საწოლიდან და ალბად საწმელი მოიტანესო ჩაიფრუტუნა.. აილენს პირზე თეთრი ზეწარი აუხვია არ დაიწყოს კივილიო.. მისგან განსხვავებით ეს ბიჭი წინდახედულია რასვერჩით.. მან დაუფიქრებლად რომ, ჩაუხტა მანქანაში აბა რასელოდა უცნიბისგან?! სახლშ მალევე შემოცვივდნენ პოლიციელები და ხელებზე ბორკილები დადეს.. ოთახში შევიდნენ აილენთან და ხელები გაუხსნეს.. თავისი ზედა გაიხადა ერთერთმა და გაუწოდა.
-გმადლობთ.._ხმაჩამწყდარმა გადაუხადა მადლობა და უკან გაყვა პოლიციელს.
-სახლში მიგიყვანთ, მოწესრიგდით და ხვალისთვის ჩვენებას ჩამოგართმევტ.
-კარგით.

^^^
სახლში მისულს აილენი სახლში რომ, არ დახვდა უფრო უმატა გაბრაზებამ.. საათს შეხედა და ეს უკანასკნელიც 12-ს უჩვენებდა..
-ამ შუაღამისას სადხარ აილენ სად? მოხვალ შენ და გაჩვენებ როგორცუნდა წოწიალი.._ უწყრებოდა დანიელი.. ბათუმიდან მოახერხა და მოსკოვში ჩავიდა ისკი სახლში ჯერ კიდევ არ მისულა.. ხომ გაგიჟდება კაცი. ნერვიულად ბოლთას სცემდა დანიელი როცა კარზე კაკუნის ხმა გაისმა. გაფთრებით ეცა კარს იმ იმედით, რომ აინელი იქნებოდა და პასუხს მოსთხოვდა ამდენისხნის გაუჩინარებისთვის.. მაგრამ, არა..! პოლიციელი შერჩა ხელში.
-დანიელი ჯიქურის სახლია?
-დიახ მეგახლავართ.
-ხელით ანიშნა იქვე მდგარ მანქანაში მჯდომ აილენს ჩამოდიო და ისიც მანქნიდან გადმოვიდა.. თავდახრილი წავიდა სახლისკენ არუნდოდა დანიელის მზერის დანახვა.. როგორ ენატრებოდა და როგორი სიტუაციით დახვდა.. ეხლა ხომ, დაუწყებს ყვირილს.. და რა არ იმსახურებს?! სახლში შევიდა თუ არა უკან მიყვა დანიელიც ხელი ჩაავლო მკლავში და თავისკენ მიაბრუნა.. უცებ თავლი მოკრა მის ტუჩს, რგორო გახეთქოდა და სისიხლი როგორ მოსდიოდა.. თმა გადაუწია და დალურჯებულ სახეს, რომ მოკრა თავლი მუშტი მგრად მომუჭა..
-მითხარი რომ არაფერი დაგიშავეს?!_თხოვნით კითხა და გულში ჩაიკრა აქვითინებული აილენი.
-ვინიყო?_პასუხი რომ არ გასცა შეკითხვა ისევ თვითონ დასვა ისე, რომ აილენისთვის ხელი არ გაუშვია.. როგორ მონატრებია ეს სულელი გოგო. ნეტავ უფრო მალე ჩამოსულიყო, და გადაერჩნა ტანჯვას.. მდივანზე დასვა და თვითონ ბამბა და სპირტი მოიტანა ჭრილობის გასაწმნდად.. ხელით ნელა აკეთებდა თითო’ეულ მოძრაობას და აილენის დამანწულ სახეს რომ დაინახავდა თვითონაც სტკიოდა. გულზე ნემსის ჩხვლეტას გრძნობდა აილენის შემყურე.. როგორცკი მორჩა ჭრილობის დამუშავებას გულზე მიიხუტა.
-ჩემი სულელი გოგო.._სულაც არ უცდია მისთვის პასუხი მოეთხოვა,ანდა ყვირილით აეკო იქაურობა.. რაც იყო იყო. აილენის და ჩვენდა გასაკვირათ არაფერს არ შეხებია იმ თემასთან დაკავშირებით.
-ეს ჩემი უკუღმართი ბედის ბრალია.._ძვლივს ამოიფრუტუნა აილენმა და ისევ აქვითინდა.

პ.ს. რადგან მითხარით რომ არ დამეგვიანებინა მეორედ ცავთვალე ჩემი საქციელი დიდი თავით გამომესყიდა... ველოდები თქვენს შეფასებებს... არცთუისე ბევრიი დარჩა... ველოდები თქვენს შეფასებებს, მაინტერესებს რას ფიქრობთ ამ თავზე?