გამოიღვიძა თუ, არა რაღაც ტკივილის მაგვარი იგრძნო ყელში.. სულაც არეცნო მისი თავი სად ქონდა.. თვალები ზანტად გაახილა და მიხვდა, რომ სიმპატიური მამაკაცის მხარზე ედო თავი.. ოჰ ამ უკანასკნელსაც არ დაუკლია, მისთვის ხელი გადაუხვევია და თვითონაც მშვიდად ფშინავს.. ეხლა, რომ გააღვიძოს ალბად ძალიან ცუდი იქნება.. ვინიცის რამდენხანს უყურა მას მძინარეს. ასერომ ეხლა თვითონ დატკბება ამ მომენტით..ამ მამაკაცს ყველაფერი ისეთი აქვს რასაცც აილენი ისურვებდა სასურველ მამაკაცში, სუნამოს სუნი ხომ ჭკუის დაკარგვამდე მოსწონდა.. ჯიბიდან მობილური ამოაძვრინა და „სელფი“გადაიღო.. ამას როგორ გამოტოვებდა, ასეთ სიმპატიურ მამაკაცთან რომ ფოტო არ გადაეღო.. მართალია მამაკაცს ეძინა თუმცა ამ ფოტოში სულაც ვერ შეამჩნევდით, რომ სძინავს.. სათვალეებიც როგორ უხდება, ფოტოს დახედა და კომპლიმენტი არდაიშურა მძინარე პრინცისტვის.

^_^_^_^
გამოიღვიძა თუარა პირველსავე წუთს მას გადახედა.. სულაც არ სძინავდა, თუმცა ხელი მისი მხრიდფან არ აუღა.. როგორც ჩევია ხოლმე ისე გაიღიმა და ეს, რომ აილენს დაენახა მისი ღიმილი ალბად გულის ფეთქვა შეუწყდებოდა.

-დილამშვიდობისა..!_მიესალმა ქალს და და გაუღიმა..

-დილამშვიდობისა..!_მანაც მიესალმა და გაუღიმა თუმაცა მისი გაღიმების ფასი ალბად ნული იყო მის გაღიმებასთან შედარებით..

-როგორ გეძინა?_მოიკითხა მზრუნველად და მის პასუხს დაელოდა.

-ცუდად.. _მხოლოდ ესღა უთხრა და მზერა არიდა..

-რატო?_მანაც ჩაეძია დაინტერესა, და აბა რაექნა.


-შენს მხარზე, რომ მოვინდომე ძილი მე ქალბატონმა იმიტოომაც.._ხელი ნატკენ ადგინას დაიდო და ნაზად დაიზილა..

-სულაცარა.. ჩაგეძინა და მე დაგადებინე თავი ისე უფრო ცუდად გექნებოდა დამიჯერე.._სიტუაცია აუხსნა და საათზე დაიხედა.2 საათში ჩავალთ.

-ვიცი.

-შეგეძლო გეთქვა ხო, ან მადლობა რომ მითხარიო შენ რაენაგაქვს.. „ვიცი“ _გამოაჯავრა მისი სიტტყვა და ბოლოს მაინც გაიღიმა.აილენს მისთვის არაფერი უთქვამს განა იმიტომ, რომ არქონდა სათქმელი არა! პირიქით ქონდა მაგარამ მართლაც ენა მწარე რომა თავი შეიკავა..


-ხო მართლა შენი სახელი?!

-აილენი.

-დანიელი.

-სასიამოვნოა.

-ჩემტვისაც.

მეტი ხმა არგაუციათ ერთმანეთისთვის.. არადა ხშირ ხშირად გაპარებდნენ ხოლმე თვალს ერთმანეთისკენ.. როგორციქნა თვითმფრინავი თავის ადგილს ეწვია.. დასაფრენ ტრასაზე დაჯდა და მალევე შეწყდა სვლა. ყველა ფეხზე წამოდგა აილენის და დანიელის გარდა.. გიკვირთ რატომ?! იმიტომ, რომ არუნდოდათ ერთმანეთისგან შორს წასვლა, ნუ დანიელი ამას გრძნობდა და აილენის რაგითხრათ.

-არ გამატარებ?_მიიხედა მისკენ და დანიელის ვნებიანი თვალები დაინახა, მისი უძირო შავი თავლები სულ ჩაშავებულიყო, კუპრივით შავი და ვნების ბურუსში გახვეულიყო.. კითხვა გაგიმეორო?!_პასუხი, რომ ვერ მიიღო კიდევრთხელ შეახსენა თავი..

-გაგიშვებ მაგრამ ერთი პირობით!_აილენს ძალიან დაინტერესა რა პირობა ქონდა მისთვის, იმედისა ჩანთის ჩატანას არ მთხოვს ჩემიც საკმარისად მაქვს’ო გაიფიქრა.

-კარგი.

-თუ მაკოცებ?_ყველაფერს ელოდა ამის გარდა. მართლა არელოდა ეხლა და ამსიტუაციაში ეს იდიოტი თუ მაგას მოსთხოვდა..

-რასისულელეს ამბობ ხვდები მაინც?_გაბრაზებულმა მიუბრუნდა და გასასვლელად გაიბრძოლა.

-აპ აპ მიდი აბა თუ გახვალ..

-მისმინე, შენ მე ვინგგონივარ?! საერთოდ ვინხარ?! რომ აქ გამომკეტო და საიმისოდ, რომ ჩავიდე კოცნას მთხოვ? მგონი მალევე ამოგვაკითხავენ ასერომ კოცნას არვაპირებ შეგიძლია გამატარო.

-ვინ ამოგვაკითხავს? თვითმფრინავი ჩემიადა როცა მინდა რამდენხანსაც მინდა მაშინ გავატარებ დროს, ასერომ გირჩევ შეასრულო ის რაც გითხარი ანარადა ცნობისთვის სულარ მეჩქარება მე.

-ეხლა იცი რასგიზავ?_მოთმინება გამოცლილმა თვალებით ანიშნა ან გამიშვი ანარადა ჩემს თავზე პასუხს არვაგებო.

-ძალიან მაინტერესებს სიმართლე რო გითხრა რას მიზავს?!


-ნუ სარგებლობ იმით, რომ აქ მარტოები ვართ.. გითხარი გამატარე თქო._ხმა გაიმკაცრა აილენმა მაგრამ უშედეგოდ.

-რადგან არაპირებ, რომ მაკოცო კარგი მაშინ აქ მოგიწევს ღამის გათევა.. თანაც მარტოს._კატეგორული ხმით განუცხადა და ფეხზე წამოდგა.სულაც არ ქონდა მიზნად დასახული ეს ყოველივე, იფიქრა შეეშინდება დ ამაკოცებს’ო თუმცა შენცარ მომიკვდე.

-აქ ვერდამტოვებ, გესმის აქ ვერდამტოვებ თქო. ამისუფლება არ გაქვს.._ხმამაღლა კიოდა აილენი მაგრამ დანიელს სულაც არ აინტერესებდა მისი წიკვინი.

-გავალ რამეს გიყიდი და მოვალ. რას შეჭამ?_მიუბრუნდა და გოგონას თვალებსი ცრემლი რომდაინახა ისე შეეშინდა რამე ხომარ დაემართაო.. გოგონა თვალებს ვერ ახელდა.. ძალა გამოცლილი დავარდა ძირს.. დანიელი მაშნვე მივარდა მასთან დ ათავი ხელში მოიქცია, შეანჯღრი გონება დაკარგული მაგრამ, ვერაფერს რო ვერ გახდა ხელში აიყვანა და თვითმფრინავიდა ძირს წავიდა.. თავისი მანქანა მაშნვე მოუყვანა მძღოლმა და უკანა კარები გააღო, თავი მის კალთაში ედო და ხელს ნერვიულად უსვამდა მის ნაზ კანს.. მალ’მალე გასძახებდა უკანა სავარძლიდან მძღოლს სიჩქარეს მოუმატეო..



პ.ს. ყველას დიდი მადლობა ვინც კითხულობთ... ბევნი არხართ მაგრამ რამდენიც ხართ ყველანი მიყვარხართ<3 ველოდები ტქვენს შეფასებებს და მაინტერესებს მოგწონთ თუ არა ღირს გაგრძელება??? და კიდევ ორი ან სამი დღით შეიძლება ვერ დავდო ახალი თავი და ნუ დამივიწყებთ... დიდი დიყვარულით გურანდა ჩხიკვაძე.. <3