გავიგე როგორ შემოვიდა ოთახში ვიღაც, შემდეგ კი საწოლზე დაჯდა
-ბუუ-შეკივლა ლიკამ და სიცილი დაიწყო. შეშინებული შევხტი და იმედები გამიცრუვდა რატის მაგივვრად ლიკა რომ შემრჩა ხელში.
-რაგინდა შენ აქ?-მისკენ გადავბრუნდი და აწყლიანებული თვალები მივანათე, სწრაფად შეწყვიტა სიცილი და თვალებში ჩამაშტერდა
-რატო ტირი?-მკითხა გაბრაზებულმა, არაფერი ვუპასუხე, ან რა მეპასუხა? მშობლებს ჰგონიათ რომ ერთად ვართ მე და შენი ძმა, და როგორც ჩემი შეყვარებული ვახშამზე დაპატიჟესმეთქი?
-ჩემი იდიოტი ძმის გამო ხო?-გაღიზიანება შეეტყო ხმაში.
-არა-თავი გავაქნიე უარყოფის ნიშნად და საწოლზე წამოვჯექი.
-აბა? კარგი რაა.. ბოლოს მამაშენმა თმები რომ გადაგხოტრა მაშინ იტირე-გაიხსენა ერთი წლის წინანდელი ამბავი.
-არაფერია-მხრები ავიჩეჩე-რაგინდა აქ?
-რატი და ლიაც აქ არიან, არ გამოხვალ?-მკითხა მან
-არა, არმინდა-ვუთხარი და თავი დავხარე
-გეფიცები მოვკლავ რამეს თუ გაძალებს-სწრაფად წამოხტა ფეხზე
-მიდი მოკალი-გამეცინა მე.
-სერიოზულად გეუბნები-უკმაყოფილოდ ჩაილაპარაკა
-მეც.
-ვიცი ვინც მოგხედავს ეხლა შენ-გაიღიმა მან და სირბილით დატოვა ოთახი. მალევე დააკაკუნეს კარზე, პასუხს არც დალოდებია ისე შემოაღო რატიმ კარი
-მეძახდი?-მკითხა და ჩემსკენ წამოვიდა
-არა, საიდან მოიტანე?-ვკითხე და საწოლის კიდისკენ მიივჩოჩდი რათა დისტანცია დამეცვა
-ლიკამ მითხრა. რატომ გაქვს თვალები დაწითლებული?
-არვიცი-ურცხვად ვიცხუე და სწრაფად ავდექი ფეხზე როდესაც ძალიან შემცირდა მანძილი ჩვენს შორის, მხოლოდ ჩაიცინა და თვითონ გაწვა ლოგინზე.
-დღეიდან ჩემი ოფიციალური შეყარებული ხარ-თვალი ჩამიკრა
-აი რა მიზანი გაქვს მაინც ვერ ვხვდები-მხრები ავიჩეჩე მე და ვითომ არც მადარდებდეს ისე დავიჭირე თავი
-იყავი ჩემი შეყვარებული და გაიგებ მერე-გაიცინა მან
-სხვა გზა მაქვს?-გავიცინე მე
-არა-გააქნია თავი.
-კარგი, მაშინ შეგიძლია წახვიდე აქედან, მე კიდე არსად არ ვუარყოფ რომ შენი შეყვარებულივარ-ვანიშნე კარისკენ.
--
-და შენც დათანხმდი მერე მაგაზე?-გაბრაზებულმა შეკრა წარბები ლაშამ
-სხვა გზა არ მქონდა, მაინც არ დამანებებდა თავს-ავიჩეჩე მხრები
-იცოდე მოვკლავ-კბილების ღჭიალით თქვა და ხელი მომუშტა.
-ოო კაი რა, მერე შენ ციხეში წახვალ და ვიღა მათრევს მე?-გავიცინე მე და ლოყაზე ვაკოცე
-ეგოისტო-გაიცინა მანაც
-კაი წავედით გვიანია უკვე, მიმიყვანე სახლამდე და წადი მერე-სიცილით წამოვდექი, ფული როგორც ყოველთვის ლაშამ გადაიხადა და გარეთ გავედით. წინა სავარძელზე მხერხებულად დავსკუპდი და ღიმილით გავხედე ლაშას რომელიც უკმაყოფილოდ აქნევდა თავს. ნახევარ საათში უკვე სახლში ვიყავი, სირბილით ავედი კარებამდე და ხელები მაგრად დავაბრახუნე, რომ არავინ გააღო კიდევ ვცადე მმაგრამ პასუხი არ მოჰყოლია. სწრაფად ამოვიღე ტელეფონი და მამაჩემს დავურეკე
-ხო-მიპასუხა მამამ
-რა ხო? სადახართ?-ჩავკივლე ყურმილში.
-აგარაკზე ვართ, დედაშენს სუფთა ჰაერი სჭირდება-გაიცინა მან
-რაგაცინებს მერე? ღმერთო რა უნამუსო ხარ, მე გასაღები არამაქვს-ვთქვი გაოცებულმა
-მერე მე რავიცოდი გასაღები თუარგქონდა? წადი ლიასთან, ხვალ ჩამოგიტან გასაღებს. მე აქედან ვივლი სამსახურში-კვლავ სიცილით მეუბნებოდა
-მამაჩემი როარიყო მოგკლავდი-გაბრაზებულმა გავუთიშე ტელეფონი და კიბეებზე დავეშვი, სიბნელე იყო და ნელა მივდიოდი წინ სილუეტი რომ დავლანდე, თავიდან ვიფიქრე რომელიმე მეზობეიამეთქი მაგრამ ხელი რომ მომკიდა და გარეთ გამათრია მხოლოდ მაშინ ამოვიცანი მასში რატი.
-რამოხდა?-ვკითხე და ხელი გავითავისუფლე.
-მთელი დღეა გირეკავ-წარბი ამიწია მან
-ვიცი-გავიცინე და ტელეფონში მისი გამოტოვებული ზარები ვაჩვენე
-იქნებ ვკვდები და დახმარება მჭირდება?-კვლავ გაბრააზებულმა გააგრძელა საუბარი
-არაფერი გეტყობა მკვდრის, ეხლა კიდე ლიასთან წამიყვანე, მეძინება-სწრაფად მოვავლე გარემოს თვალი მისი მანქანა რომ ვერ შევნიშნე უკმაყოფილოდ შევკარი შუბლი
-წამო-სწრაფად გადამხვია ხელი და სიარული დაიწყო საპირისპირო მიმართულებით
-ჯერ თქვენი სახლი აქეთაა, მერე კიდე ხელი მომაშორე, მართლა შენი შეყვარებული კიარავარ-ვცდილობდი მისი ხელი მომეშორებინა
-მანქანა აქეთ მყავს დაყენებული-მითხრა და უფრო მაგრად მომხვია ხელი, გაბრაზებულმა მუცელში ჩავარტყი იდაყვი მაგრამ რეაქცია არ ჰქონია, დაახლოებით ნახევარი საათი ვისარეთ ფეხით.
-სადჯანდაბაში მივდივართ?-გაბრაზებულმა ვკითხე როდესაც ერთ-ერთ მაღალ კორპუსში შევედით
-ჩემთან სახლში.-გამომიცხადა და ლიფტში შემიყვანა
-რაჯანდაბა მინდა შენთან-ვიკივლე და სწრაფად გავითავისუფლე თავი.
-ეხლა მაინც ვეღარ გაიქცევი და იკივლე რამდენც გინდა-გაიცინა მან
-დეგენერატი ხარ-ცხვირი ავიბზუე და მისგან შორს დავდექი. მალევე გაიღო ლიფტის კარი და სადარბაზოში გავედით. კიბეებისკენ წავედი და ჩასვლას ვაპირებდი წელზე რომ მომხვია ხელი და უკნიდან ამეკრო, ხელში ამიყვანა და კარებამდე ეგრე მიმიყვანა, მალევე მოარგო გასაღები და ბინაში შევედით რომელშიც ჯერ ისევ საღებავის სუნი იყო.
-რასაშინელისუნია-ცხვირზე მოვიჭირე ხელი
-ეხლახანს დამთავრდა რემონტი-გაიცინა და იქვე შუა ოთახში მდგარ დივანზე დამსვა
-აქ რასვაკეთებთ?-თვალი მომავლე ჯერ კიდევ ცარიელ ბინას.
-აქ დავრჩებით დღეს-გამიღიმა და სხვა ოთხში გავიდა
-მე არვაპირებ აქ დარჩენას-ვუყვირე და დივანზე კმფორტულად გავწექი.
-ვერსად წახვალ-მითხრა და ოთახიდან პლედით ხელში დაბრუნდა
-გათბობა ჩავრთე, ეს პლედიც ძლივს ვიპოვე, ავეჯი არ შემომიტანია ჯერ და აქ მოგვიწევს ორივეს ძილი-მანიშნა დივანზე რომელზეც ვიწექი
-არა შენ სადაც გინდა იქ დაიძინე მე შენთან ერთად ძილს არვაპირებ-უკმაყოფილოდ გავაქნიე თავი.
-მევაპირებ-წარბი აწია და კატეგორიული ტონი შეინარჩუნა
-ხვალ 8 საათზე გამაღვიძე სკოლაში უნდა წავიდე-ვუთხარი და გვერდი ვიცვალე, დივნის საზურგეს მივეხუტე, მართალია გათბობა ჩართული ჰქონდა მაგრამ ჯერ კიდევ ციოდა. ცხვირი ქურთუკში ჩავმალე და თვალები დავხუჭე.მალევე ვიგრძენი უკნიდან როგორ მომიწვა რატი, თვალები არ გამიხელია, მსიამოვნებდა მისი თბილი სხეულის შეხება და ტანში შეუმჩნეველი ჟრუანტელი მივლიდა. მალევე ვიგრძენი მისი ხელები წელზე რომელმაც მისკენ გადამაბრუნა. მალევე გამიხსნა ქურთუკი და სწრაფი მოძრაობით გამაძრო
-მატყუარა-გაიცინა და ლოყაზე მაკოცა. უკვე კარგად ვგრძნობდი მისი ხელების შეხებას წელზე, თხელი სვიტერი მეცვა ამიტომ სიცივისგან მოვიბუზე და უფრო ავეკარი რატის. მალევე გადამაფარა პლედი, თავი მის კისერში ჩავრგე და უფრო კარგად მოვეყვე მის მკლავებში.
-კაცმა რომ გკითხოს არ გინდა ჩემთან-დაიჩურჩულა მაგრამ ისე მეძინებოდა პასუხი ვერ გავეცი. მალევე ჩამთვლიმა. ტკბილად მეძინა თუმცა ფხიზლად, გვრძნობდი როგორ დააცურებდა თითებს ჩემს თავზე რომელზეც ჯერ თმები კარგად არ ამომსვლოდა, ზოგჯერ კი მისი ტუჩების შეხებასაც ვგრძნობდი..

ვიცი რომ ძააან უნამუსოდ მოვიქეცი. მეთვითონ არმიყვარს ისტორიის დადებას რომ აგვიანებენ მაგრამ რავქნა პრობლემები მქონდა და სულ არ მეცალა საწერად. ჩვეუებრივად გავაგრძელებ ისტორიის დადებას, იმედია გემახსოვრებათ კიდევ ვინმეს ჩემი ნაჯღაბნი