{21}
-elizabeth,my dear-luke ელის გადაეხვია.
-luke-თბილად შეხვდა ელიც.
-რატომ შეწუხდი,არ იყო დახვედრა საჭირო-ხელზე აკოცა lukeმ.
-რა შეწუხებაა-შეიშმუშნა ელიზა.-მაგრად გამიხარდა შენი ჩამოსვლა.
-მეც ძალიან.მაგრად მომენატრე.-გარშემო მიმოიხედა lukeმ.-აქ უკვე ღამეა,როგორ შეგაწუხე.სულ არ უნდა მეთქვა.
-აუ კაი რაა-საათზე დაიხედა ელიმ.-წამო,წავიდეთ.აქ ხომ არ ვიდგებით.დედა და მამა გელოდება.
-არა,არა,ელა,მე სასტუმროში დავბინავდები-იუარა მან.-ტაქსს გვყვბი,მოვეწყობი ჩემთვის და არც არავის შევაწუხებ.
-ეწყინება ირაკლის,სოფიოსაც ისე უნდა შენი გაცნობა.-არ ეშვებოდა ელიზაბეტი.-გთხოვ რა.
-ელიი-ისევ ჯიუტობდა luke-ხო იცი არ ვარ ეგეთი ტიპი.
-ჩემი ხათრით,მარტო დღეს მაინც.-ელის არ უყვარდა,როცა ვინმეს რამეს აძალებდა.მაგრამ ახლა luke სახლში რომ არ წაეყვანა,სოფიო გაუბრაზდებოდა.თან ის ხომ ხელისგულზე ატარებდა ნიუ-იორკში.
-კარგი,შენი ხათრით.-ამოიხვნეშა მან.-მარტო დღეს.
-ეგრე რაა-დაითანხმა ძლივს.
სამგზავრო ჩანთები საბარგულში ჩააწყვეს.საცობში არ მოხვდერილან,ამიტომ სახლში მალე მივიდნენ.ირაკლი და სოფიო გარეთ გამოეგებნენ.
-ეს დედაჩემია,სოფიო-ხელზე აკოცა მას lukeმ და გზად ნაყიდი ლამაზი თაიგული გადასცა.
-ეს კი მამაჩემი,ირაკლი-ერთმანეთს ხელი ჩამოართვეს.
-lukeს შესახებ კი ისედაც ბევრი იცით.-გაიღიმა ელიმ და ყველას სახლში შეუძღვა.
-სამწუხაროდ დუდის ძინავს-მოიღუშა ის-მაგრამ,არაუშასვს,ხვალ გაგაცნობ.
ივხშმეს.დესერტი სასტუმრო ოთახში მიირთვეს.ირაკლი გამუდმებით პროექტებზე ეკითხებოდა.სოფიო მადლობებს უხდიდა ელის გამო.
-ხო მართლა-მიუბრუნდა ელიზაბეტს luke,როცა ყველა კითხვას ამომწურავად გასცა პასუხი.-ხვალ შენი მანქანა ჩამოვა.
-შენ რომ მაჩუქე?აუუ,luke,რაა საქციელია-დაიმორცხვა მან.-ნიუ-იორკშიც ვერ გამოგართვი ხო იცი.აქ რატომ ჩამოგყავს?
-კაი რა,ელა-გაეღიმა მას.-რა პრობლემაა,იცოდე მეწყინება თუ აქ მაინც არ გამოიყენებ.ისედაც შენ ავტოფარეხში ეყენა ტყუილად.
-აუ,უხერხულში მაგდებ-აწითლდა ელი.-რა საჭიროა?!
-luke,რატომ შეწუხდი?-ჩაერთო სოფიოც.
-არა რა შეწუხებაა,რას ამბობთ-კვლავ იღიმოდა ის.-პირიქით,მე უფრო მეუხერხულება,(ხომ სწორად ვამბობ?)ახლა რომ გაწუხებთ.
-ეგ მაინც აღარ გამაგონო რაა-გაბრაზდა ელი.-ჩვენ გვიხარია შენი აქ ყოფნა,კი კი სწორად ამბობ :დ
-ვაიმე რა დრო ყოფილა-ფეხზე წამოვარდა სოფიო-ახლავე მოგიწესრიგებ ოთახს.დაღლილი იქნები მგზავრობით-თქვა და სასტუმრო ოთახიდან გავიდა.
-ყოჩაღ,ქართული რა კარგად გისწავლია-შეაქო ირაკლიმ.
-ჰო ვცდილობდი,ელას დავვპირდი და-შეიფერა მან.
-ხვალ თუ მოისურვებ ოფისში გვესტუმრე-შესთავაზა ირაკლიმ.
-რატომაც არა-შემოთავაზება მოეწონა lukeს.
-დედას დავეხმარები და მეც დავიძინებ,ტკბილი ძილი.-ღიმილით გამოეთხოვა ელიზაბეტი მათ.
ისეთი დაღლილი იყო სოფიოსთან დასახმარებლად არც კი მისულა.პირდაპირ თავის ოთახში შევიდა.სინათლე აანთო და სავარძელში სანდრო დაინახა.
-აქ რას აკეთებ?-თითქოს ცეცხლი მოეკიდა ელიზას.
-მე კი არა ის ტიპი რას აკეთებს აქ?-კითხვაზე კითხვით უპასუხა სანდრომ.
-რა შენი საქმეა?ნებართვა შენგან უნდა აგვეღო?თავს რატო არ მანებებ?რა დაგიშავე?რა გინდა ჩემგან?-გაბრაზდა ელი.-ვაფშე შემეშვი.ის არ გეყო რაც გამიკეთე?რამდენს ბედავ.
-ხო მე რაღაში გჭირდები,როცა ნიუ-იორკელი "მეგობარი" აქ გყავს.-სიმშვიდეს ინარჩუნებდა სანდრო.
-დიახაც არაფერში მჭირდები-ცივად მიუგო ელიზაბეტმა.
-მაგრამ ხომ გიყვარდი?-თავი ვეღარ შეიკავა მან-მართლა აღარაფერს გრძნობ?
-კი მიყვარდი...ცხოვრებაში ყველა ვუშვებთ შეცდომებს-ხმა უკანკალებდა ელის.
-შეცდომა..-ჩუმად ჩაილაპარაკა დანელიამ.-ანუ შეცდომა იყო რომ შეგიყვარდი?
-კი,თან ძალიან დიდი შეცდომა-შინაგან სისუსტეს ვერ უმკლავდებოდა და ფეხზე დგომა უჭირდა-ცხოვრებამ ამ შეცდომის გამოსწორების შანსი მომცა და ვერ გამოვიყენე.ისევ ავცდი გზას.აქ არ უნდა დავბრუნებულიყავი.
-არა,არა-ფეხზე წამოდგა სანდრო-როგორ ვერ ხვდები?გზამ ისევ ჩემთან მოგიყვანა.გესმის?შანსი არ დაგიკარგავს და ამ შანსს ჩვენ ერთად გამოვიყენებთ.ყველაფერს თავიდან,ახალი ფურცლიდან დავიწყებთ.
-ჩვენ?-ირონიულად ჩაიცინა ელიმ-ჩვენ არ არსებობს და არც არსებობდა.სიტყვა ჩვენ ვერც იარსებებს..
-იარსებებს,ელ.მე ამას დაგიმტკიცებ.გპირდები.-სანდრომ ელიზას მკლავები მაგრად შემოხვია და გულზე მიიხუტა.
-აზრი არ აქვს.მე მე ვარ,შენ-შენ.ცალ-ცალკე...მე...და...შენ...-აღმოხდა ღონემიხდილ ელის.
-მე და შენ...ანუ ჩვენ-დააბოლოვა სანდრომ და ელი ხელში აიტაცა.ფრთხილად დააწვინა საწოლზე.ფეხზე გახადა და გადააფარა.სკამი საწოლთან ახლოს მიიწია.თმებზე ნაზად ეთამაშებოდა.იჯდა მანამ,სანამ ელიზაბეტს არ ჩაეძინა.მერე კი ფრთხილად აკოცა და აივნიდან ფანჯრის რაფაზე ჩაძვრა.უკუნით სიბნელეში ისევ მძინარე ელი ედგა თვალწინ...

{22}
ელის დილით ადგომა გაუჭირდა,თუმცა მაღვიძარას გაბმულმა ზარმა მაინც გააღვიძა.ფეხზე თვალების სრესით წამოდგა და ხალათი მოიხურა.სააბაზანოში შესვლამდე კიბეებთან შეჩერდა.
-დედიი,გთხოვ რა ყავა გამიკეთე-ჩასძახა დედას და შხაპის მისაღებად წავიდა.უკვე გამოფხიზლებულიყო.ოთახში დაბრუნდა.ტანსაცმელი აარჩია და ლამაზად გამოეწყო.თმები ჩაიხვია.საქაღალდეები ხელში აიღო და ქვემოთ ჩავიდა.
-goodmorning,Luke-მიესალმა მას.
-goodmorning,Elizabeth-გაუღიმა მანაც.-აი ყავა გაგიკეთე.მივდიოდი,მაგრამ დაგელოდე.
-უი შენ გამიმზადე?დედა სადაა?-ჰკითხა ელიმ-რატომ შეწუხდი.მე გავიკეთებდი.
-ცოტა ხნის წინ წავიდა.არაფერია,რა მოხდა-ფინჯანი გაუწოდა Lukeმ.
-დიდი მადლობა-გამოართვა ყავა.-კაია რომ დამელოდე,მე გაგიყვან.
-არაა საჭირო,ყველაფერი მოვაგვარე,მაგრამ ერთად წავიდეთ.-შესთავაზა Lukeმ.-პირიქით მე უნდა წაგიყვანო სადღაც.
-კი მაგრამ ღამით არ გეძინა?!ასე სწრაფად როგორ აგვარებ ყველაფერს.-შეაქო ელიზამ.-კარგი და სად?
-წამოდი თორე დააგვიანებ სამსახურში.-Lukeმ ელის ჭიქა გამოართვა და ნიჟარაში ჩადო.
-მართალი ხარ.-დათანხმდა ელიც.
სახლიდან გავიდნენ.Lukeს უკვე საკუთარი მანქანაც ეყიდა და მძღოლიც აეყვანა.კარი თავად გაუღო ელის და მერე გვერდით მიუჯდა.
-სწრაფად იარეთ,გვეჩქარება-უთხრა მძღოლს.
ელი ცდილობდა გაერკვია სად მიჰყავდა Lukeს.უეცრად ნაცნობ მანქანას მოჰკრა თვალი."ჰმ..საიდან მეცნობა..აუ.."გახსენებას ცდილობდა ის.
-მოვედით-უთხრა Lukeმ.ელის ხელი გაუშალა და გასაღები ჩაუდო.-იცოდე უარს არ მივიღებ.
მანქანიდან გადავიდნენ და ელის გაახსენდა.Lukeს ნაჩუქარი Aston Martin Rapide S.ყველათვის საოცნებო და ძვირადღირებული მანქანა.
-აუ არ ვიცი რა გითხრა.არც კი ვიცი მადლობა როგორ გადაგიხადო.-ამჯერად საჩუქარი მიიღო ელიმ.
-არც ისე ძნელია-ლოყა მიუშვირა Lukeმ.
ელიზაბეტმა აღარ დააყოვნა,ლოყაზე აკოცა და მაგრად მოეხვია.
-ოფისში გაგვიანდება.-ღიმილით უთხრა ბოლოს გახარებულმა Lukeმ.
-აუ ხოო.კაი წავალ მაშინ მე.კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა.-ღიმილით უთხრა ელიზამ.-მოდი რა დღესაც ჩვენთან.
-არა,ელა,არ გეწყინოს მაგრამ დღესაც ვეღარ შეგაწუხებთ.-იუარა მან.-აბა ნახე როგორ მოგწონს ახალი მანქანა.
-აუ რა ტიპი ხარ რა.იცოდე სახლს დღესვე თუ ვერ იპოვი სასტუმროში არ გაგიშვებ,ისევ ჩვენთან მოხვალ.-სერიოზული ტონი მიიღო ელიმ.
-ახლა მივდივარ,ერთი სახლი უნდა ვნახო.თუ მომეწონება ალბათ ვიყიდი.თქვენ უბანთან ახლოსაა.-თავის პოზიციას ინარჩუნებდა Luke.
-კაი,კაი.მაშინ ნივთების საყიდლად მაინც წამოგყვები.-ელიზას უნდოდა რაღაცით მადლობა გადაეხადა მისთვის.
-თუ არ შეწუხდები არ გეტყვი უარს.-გაუხარდა მას.-ეგეთებში მაინც და მაინც ვერ ვერკვევი.
-აუცილებლად წამოვალ.დაგირეკავს საქმეებს როგორც კი მოვრჩები.-დაპირდა ელიზაბეტი.
-შენ ზარს დაველოდები-გაუღიმა Lukeმ.
-შეხვედრამდე-დაემშვიდობა ელი და ახალ მანქანაში ჩაჯდა.აღფრთოვანებას ვერ მალავდა.გაზის პედალს ფეხი დააჭირა და გეზი ოფისისკენ აიღო.