დილა. 7საათი. ივანე ტელეფონით ხელში ჯერ კიდევ საწოლში. ფიქრობს ცხოვრებაზე და უნდა ნინისთან დარეკვა თუმცა ვერ ბედავს. მის გონებაში ორი აზრი იბრძვის. ის რომ მას ნინი მოსწონს და ის რომ მას ნინისთან არანაირი შანსები არ აქვს. მაგრამ რატომ... რატომ ექცევა მას ნინი ასე კარგად ? ეცოდება ? არ უნდა აგრძნობინოს რომარაფრისმაქნისია ? რა ხდება მის გარშემო. სული ქაოსი. უეცრად ისმის კაკუნის ხმა.შემდეგ გვერდითა საძინებლის კარის ხმა. ვიღაც გამოდის იქედან სავარაუდოდ მამამისი და კარს აღებს. ოთახში ყველანაირი ზრდილობი გარეშე წამში ლუკა ჩნდება.
-აბა მტრედო მზად რატომ არ ხარ ?
-როსთვის უნდა ვიყო მზად -ივანეს ხმაში გაოცება იგრძნობოდა.
-რისთვის ? შენ რა ტელევიზორ არ უყურებ ?
-მორჩი ამ მინიშნებებით ლაპარაკს დათუ რამე გინდა პირდაპირ თქვი
-კარგიი.... აბა თუ მიხვდები შენიი ძვირფასი ნინი განგებამ რა ნიჭით დააჯილდოვა ?
-რა ნიჭით ?
-თურმე მშვენივრად მღერის. და სწორედ დღეს ლეიკემიით დაავადებული ბავშვებისთვის დასახმარებელ საღამოზე ის იმღერებს. ასე რომ მოემზადე.
-საღამომდე დიდი დროა
-კაი ერთი მართლა ?! და რა გგონია ამ უთნია იმიტო ავდექი შენი საღამო დამეგეგმა?
-აბა რაგინდა
-რამინდა? შენი სპორტულები არამგონია შესაფერისი იყოს იმ წვეულებისთვის. ასე რომ მაღაზიებში მოგიწევს გასეირნება.
-აუუუუუ. მეზაება.-ამ სიტყვების წარმოთქმისას ივანემ იგრძნო როგორ აუჩქარდა გული და გაუთბა. უნდოდა სიცილი და ხტუნვა დაეწყო თუმცა გასაგები მიზეზის გამო ვერ მოახერხებდა ხტუნვას.
საღამოს ივანე ლუკა და სანდრო მცხეთაში გაემართნენ. წვეულება იქ იყო. მტკვრის პირას არსებულ რესტრანში რომელიც მწვანეში იყ ჩაფლული.
-ლამაზი ხედია არა ?-ივანემ ზურგს უკან კარგად ნაცნობი ხმა გაიგონა.
-ხო ლამაზია. მიყვარს მდინარის ყურება. ეს მამშვიდებს.
-ხო მეც .-ნინი წინ წამოვიდა და ივანეს გვერდით გაჩერდა. ბიჭმა მიიხედა და გაჩუმდა. შშავი ლოკონები მხრებე ლამაზად ჩამოშლოდა. სქელ ტუჩებზე წითელი ტუჩსაცხი უელავდა და მოკლე საღამოს კაბაში ის ნამდვილ მზეთუნახავს გავდა.
-კონკია ღამით მოსასმსახურედ ხომ არ გადაიიქცევი?-სიცილით წარმოთქვა ივანემ.ნინი თავიდან ვერ მიხვდა მაგრამ შემდეგ გაიაზრა და გაეღიმა. არც უპასუხია. ისევ მდინარე გახედა.
-იმ დღესს ვერ მოასწარი პასუხის გაცემა... მგონი ახლა შეგიძლია ხომ ასეა?!
-ივანე ამაზე საუბარი არ მინდა.
-კი მაგრამ ...
-არ მინდა და მორჩა. შეწყვიტე კითხვები თორემ საერთოდ წავალ.
-ოხ ეს ქალები...-ამ სიტყვების გაგონებაზე ნინის ლამის სიცილი წასკდა მააგრამ თავი შეიკავა.
-წამოდი მალე ჩემი გამოსვლაა არ მინდა დავაგვიანო.
ნინი სცენაზე ავიდა და სანამ სიმღერას მომრჩებოდა ყველა გარინდული უსმენდა. სიმღრის დამთავრების შემდეგ კი აპლოდისმენტებმა ლამის დაანგრია იქაურობა.
-შესანიშნავი იყო. -თვილად გაუღიმა ივანემ
-მადლობთ.-ღიმილითვე უპასუხა ნინიმ და თავის ადგილას დაჯდა.
საღამო მშვიდად მიდიოდა სანამ უცნაური რამ მოხდებოდა.ივანემ დაინახა როგორ არ ეშვებოდა ელენეს ვიღაც ტიპი. სასწრაფოთ მათთან მივიდა (მიგორდა) და ბიჭს თავაზიანად სთხოვა გოგოს შეშვებოდა.
-თუ არა რა ? სახეს გამილამაზებ ? -სისილი წასკდა მაღალ შავგვრემან ბიჭს.
-მოგნი ეს საწირო არ არის. თუ არის ?
-ივანე დამშვიდდი მე თვითონ მივხედავ -ელენემ ივანეს თანაგრძნობით გახედა თუმცა ივანე ასეთი მხნე არასოდეს ყოფილა.
-მისმინე. აირჩიე ან გგოს შეეშვები ან ინანებ. -მშვიდად თქვა ივანემ და ბიჭს საქამრეზე დამაგრებული იარაღი დაანახა.ბიჭი გაშრა და უკან დაიხია
-კარგი მეგობარო მაპატიე . ბოდიშ ვუხდი მშვენიერ ქალბატონნსაც.
-აქედან დაიკარგე. სწრაფად.
ბიჭი წავიდა თუ არა ივანემ სიცილი დაიწყო ლამის დაიხრჩო ნინი გაოცებული იყირებდა რა აცინებდა ამ ნაგიჟარს ?! ან რატომ დადიოდა ცეცხლსასროლი იარაღით რესტრანში?
-ის ... ის სულელი.... დაიჯერაა... დაიჯერა რომ იარღია.... ეს ხომ .... ეს ხოომ...-ივანემ საუბრის გაგრძელება ვერ შეძლო ქამრიდან იარაღი მოიხსნა სახეში დაიმიზნა და ჩახმახს გამოჰკრა. ნინის ლამის გული გაუსკდა მაგრამ რომ დაინახა ცეცხლის პატარა ალი გამოვიდა ირაღის ლულიდან მანაც სიცილი დაიწყო და სულ გაწითლდა. დანარჩენმა საღამომ მშვიდად ჩაიაარა.
-შეიძლება ამ შაბათ კვირას ერთად ვივახშმოთ-ჰკითხა ივაემ ნინის რომელიც უკვე საკუთარი ახლის ზღურბლთან იდგა.
-მეგონა ამას აღარასდესს მკითხავდი-გაიცინა-რათქმაუნდა-შემდეგ სახლში შევიდა და კარი დაკეტა.
ივანე ვერ იჯერებდა. მსოფლიოში საუკეთესო გოგონა (მისთვივს) მას ვახშამზე დასთანხმდა. ამის შესახებ ბიჭებისთვის უნდა მოეყოლა. მთელი ღამე არ სძინებია. ფიქრობდა ბედნიერებაზე, ტკივილზე, სურვილზზე, მხიარულებაზე. ერთადერთი მომავალზე ფიქრი არ უნდოდა. რა მოხდებოდა მაშინ თუ ნინი შეუყვარდებოდა. რა მოხდებოდა თუ მასთან ერთად მთელი ცხოვრების გატარება მოუნდებოდა. ნინი ამაზე დათანხმდებოდა ? რაღაც საეჭვო იყო. ვინ ენდომება მთელი ცხოვრება ინვალიდი ქმრის მოვლა?უცებ მის გონებაშ ნინის ხმა გაისმა. რატომ ივანე ვერ მიხვდა მაგრამ სწორედ ნინის ხმით გაიფიქრა წარმოიდგინა რომ ნინი ამბობდა, მისი მშვენიერი ბაგეებიდან გამოთქვამდა პასუხს.,, იმას ვისაც ნამდვილად უყვარს'' ივანემ არ იცოდა რატომ . მაგრამ იცოდა რომ ეს სიმართლე იყო. და იმასაც ხვდებოდა რომ იპოვა ის ერთადერთი ვის გარეშეც მოკვდებოდა. მთელი ცოხვრების ნინისთან გატარება უნდოდა. ხო აი ასე რამდენიმე დღის გაცნობილი გოგო შეუყვარდა მერე რა ?! ის ხომ იდეალური გოგო იყო.