- მე რა გაგაფრთხილე - გამოსცრა ვეკუამ.- თხარე!
ტყეში, უკუნით სიბნელეს ვეკუას მანქანის ფარები აღღვევდა, მშვიდად იჯდა მოზრდილ ქვაზე და იოებიძეს ადევნებდა თვალს რომელიც საკუთარ საფლავს თხრიდა, მის შვილს ვერ მიაგნო საზღვარგარეთ გაუგზავნია იოსებიძეს მაგრამ ეს მხოლოდ დროის საკითხი იყო 'საკუთარი ხელით გაგათხრევინებ შენი შვილის საფლავს და შენს თვალწინ მოვკლავ" ასეთი იყო დაპირება და შესრულდებოდა კიდეც ერთი ნიუანსით, იოსებიძე შვილზე ადრე მოკვდებოდა.
- ჩემს შვილს ვეღარ მისწვდები- ოფლით დაცვარული შუბლი შეიმშრალა იოსებიძემ.
- ეგ დროის საკითხია- მშვიდად მიუგო ვეკუამ.- განაგრძე.
- ჭირსაც წაურიხარ ვეკუა- მოთმინება დაკარგა იოსებიძემ და ნიჩაბი მიაგდო- მომკალი და გაათავე.
- კარგი- ფეხზე ასევე მშვიდად ადგა ვატო და იარაღი დაუმიზნა.
- ვატო- სწრაფგად მისწვდა ვეკუას სმენას ყიფიანის ხმა, ჯაბა სწრაფად გადმოხტა მანქანიდან და ვეკუასკენ დაიძრა- დაწიე იარაღი..
- შვილს დაელოდე !- გაუღიმა ვატომ და სასხლეტს გამოჰკრა.
ელვის სისწრაფით გაკვეთა ჰაერი ტყვიამ და პირდაპირ იოსებიძის შუბლს დაეჯახა, აუღელვებლად დახედა გვამს ლუკამ და ჯაბასკენ მიტრიალდა, უკმაყოფილო მზერა ესროლა ყიფიანმა და ორმოს დახედა.
- ეს თემა დახურულია- მტკიცეხით ჩაილაპარაკა ვატომ და მანქანაში ჩაჯდა.
- მიხედეთ რომ ვერ იპოვონ- ბრძანება გასცა ყიფიანმა და თავისი მანქანით დატოვა ტერიტორია.
.....................................................
- სად იყავი გუშინ ?- ანერვიულებულმა კითხა სოფომ.
- საქმეზე- მოკლედ მოუჭრა ჯაბამ და ხელის მარტივი მოძრაობით კალთაში ჩაისვა.
- იოსებიძის გაუჩნერებაზე გადმოსცემდნენ, ჯაბა შენ ხომ..
- სოფო გაჩუმდი რა დაღლილი ვარ - დაბალი ხმით ჩაიულაპარაკა ჯაბამ და სოფოს ტუჩებს მისწვდა.
.........................................................
- როგორ ხარ ?- ღიმილით იკითხა ვეკუამ.
- კარგად შენ ?- წამოჯდა ნინა.
- კარგად. შენთის კარგი ამაბავი მაქვს- ნელა მუახლოვდა ყიფიანს, მარჯვენა ხელი სახეზე ჩამოუსვა და ისევ გაუღიმა.
- რა ამბავი ?- დაბნეულმა ამოილუღლუღა ნინამ.
ვატოს მის რეაქციაზე გაეღიმა, საწოლზე ჩამოჯდა და მაგრად ჩაიხუტა კიდევ უფრო დაბნეული ყიფიანი.
- ჯაბა და სოფო ქორწინდებიან..- ჩასჩურჩულა ვეკუამ.
- რა?- სწრაფად მოსორდა ნინა.- მართლა?
- ხო მართლა.
- როდის? რანაირად ?
- დაწყნარდი ნინა - გაიცინა ვატომ- ერთკვირაშია ქორწილი.
- აუ რამაგარია- ტაში შემოჰკრა ნინამ და ტკივილსგან დაიმანჭა.
- ფრთხილად - გაამკაცრა ტონი ვეკუამ და ნინა ისევ ჩაიხუტა.- ძალიან გეტკინა?
- არაფერია - ჩაიბურტყუნა ვატოს სითბოთი დაბნეულმა.
ნელა ააწევინა სახე ვეკუამ და აწყლიანებულ თვალებსი ჩახედა, იმ წამს ისეთი განსაკუთრებული ეჩვენა ნინა, იმდენად მისი რომ გონება გაეთიშა, ფრთხილად დაიხარა და ტუჩერბს ასევე ფრთხილად შეეხო, ძლიერად მოხვია წელზე ხელი და მისკენ მოქაჩა, ნინას სისუსტე იმდენად იგრძნობოდა მის მკლავებსი რომ ლამის გააფრინა, იმდენად სუსტი იყო, წამით შეეშინდა არაფერი ეტკინა, მაგრამ მისგან ი8გრძნო რომ მთლიანად ენდობოდა ვატოს, ასეც იყო, გრძნობდა ყიფიანი რომ სუსტი იყო, ძალიან ძალიან სუსტი, ვატოსთან კი არაფერი ემუქრებოდა, ყველაზე მყუდროდ იყო მს მკლავებში, ყველაზე მეტად დაცულად და არაფრით არ უნდოდა ამ ყველაფრის გაჩერება..
.............................................
ნინა მეორე Dრეს გამოწერე3ს და მაშინვე აქტიურად ჩაერთო ქორწილის სამზადისში ჯერ სოფოს კაბა მერე დარბაზის მორთვა, მერე თვითონ ნინას კაბა, ჯაბას მეჯვარე გეგია, სოფოსი კი ნინა, მალინსფრი სადა კაბა აარჩია ნინამ, ულამაზეს ფერიას ამსგავსებდა ეს კაბა, სადა და თავისებული იყო მაინც ყიფიანი.
ჯაბა ისეთი სიმპატიური ეჩვენა შავ შარვალსა და თეთრ პერანში, სოფოს გადახედა რა ბიწი გამოიჭირეო რაზეც მუჯლუგუნი მიღო მისგან, ვეკუას დანახვაზე კი ისე გაშრა სოფომ გახუმრებაც ვეღარ გაბედა, ტრადიციული ჯვრისწერა, ხელისმოწერა და მერე ტრადიციული დარბაზი, უკვე კარგად იყვნენ შეზარხოსებულები, ხალხში რომ ჩოჩქოლი ატყდა ვერც გაიახზრა რა ხდებოდა ისე წაავლო ხელი ვეკუამ და ძირს დააგდო, ზემოდან კი თვითონ გადაეფარა და ნინას ყურებზე ხელი ააფარა, რამდენიმეწამს გრძელდებოდა ეს ყველაფერი, უამრავმა საშინელმა აზრზმა გაუელვა თავში, დარბაზშ ყველა მისი საყავრელი ადამიანი იყო, მათი დაკარგვის შიშმა მთლიანად მოიცვა ნინა, მაგრად ჩაებღაუჭა ვეკუას ოერანგს და თვალებში ჩააშტერდა, ვერ იპოვა შიში, საერთოდ ვერაფერი იპოვა მრისხანების მეტი, ლითონის შეხებაც იგრძნო სხეილზე და ვატოს ხელს შეხედა, მართალი არმოჩნდა, ვატოს იარაღი ეჭირა.
- არ ადგე, საერთოდ არ გაინძრე- გააფრთხილა ვეკუამ და ფეხზე წამოიჭრა, მხოლოდ რამდენიმე გასროლა მოასწრო, სწრაფად დატოვა ორმა ნიღბიანმა დარბაზი, ჯაბა და ვეკუა გაეკიდნენ მაგრამ ვერ მოასწრეს სროლა რადგან პატრულის სირენებიც გაისმა. იარაღი სწრაფად გააქრო გეგიმ ჯაბა და ვატო დარბაზში შებრუნდნენ.
- ყველა კარგადაა?- იკითხა ჯაბამ.
- ჯაბა- აცახცახებული მიუახლოვდა სოფო.
- ყველაფერი კარგადაა- გულში ჩაიკრა მტირალი სოფო ჯაბამ.- ნინა სადა?
- ნინა!- იყვირა ვატომ და ჯაბას გადახედა რადგან ნინამ ხმა არ გასცა.სწრაფად დაიზრა იმ ადგილისკენ სადაც ის დატოვა, გული მოეწურა ნინას ასეთმდგომარეობაში დანახვაზე, სახე ცრემლით ჰქონდა სველი და ციებიანივით კანკალებდა.
მასთან ჩაიმუხლა და მოეხვია.
- მორჩა ნინა, დამთავრდა-ჩასჩურჩულა და შიბლზე აკოცა.
- ნანი როგორაა?
- კარგადაა დაწყნარდი ..
პოლიციასთან საქმე გეგიმ გაარკვია, ყიფიანებმა და ვეკუამ კი დარბაზი დატოვეს, სოფო ვერაფრით იჯერებდა რომ ასე დამთავრდა მისთვის ყველაზე ბედნიერი დღე ასე დამთავრდა, ჯაბაც და ვატოც ჩუმად იყვნენ გზაში, სოფო და ჯაბა მათთვის განკუთვნილ ბინაში დატოვეს, ნინა და ნანი ვატომ ტავის სახლსი წაიყვანა საშიშია მათი მარტო ყოფნა, ნინას სიტყვა არ უთქვამს ისე დაჰყვა ვეკუას ნებას, ახლა მასთან იგრძნობს თავს ყველაზე კარგად, ნანი მისთვის განკუთვნილ ოთახში წავიდა დასასვენებლად ნინა კი მისაღებში დარჩა ვეკუასთან ერთად.
- როდემდე იქნება ასე?- იკითხა ვეკუაზე მიხუტებულმა ნინამ.- სულ უნდა მეშინოდეს?
- მალე დამთავრდება- ჩაილაპარაკა ვატომ.
- ტყუი, იმიტომ რომ როცა ეს დამთავრდება სხვა დაიწყება..
არაფერი უტქვამს ვეკუას უბრალოდ ტუჩებიტ მის თმას შეეხო და მისი სუნი შეუსვა ფილოტვებში.