***

დილით უკვე საკუთარ სახლში,საკუთარ საწოლშივე გამოეღვიძა,თავი საშინლად სტკიოდა,არ უნდა წასულიყო მასეთ რისკზე,მაგრამ რა იცოდა თუ უარყოფით შედეგს მოუტანდა ადრენალინი,ანკაც გაახსენდ ადა სწრაფად აკრიფა მისი ნომერი:
-ანკაა,კარგად ხარ?-ჰკითხა შეშინებულმა
-ამაზე მაგრად არასდროს ვყოფილვარ,ასეთი ღამეეე?!!!-გაიწელა,როგორც ჩვევია ისე.
-აღარ განაგრძო,იყოს,ჩემითაც მივხვდები-ფხუკუნით გაუთიშა ტელეფონი და გუშინდელ დღეზე დაფიქრდა,სახლში მოიყვანა უცნობმა,ალბათ ანკამ უთხრა,მაგრამ...
ნუ,ხო,სახლში მოიყვანა,ტუმბოზე წამალიც დევს,გვერდით შეფუთული რაღაც დევს,გახსნა,ვისკი.
"წესით უნდა მოგეწონოს!"-არეული ხელით დაწერილი წინადადება,რა იცის უცნობმა რომ ვისკი უყვარს,თვალები,ლაპარაკი,ხმა...
ყველაფერს ერთ ადამიანს უკავშირებს,მაგრამ არა! დროა მორჩეს მასზე ფიქრს,არაფერს კარგს არ მოუტანს.
ტელეფონი რეკავს,დამიანე!
-გისმენთ
-მისმენ?! არ დამენახო სჯობს,შენს კარებთან ვდგავარ და კარი გამიღე სასწრაფოდ!
-კარგი ხო,კარგი.-ბუდღუნით გავიდა მისაღებში და დამიანეს კარი გაუღო
-არ მომნატრებოდი!სულ გაგაცლიდი მაგ თნებს ღერა-ღერა!-დატუქსა მამაკაცმა გოგონა და მერე მაგრად ჩაეხუტა-არასწორი ტიპი ხარ მაგის გამო!
-სასიკვდილოდ გაგწირე თუ რა ვქენიი!
-სასიკვდილოდ გამწირე,გუშინ ჩამოვედით,შუა დღეს,სასიკვდილოდ გაწირვა არ არის?!მა რა არის ერეკლე ურჩხუკთან ერთად მარტო მგზავრობა? ადრე კარგი,ჰგავდა კაცს,მაგრამ ახლა მთლად დაჯმუხდა,სიტყვას ვერ ეტყვი გკბენს,კიდევ კარგი ტასოც იყო თორემ რა აიტანდა იმას!-მკაცრად გაიქნია თავი და ლიზას უკანასკნელი იმედიც ჩასწყდა,ვით გიტარის ბოლო სიმი!
არაუშავს,აწი არასდროს არაფერს დათმობს!
რაც დათმო ის შეირგონ! გაამწარებს ერეკლე წერეთელს და მე ამის მჯერა! აღარ იქნება ის პატარა გოგო,რომელიც ყველას ყველაფერს უთმობდა! მოურჯულებელი! ჭირვეული გახდება!
კომპანიაშიც ერთხელ მიაკითხავს და მერე ისევ თავისნაირად კლუბებში და ბარებში განაგრძობს სიარულს!
-შემოდი,შემოდი,რას დგახარ კარებთან.
-ამ საღამოს წამოხვალ? ჩვენი სასტავი მიდის კლუბში და მეთქი ლიზაზუც წამოვათქო...
-რა თქმა უნდა,თან ჩემებსაც გაგაცნობთ,ჩემს ვაჩეს კლუბი აქვს და იქ წავიდეთ,სულ იქ დავდივარ ხოლმე..-ჩაფიქრდა ლიზა,ორაზროვნად ჩაფიქრდა,გაახსენდა ერეკლესთან შეხვედრა,მაშინ არ იყო ვაჩე საქართველოში თორემ უდაოდ გადაურჩებოდა იმ შემთხვევას,მაგრამ ყველაფერი ბედისწერაა...
ყველაფერი უნდა გამოსცადოს ადამიანმა,ყველა გასაჭირი,ბედნიერება თუ სხვანი და სხვანი...
-კარგი,მისამართი გაკომიგზავნე ტელეფონზე დ ამე სხვებს გავუგზავნი,ანუ დღეს?
-ცხრაზე!
-არ არის პრობლემა,რას დამალევინებ?
-რას დალევთ,ბატონო დამიანე?!-წარბები აათამაშა ლიზამ
-კოლას ლიმონით,თუ გაქვს,რა თქმა უნდა!-დაეჭყანა დამიანე
-არ მჯერა! რას მკადრებ ,დამიანე! მასეთს მიცნობ?
-კარგი ხო,რას ქმნი დრამას-თვალები გადაატრიალა-თუ გაქვს მოუტანე ბოსს-ხელები დემონსტრირებულად გაშალა და ცალყბად ჩაეცინა,ახარხარდა მისი შემყურე ლიზა,ძალიან ენერგიული და პოზიტიური ბიჭია დამიანე,
-ბოსს,რამე ხომ არ გნებავთ?-ვითომდა მორიდებით იკითხა ლიზამ და გვერდით დაუდგა,
-მოდი შე ჭინკა აქ!-დაიჭირა და გვერდით დაისვა-მე რომ გითხარი ხუთში ერთად მოვფრინავთ-მეთქი რატომ არ დამელოდე?
-ვერ განვიცადე აკლიმატიზაცია რა ვქნა?
-ოხ,მართკა ჭინკა ხარ რაა!
-მშვენიერი სიმაღლე მაქვს და შენ გირჩევნია შენს სასტავს მისამართი შეატყობინო,მისამართი უკარნახა და დიდი ემოციით გააცილა დამიანე,ცხრაზე გამოგივლიო,უთხრა და იქაურობას გაეცალა,მერე თავისიანებთან გადარეკა და ყველას შეატყობინა რომ კლუბში იყვნენ დაპატიჟებულნი,ახალი სასტავის გასაცნობად.ანკაზე უნდა დაერეკა,როდესაც კარი ანკამ შემოაღო
-ოჰ,მობრძანდა გმირი!-დემონსტრირებულად შემოკრა ტაში
-გამარჯობათ,როგორბრძანდებით?-კურტუმოს ქნევით ჩაიარა იქეთ-აქეთ და შემდეგ გადაკოცნა მეგობარი
-მოემზადე,დროზე,ჩვენს კლუბში მივდივართ,ორ საათში ჩემთან რომ იყო,დამიანე მოგვაკითხავს
-დამიანე ვინღაა?
-მხოლოდ ეს გაიგე, ადამიანო? ვინ არის და ჩემი იქაურ-აქაური მეფობარი,მისი სასტავი უდნა გაგაცნოთ,ვაა,დროზე წადი და მოდი,ჩაცმულ-შეკაზული-უკანალზე ამოარტყა ხელი და სახლიდან გააცუნცულა,იცის მისი ხუთი წუთი და მაგიტომ ამბობს,ანკაზეა ნათქვამი:
"ხომ გითხარი ხუთ წუთში მანდ ვარ და ყოველ ნახევარ საათში რას მირეკავო?!"

კარადა გამოაღო და ყველაფერი რაც კი როდესმე გამომწვევი უყიდია გადმოალაგა,ბევრი ჩაიცვა და ბევრიც გაიხადა,საბოლოოდ მზერა შავ,მაღალწელიან მოკლე ქვედაბოლოზე შეაჩერა,თეთრი ამოღებული ზედაც შეუხამა,თმები გაიშალა,მკრთალი მაკიაჟი წაისვა,ოქროსფერი ყელსაბამი,ოქროსფერი სამაჯური და შავი მაღლები ჩაიცვა,შავი პიჯაკიც მოიხურა და პატარა თეთრ ჩანთაში ჩატენა საჭირო ნივთები,მობილურს ხელი დაავლო თუ არა აწრიალდა:
-გისმეენთ-გაიწელა ტელეფონში
-ჩამოდი,შენ ბინასთან ვარ
-მე რომ დაქალს ველოდები?
-ქერა თმიანია?
-ხო
-აგერ მოსეირნობს ჩამოდი გზაზე შეხვდები-გადაიხარხარა ტელეფონში,დამიანეს ტელეფონი გაუთიშა და ანკას გადაურეკა
-არ ამოხვიდე ორ წუთში ჩამოვალ.გაუმართკა ლიფტი მის სართულზე იყო გაჩერებული,ორ წუთში უკვე პირველ სართულზე იყო, ანკას ანიშნა აქ ჩაჯექიო,და თვითონ წინა სავარძელზე მოკალათდა
-დამი,გაიცანი,ანკა,ანკა გაიცანი დამიანე-სასიამოვნოაო ორივემ ერთდროულად წამოიძახა და ლიზამ აღარაფრის თქმა აღარ აცადა სიმღერებს აუწია,თავიანთი სასტავი შიგნით დახვდა ორივეს რომ მივიდნენ,ერთად დამსხდარან და გაცნობაც მოესწროთ უკვე,რატომღაც ერეკლე და ტასო არ ჩანდნენ,ყველა გადაკოცნა ლიზამ და ყვეკა გაიცნო,მერე მათ შეუერთდა და ვისკიც მოითხოვა.
მესამე ჭიქას წრუპავდა ისე შემოვიდა კლუბში ერეკლე და ტასო,ლამის სასულეში გადაცდა და დაიხრჩო მათ დანახვაზე,წამოწითლდა,მაგრა მალევე დაიბრუნდა ფერი სახეზე და გაიღიმა,თითქოსდა არ მაინტერესებსო და ისევ ლაპარაკი განაგრძო,ყველა ოვაციებით მიესალმა ახლადმოსულებს და ლიზას სასტავმაც გაიცნო,როდესაც უკვე ზედმეტად მწვავე გახდა ორი წყვილი თვალი ზრდილობის ნიშნად თვითონაც მიესალმა,ვისკი ერთი მოსმით გამოცალა და ფეხზე წამოდგა,უკვე დროა,ჩემი დროაო გაიფიქრა და კურტუმოს ქნევით მოცეკვავე ბრბოს შეუერთდა,ნაზად და ჰაეროვნად აყოლებდა სიმღერას ტანს და ყველა მას უყურებდა,მამაკაცები ტუჩებს იკვნეტდნენ და წრეს ქმნიდნენ მის გარშემო,თანდათან ებერებოდა ერეკლეს ძარღვები ყელზე,ხელები მომუშტული ჰქონდა,მაგრამ ვერავინ ამჩნევდა ვერაფერს,ჩემს გარდა!
მერე დამიანე წამოდგა და მასთან ერთად დაიწყო ცეკვა,ლიზას გაეცინა
-დავიჯერო ისეთი მაგარი ხარ ცეკვებში შემეჯიბრები?-თვალები მოჭუტა და დამიანეს მიაჩერდა
-ბაზარი არარი პროსტა გაგისწორებ
-კარგი,კარგიიი!-ორაზროვნად ჩაილაპარაკა ლიზამ და დიჯეისთვის განკუთვნილ ოდნავ ამაღლებულ ადგილს მიაშურა
-რას შვებიი?-მიაძახა ყრუდ დამიანემ,მაგრამ მიძახებადვე დაარჩა და პასუხი არ გაუცია ლიზას დიჯეის რაღაც გადაუჩურჩულა და დიჯეიმაც მიკროფონი ხელში დააკავა
-მოგესალმებით,მინდა ჩემს მეგობარს,დამიანეს მივმართო,დამიანე,თუ შეიძლება დაგვდე პატივი და მობრძანდი ჩემთან-დამიანე ორ წუთში სცენაზე იყო-ე.ი ჩვენ გადავწყვიტეთ შევჯიბრებოდით ცეკვებში!-საჩვენებელი თითი აიქნია ლიზამ და შებარბაცდა,დამიანემ ხელი შეაშველა,რაც ერეკლეს არ გამოპარვია,წამით ისიც იფიარა ავდგები და წამოვათრევო,მაგრამ არ ამდგარა,რატომღაც...ხალხი არ წყნარდებოდა,ტაშს უკრავდნენ და უკრავდნენ,თითქოსდა ვიქტორიას მოდელი ყოფილიყო ლიზა-დამიანე,რითი გინდა დავიწყოთ?
-გოგო ხარ და დაგითმკბ შენ აირჩიე
-ეს არ უნდა გეთქვა,კარგი,მოდი,ლათინო-ამერიკულ ცეკვებში შევეჯიბროთ!-ხალხი სულ გადაირია,დამიანე და ლათინო-ამერიკა? რაღაც საოცრება.
სიმღერა დაიწყო და ლიზამაც დაიწყო ცეკვა,ყველა შოკირებული დარჩა ლიზას ცეკვით,ოვაციებიც არანაკლები იყო,
საოცარი სანახავი იყო დამიანე,ბოლოს სიმღერა რო შეწყდა მგონი უფრო მეტი იხტუნა და იცეკვა,ვიდრე სიმღერისას
-შემდეგი ცეკვა,ჩა-ჩა-ჩა-გამოაცხადა დიჯეიმ და კიდევ უფრო მეტი ოვაციები დაიმსახურეს,ჩა-ჩა-ჩაც არაჩვეულებრივად მოირგეს და ჯერი კიზომბაზე დადგა,იფეთქა ერეკლეს ნერვებმა და შუა ცეკვიდან გამოათრია,სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით და მანქანაში ძალით ჩატენა
-მოგწონს შენი საქციელი?
-უკაცრავად?-ნერვებს არ ყვებოდა ზვიადაური
-ეს დედა -$+'+(#+(@+, მოგწონს-მეთქი შენი საქციელი?
-ტიპიური ქართველი ბიჭუკელა !-დიაგნოზი დასვა ზვიადაურმა
-გოგო,წყობიდან ნუ გამოგყავარ!-დაამუხრუჭა წერეთელმა და სხარტად გადაუჭირა მკერდთან ხელი,რომ სარკეს არ შემსკდარიყო ინერციით.
-ერეკლე,დამშვიდდი და დაიწყნარე ნერვები რა,არავინ ხარ მასე რომ მაძლევ მითითებებს.
-ლიზააა!-დაიგვირგვინა ერეკლეს ღრიალმა და ლიზაც წამსვე მოეგო გონს,ცრემლიანი თვალებით შეხედა და სახეში გემრიელად გაარტყა...

-----
არც დღეს დამიგვიანია ძალიან მგონი და მადლობა კიდევ ერთხელ რომ კითხულობთ.
გრამატიკული შეცდომა ვიცი რომ ბევრი მაქვს და მაპატიეთ.
მიყვარხართ.