მისი ქმედება ალოგიკური იყო,ასეთი სოფო არასოდეს ენახა თამროს და ამ ყველაფრის შემხედვარე შინაგანად,ემოციურად და სულიერად ერთბაშად განადგურა ქალი.უყურებდა საწოლზე კმაყოფილი იერგადაკრული როგორ მოკალათებულიყო და თვალებში არადამიანური ,რაღაც ბოროტული სხივები უკიაფებდნენ.ფრთხილი მოზომილი ნაბიჯებით მიუახლოვდა მის საწოლს მისკენ დაიხარა და მისკენ ხელი წაიყო,მაგრამ სოფომ არ მიიკარა,ცივად გაერიდა.
_ რატომ იქცევი ასე სოფ?_ აცრემლევულმა მტირალი ხმით ჰკითხა.
_ მე ნიკო მიყვარს_ ჟინიანი ბავშვივით იმეორებდა ამ სიტყვებს.
_ არ გიყვარს სოფო,უბრალოდ ახირებაა
_ და შენ რა იცი მე რას ვგრძნობ?
_ მე თუ არ ვიცი აბა ვინ? მე თუ არა აბა ვინ გიცნობს?
ნიკო ისევ საწყის მდგომარეობაში იდგა,ხელები ერთმანეთზე გაფაეჭდო და ცდილობდა თავი მაქსიმალურად მოეთოკა,რომ მეგობრების საუბარში არ ჩარეულიყო.
_ სოფ გული მტკივა ასე,რომ იქცევი,ვერ გცნობ შენ ის აღარ ხარ როგორიც ადრე
_ დიახ შევიცვალე,მე ნიკო მიყვარს და მეტი არაფერი მაინტერესებს
_ რატომ იქცევი ასე? რა დაგიშავე?
_ ამაზე მეტი რა უნდა დაგეშავებინა? ნიკოს მართმევ
_ არაა ასე,სოფ გთხოვ გყლს ნუ მტკენ.
_ და შენ .რომ მტკენ ეგ არაფერია?
_ რა გინდა ჩემგან?
_ იცი რაც
თამრო უსიტყვოდ მიხვდა რზ ზურდა მისგან სოფოს.საწოლს მოშორდა,დანჯარას მიუახლოვდადა ატურდა.ნიკომ მეტს ვერ გაუძლო,თამროსთან სწრაფი ნაბიჯებით მივიდა,მზრუნველად გადაუსვ თავზე ხელი და გულში ჩაიკრა,მერე კი სიბრაზისაგან სახეზე ერთიანად ალეწილ სოფოს მოუბრუნდა.
_ შენ გიჟი ხარ,თუ ასე მოქცევას გააგრძელებ იცოდე ყველაფერს ვიღონებ რომ აქედან სახლში კი არა საგიჟეში გაგწერონ,გპირდები სოფო,შენს საქციელს ახსნა არა აქვს,ისე ვაჭრობ,რომ მე არ მეკითხები მინდიხარ თუ არა,არა,მე არ მინდა შენთან მე თამრო მინდა და იცოდე შენი უაზრო ახირების გამო არ დავთმობ,გპირდები თუ ასე გააგრძელებ საგიჟეში წახვალ,არანორმალური ხარ_ თავს ვერ აკონტროლებდა ნიკო და თან ცდილობდა ეს ყველაფრი ხმადაბლა ეთქვა,რომ ხმა პალატიდან არ გასულიყო.
სოფო ადგილზე ბორგავდა,თვალს არ აცილებდა ნიკოს და თან ხვდებოდა ,რომ სიტყვას შეასრულებდა,ეს არ იყო ხუმრობა ეს რეალობა იყო.უცებ შეცვალა ტაქტიკა
_ მე ცუდს არაფერ გაგიკეთებთ,მე უბრალოდ მიყვარხარ,ჩემგან ცუდს არაფერს უნდს ელოდოთ_ მერე თამროს მიუბრუნდა_ თამს ხომ მიცნობ ბავშვობიდან არა? ბოროტი არასოდეს ვყოფილვარ,უბრალოდ შეყვარებული ვარ,ხომ იცი არა ,რომ მიყვარხარ.ასე ნუ მიყურებ გთხოვ.
_ სოფო ნუ ცდილობ თამროს სიკეთით ისარგებლო,გაფრთხილებ შენებთან უაზრობებს ნუ ილაპარაკებ თორემ ისევ შენ დაზარალდები_ თამროს მაჯაში ხელი ჩაავლო და კარებისკენ წავიდა.
დერეფანში გასულებს ყველანი ინტერესის თვალის შემოსცქეროდნენ.
_ რა უნდოდა ჩემს შვილს?_ ცნობისმოყვარეობას ვერ მალავდა დედამისი.
_ არაფერი,ნუ ნერვიულობთ,ბოდიში მოგვიხადა ,რომ ასე აგვაფორიაქა_ თქვა და ღია კარიდან სოფოსგახედა,რომელსაც გარკვევით ესმოდა ნიკოს სიტყვები.
_ ჩემი საბრალო გოგო_ ერთი ამოიქვითინა და შიგნით შეაბიჯა,ყველანი მას მიყვნენ.დერეფანში ნიკო და თამრო მარტო დარჩა.
_ ნიკო მართლა უპირებ საგიჟეში გამომწყვდევას?_ ისეთი გამომეტყველება ჰქონდა,რომ აშკარად შეფიქრიანებული იყო და არ მოსწონდა ეს იდეა
_ რათქმაუნდა არა ჩემო კარგო,უბრალოდ ცოტა შევაშინე,იმედია ეს მაინც მოთოკავს.
ცოტა ხანში უფროსებიც გამოვინდნენ პალატიდან.როგორც მათი საუბრიდან გაირკვა სოფოს უთქვამს,რომ ერთი ბიჭი მიყვარს,მას კი არ მოვწონვარ და ამიტომ მოვიქეცი ასეო,თუმცა ვინ იყო ეს ბიჭი არაფრის დიდებით გაუმხელია.ამის მოსმნამ ცოტა შვება მოჰგვარა შეყვარებულებს.
_ არც ისეთი ჩურჩუტი ყოფილა,როგორც ჩანს_ იმედიანად გადაუჩურჩულა ნიკომ ქალს.
_ ალბათ იფიქრა,რომ მართლა შეგწევს ძალა საგიჟეში გამოამწყვდიო
_ არაუშავს,იფიქროს.
კი მართალია ამ მხრივ მოგვარდა პრობლემა მაგრამ ახლა მშობლების და უფროსების დააშოშმინება არ გინდოდათ? აფორიაქებულები მთელი გზა იმას განიხილავდნენ თუ ვინ შეიძლებოდა ყოფილიყო ის ბიჭი ვის გამოც სოფომ ასეთ დღეში ჩაიგდო თავი.