ანერვიულებული მივედი ბექასთან და დივანზე გაწოლილს წინ დავუდექი
-რამოხდა?-მკითხა და ამომხედა
-ჩემი დაქალი ცუდად გახდა, თბილისში უნდა წამიყვანო-გამოვუცხადე მე
-ვინაა ეგ შენი დაქალი? მკითხა და ფეხზე წამოდგა
-არ იცნობ, წამიყვან თუ არა?-წარბი შევკარი მე
-წაგიყვან, მოემზადე შენ-მითხრა და გარეთ გავიდა, ალბათ თავის ოთახისკენ წავიდა, ოთახიდან რამოდენიმე ხელი ტანსაცმელი გამოვიტანე და ზურგზაკში ჩავაწყვე, ნახევარ საათში უკვე თბილისის გზას ვადექით. სკამის საზურგე უკან გადავწიე და დასაძინებლად მოვეწყვე
-დასაძინებლად წამოხვედი?-შუბლი შეკრა ბექამ
-მეძინება და-გავიცინე მე
-შენი დაქალი კაი გოგოა?-წარბი აწია მან
-აბა თამთა მიყვარსო?-შუბლი შევკარი მე
-დათოსთვის-უცებ იმართლა თავი და გაიცინა
-დათო თავისთვის მოძებნის-ენა გამოვუყავი
-კარგი მიდი დაიძინე-თავი გააქნია უკმაყოფილოდ და გზას გახედა, არც მე შევწინააღმდეგებივარ, კომფორტულად მოვეწყვე და ძილის სამყაროში გადავეშვი
#გიორგის ნაამბობი
-რას შვები ბიჯო?-ტელეფონში ჩამყვირა ბექამ
-ვემზადებით, შენრასშვები?-შეუბრუნე კითხვა მე
-ბიჯო, ჩამოვედი მაგრამ ისე მკვდარივით სძინავს ვერ ვაღვიძებ-გაიცინა ბექამ
-მიდი რა აქ მოიყვანე პირდაპირ და მძინარს გადმოვიყვან, ისედაც ჩამეშალა ყველაფერი.-გაბრაზებულმა ამოვილაპარაკე
-რატო ჩაგეშალა?-გაიკვირვა მან
-ბიჭო იმ რესტორნის პატრონს ხომ შევუთანხმდი მეთქი 1 საღამო დაკეტეთ მეთქი, დღეს დამირეკა რესტორანს ვაფშე ვერ დავკეტავთ და ფულს უკან დაგიბრუნებთო, სხვა რესტორნის ძებნას ვერ ვასწრებ და ესე პროსტა ვეტყვი-ნერვებაშლილმა ვუთხარი და ღრმად ამოვისუნთქე
-არაუშავს, ეს მაინც სპორტულებითაა წამოსული-სიცილი ატეხა მან
-კაი მიდი მალე ამოდით სახლში აქ გელოდებით, ვნახოთ ვინ დაქალი ჰყავს ცუდად-ჩავიცინე მე და ტელეფონი გავუთიშე. 1 საათი ველოდე როდის ამოვიდოდნენ, ბოლოს დავინახე როგორ მოყავდა ბექას მძინარე მარიამი
-დივანზე დასვი და გავაღვიძოთ-ჩავიცინე მე
-ნუ ხარ სადისტი-შუბლი შეკრა მან
-არვარ და ვაფშე შენ დავაი ეხლა აქედან-ხელი ვკარრი მაქ
-თამთა არ მყავდეს სანახავი..-თითი დამიქნია და სიცილით დატოვა სახლი
-მარიამ-ოდნავ შევაჯღრიე მარი..
-გაიღვიძეე-ლოყაზე ფრთხილად მოვუსვი ხელი
-ჩამოვედით?-ამოიძმუვლა და გვერდი იცვალა
-არა ხაშურში ვართ-სიცილი დავიწყე მე და მის გაკვირვებულ სახეს რომ წავაწყდი კიდევ უფრო ავხარხარდი
-აქ რაგინდა?-სწრაფად წამოდგა ფეხზე
-აბა სად უნდა ვიყო? არ იცი გუშინ სახლში რომ დავბრუნდი?-ვითომ გავიკვირვე მე
-არა არვიცოდი-თავი გააქნია და ხელები გულზე გადაიჯვარედინა
-შენ რატომ წამოხვედი? მოგენატრე უკვე ხო?-ეშმაკურად გავიცინე მე
-არა ჩემი დაქალი ცუდად გახდა და მის სანახავად ჩამოვედი-სწრაფად იუარა მან
-კარგი, წამოდი შენი დაქალი ვნახოთ-ვუთხარი სერიოზულად და იქვე მიგდებულ გასაღებების ასხმას ხელი დავტაცე.
-მე ვნახავ თვითონ-მითხრა უხეშად და კარისკენ წავიდა
-ხო, ალბათ მაგიტომაც გამომიშვეს დღეს, მაინც არ უყვარხარ მაგ გოგოს და ტყუილად რაზე მოგკლათო-მივაყვირე უკან დავინახე როგორ გაშეშდა და გაფართოებული თვალებით შემომხედა
-ვერგავიგე-ამოილუღლუღა და თვალებში მომაშტერდა
-ხო რა-მხრები ავიჩეჩე მე
-შენ დარეკე გუშინ?-თვალები გაუფართოვდა მას
-მაინტერესებდა თუ ჩამოხვიდოდი-ჩავიცინე მე
-წავედი, დაქალი უნდა ვნახო-ამოილუღლუღა და სწრაფად გავარდა გარეთ, არ გავყოლილვარ, მინდოდა დაფიქრებულიყო.
#მარიამის ნაამბობი
მთელი დღე თბილისის ქუჩებში დავბოდიალებდი, მხოლოდ მაშინ დამირეკა გიორგიმ რომ მობინდდა
-გისნემ-ვუთხარი და ჩიხში შევედი სადაც ჩემი ნაქირავები ბინა მეგულებოდა, თუმცა ვერ გეტყვით რატომ მივდიოდი, გასაღები ბექას ქონდა
-მითხარი სად ხარ გამოგივლი-მითხრა სერიოზულად
-ჩემს ბინასთან-ვუთხარი მეც და ტელეფონი გავუთიშე. მთელი ოცი წუთი ვიყურყუტე ბინის წინ გიორგის მოლოდინში, ბოლოს მანქანა რომ გაჩერდა ჩავხტი თუარა წარბშეკრულმა გავხედე
-კიდე დაგეგვიანებინა და დაგელოდებოდი-უხეშად ვუთხარი და ღვედი შევიკარი
-ვიცოდი რომ დამელოდებოდი ამიტომ არ ვიჩქარე-თვალი ჩამიკრა და მანქანა დაძრა
-იდიოტო-ჩავიდუდღუნე გაბრაზებულმა და ფანჯარაში გავიხედე
-მიყვარხარ-ომახიანად თქვა და გაღიმებულმა გამომხედა, წამით სუნთქვა შევწყვიტე, მერე გაორმაგეული რიტმით გაგრძელდა, შემდეგ ოდნავ დაწყნარდა
-არაფერს მეტყვი?-კვლავ გამომხედა და მანქანა იქვე მიაყენა.
-არვიცი-ვთქვი და თავი დავხარე
-მე მიყვარხარ,ძალიან, სიცოცხლეზე მეტად, არაფერი მინდა იმის გარდა რომ მთელი დღე ნერვები გიშალო ან კიდევ კოოცნით დაგახრჩო, უბრალოდ მაინტერესებს რააზრის ხარ-მხრები აიჩეჩა მან
-და არა რომ გითხრა?-გავხედე გამომცდელად
-ვერმეტყვი, იმიტომ რომ ვიცი გიყვარვარ-ჩაიცინა მან
-არიცი-წარბები შევკარი მე
-აბა არგიყვარვარ?-სიცილით გამომხედა მან
-ყოველშემთხვევაში შენ ხომ არ იცი რა პასუხს გაგცემ და წინასწარ რატომ იიმედებ თავს რომ მიყვარხარ?-წარბი ავუწიე
-ვიცი რომ ეგრეა-უკვე დასეროზულდა ის
-არაა ეგრე-თავი გავაქნიე მე
-აბა როგორაა?-გამომხედა ანთებულმა
-როგორაა და მე არმჯერა რომ გიყვარვარ-ვუთხარი და გავხედე, განა მას თუ უნდა მთელი დღე ნერვები მიშალოს მე არ მოვუშლი?
-გჯერა-გამომხედა დარწმუნებულმა
-არმჯერა-კვლავ ჯიუტად ვუთხარი მე
-მიზეზი მითხარი რატომ არ გჯერა?-ხელები საჭეს მაგრად მოუჭირა
-იმიტომ რომ არ მჯერა-ნერვებზე დაკვრად ვაგრძელებდი მე
-ეხლა წავალთ სახლში და იქ გავაგრძელებთ საუბარს-თითი გაფრთხილების ნიშნად დამიქნია და მანქანა დაძრა. ხმა არ ამიმიღია, ფანჯრისკენ ვიყავი მიტრიალებული და ჩუმად ვიღიმოდი, ვინ იცოდა ეხლა ჩემს გულში რა ხდებოდა, ლამის გული გამსკდომოდა ისე მიცემდა მაგრამ მაინც მინდოდა ნერვები მომეშალა, განა მე მარიამ აბაშიძეს, ბექას, დათოს და ზურას დას ეს ცუდად გამომვიდოდა? ხოდა თქვენც მშვენირად ხედავთ, თუ მას უნდა რომ მთელი დღე ნერვები მიშალოს როგორც თქვა არც მე დავიხევ უკან არაფერზე. სახლში მისულმა ღიმილი სახეზე გავიქრე და სერიოზული გამომეტყველებით შევედი ცარიელ და ბნელ სახლში.
-ოთახში ავიდეთ იქ ვისაუბროთ-წელზე ოდნავ მიბიძგა რომ ზემოთ ავსულიყავი, ავედი კიდეც, ჩემს ოთახში შევედი. ლოგინზე დავჯექი და მას მივაშტერდი
-შენმა ძმებმა იციან-მითხრა და ჩემს გვერდით დაჯდა
-რა იციან?-ვიკითხე გაკვირვებით
-რომ მიყვარხარ და შენც-თქვა „ღიმილით“
-მგონი ჯერ ჩემთვის უნდა გეკითხა არა?-შუბლი შევკარი მე
-აუ ა*რაკებ უკვე-თავი გააქნია მან
-კარგი, მე გითხარი რომ არმჯერა შენი სიყვარულის-გავუმეორე მანქანაში ნათქვამი სიტყვები
-და არც გიყვარვარ?-მკითხა მან თვალებდაწვრილებულმა
-არა-თავი გავაქნიე მე
-კარგი წავალ მაშინ მე-თქვა და ფეხზე წამოდა
#გორგის ნაამბობი
ვიცოდი მაიმუნობდა, ნელა წამოვდექი ფეხზე და კარისკენ წავედი, ვიცოდი რომ ისიც ფეხზე ადგა, კარის სახელურის ჩამოწევას ვაპირებდი სწრაფად რომ შევბრუნდი მისკენ და მთელი სისწრაფით აიღო ჩემმა ტუჩებმა მისი წითელი ბაგეებისკენ გეზი, სწრაფადვე იპოვა და შეუერთდა, ვიცოდი! ვიცოდი რომ ვუყვარდი მაგრამ არ აღიარებდა. სწრაფად დავჯექი საწოლზე და კალთაში ჩავისვი, მის ბაგეებს ვკოცნიდი და ვერ ვძღებოდი, ბოლოს ისევ მან ითავა და ჩვენი ტუჩები ერთმანეთს დააშორა.
-მხეცი ხარ, ვირი-სიცილით თქვა და ხელები ტუჩებზე გადაისვა
-ეხლა იცინის-შუბლი შევკარი მე
-აღარც გავიცინო?-მკითხა და ლოყაზე მიჩქმიტა
-შენ არგიყვარდი მე-სწრაფად გადავსვი ჩემი კალთიდან და გვერდით მოვისვი
-იდიოტი-ჩაილაპარაკა კვლავ თავისთვის მან
-მე ვარ იდიოტი?-გავხედე წარბაწეულმა
-ხო აბა მე?-გაიცინა მან
-ხო შენ-გამოვუყავი ენა
-მეც მიყვარხარ-მითხრა მოულოდნელად და მხარზე თავი დამადო.
-ქორწილში ჩოხა ჩავიცვა?
-ხო აბა ისე არმოგიშვებ.
-შენ თეთრი გრძელი კაბა.
-ხო აბა შავით ხოარ წამოვალ იდიოტო.
-ეხლა სიცხე იქნება და მერე რომ გახურდება სიტუაცია ჩოხას გამოვიცვლი.
-რატო ვითომ? მე თუ მეცმევა კაბა?
-შენ გოგო ხარ მერე, მე დამცხება ამხელა ჩოხაში.
-შორტებით მოდი ბარემ!
-ხო ისე, თეთრი შორტი მიყიდე რამე წითელი ან ვარდისფერი ყვავილებით და იმით გავიჩითები, საკაიფო იქნება.
-მე ჩემს ქმარს ეგრე არ ჩავაცმევ.
-შენც ქორწილში მაღლებს ჩაიცმევ თორემ ძალიან დაბალი გამოჩნდები.
-არა, გაგიჟდი? ცხოვრებაში მაღალქუსლიან ფეხსაცმელზე არ ვმდგარვარ, თეთრ კეტებს ჩავიცმევ ვინ გაიგებს?
-მაშინ მეც გამოვიცვლი მერე.
-არა
-შენ დაბადების დღეზე არგინდა ქორწილი?
-ზუკა თუ დაგვთანხმდა
-ეე რა დაგვთანხმდა ვინ გადაუხდის 1000 კაციან დაბადების დღეს.
-შენი მშობლები იქნებიან ხო?
-ხო აბა ისე? შენი?
-არა მე არმინდა, მხოლოდ ძმები
-შეიძლება შენი ძმა რომ ჩემი მეჯვარე იყოს?
-არვიცი, ჩემი?
-დღეს კარგად მიდიოდი დაქალთან
-იდიოტი ხარ თუ ვერ მოწვი რომ გატყუებდი?
-იცი გუშინ იმიტო დავარეკინე რომ სიურპრიზს გიწყობდი მაგრამ ჩამეშალა.
-აკი გითხარი იდიოტი ხარ-მეთქი
-ქორწილის შემდეგ სად წავიდეთ?
-მე არსად არმინდა.
-მე მინდა, იცი სად?
-სად?
-მოსკოვში!
-რაგინდა მოსკოვში?
-მიყვარს მოსკოვი.
-მე არასდროს ვყოფილვარ საქართველოს საზღვრებს გარეთ.
-ხოდა აწი ჩემთან ერთად ივლი.
-იცი ვინ ხარ?
-ვინ ვარ?
-აი, იციი..
-თქვიი!
-შენ ხარ..
-მარიამ!
-შენ ხარ ჩემი გულის მეფე!!

არაა პატარა თავი! სასხვათაშორისოდ ვიტყვი რომ ყოოველ დღე ვდებდი, მხოლოდ გუშინდელი დღე იყო გამონაკლისი. არ ვაპირებდი ისტორიის ასე ადრე დამთავრებას თუმცა მგონია თქვენ მოგგბეზრდათ ეგრე პატარა თავების დადება! ხოდა ასე უცებ მოულოდნელად დავამთავრე! ძალიან, ძალიან, ძალიან მინდა რომ შემიფასოთ ისტორია და შემაფასოთ, თუ არ მოგეწონებათ აღარ ავტვირთავ შემდეგში ახალ ისტორიას ! აბა თქვენ იცით, წარმატებები, მიყვარხართ ყველა ვინც კითხულობთ და ვინც მაფასებთ (კომენტარებს წერთ) ძალიან მახარებთ <3 <3 <3