სახლში ვბრუნდები და დასაწოლად ვემზადები... დილით როგორც ყოველთვის ადრე გამეღვიძა და მომზადება დავიწყე სააგენტოში წასასვლელად... კორპუსიდან გამოვედი და გზას მივუყვები სააგენტოსკენ, კითხვა კითხვით სააგენტოს ფილიალს როგორც იქნა ვაგნებ და თამამად შევაბიჯებ... რამოდენიმე კითხვა დამისვეს და შემდეგ სავარჯიშო დარბაზში შემიყვანეს სადაც ჩემი ახალი კოლეგები ვარჯიშობდნენ, კარგად მიმიღეს მეგობრებიც შევიძინე, ვარჯიშის შემდეგ შხაპი მივიღეთ და ფოტოსესიაზე შეგვიყვანეს იქ რათქმაუნდა სხვადასხვა კაბები ჩაგვაცვეს და მაკიაჯი გაგვიკეთეს, მოკლედ რო ვთქვათ ახალ სამსახურში კარგად მიმიღეს და მეც ძალიან მომწონს ჩემი კოლექტივი. სააგენტოდან მალევე წამოვედი და ჩემს ძველ სამსახურში წავედი, უნდა შევძლო და ორივე სამსახურში ვიარო რათა ფული დავაგროვო და ჩემი ძმის ძებნას შევუდგე.დღეს ჩემი დამსახურებული ხელფასი უნდა ავიღო, დღეს ზუსტად ერთი კვირა გავიდა რაც ახალი ცხოვრება დავიწყე ახალ სახლში და ახალ გარემოში.ჩემი პირველი ხელფასი რაში უნდა დავხარჯო? არვიცი აზრზე არვარ! ალბად ერთ გამოსასვლელ ტანსაცმელს და ფეხსაცმელს ვიყიდი, სააგენტოში რო ვიარო და დანარჩენს გადავინახავ და ასე გავაკეთებ ყოველ ხელფასის აღებისას...რამოდენიმე ბუტიკში შევიარე და ჩემთვის სასურველი ნივთები შევიძინე, შემდეგ სახლის გზას დავადექი და ამდროს ქუჩის კუთხეში ბექას ვაწყდები,
-ჰეი(ბექა)
-ჰაი
- აქ რას აკეთებ?
-სახლში მივდივარ! და შენ?
-მეც! (ჩუმად ჩაიცინა და ეშმაკური ღიმილით თვალებში ჩამხედა)
-კარგი მაშინ მე წავალ! (მე)
მიყურა მიყურა და რამოდენიმე წამიანი ფიქრის შემდეგ მეკითხება
-გხსოვს დამპირდი ერთად გავისეირნებთო!
-კი (მაგას რა დამავიწყებს!)
-ხოდა ეხლა დროა!
-ხო მაგრამ..
-არავითარი მაგრამ, დღეს კვირაა და არმუშაობ, ასერომ დღეს საღამოს რვაზე გამოგივლი ოღნდ შენი სახლის მისამართი ჩამაწერინე!
მაცდური წინადადებაა მაგრამ წასვლა არმინდა, ძალიან მრცხვენია მაგრამ ვარს ვერტყვი
-კარგი!
ჩემი მისამართი ვუთხარი და ჩქარი ნაბიჯებით გავიქეცი სახლში, დერეფანში კიბეები უცებ ავირბინე, სახლში შევვარდი და ეგრევე გვანცას დავურეკე.ვანცას მოვუყევი საღამოს გეგმის შესახებ და 10 წუთში ჩემთან გაჩნდა. კარს ვაღებ და ყურებამდე ღიმილით მხვდება გვანცა რომელსაც ხელში რამოდენიმე პაკეტი უჭირავს.
-შემოდი ეს რა არის?(თვალებით პარკებს მივანიშნებ)
-ეს ჩემი ქუსლიანები და კოსმეტიკის ჩანთა რომლითაც უნდა ისარგებლო, სანამ პაემანზე წახვალ!
-მოიცაა შენ რა ეს ყველაფერი თან გაქვს?
-დიახ, დიახ.. ლაპარაკის დრო არ გაქვს ორ საათში ბექა მოვა, ახლავე შევარდი სააბაზანოში და შხაპი მიიღე, როცა დაასრულებ დამიჯექი და მე მოგხედავ
გვანცას დავალებას ვემორჩილები და სააბაზანოში შევდივარ, მალევე გამოვდივარ და კვლავ გვანცას დავალებებს ვასრულებ. გვანცამ მაკიაჯი გამიკეთა ოღონდ ძალიან თხლად და სადად, თმები დამისწორა და ჩანთიდან გრძელი შავი შარვალი ამოაქვს კრემის ფერ ქუსლიანებთან ერთად
-ჩაიცვი!
გვანცას შავი შარვალი და ჩემი ახალ ნაყიდი თეთრი მაისური ტყავის კურტკასთან და კრემისფერ მაღლებთან ერთად ძალიან მიხდება, მაკიაჯი და ჩემი დასწორებული თმაც.
საათს დავყურებ 8ნახევარია,ქვემოდან მესმის მანქნის სიგნალის ხმა,სასწრაფოდ ფანჯრიდან ვიყურები და ბექას ვხედავ,მანქანაზე მიყუდებული,შავებში გამოწყობილი.თვალებს ვხუჭავ და ნერწყვს მძიმედ ვყლაპავ, ჩანთას ვიღებ და გავდივარ..სადარბაზოდან გავდივარ ჯიბეებში ხელებ ჩაწყობილი, მანქანასთან მიყუდებული თბილად და საყვარლად მიღიმის,მეც ვუღიმი და მისკენ აუჩქარებლად მივდივარ,თან ვხედავ როგორ გვითვალთვალებს მეხუთე სართულიდან გვანცა..
ჩემსკენ იწევა და ლოყაზე მკოცნის.მისთვის ჩუმად და ეშმაკურად იღიმის, მანქანის კარს მიღებს, მეც ვჯდები და ლამისაა გული საგულედან ამომივარდეს ისე ვნერვიულობ.
-ძალიან ლამაზად გამოიყურები!
გაბრწყინებული თვალებით მიყურებს და როგორც ყოველთვის საყვარლად მიღიმის.
-მადლობა, შენც! (ნერვიულობისგან ხმა ჩამიხჩა და ძვლივს ამოვღერღე ეს ორი სიტყვა)
მთელი გზა ხმა არ ამომიღია,ის კიარა საერთოდ არ გამიხედია მისკენ მისგან განსხვავებით.რამოდენიმე წუთიანი მგზავრობის შემდეგ როგორც იქნა მანქანა გააჩერა და მანქანიდან გადმოვედით.სამ სართულიან შენობაში შევყავარ,სამ სართულიან საოცარ რესტორანში!.... ირგვლივ ყველაფერი თეთრი და ქათქათაა: მაგიდები, სავარძლები, ყურებამდე გაკრეჭილი მომსახურე პერსონალები,ყველაფერი ისეთი ლამაზი და წყნარია! არასდროს ვყოფილვარ მსგავს ადგილებში და დაუჯერებლად მიმაჩნია.მომსახურე პერსონალი ჩვენს მაგიდასთან მიგვაცილებს, მეორე სართულზე გარეთ აევანზე, სასიამომნო ნიავი და ხედი იშლება ჩემს წინ.ოდნავ სიოა და ძალიან მსიამომსნებს სახეს ვუშვერ და ვგრილდები.
ვახშმობის დროს ხმა არცერთს არ ამოგვიღია, უბრალოდ ერთამანეთს ვუყურებთ და თვალებით ვლაპარაკობთ.
-უკვე გითხარი ხო ძალიან ლამაზი რო ხარ?
ამ წინადადების გაგონებისას,თვალებს ვხუჭავ, ნერწყვს მძიმედ ვყლაპავ და ვუღიმი
-ახლა ვხვდები რატო მოეწონე ჩემს დას! შენ ძალიან მიმზიდველი გოგო ხარ!
ენა მივარდება. ეს რეებს მეუბნებაა ამას რა ჩემი შებმა უნდა?!
-შეიძლება რაღაც გკითხო? (მე)
-რათქმაუნდა!
-აქ რისთვის მომიყვანე?
-ისე უბრალოდ
-უბრალოდ? (მე)
-კი (ბექა)
-კარგი! ანუუ შეენ იმის თქმა გინდა რომ ამ საოცარ რესტორანში ტყუილა უბრალოდ მომიყვენე?
-კი სწორედ ასე!
ბექას სახეზე ირონიულ სიცილს ვამჩნევ და ვხიზიანდები.. ძალას ვიკრებ რო რაღაც ცუდი ვუთხრა, ამ დროს ირთვება ძალიან ნაზი და სასიყვარულო მუსიკა და ბექა საცეკვაოდ მეპატიჯება.როგორ ვუთხრა ვარი?! მეც ავდექი და მასთან ერთად ნელ ვალს ვცეკვავ რომელიც თავშესაფარში გვასწავლეს.ის ჩემს წინ ძალიან ახლოს დგას იმდენად ახლოს რო მისი სუნთქვის ხმა მესმის,მისი ხელები ჩემს წელზე უდევს და თვალებში მომშტერებია,ვცდილობ მას არ შევხედო მაგრამ არ გამომდის.ვცდილობ მაზე არ ვიფიქრო და არც ეს გამომდის, მინდა მუსიკა არასდროს დამთავრდეს და ამდროს ის მთავრდება. ისევ მაგიდას შემოვუსხედით.
-რამის თქმა გინდოდა? (ეშმაკურად მეკითხება ბექა)
-არა! (კატეგორიული ვარი განვუცხადე, როგორ შეიძლება ასეთი ვალსის შემდეგ მასთან კამათი.
რამოდენიმე ბაკალმა ღვინომ თავი ამატკინა ალბად იმიტო რო პირველად დავლიე და მე და ბექა რესტორნიდან გამოვედით.მანქანას ვუახლოვდები და სრულიად შემთხვევით წავბერბეცდი და პირდაპირ ბექას ტუჩებთან შევჩერდი,ბექა ისე დაიძაბა და მეც რო მინდოდა მისთვის მეკოცნა,მაგრამ ამ დროს ჩემდა გასაკვირვად ბექამ შემაჩერა
-კარგი რაა, ორივემ ვიცით რო ჩემი კოცნა გინდა!
-მართალი ხარ მინდა! მაგრამ მინდა ეს შენც გინდოდეს სინამდვილეში და არა სიმთვრალეში
-კარგი როგორც გინდა (ფხრები ავიჩეჩე)
მანქანაში ჩამსვა და არ მახსოვს როგორ მივედი სახლამდე და როგორ ავედი მეხუთე სართულზე, დილით საშინელი თავის ტკივილი მაღვიძებს..თავს ვწესრიგებ და სააგენტოში გავრბივარ, თან თავი უაზროდ მტკივა ალბად იმიტომ რომ პირველად დავთვერი და ცოტა არიყოს საკუთარი თავის მრცხვენია, გუშინ როგორ ვიქცეოდი! ყველაფერი მახსოვს და არ ვიცი ბექას თვალებში როგორ ჩავხედო?!.
ფოტოსესიაზე ძვლივს ვიდექი, ეს საშინელი თავის ტკივილი აუტანელი იყო, ჩემდა საბედნიეროდ ნატალის დამხმარემ შემატყო და სახლში გამიშვა. სახლში მივედი და მაშინვე დასაძინებლად დავწექი.ისე გემრიელად მეძინა რო ვერც კი აგიღწერთ სანამ გვანცა არ დამახტა თავზე, სახლში როგორ შემოვიდა?
-ახლავე დაწვრილებით მომიყევი რა მოხდა წუხელ?!
ბალიშიდან თავს ძვლივს ვწევ
-არაფერი!
ვეუბნები და თავს ბალიშზე ვარტყავ
-რაა? როგორ თუ არაფერი? მაშინ რატო გტკივა თავი?
უცებ გუშინდელი ის მომენტი გამახსენდა მე და ბექა რო რომანტიკულ მუსიკაზე ვცეკვავდით და თავი ბალიშიდან სასწრაფოდ ავწიე საწოლზე ჩამოვჯექი და მოყოლას შევუდექი,გვანცას სახე რო დაგენახათ ბევრს იცინებდით! ისეთი თვალებით და ყურადღებით მისმენდა!
-ჩემი კოშმარი იწყება! სამსახურში წასვლის დროა..
სამსახურში მივდივარ, სახეზე უაზროდ ვხურდები და ვწითლდები. ფორმა ჩავიცვი და საქმეს შევუდექი.აი ხო ვამბობ ბედი არ მაქვს მეთქი, ჯერ არ დამიწყია მუშაობა და უკვე დავითარსე! წინ სიამის შავმა კატამ გადამირბინა. ახლა რა გავაკეთო?! შეწუხებული კატას მივდევ და ვცდილობ გზა გადავუკვეთო როდესაც ფეხსაცმლის შვნიროკს ვაბიჯებ ფეხს და მთელი სიმძიმით წინ ხელებით ვეფერთხები მიწას..
-მაქ რას აკეთებ?
ხმა რო გავიგე მაშინვე წამოვხტი და კაბა გავისწორე
-საყურე გამივარდა!
იმდენად სულელი ვარ რო წესიერი ტყუილი ვერ მოვიფიქრე, მე ხომ საყურეებს არ ვიკეთებ!
-მართლა? ორივე?
დაჯინებით ცდილობს ტყუილში გამომტეხოს ბექამ, თან ულვაშებში იცინის
-რამე გინდა ბექა?
-მაკოცე!
-რა?
-მაკოცე!
-უკაცრავად ეს მე მითხარი?
-ხო შენ!
-არა!
-გუშინ ამ აზრზე არ იყავი!
ალბად წარმოგიდგენიათ ჩემი გაფართოებული თვალები ასეთი დიალოგის შემდეგ, როგორ არ რცხვენია! მე ვბრაზდები და ჩქარი ნაბიჯებით შევდივარ სამზარეულოში.ის ისეთი გამოხედვით მომჩერებია რო მისი გამოხედვა ზურგს მიწვავს..
პერანგების გაუთოებისას ოთახში ნინა შემოდის
-ანა,რაკარგია აქ რო ხარ! რაღაც მინდა გთხოვო! არა პირველ რიგში მოგილოცა გავიგე შენი ამბავი ძალიან მიხარია
-ნინა ისუნთქე! (ვამჩნევ როგორ წითლდება ჰაერის უკმარისობისგან)
-ჰო მართალი ხარ.. არა არა მისმინეე! ზუსტად აი ახლა უნდა წავსულიყავი საყიდლებზე საათნახევარში ჩემი მეგობრები უნდა მოვიდნენ,მაგრამ მე ვეღარ მივდივარ რადგან ხვალ ეს წყეული გამოცდა მაქვს და უნდა მოვემზადო, ასე რომ მიდი ჩქარა გამოიცვალე
ნინას მონაყოლისგან ვერაფერი გავიგე.
-რა?
-მოკლედ, ფორმა გამოიცვალე და თორნიკე მაღაზიებში გაგიყვანს,ჩემთვის კაბა უნდა აარჩიო რამე კარგი,ძალიან გთხოვ!!
-ახლა არ შემიძლია ნინა ვმუშაობ!
-არაუშავს! მიდი რა გთხოვ!გპირდები არავინ გაიგებს შენს არ ყოფნას!
მოკლედ ამ პატარა ბავშვმა სულ გადამიყოლია თავის ჭკუაზე, იქ წადი აქ მოდი, ეს ჩაიცვი, ეს გაიხადე... ფორმას ვიცვლი და სრულიად მომზადებული თორნიკეს ძებნას ვუდგები,ვერსად ვპოულობ! ახლა რაგავაკეთო? ისევ ნინას უნდა ვუთხრა! ნინასთან ოთახში ავდივარ და ვუყვები
-ნინა თორნიკეს ვერ ვპოულობ!
-რაა?კარგი წამოდი!
ნინა ოთახიდან გამოდის და ქვემოდ ჩამოდის მეც უკან მივყვები.
-ბექა! (ნინა)
ჯანდაბა,ნინამ ბექას მიაკითხა რომელიც მინდორში ზის და წიგნს კითხულობს
-რაიყო?
სერიოზულად ამოიხედა მაგრმ მე რო დამინახა მაშინვე ღიმილი დაიწყო
-გცალია? (ნინა)
-კი!
-კარგია რადგან ახლა მაღაზიებში უნდა გაიარო!
-არ მცალია! (ბექა)
-ბექა! ძალიან გთხოვ!
ბექა ზურგით ზემოდ წვება და წიგნის კითხვას აგრძელებს
-ძალიან გთხოვ! ანა შენს გარეშე ვერ მიაგნებს და ვერ აარჩევს, თორნიკე არ არის სახლში! გთხოვვვ!
ბექა უცებ წიგნს დებს და ყურადღებით მიყურებს
-ანა უნდა წავიყვანო?
-ხო!
-რაპრობლემაა!
-მადლობაა! (დაიყვირა ნინამ და კოცნა დაუწყო)
ეს ვითო რა იყო?! ჯერ არაო და მერე ჩემს ხსენებაზე უცებ აზრი შეეცვალა,არვიცი ამას რ ჰქვია მაგრამ მე ეს მომწონს და მინდა რო გაგრძელდეს.!
მაღაზიებში სიარულს შევუდექით, ბექამ ერთ დიდ შენობაში შემიყვანა სადაც ირგვლივ ტანსაცმელები და დიდი სარკეებია ჩამოკიდებული. მომსახურე პერსონალმა როდესაც ბექა დაინახეს მაშინვე ცალკე ოთახში შეგვიყვანეს სადაც რამოდენიმე სავარძელი, დიდი სარკე და გასახდელი იყო.ბექა სავარძელში მოთავსთა მე კი გასახდელში შევედი რამოდენიმე კაბის მოსარგებლად და ასარჩევად რომლებიც ნინამ წინასწარ შეუკვეთა.კაბა ჩავიცვი და გასახდეიდან გამოვედი უნდა მეჩვენებინა ბექასთვის რჩევა ხო მჭირდებოდა, ის ჩუმად იჯდა სრული სერიოზულობით! რასისულელეაა! ბექა სერიოზული არასდროს არაა და მითუმეტეს ჩუმად, მინიმუმ 5 კაბა ჩავიცვი არცერთი არ მოეწონა, ყველა კაბას რაღაც უაზრო კოპლიმენტებს უკეთებს და ირონიულად იღიმის როგორც იცის ხოლმე. ეხლა რაგავაკეთო? სულ ექვსი კაბა და ბექას არ ცერთი არ მოეწონა.
-ბექა მითხარი რომელი მოეწონება ნინას?
-არვიცი
-კარგი რაა
-მე რო შენნაირი გოგო ვიყო საერთოდ არ ჩავიცმევდი კაბას!
-ეგ როგორ? იდიოტო!
რაჭველივით გვიან მივხვდი ბექას ხუმრობას, კაბა სახეში შევაფარე და ნინასთვის სალათისფერი წამოვიღე, იმედი მაქვს მოეონება!
მაღაზიიდან გამოვდივართ და მანქანის წინ ვდგავართ
-მინდა ახლოს გაგისნო!
-რამდენად ახლოს?
-რაც შეიძლება ახლოს!
-მიდი მკითხე!
-გკითხო?
-ხო,გისმენ
-ოდესმე გყვარებია?
-არა, შენ?
-არა
-გინდა ვინმეს შეუყვარდე ან შეგიყვარდეს?
-ბექა რა აზრები გაუხებს რათქმაუნდა, მაგრამ ყველაფერს თავისი დრო აქვს!
-რო გითხრა მიყვარხართქო რას იზავ?
-არ დავიჯერებ!
-რატო?
-შენ არავინ გიყვარს!
-რატო ხარ ასეთი დარწმუნებული?
-შენი საქციელებისგან გამომდინარე
-შენი აზრით როგორ უნდა მოიქცეს შეყვარებულმა?
-არვიცი ალბად აგრძნობინოს
-ეგ როგორ?
-იყოს გურწფელი და მზრუნველი
-და გოგო შეიყვარებს?
-ჩემი აზრით კი!
მთელი გზა ბექას სიტყვებს ვაანალიზებდი გონებაში, ვფიქრობდი რატო მითხრა ეს? მართლა ვუყვარვარ? არვიცი არვიცი აი მე კი მგონო მიყვარს! რა მგონი მიყვარს!..