რომ გამოვფხიზლდი და თვალები გავახილე ისევ მანქანის უკანა სავარძელზე ვიყავი,საჭესთან კი ბიჭი იჯდა,კაპიშონით და ნაცნობი ხმით.კივილი არ ღირდა,მერე კარებს ვეწვალე თუმცა ჩაკეტილი იყო.ბიჭს ვუყვიროდი თუმცა ხმას არ მცემდა, ჩემი ტელეფონი წინ ედო და ვერ ავიღებდი.ათ წუთში მანქანა გაჩერდა,უკვე ყელი მტკიოდა ამდენი კივილისაგან და მობრუნდა ბიჭი,ცოტნე იყო!
-ჯერ არ არის თორმეტი ანი,გილოცავ დაბადების დღეს! გადმოდი მანქანიდან.
აი ამ დროს რაღაც კატასტოფა დამემართა,მინდოდა რომ მისთვის თავი გამეტეხა,ნაჯახი ჩამერტყა!ყველაფერი რაც კი საშინელება აზრად მომივიდოდა!
-შენ გიჟი ხარ?! დეგენერატო! ამდენი ხანია ვკი9ვივარ ხმა მაინც გაგეცა!რა არ ვიფიქრე! საშინელი ადამიანი ხარ! (კივილით)
-გადმოდი მანქანიდან.(მშვიდი,ირონიული სახით)
-არსადაც არ გადმოვალ!დაეგდე მანქანაში და უკან წამიყვანე!
-გადმოდი..
-პოლიციაში დავრეკავ იცოდე!
-რით?(გაიღიმა და ჩემი მობილური ხელში აათამაშა)
-იდიოტო!
სხვა რა გზა მქონდა,გადმოვედი მანქანიდან,გაცეცხლებული და ხმა ჩახლეჩილი.
-კრეტინო..
-მორჩი ჩემს ქებას და გამომართვი..
პატარა ლამაზად შეფუთული ყუთი გამომიწოდა.
-არ მჭირდება
-გამომართვი მოგეწონება...
გამოვართვი და რომ გავხსენი ულამაზესი ყელსაბამი იყო რომელზეც მთვარე ეკიდა.გამეღიმა თუმცა არ შევიმჩნიე.
-მადლობა,მთვარე რომ არ იყოს ამ წყალი მოვისვრიდი!(მიმოვიხედე და) ღმერთო რა სილამაზეა!სად ვართ?
-არ აქვს სახელი..
-რატომ წამომიყვანე აქ..
-მინდოდა დაბადების დღე განსაკუთრებულად მომელოცა..
-ჰო ზედმეტად განსაკუთრებულად მოგივიდა! რა საჭირო იყო ჩემი მანქანაში ჩატენვა?!
-ეგ ჯაკეტისთვის..(სიცილი) რავიცი მე კი კარგად გავერთე და...
-ჰო გეტყობა,წავედით?
-არა რა წავედით..კოცონი უნდა დავანთო...წამოდი
-სად ?
-ტყეში(ღიმილი)
-რა?!
-ტყეში...
-შანსი არაა...
-რატო?
-მეშინია!
-რის..
-ყველაფრის!
-წამო წამო..აბა მარტო ხო არ დაგტოვებ
ცოტნემ მანქანიდან ფანარი ამოიღო და ტყეში წავედით.ფეხები მიკანკალებდა,ძლივს დავდიოდი ისე ბნელოდა.
-მიდი მიდი დაიხარე ცოტა..
-ოო
-რა ოო მარტო ვერ ავაგროვებ ამდენს..დაიხარე და აიღე პატარპატარა ტოტები..
-კარგი ჰოო,ჯანდაბა არც მობილური იჭერს...
-არაუშავს,ცოტახნით მოვწყდეთ ცივილიზაციას
ბახ! და ტალახში ჩავვარდი.
-კარგად ხარ?!მომეცი ხელი! (სიცილით)
-რა გაცინებს?! ყველაფერი მე უნდა დამემართოს რა!(წუწუნით)
მერე შევაგროვეთ ფიჩხი და უკან დავბრუნდით.დავანთეთ პატარა კოცონი და იქვე დავჯექით.
-გცივა მაინც?
-ცოტა..
-ჩემს ჟაკეტზე არც კი იფიქრო
ამაზე გამეცინა,ადგა და მანქანიდან პლედი გადმოიღო.
-ოჰ..მომზადებულხარ ყველაფრისათვის..
-აბა რა (თვალი ჩამიკრა) მოგწონს?
-რა?
-ყელსაბამი
-ძალიან
-მომიყევი შენზე რამე..
-რა მოგიყვე..
-რავი რამე..კარგად სწავლობ?გყავს თუ არა შეყვარებული ან რავი რამე..
-გააჩნია საგანს..მათემატიკას არაა დანარჩენს კი,შეყვარებული არ მყავს..
-გასაგებია...
-შენ?
-რა მე?
-შენზე მითხარი რამე
-რავი რა გითხრა..უნივერსიტეტში ვსწავლობ,შეყვარებული არ მყავს,მარტო ვცხოვრობ..
-აბა ქეთა ვინაა?
-ქეთა? (სიცილი) გოგოა რა..
-მართლა? არ ვიცოდი..(იაზურად)
-არაა შეყვარებული..
-გასაგებია..მშობლები ?
-მყავს,საზღვარგარეთ და ძმაც იქაა,შენ არ გყავს და ან ძმა?
-დედისერთა ვარ
-ამიტომ ხარ ეგოისტი?
-ჰაჰა (-_-)
-შეყვარებული არც გყოლია?
-ვაიმე..რას გადაეკიდე მაგ თემას
-მაინტერესებს
-არა
-არც გყვარებია?
-მყვარებია მაგრამ არ მინდა ამ თემაზე
-როგორც გინდა...
-შენ?
-მყავდა...
-რა ერქვა?
-ნუცა,ყავა არ გინდა?
-ყავა?
-ჰო
-აბა?
მერე წავიდა და მანქანიდან თერმოსით ყავა გადმოიღო,ამაზე გამეცინა
-რა გაცინებს
-რავი..არ ველოდი ეხლა ყავას..
მერე ყავა დავლიეთ,ვილაპარაკეთ რაღაცეები,გამართო რაღა დაგიმალოთ,დრო ისე გავიდა ვერც გავიგე.გამთენიისას წამოვედით.7-ი იყოსასტუმროში რომ მივედი.
-კარგი იყო?
-ძალიან
-გნახავ საღამოს
ოთახში რომ შევედი გოგოები მომვარდნენ.
-გოგო! რა გჭირს?! ხო კარგად ხარ? რატო ხარ ტალახიანი?(ვიკა)
-სად იყავი?! ვისთან ერთად იყავი?! ცოცხალი ხარ?!(ნია)
-ცოტნესტან ერთად (ჩამეღიმა)
-რაა?! შე არანომალურო! დაგერეკა მაინც (გაბრაზებული და ამავდროულად ბედნიერი სახით ვიკა)
მერე გოგოებს ყველაფერი მოვუყევი,მათაც ძალიან გაეხარდათ.
-მოგწონს ხო?(ნია)
-რავი კი.. (უხერხულად)
-აუუ რა მაგარია! (ვიკა)
-საღამოს გნახავო...
-აჰამ!
მერე წყალი გადავივლე და კარგად გამოვიძინე,ამასობაში მოვიდა საღამოც,და დარეკეს ბიჭებმაც.
-აუ რა ჩავიცვა? (ნია)
-მე? (ვიკა)
-და მე?!
მე შავი ჯინსი ჩავიცვი,შავი კედები და თეთრი ნაიკის ტოპი.თმა უკან ჩავიწანი და უფერული ტუჩსაცხი გადავისვი.
-კარგად ვარ? (მე)
-კი გოგო,რაღაც სადად და საყვარლად (ნია)
-აჰამ (დაეთანხმა ვიკა)
ერთი სული მქონდა ბიჭები როდის დარეკავდნენ და მას ვნახავდი.თანდათან ვხვდებოდი რომ საშინლად მომწონდა,მისი ირონიით აღსავსე თვალები,მანერა,ქცევა ყველაფერი მომწონდა მისი.როგორც იქნა დარეკეს ბიჭებმაც და წავედით ერთერთ ზღვისნაპირა ბარში.
რომ შევედით ცოტნე და ისევ ის ქერა გოგო დაგვხვდნენ.
-არა..ღადაობთ?! (მე)

დიდი მადლობა მათ ვინც კითხულობს <3 !