როდესაც ცენტში ჩავიდნენ და სუპერმარკეტში შევიდნენ, მარიამი მაშინვე ფორთოხლის წვენისკენ გაიწია და კალათაში ჩააგდო
- ანუ გახსოვს რომ ჩემი საყვარელი წვენია? - ღიმილით ჩასჩურჩულა უკნიდან ზურამ
- შენი კიარა, ჩემი. - გაენაგლა გოგონა და წინ გაიწია, საბოლოოდ კალათით დატვირთულნი მივიდნენ სალაროსთან,უამრავი საბურტერბროტო მასალა, წვენები და ალკოჰოლური სასმელი იყიდეს.
- წინააღმდეგი ხომარ იქნებით მანქანამდე გორგოლაჭებიანი კალათით რომ მივიდეთ? - თავაზიანად კითხა კონსულტანტს ზურამ და პროდუქტით დატვირთულ ცელოფნებზე ანიშნა.
- ღათქმაუნდა, მიბრძანდით.
- მარიამ შენ ეგ კალათა წამოიღე. - უთხა ზურამ და გარეთ გავიდა, გოგონაც მიყვა. თუმცა გაუკვირდა რომ საკვები კალათში არ ჩაულაგებია, საბარგულამდე ფეხითვე მიიტანა და ჩაალაგა.
- ისევ მეკაიფები ხო? ტყუილად წამომაღებინე? - აატრიალა თვალები მარიამმა. ზურას გაეცინა და გოგონასკენ დაიძრა.
- არა ტყუილად არა, - წამებში მოისვა გოგონა ზურგზე და კალათში ჩასვა.
- ორი წლის ბავშვი ხარ! რეებს აკეთებ კაბა მაცვია!
- შეგისწორებ, კაბა კიარა ჩემი მაისური. - გაიცინა ზურამ, გოგონას სიტყვებს და ყვირილს ყურადღება არ მიაქცია, მთელი სიჩქარით ცარიელ ტრასაზე გაასრიალა. საბოლოოდ კივილი გოგონას სიცილში გადაუვიდა.
- ვსოვსო გაჩერდი, თავბრუ დამეხვა - ჩუმად დაილაპარაკა მარიამმა, ზურაც სიცილით გაჩერდა, გოგონას წელზე ხელები მოკიდა და კალათიდან ამოსვა. მერე მიიხუტა და თავზე ნაზად აკოცა. მანქანაში არცერთს არ ამოუღიათ ხმა, სამაგიეროდ სახლში ორივე სიცილით შევიდა, კარები შემთხვევით მაგრად მიაჯახუნა გოგონამ, ამაზე უარესად გაეცინა.
- შენ უჩემოდ რამე დალიე? - სიცილითვე აყვა ზურა.
- ახლავე - გაეღიმა მარიამსაც, ერთერთი ცელოფნიდან არყის ბოთლი ამოიღო და გახსნას შეეცადა
- აუ გახსენი. - საბოლოოდ ზურას დაუთმო
- ხოხო, ისევ მე თორე სადგაქ შენ ამის ძალა. - ისევ ხარხარით თქვა, მარიამს არ ესიამოვნა და მუჯლუგუნი უთავაზა. ზურა არც კი შერყეულა, გასწორდა და ჩაფიქრებული სახე მიიღო
- ეს ნიავი იყო? თუ რა შემეხო? საინტერესოა.. - ისევ სერიოზული სახით აგრძელებდა საუბარს თუმცა ტუჩის კუთხეებში მაინც ეღიმებოდა. მარიამ სნერვები მოეშალა, უკვე დასხმული სასმელი უცებ გადაკრა, ზურამ გაკვირვებულმა შეხედა, გოგონამ წარბები აუწია და მისაღებ ოთახში ბუხართან გავიდა.
დაახლოებით ხუთ წუთში ზურაც სასმლით ხელში მიყვა.
- დამისხი.
- შენ მეტს არ დალევ.
გოგონამ თვალები აატრიალა, ბიჭი კი ვერ მიხვდა ისე უცებ მოხვდა გოგონას ხელებში ბოთლი, და როცა უკვე გაანალიზა რას აკეთებდა მარიამი, მას ნახევარი ბოთლი ჩაცლილი ჰქონდა.
- აი ეს მესმის.. - სიცილით ამოილაპარაკა ზურამ, ბოთლი ხელიდან გამოგლიჯა, გოგონამ ეგრევე სიცილი ატეხა და ხალიჩაზე ძირს დაჯდა. ბიჭმა დარჩენილი სასმელი თვითონ გამოცალა და ასევე სიცილით მიუჯდა გვერდით.
- ახლა რამე საშინელებას ვუყურებდი. - ამოილაპარაკა მარიამმა
- ტეელევიზორი გაფუჭებული გვაქვს მაგრამ თუ გინდა მე შეგაშინებ. - გაიცინა ზურამ, მარიამი კი სიცილს არ წყვეტდა
- შენი არ მეშინია.
- ვიცი ვიცი. - ხელი აიქნია ზურამ და ცარიელი ბოთლი დაბალ ჟურნალების მაგიდაზე შემოდო.
- წავალ დავიძინებ - გაუღიმა მარიამმა და ფეხზე წამოდგა, თუმცა მაშინვე თავბრუ დაეხვა, ხელი ინსტიქტურად თავისკენ წაიღო, ყველაფერი 360 გრადუსით, ზემოდან ქვემოთ ტრილებდა, ნელნელ ყველაფერი შავბნელი ხდებოდა,საბოლოოდ ფეხები მოეკვეთა და ზედ პირდაპირ ზურას დაეცა, ორივეს სიცლი აუტყდა, მარიამი ზურას ზემოდან ეწვა და სიცილს არ წყვეტტდა
- ვერ დავიდვარ წარმოგიდგენია? - თავი აწია რომ სახეში შეეხედა და ისე უთხრა
- ხო ნამდვილად გეტყობა - სიცილითვე უთხრა ზურამ.ჯიბეში რაღაც აუზუზუნდა, ცალი ხელით ტელეფონი ამოიღო, დახედა თუ არა სახე შეეცვალა
- ეს სულ ასეთ დროს ამთხვევს ხოლმე. -მერე ტეელფოი ყურთან მიიდო.
- ახლა არა თორნიკე.. - ბოხი ხმით უთხრა ძმას და ღიმილით გაუთიშა. მობილური გვერძე გადადო და მარიამის დაშტერებულ სახეს მიუბრუნდა. გოგონა დასერიოზულდა, თუმცა არ განძრეულა, ზურამაც სახე ნელნელა დაალაგა, არც თვითონ იმყოფებოდა ფხიზელ მდგომარეობაში, მაგმაგრამ თავის ხელში აყვანას როგორც მამაკაცი, ახერხებდა. მოულოდნელად, გოგონამ ზურას ტუჩებზე დახედა, არც უფიქრია ისე დაეწაფა მის ბაგეებს, რათქმაუნდა ბიჭს ეს საქციელი გაუკვირდა, თუმცა ახლა ორივე ბურუსში იმყოფებოდა და არ შეწინააღმდეგებია. ბიჭი ვერ იტანდა როცა ზემოქმედება გოგოს მასზე შეეძლო და სიტუაციის გამოსასწორებლად მარიამის ზემოდან ახლა ის მოექცა, რათქმაუნდა კოცნა არ გაუწყვეტია. ასევე მოულოდნელად გოგონამ ზურას თმებში შეუცურა ხელი, ვნებიან კოცნაზე არანაკლებ ვნებიანად პასუხობდნენ ერთმანეთს. საბოლოოდ მარიამმა თავი ვეღარ დაიმორჩილა და თვალდახუჭულმა გვერძე გადაწია სახე, ზურა კი არ გაჩერებულა და გოგონას კისერზე გადაინაცვლა, მარიამს ნელნელა სუნთქვა უხშირდებოდა, ხელ ფეხს ვერ იმორჩილებდა. გრძნობდა დიდ სიამოვნებას, მაგრამ მისი ხელი აამოძღავა და ზურა მისი სახისკენ დაბრუნა. ახლა თვითონ მოქმედებდა მასზე, მთელ სახეს უკოცნიდა. იცოდა რომ უნდა გაჩერებულიყო, მაგრამ ვერ ჩერდებოდა. ეს სიჩუმე, ზურამ დაარღვია, მანაც ძლივ - ძლივობით, ხვნეშით ამოილაპარაკა
- მარიამ..თუ.. არ გაჩერდები.. თავს ვერ შევიკავებ.
გოგონას თითქოს ეს სიტყვები არც გაუგია და ბიჭის კისერს აფთარივით ჩააფრინდა, კოცნიდა, კბენდა, იმას აკეთებდა რაც სიამოვნებდა. როგორღაც ზურამ მოახერხა და ნელნელა ხელით დაეყრდნო იტაკს. ზემოთ აიწია და ოდნავ მოშორდა გოგონას. მარიამმა თვალები გაახილა და ზურას თვალებს შეხედა, იმ მუქი სილურჯიც მიუხედავად, სიბნელეში მაინც ანათებდნენ.
- ვერ გავჩერდებითქო.. - ამოიგმინა ზურამ, თან ხვნეშიდა.
- ნუ გაჩერდები! - პასუხი მაშინვე დაუბრუნა მარიამმა და ბიჭისკენ გაიწია.
- შენ არ გესმის ეს რასნიშნავს!
- ვიცი და არ გაჩერდეთქო.. - ჩურჩულით მის ყურთან რბილი ხმით უთხრა გოგონამ და იქვე ბიბილოზე ნაზი კოცნა დაუტოვა.
- ამის დედაც! ჯანდაბა მარიამ! - ცალი ხელი იატაკს დაარყა ზურამ, მათ შორის დარჩენილი მანძილი თვითონვე უცებ შეავსო და გოგონას ტუჩები მისაზე მიაბჯინა.

ჰეით.. ისევ და ისევ ახალი თავით დავბრუნდი. მადლობა მკითხველ 'კორა'-ს თავისი რჩევებით და თბილი კომენტარებით, ასევე მისი ერთგულებისათვის.. დააკომენტარეთ მეგობრებო რას ფიქრობთ ყველამ ჩემი თხოვნა იქნება, რადგან მგონია 1-2 ადამიანისთვის ვდებ ამ მოთხრობას.. გელით <3