ნანახმა მოლოდინს გადააჭარბა... ამდინ ხალხს არ ველოდი, თან ჟურნალისტებიც არიან..
_ რაიყო ანი არ აპირებ მანქანიდან გადმოსვლას? მითხრა სიცილით გოგამ როცა ჩემს გაკვირვრბულ სახეს შეხედა, მანქანის კარები გამიღო და გადმოვედი.
_ ასე ჯობიაა.. მითხრა და ხელკავი გამომდო. დარბაზში ერთად შევედით. თვალებით ნაცნობ სილუეტებს ვეძებდი..
_ ანიი.. მომესმა გვერდიდან ნაცნობი ხმა..
_ ხატიაა... სიხარულით გავეშურე მისკენ და გადავეხვიე.. მომენატრე ძალიაან...
_ მოიცა ცოტახანში თავს მოგაბეზრებ.. მითხრა სიცილით.. ამასობაში ნიკაც მოვიდა გულწრფელად გამიხარდა მისი ნახვა და დიდისამბით მოვიკითხე სიძე... ელენე და ლანაც შემოგვიერთდნენ გიოსა და სანდროსთან ერთად.. ასე ერთად დიდიხანია არ ვყოფილვართ... ლაპარაკში გართულებს ნინის ხმა შემოგვესმა
_ თქვენ აქ საჭორაოდ მოხვედით თუ ნახატების სანახავად? გვითხრა წყენით..
_ ჰე დავიშალოთ ეხლა თორე გვცეემს ეეს.. სიცილით თქვა ელენემ და ყველა დარბაზის სახვა და სხვა ნაწილისაკენ გაემართა.. გიო და ელენე ერთად, ლანა და სანდრო, ნიკა და ხატია, ნინი და ირაკლი,მე კი როცა გვერძე მოვიხედე მარტო ვიყავი ვერ გავიგე რიდის და სად გაიპარა გოგა.. მეწყინა ძალიან და თავი კედევ ერთხელ ვიგრძენი დამცირებულად... თვალრბით გოგას ვეძებდი, როგორც იქნა დავინახე. ვიღაც გოგოსთან დგას შამპანიურის ბოთლით ხელში და ბედნიერად უღიმის.. გულში რაგაც ჩამწყდა, თვალენზე ცრემლები მადგა მაგრამ ეხლა ნამდვილად არ არის ტირილის დრო და ადგილი... უცებ შევბრუნდი და ერთნახატს გავუშტერე თვალი. მაგრამ წინ გოგა და ის გოგო მედგა, ისედაც ვიცი გოგა ჩემით არასდროს დაინტერესდება მაგრამ მისგან მაინც მეწყინა, აქ ჩემთან ერთად მოვიდა და ისე გაიპარა სხვასთან ვითომ საერთოდ არ ვარსებობ...
_ საღამო მშვიდობის.. მე დემეტრე ვარ.. ზურგიდან მომესმა ხმა.. შემოვრუნდი და ჩემს წინ მაღალი შავგვრემანი, სიმპატიური კაცი დგას.. ძლივს მოვუყარე სიტყვებს თავი
_ გამარჯობა, მე ანი ვარ. ვუთხარი და ზრდილობისთვის გავუღიმე... ეხლა გოგაზე მეფიქრება და სულაც არ მინდა მასთან საუბარი...
_ ძალიან მომხიბვლელი ხარ.. მითხრა და ინტერესით შემათვალიერა...
_ მადლობა.. ვუთხარი და უხერხულად გავიხედე გვერძე სადაც გოგას მრისხანე თვალებს გადავაწყდი, რომელიც მკვლელის თვალებით უყურებდა ჩემა წინ მდგომარე მამაკაცს.. ეხლა კი ნამდვილად არ მინდა საუბრის მალე დამთავრება..
_როგორ მოგეწონს გამოფენა? ვკითხე ინტერესით... რა დროს გამოფენაა? ხვა რამე მეკითხა..
_ კარგია, ნამდვილად სერიიზული ნამუშევრებია... შეენც მხატავრი ხაარ?
ჰმ რა უცებ გაშინაურდა უკვე "შენ" ობით მომმართავს..
_არა მხატვარი არ ვარ, იურიდიულზე ვსწავლობ.. თქვენ სად მოღვაწეობთ?
ჩემთვის არადამახასიათებელად ზედმეტად ზრდილობიანად მივმართე...
_ჯერ ერთი როცა მომმართავ "თ" არ გამაგონო.. მითხრა მკაცრად და ღიმილით მოაყოლა, მე იმ კომპანიის წარმომადგენელი ვარ ვინც ამ ნახატების ავტორს საზღვარგარეთ სწავლას უფუნანსებს 3 თვით..
_ რაა? ნინის საზღვარგარეთ უშვებთ სასწავლებლად? წამოვიძახე სიხარულით..
_ კიი.. იცნობ ნინის?
_ როგორ არა.. ბავშვიბიდან ვმეგობრობთ... რატომ არ მითხრა საზღვარგარეთ თუ მიდიოდა? ვთქვი წყენით...
_ ჯერ თითონაც არვიცის. გამოფენის ბოლოს ვეტყვით და მერე აუცილებლად გეტყვის მითხრა სიცილით..
ამ დროს გოგას ხმა გავიგე
_ ანიი.. აქ ხაარ, რამდენი ხანია გეძებ.. მითხრა და წელზე ხელიშემომხვია, დემეტრეს ისევ ბრაზიანი თვალებით გახედა..
_ ხო მართლა გოგა, გაიცანი ეს დემეტრეა, ჩემი მეგობარი, დემეტრე ეს გოგაა.. იმედია ერთმანეთს გაუგებთ.. ვუთხარი სიცილით..
_ ხო ვნახოთ, მაგას დრო გვიჩვენებს.. მკაცრად თქვა გოგამ...
_ კარგით მე დაგტოვებთ. ანი იმედია კიდევ შევხვდებით.. მითხრა დემეტრემ და დაგვტოვა.. მისი წასვლის შემდეგ გოგას აღელვებული სახე დაულაგდა, მე მომხდარით კმაყოფილი ვარ..
_ ვინ იყო ეს? მკითხა მოულოდნელად გოგამ
_ მეგობარითქო ხო გითხარი, თუ კიდე რამე გაინტერესებს მიდი და კითხე.. ვუთხარი უხეშად...
უცებ ნაცნობი ხმა შემომესმა, რიმელიც გარშემომყოფთაგან ყურადღებას ითხოვდა, საკმაოდ ბევრი ილაპარაკა როგირც იქნა მთავარზე გადავიდა და ყველას დასანახად ნინის სიგელი გადასცა და ასევე აცნობა რომ საზღვარგარეთ სწავლას დაუფინანსებდნენ.. ყველა ნინის ულოცავდა, ირაკლისაც ძალიან უხროდა მაგრამ ეტყობოდა რომ ამდენი ხნით ნინიგან შორს ყოფნის იდეა არ მოსწონსა.. მომღიმარი ნინის დანახვისას გაბრაზებული გოგა დამავიწყდა და მეც მეგობრებს შევუერთდი... თანდათან დარბაზი დაცარიელდა, ყველაზე გვიან რათქმაუნდა ჩვენ გამოვედით.. ნინის მანქანისკენ გავემართე მაგრამ გოგამ მაშინვრ გამაჩერა
_ დღეს სახლში არ მოვლენ გვრიტები.. მითხრა თვალი ჩამიკრა.. მეც ძალაუნებურად გოგას მანქანაში ჩავჯექი.. უკვე გვიანია და სახლში მისვლამდე ჩამეძინა.. ვიგრძენი როგორ ამიყვანა ვიღაცამ ხელში და მაშინვე გამოვფხიზლდი, როცა მივხვდი გოგას მკლავებში ვიყავი არ შევეწინააღმდეგე.. საწოლზე დამაწვინა თმაზე მომეფერა და ოთახიდან გავიდა.. დილით მაღვიძარას ხმამ გამაღვიძა, ჩემს გვერდით საწოლი გასრორებულია, ეყტობა მართლა არ მობრძანდნენ წუხელ, გავიფიქრე და გამეღიმა.. დღესაც სასწავლებელი.. აუუ მეზარებაა.. მაგრამ სხვა რა გზა მაქვს.. ავდექი და აბაზანისკენ გავემართე, მისაღებში გოგა დივანზე საცოდავად მიკუჭულიყო.. ცოტა არიყოს შემეცოდა.. აბაზანაში შევედი სწრაფად მოვწესრიგდი, რიცა გამოვედი გოგა გაღვიძებული დამხვდა და სამზარეულოში ფუსფუსებდა...
_ ოოჰ ყოჩაღი ბიჭიი.. ვუთხარი სიცილით..
_ ხო მაგაში გეთანხმები.. მომიახლოვდა და შუბლზე მაკოცა..
_ ეი ბიჭი,შემეშვიი, მე გაზქურასთან მოფისფუსე უფრო მომწონხარ.. ვუთხარი სიცილით.. ისიც მაშინვე მომშორდა და ტაფას მიუბრუნდა..
_ კიდევ კარგიი, გადავრჩი ეს რომ დამწვარიყო შენ ვერ გადაგირჩებოდიი.. მოდი ვისაუზმოდ.. მაგიდას მივუსხედით..
_ დგეს რა სასაცილოდ გეძინა მდივანზეე.. ვუთხარი და დავეჭყანე..
_ სასაცილოდ კი არა საცოდავად.. მაგრამ მახსოვს 2 დღის წინ რომ ნახევარი საათით ჩამეძინა შენს საწოლში კიღამ მცემე და ეხლა ვერ გავბედე შემოსვლა.. მითხრა წყენით..
_ მაგვიანდება მეე.. წავედი.. სამზარეულისან გამოვედი და ჩანთა ავიღე..
_ ანი მე წაგიყვან..
_ მადლობა გოგა ჩემითაც მივაგნებ..
ვინ გაიგო ჩემი ნათქვამი. მაშინვე გამომყვა.. გზაშიც კარგად ვიჭორავეთ, მთელი გზა იღიმოდა მე კიდე თვალს ვერ ვაცილებდი და მივშტერებოდი... სასწავლებელში უცებ მივედით, ჯანდაბა ჩემს ჯინზე დღეს საცობები არ იყო.. არადა მინდოდა კიდე ვყოფილიყავი გოგასთან.. მანქანიდან გადმოვდიოდი რიცა მოულოდნელად გოგამ ხელი მომკიდა და მისკენ მიმაბრუნა
_ ჭკუით იყავი ციცქნა, შუბლზე მაკოცა..
უიმეე ეხლა მართლა დამერ*ა.. კიდევ კარგი გონს დროულად მოვედი და მანქანიდან ისე გადმოვედი არაფერი მითქვამს.. ზურგსუკან მის მზერას ვგრძნიბდი, მინდოდა მეც მიმეხედა და კიდევ ერთხელ დამენახა ის თვალები რომლენიც ყველაზე მეტად მიყვარს მაგრამ თავი შევიკავე.. ლანა და ელენა როგორც ყოველთცის შესასვლელში მელოდნენ.. ჩემი დაბნევა მხედველიბიდან არ გამორჩენიათ..
_ ჰა რა მოხდა გაკოცა ხო? (ლანა)
_ გაგიჟდი გოგო?(მე)
_აბა რატომ ხარ ასეთი დაბმეული? აყვა ელენე..
_ დაბნეული კი არა დაღლილი ვარ.. ეგრევე ტყუილი დავახეთქე... კიდევ კარგი ხატია მოვიდა და ცოტა მოვედი აზრზე.. მონატრებულ დაქალთან ლექციების დაწყებამდე ვიჭორავე.. თურმე როგორ მომნატრებია... ეხლა ბევრო მიზეზი მაქვს კარგ განწყობაზე ვიყო, ნინის წარმატება, ხატიას ჩამოსვლა და რაც მთავარია გოგასთან კაგი ურთიერთიბა მაქვს.. დრო სწრაფად გავიდა ლექციები მალე დამთავრდა... ეზოში გამოვედი და... ვამე დუმიტრის აქ რა უნდა.. ნეტა გოგა არ მოვიდეს ეხლა, არ მინდა ცუდი რამე იფიქროს...ფიქრი დამთავრებული არ მქონდა როცა გოგას მანქანა სასწავლებლის ეზოში შემოვიდა... დემეტრემ დამინახა თუ არა მაშინვე ჩემსკენ წამოვიდა