არეული ვიყავი.არ ვიცოდი რა ხდებოდა ჩემში,ფაქტია საშილად დანეული ვიყავი.ვერც ვფიქრობდი.ასე მარტივად მორჩა ყველაფერი? - ალბათ.
ალბათ? - ასე მარტივად? ასე მარტივად ადგა და წავიდა? არა არსადაც არ წასულა,ისევ იქ იყო,მარცხნივ.
ორი კვირის წინ სწავლა დავიწყე უნივერსიტეტში,სამედიცინო ფაკულტეტზე და უკვე ვანობდი.ძალიან ძნელი იყო მედიცინა და მისი ტექნოლოგიები.დილით ვდგებოდი,მივდიოდი,მოვდიოდი,ვჭამდი,ვსწავლობდი,ვიძინებდი - ვსო ეს იყო ჩემი ცხოვრება.
-მარიამ მოკვდები შენ ასეთი რეჟიმით - სახლის კარი როგორც კი გავაღე წუწუნით შემოვიდა კესო და ნატაც აიყოლია.
-ააბა ეხლა ჩუთ რა ! დაღლილი ვარ საშინლაად და გთხოვთ ნერვებს ნუ მომიშლით - გაღიზიანებულმა „დავიღრინე“ და სავარძელში მოწყვეტით დავარდი.
-კაი მოდი წინადადება გვაქ,ესეიგი ჩვენ ძმებს ჩვენ თუ არ ვუშველეთ ხო ისე დარჩებიან უცოლოები ხოდა - ღიმილით გადახედა ნატას და ისევ განაგრძო - შენ დღეს ნინო და ანა უნდა დაიბარო კლუბში,ჩვენ ბიჭებს დავიბარებთ და დავაჯახოთ ააა? - დაინტერესებულმა გამომხედა და გამიღიმა.არა რაა ეს ბავშვები მოსიარულე პოსიტივები იყვნენ.თან არაჩვეულებრივი იდეებიც ჰქონდათ.
-რავი მე მომწონს - გაღიმებულმა გავხედე მ,ომლოდინე თვალებს და მალევე სახლში კივილიც გაისმა.
-დაიცადეთ დავრეკავ ეხლა ორივესთან - ტელეფონი ავიღე და ნინოს ნომერი ავკრიფე - ალო ნინო - კარგად ვარ უბრალოდ ძალიან დავიღალე და გავიდეთ საღამოს ბარში სადმე? - კარგი,მეცმიყვარხარ - გაღიმებულმა გავთიშე - ანას ჯერია - ამჯერად ანას ნომერი ავკრიფე და დაველოდე როდის მიპასუხებდა - ანა როგორხარ? მეც არამიშავს დღეს საღამოს გამოხვალ ბარში ? კარგი მოგწერდროს და მისამართს - გაღიმებულმა გავთიშე და გოგონებს გავხედე -ორივე დაკერილია!.
-თორნიკემ რომ გაგვაცნო შენი თავი მაშინ გითხარი სასწაული ღიმილი გაქთქო,რაც შენდა თორნიკე დაშორდით გაღიმებულს იშვიათად გხედავ,დღეს კი ყველაფერზე იღიმი,ასეთი მარიამი მომენატრა - დანანებით ჩაილაპარაკა ბოლო სიტყვები ნატამ და კესოს გახედა - კესო წავიდეთ დროა უკვე ,და შენ და გოგოები შვიდისთვის გამოდით ჩვენს ბარში.
გოგონები წავიდნენ.
დავრჩი მე,
და ფიქრი.
მართალი იყო ნატა,თორნიკემ წაიღო ჩემი მარიამი.
...
-აუ მარიამ რომ დამირეკე ლამის სიხარულისგან გავგიჟდი,შენ თუ ჩვენსკენ დაბრუნდებოდი როგორ მეგონა რააა - აღფრთოვანებული ჩანდა ნინო.
-უი - კარისკენ მივაბრუნე თავი ვითომ გაკვირვებულმა - ბავშვებიც აქ არიან - ხელი შემოსასვლელისკენ გავიშვირე,ორივემ კარისკენ გაიხედა.ანას გაეღიმა,ნინოს სიწითლე შეემატა სახეზე.გამეცინა.
-იცოდი ხო ? - ორივემ ერთად მკითხა და მკვლელი თალებით გამომხედეს.
-ბოდიშით - ბოდიში მოვიხადე და ავუღიმე - აკო,კაკიიი - ბიჭებს დავუძახე და ორივემ გამომხედა.
მთელი ათი წუთი მე და კესო გაუჩერებლად ვლაპარაკობდით.დანარჩენები ერთმანეთს გაღიზიანებულები უყურებდნენ,ნატა მათ „ზვერავდა“.
-აკო შენსკენ რა ხდება?
-რავიცი მარიამ მშვიდობა,ახალი გოგო არის და ასე ... - ვიცოდი რომ იცოდა რაღაც ანას გრძნობეის შესახებ და სწორედ მიტომ ატლიკინდა.ანას გავხედე სევდა მორეოდა.
-ხოო კარგი გოგოა იმედია .
-არაჩვეულებრივი,ზოგ-ზოგიერთებს ნამდვილად ჯობია - ნიშნისმოგებით ჩაილაპარაკა და ანს ფარულად გახედა.მეც ანასკენ გამეხედა.ცრემლი მორეოდა,ლოყაზე დადენილ ცრემლებს სწრაფად იწმენდდა.
-კარგია...
-თორნიკემ მომწერა ... - ჩვენი დიალოგი ალბათ არ დასრულდებოდა რომ არა კაკის სიტყვები.
-რაო? - აკომ კითხა და ყველამ მე გამომხედა.
-სად ხართო მოვალ დავიღალე სახლშიო - აკოს უთხრა და თვალით რაღაც ანიშნა.მერე ისვე მე გამოხედეს.
-რასმიყურებთ? თუ უნდა მოვიდეს ჩემთვის უკვე წარსულია ეგ ....
-კარგი - დამეთანხმა კაკი და აკოს ისევ რაღაც ანიშნა.რაღაც ხდებოდა.
ნახევარი საათი აკოს და ანას კინკლაობის და კაკის და ნინოს ჩხუბის მეტი არაფერი მოგვისმენია.კი ლანძღავდნენ ერთმანეთს მაგრამ ვაი რომ თვალები ყიდდა მათ .... ბარის შემოსასვლელისკენ შემთხვევით გავიხედე და თუ არ მოვკვდებოდი არ მეგონა.ნეტავი მართლა მომვკდარიყავი და ის არ დამენახა,ნეტავი.
შოკი იყო ჩემთვის.
ვამბობდი წარსულიათქო,მაგრამ წარსულიც იყო აწმყოც და მომავალიც ალბათ.
შემოსასვლელში თორნიკე იდგა,მაგრამ არა მარტო,სხეულზე ვიღაც ყავდა აკრული,როგორც მე მაშინ...სვანეთში...ყოველი ძილის წინ...
მალევე მოუახლოვდა ჩვენს მაგიდასაც,და კიდევ უფრო მეტკინა გული.ისეთი ბედნიერი ჩანდა,ისეთი რომ გული დამწყდა.ჩემთან ერთად ასეთი ლაღი და გაღიმებული რომ არ იყო.ყველას მიესალმა,ნუ ალბათ მეც.კიდევ კარგი გვერდით არ დამიჯდა თორემ ჩემი შეწუხება გარანტირებული ჰქონდათ.
-ვინც არ იცნობთ ნიას გაიცანით - ოო როგორ დაბოხეოდა ხმა.... - ჩემი სიცოცხლის აზრია ეგ გოგო რა,ეს რო არა ლაბთ არც მე არ ვიქნებოდი,ჯერ შეყვარეული და მომავალში ალბათ თქვენი რძალიც იქნება - ღიმილით ჩაილაპარაკა და ისე აკოცა ჩვენ სულაც არ შეგვიმჩნია.
...
დაბრუნდი.უუდიდესი,უდიდესი,უდიდესი და კიდევ უდიდესიი ბოდიში.მაგრამ მქონდა გარკვეული მიზეზები და ვერ მოვახერხე დადება ახალი თავის.იმედია ისევ დაგაინტერესებთ.